ตอนที่68 หนูอยากไป
“คุณปู่ลุค คุณย่าซานซ่า พวกเรากำลังจะมาหาแล้ว!”
ทันทีที่เปิดประตูรถ นีย่าก็วิ่งออกจากรถราวกับลมพัด แล้วโบกมือเข้าไปที่แขนของลุค
“ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะนีย่า ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่ดีค่ะ โรงเรียนน่าเบื่อมาก” นีย่าเม้มปากแล้วบ่นว่า “หนูอยากไปฮอกวอตส์”
“อายุนีย่ายังไม่พอนะ ต้องรออีกสองปี” ลุคพูดอย่างสบายใจ มองขึ้นไปที่เฮิร์บ “เข้าไปในบ้านแล้วคุยกันเถอั”
ซานซ่ามองดูหลานสาวของเธอและถามว่า “นีย่า คิดถึงย่าไหม”
“คุณย่าซานซ่า หนูคิดถึงคุณย่ามากๆๆ” นีย่ารีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหญิงชรา ทำให้ซานซ่าหัวเราะคิกคัก
“อัลเบิร์ตขอให้นกฮูกส่งบางอย่างกลับมา ผมคิดว่า…” ก่อนที่เฮิร์บจะพูดจบ ลุคก็ขัดจังหวะเขา
ลุคเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ แล้วมองดูเฮิร์บอีกครั้งและเตือนเขาว่า “ถ้ามีอะไรก็เข้ามาคุยกันข้างในนะ”
“อัลเบิร์ตก็ขอให้นกฮูกส่งอะไรมาให้เราด้วย” หลังจากเข้าไปในบ้าน ซานซ่าก็ยิ้มและพูดกับพวกเฮิร์บว่า “ฉันไม่คิดว่าเครื่องดื่มที่พ่อมดดื่มจะมีรสชาติแปลก ๆ ขนาดนี้”
“อย่าทิ้งแมวไว้ในรถ” ลุคหันไปเตือนเฮิร์บ
“หนูพามาแล้วค่ะพ่อ” เดซี่อุ้มแมวเข้าไปในบ้าน และปิดประตูทางเข้า
ในห้องนั่งเล่น เชอร่ากำลังพักผ่อนอยู่บนโต๊ะ และกินถั่วลันเตาที่อัลเบิร์ตใส่มาในกล่อง
ทันทีที่เขาออกจากกรง ทอมกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะและจ้องไปที่นกฮูก ทั้งสองฝ่ายพร้อมที่จะพุ่งออกไปราวกับว่าพวกเขากำลังจะต่อสู้
“อย่าสร้างปัญหานะทอม” เดซี่เอื้อมมือไปหยิบทอมขึ้นมาแล้ววางไว้บนตักของเธอ
“ของพวกนี้อัลเบิร์ตส่งมาให้หรอครับ?” เฮิร์บวางกล่องใบใหญ่ไว้บนโต๊ะ สายตาของเขาจับจ้องไปที่กล่องที่เปิดอยู่ข้างๆ
“คุณยังไม่รู้จักลูกชายของคุณดีรึไง” เดซี่เหลือบมองที่เฮิร์บ “ถึงคุณจะลืม เขาก็ไม่ลืมหรอกน่า”
อัลเบิร์ตเป็นความภาคภูมิใจของเดซี่เสมอมา!
ลูกของคนอื่นจะดีกว่าลูกชายเธอได้ยังไร?
ไร้สาระ ใครมันกล้าพูดแบบนั้นต้องเจอดีแน่
ไม่มีที่ไหนดีไปกว่าอัลเบิร์ตสำหรับเด็กจากครอบครัวของคนอื่น
“แต่อัลเบิร์ตไปซื้อของพวกนี้ที่ไหน เขาไม่ได้เรียนที่ฮอกวาร์หรืออะไรทำนองนั้นหรอ?” ซานซ่างงเล็กน้อย และโรงเรียนไม่ได้ขายของพวกนี้อย่างแน่นอน
“ควรเป็นคำสั่งซื้อทางไปรษณีย์ของนกฮูกครับ” เฮิร์บรู้ดีว่าอัลเบิร์ตมีความสามารถเพียงใด และไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาใช้นกฮูกไปซื้อของจากตรอกไดแอกอนในลอนดอน
“คุณพ่อคะแกะกล่องเร็วเข้า” นีย่าถามอย่างหมดความอดทน
“แน่นอน.” เฮิร์บพูดด้วยรอยยิ้ม
พัสดุถูกส่งมาเมื่อเช้านี้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้พูดคุยกับครอบครัวของเขาแล้ว เฮิร์บยังคงตั้งใจที่จะแบ่งปันความสุขนี้กับพ่อแม่ของเขา ดังนั้นครอบครัวจึงรีบขับรถออกไป
มีกระดาษรองอยู่ในพัสดุซึ่งผูกด้วยริบบิ้นสีแดงและวางถุงกระดาษที่มีรูปถ่ายไว้ข้างๆ นอกจากนี้ยังมีเครื่องดื่มสองสามขวดและของว่างอยู่ข้างใต้
นีย่าหยิบถุงกระดาษขึ้นมาเปิดดูพบว่าเต็มไปด้วยรูปถ่ายที่อัลเบิร์ตถ่ายไว้ และรูปถ่ายนั้นถูกทำเครื่องหมายด้วยการจัดเรียง
ภาพแรกเป็นรถไฟด่วนฮอกวอตส์สีแดง
“มีกระดาษและรูปถ่ายอยู่ที่นี่ด้วย” ซานซ่าส่งกองรูปถ่ายให้เดซี่ หยิบแผ่นหนังขึ้นมาแล้วแนะนำ “อัลเบิร์ตบอกว่านี่คือรถไฟฮอกวอตส์ ซึ่งมันจะพาเด็กๆไปที่ฮอกวอตส์”
“ฉันไม่คิดว่าพ่อมดจะนั่งรถไฟไอน้ำไปโรงเรียน?” เดซี่หยิบรูปถ่ายขึ้นมาดูใกล้ๆ และอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “ฉันไม่เคยเห็นของเก่าแบบนี้ในอังกฤษเลย”
พูดคุย เดซี่ส่งรูปถ่ายให้สามีของเธอและหยิบขวด…น้ำฟักทองออกจากกล่อง?
“ดูเหมือนเครื่องดื่มเลย” เธอเปิดฝาขวดรูปฟักทอง เทลงในแก้วแล้วจิบ
“เป็นยังไงบ้าง?” สมุนไพรถาม
“รสชาติแปลกๆ ไปหน่อย” เดซี่เทน้ำฟักทองที่เหลือในขวดลงในถ้วยอีกใบแล้วแจกจ่ายให้สมาชิกในครอบครัวคนอื่นๆ ในห้องนั่งเล่น
นีย่าหยิบถ้วยแล้วจิบ และทำหน้าย่นเล็กน้อย “น้ำผลไม้นี้รสชาติแปลกมาก หนูคิดว่ามันอร่อยไม่เท่าน้ำผลไม้ที่ขายข้างนอก”
หลังจากที่เฮิร์บดื่มเสร็จ เขาก็กระพริบตาและพูดว่า “ก็ไม่เลว แต่รสชาติมันแปลกๆ”
“ฉันเกือบลืมกลิ่นนี้ไปแล้ว” ดวงตาของลุคแสดงความคิดถึงและเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ อย่างช่วยไม่ได้
นีย่าเทน้ำฟักทองใส่แก้วเสร็จแล้วชี้ไปที่บัตเตอร์เบียร์ในกล่องแล้วพูดว่า “แม่คะ หนูอยากดื่มอันนี้!”
“แต่นี่น่าจะเป็น…เบียร์เหรอ?” เดซี่มองไปที่คำว่าบัตเตอร์เบียร์บนฉลากที่พันกันเล็กน้อย เธอไม่ต้องการให้ลูกสาวของเธอดื่มแอลกอฮอล์ในวัยนี้
“ไม่เป็นไร เราดื่มนี่กันประจำ มันไม่เหมือนเบียร์หรือแอลกอฮอล์ มันเหมือนเครื่องดื่มมากกว่า ไม่อย่างนั้นอัลเบิร์ตจะไม่ส่งกลับมาหรอก” ลุคปลอบโยนเบา ๆ “มันรสชาติเหมือนลูกอมเนยแข็งมันเยิ้มๆ”
ลุคเทบัตเตอร์เบียร์ที่เพิ่งเปิดออกและขอให้พวกเขาชิมก่อน ก่อนตัดสินว่าจะให้นีย่าดื่มหรือไม่
“มีกลิ่นเนยแรงจริงๆด้วย” เดซี่สูดกลิ่น จิบแล้วรสชาติก็กลมกล่อมดี
“มันบอกว่าบัตเตอร์เบียร์เป็นที่นิยมมากในโลกเวทมนตร์ เหมือนกับโซดาของเรา แม้ว่ามันจะไม่เลว แต่ก็มีรสชาติแปลก ๆ นิดหน่อย”
“ทำไมพ่อมดถึงชอบดื่มอะไรแบบนี้” นีย่าเม้มปากแล้วจิบอีก
“ดื่มให้น้อยหน่อยลูก มันยังมีกลิ่นของแอลกอฮอล์อยู่นิดหน่อย ” เดซี่เตือน
“อย่างน้อยให้หนูดื่มบัตเตอร์เบียร์ให้หมดแก้วนึงค่ะแม่” หลังจากที่นีย่าดื่มบัตเตอร์เบียร์ที่เหลือแล้ว ความสนใจในเครื่องดื่มวิเศษของเธอก็ลดลงอย่างมาก
“ในนั้นมีแอลกอฮอล์เพียงเล็กน้อย ตราบใดที่ไม่ดื่มมากเกินไป แม้แต่ผู้เยาว์ก็ดื่มได้” เฮิร์บพูดอย่างสบายใจ แต่หลังจากถูกภรรยาจ้องมอง เขาก็หุบปากอย่างเชื่อฟัง เขารู้ว่าเดซี่กำลังดูแลลูกๆ ของเธออยู่
ของอื่นๆ ในกล่องก็ถูกนำออกมาวางบนโต๊ะ ที่เหลือทั้งหมดเป็นขนมที่ซื้อให้นีย่า
นีย่าเปิดกบช็อคโกแลตและกัดโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
เดซี่แก้ริบบิ้น ยื่นกระดาษม้วนให้เฮิร์บ และขอให้เขาอ่านจดหมาย
จดหมายนี้แนะนำปราสาทฮอกวอตส์อย่างละเอียด
ตั้งแต่เด็กใหม่ข้ามทะเลสาบไปจนถึงผ่านประตูไม้โอ๊คของปราสาทฮอกวอตส์ ก้าวเข้าไปในห้องโถงสำหรับพิธีคัดสรร จดหมายฉบับนี้ได้เปิดโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ให้พวกเขาทีละเล็กทีละน้อย
หลังคาที่สวยงาม ทางเข้าห้องครัวด้านล่างห้องโถงเป็นภาพวาดผลไม้ ผ่านบันไดที่กำลังเคลื่อนที่ พูดคุยกับภาพบุคคลที่กำลังพูดอยู่ในทางเดิน
ในปราสาทยังมีทางลับวิเศษต่างๆ มากมาย ความชั่วร้ายบนบันได ผีที่อาศัยอยู่ในปราสาท ชุดเกราะอัศวินเดินได้ ห้องเรียนสำหรับชั้นเรียน ทางเดินยาว และคนดูแลประตูในห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์ หมายถึงสุภาพสตรีอ้วน
เข้าไปในห้องส่วนกลางของกริฟฟินดอร์ ไปถึงหอพักที่พวกเขาอาศัยอยู่ทางบันได และเพื่อนร่วมห้องทั้งสามของพวกเขา
จดหมายยาว 6 ฟุตนี้แนะนำโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ให้กับพวกแอนเดอร์สันอย่างละเอียด ด้วยแผนที่และภาพถ่ายที่ถ่าย ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนได้ไปเยี่ยมชมปราสาทฮอกวอตส์ด้วยตนเอง
นีย่าพิงไหล่ของเดซี่แล้วพึมพำ: “หนูก็อยากไปด้วย!”
