ตอนที่90 ปลูกกระเทียม
นับตั้งแต่อัลเบิร์ตแสดงความสามารถของเขาในวิชาปรุงยา สเนปก็ไม่รบกวนเขาแล้ว และควรกล่าวได้ว่าเขาไม่ได้สนใจอัลเบิร์ตเลย
ในตอนเช้า หลังจากชั้นเรียนปรุงยาสิ้นสุดลง อัลเบิร์ตและจอร์จใช้ประโยชน์จากเวลาว่างก่อนรับประทานอาหารกลางวันเพื่อไปที่ห้องสมุด และคืนหนังสือ “การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย” แล้วยืมหนังสือเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ .
ชื่อหนังสือ “การสกัด การแยก และปรุงยา”
เดิมทีอัลเบิร์ตคิดว่าหนังสือเล่มนี้เกี่ยวข้องกับยาวิเศษ แต่หลังจากอ่านเนื้อหาในหนังสือแล้ว เขาก็ต้องตะลึงเมื่อพบว่าเป็นหนังสือเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ และเนื้อหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการเล่นแร่แปรธาตุและยา
แม้ว่ายาจะไม่เทียบเท่ากับการเล่นแร่แปรธาตุ แต่ทั้งสองยังคงมีความสัมพันธ์ที่ดีและมีการทับซ้อนกันบางส่วนระหว่างทั้งสอง
วัตถุดิบยาบางชนิดจำเป็นต้องผ่านกระบวนการเล่นแร่แปรธาตุ และยาบางชนิดก็สามารถได้รับโดยตรงจากการเล่นแร่แปรธาตุ
ปัจจุบันอย่างที่ชัดเจนมากที่สุดคือไป๋เซียน
สาระสำคัญของ ไป๋เซียน เป็นสิ่งที่ได้รับโดยตรงจากการสกัดยาสมุนไพรที่เรียกว่าไป๋เซียน เป็นยาที่มีประสิทธิภาพในการรักษาบาดแผล การใช้สาระสำคัญของไป๋เซียน ในการรักษาบาดแผลนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าการใช้ไป๋เซียน โดยตรงหรือใช้เพื่อเตรียมยา
ในหนังสือ หนังสือ “การสกัด การแยก และปรุงยา”มีบันทึกโดยละเอียดเกี่ยวกับวิธีการสกัดไป๋เซียน ซึ่งเตือนให้เขานึกถึงการสร้างไม้กางเขนใน “การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย“… อะแฮ่ม อัลเบิร์ตรีบสลัดความคิดแปลก ๆออก และนำความคิดกลับมาที่คำอธิบายของหนังสือเกี่ยวกับการสกัดไป๋เซียน
เฟร็ดและลี จอร์แดน ที่เข้าไปในครัว กลับมามือเปล่า พวกเขานั่งอย่างกระสับกระส่ายบนเก้าอี้ข้างๆ พวกเขายื่นมือไปทางจอร์จด้วยท่าทางหมดหนทาง
ตามที่อัลเบิร์ตคาดไว้ ทั้งสองไม่ได้อะไรเลย และเอลฟ์ประจำบ้านไม่อนุญาตให้พวกเขาหยิบกระเทียมออกจากครัว
ซึ่งหมายความว่าแผนของฝาแฝดได้รับการประกาศล้มละลายก่อนที่จะดำเนินกิจการซะอีก
“ฉันเตือนพวกนายแล้ว” อัลเบิร์ตมองดูสามคนที่ท้อแท้และเสนอว่า “บางที พวกนายสามารถส่งจดหมายไปที่บ้านของพวกนายและขอให้พวกเขาส่งกระเทียมมาให้”
“นายบ้าหรือเปล่า?” เฟร็ดมองอัลเบิร์ตอย่างไม่เชื่อสายตา เปล่งเสียงขึ้นเล็กน้อย “ถ้าเรากล้าทำอย่างนั้น เราจะได้รับการตีด้วยไม้กวาดอย่างแน่นอนเมื่อเรากลับไปในช่วงวันหยุดคริสต์มาส”
“ไม่ ฉันคิดว่าแม่ของเราอาจไม่อนุญาตให้เราใช้ชีวิตในโรงเรียนอีกต่อไป ต้องอยู่บ้านและปลูกกระเทียมต่อไป” จอร์จอดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมา
วิธีการเอากระเทียมจากบ้านมาใช้ไม่ได้ผล แม้แต่การวิจัยเกี่ยวกับการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด
“นายมีวิธีที่ดีไหม” พวกเขาทั้งสามมองอัลเบิร์ตด้วยกัน ดวงตาของพวกเขาเป็นประกายด้วยความหวัง ราวกับว่านั่นเป็นความหวังเดียวของพวกเขา
“ยอมแพ้!” อัลเบิร์ตกล่าวว่า “แน่นอน ถ้าไม่อยากยอมแพ้ ฉันแนะนำให้พวกนายไปที่ตรอกไดแอกอนเพื่อสั่งกระเทียมทางไปรษณีย์”
ทั้งสามคนก็ห่อเหี่ยวทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ถ้าเรามีเกลเลียนยังต้องกังวลเรื่องนี้อีกไหม?
“งั้นเราล้มเลิกกันเถอะ” อัลเบิร์ตพลิกหนังสือในมือแล้วพูดอย่างเฉยเมยว่า “ไม่ว่าจะเป็นยาหรือการเล่นแร่แปรธาตุ ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่เผาผลาญเงิน”
“พวกนายสามคนเป็นอะไรมากไหม” แชนน่าถามทั้งสามคนที่กระสับกระส่าย
“ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกหดหู่นิดหน่อย อย่าเพิ่งสนใจพวกเขาเลย” อัลเบิร์ตกล่าวว่า
“อย่าสนใจเราเลย เว้นแต่ว่าเธอจะช่วยเราหากระเทียมได้” จอร์จโบกมือให้แชนน่า
แชนน่ารู้สึกอธิบายไม่ถูก เธอจึงเลิกสนใจฝาแฝด เธอคุยกับอัลเบิร์ตเกี่ยวกับการบ้านของวันนี้ในชั้นเรียนวิชาปรุงยา และถามเขาว่าเขาว่างเมื่อไหร่ และไปที่ห้องสมุดทำบทความเกี่ยวกับอะโคไนต์ให้เสร็จ
ความยากของเอกสารส่วนใหญ่อยู่ที่การหาหนังสือ มันจะเร็วขึ้นถ้ามีคนจำนวนมากขึ้นและหาด้วยกัน ส่วนวิธีการใส่เนื้อหาที่พบลงในกระดาษนั้นขึ้นอยู่กับทักษะการเขียนของตัวเอง
อัลเบิร์ตดึงแผ่นการบ้านออกจากกระเป๋านักเรียน และหลังจากตกลงเวลากับแชนน่าแล้ว เขาก็เพ่งความสนใจไปที่หนังสืออีกครั้ง
พูดตามตรง อัลเบิร์ตหวังว่าจะหายาพัฒนาภาพถ่ายของโลกเวทมนตร์จากหนังสือ “การสกัด การแยก และปรุงยา”
ในมุมมองของอัลเบิร์ต ภาพถ่ายเวทย์มนตร์มีความเกี่ยวข้องกับการเล่นแร่แปรธาตุอย่างไม่ต้องสงสัย ที่น่ารู้คือเขาพบข้อมูลนี้จริงๆ ในสารบัญ
ในขณะที่อัลเบิร์ตกำลังมองหาสูตรสำหรับการผลิตยาพัฒนาและวิธีการใช้ที่ถูกต้อง ทันใดนั้นเขาก็พบว่ามีการเปิดใช้งานภารกิจใหม่
[ภาพถ่ายเคลื่อนไหวมหัศจรรย์]
คุณได้ค้นพบความลับที่ภาพถ่ายวิเศษสามารถเคลื่อนไหวได้ และคุณกำลังพยายามเรียนรู้วิธีสร้างภาพถ่ายเวทย์มนตร์ ทำไมไม่ลองทำดูล่ะ?
ทำสามภาพมายา
รางวัล: 500 ประสบการณ์ รับทักษะการเล่นแร่แปรธาตุ
จนกระทั่งรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ อัลเบิร์ตกำลังคิดว่าเขาควรใช้เวลาในการเตรียมยาพัฒนาเพื่อทดลองหรือไม่ งานให้ประสบการณ์เพียงเล็กน้อย แต่คงจะดีถ้าเขาได้รับทักษะการเล่นแร่แปรธาตุโดยตรง ท้ายที่สุด ภารกิจของตะเกียงวิเศษต้องใช้การเล่นแร่แปรธาตุ
หลังจากผ่านห้องโถง ทันใดนั้น อัลเบิร์ตก็ได้ยินใครบางคนเรียกตัวเองอยู่ข้างๆ เขา เขาหันศีรษะไปมองทั้งสามคนแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น ฉันได้ยินไม่ชัด”
“เราจะลองเสี่ยงโชคในหมู่บ้าน” ดูเหมือนว่าทั้งสามจะคุยกันถึงผลลัพธ์ และนั่นคือการไปที่ฮอกมี้ดส์เพื่อดูว่าพวกเขาสามารถหากระเทียมได้หรือไม่ จากนั้นจึงกลับไปปลูกเอง
“อื้ม โชคดีนะ” อัลเบิร์ตตบไหล่เฟร็ดแล้วพูดว่า “ที่จริงแฮกริดต้องมีพวกมันไว้ที่นั่น ถ้านายต้องการ…”
“มีอะไรเหรอ?” จู่ๆก็มีเสียงถาม
“ไม่มีอะไร?” เฟร็ดอายเล็กน้อย พวกเขาไม่คุ้นเคยกับแฮกริด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนเขาในเรื่องนี้
เราคงไม่พูดว่า แฮกริดขอยืมสวนผักมาปลูกกระเทียมหน่อยนะ มันก็เป็นแค่เรื่องตลก ฮอกวอตส์มีขนาดใหญ่มาก หาที่ดินปลูกกระเทียมได้ไม่ยาก
“กระเทียม เราต้องการศึกษาว่ากระเทียมสามารถต้านทานสิ่งมีชีวิตที่มืดมิดได้หรือไม่” อัลเบิร์ตเปลี่ยนเรื่องและถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า ปกติไม่ค่อยเห็นคุณเข้าไปในปราสาท”
“ฉันมีบางอย่างที่ต้องไปหาดัมเบิลดอร์” แฮกริดมองดูผู้คนด้วยความสงสัย เดินไปที่ห้องของอาจารย์ใหญ่ หันกลับมาแล้วพูดก่อนจะจากไป “ถ้าพวกนายต้องการกระเทียมก็ไปเอาที่บ้านฉัน”
พวกเขาทั้งสามมองไปที่การจากไปของแฮกริด มองหน้ากัน พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะยังคงใช้สมองคิดหาวิธีเอากระเทียมมาแทบตายไม่ได้ แต่
อัลเบิร์ตช่วยพวกเขาได้ด้วยคำพูดธรรมดาๆ
“แบบนี้จะดีเหรอ?” จอร์จพูดขึ้น
“แฮกริดทำอาหารเองบ่อย ๆ และเขามีสวนผัก เขามีกระเทียมไม่ขาดแคลนแน่นอน” อัลเบิร์ตเหลือบมองคนสามคนที่เขินอาย “คริสต์มาสนี้ ช่วยฉันคิดหน่อยว่าจะให้ของขวัญคริสต์มาสอะไรกับเขา !”
อืม!
หลายคนพยักหน้าซ้ำๆ เพื่อแสดงว่าพวกเขาจะช่วยในวันคริสต์มาส
“อย่างไรก็ตาม ฉันต้องเตือนพวกนายว่ากระเทียมน้อยนั่นไม่เพียงพอ” อัลเบิร์ตพูดอีกครั้ง “พวกนายต้องใช้เวลาในการปลูกเอง กระเทียมปลูกง่ายอยู่แล้ว”
นี่เป็นแผนเดิมของพวกเขา ส่วนจะปลูกที่ไหน ทั้งสามคนคิดเกี่ยวกับมันจริงๆ มันไม่ใช่สวนผักของแฮกริด แต่เป็นป่าต้องห้ามที่อยู่ไกลจากกระท่อมของแฮกริด
หลังจากฟังแผนของทั้งสามคน อัลเบิร์ตก็เงียบ
ที่จริงแล้ว แค่ปลูกกระเทียม หากระถางแล้วปลูกเอง สำหรับปุ๋ยขี้เถ้าในเตาผิงเป็นปุ๋ยที่ดีที่สุดไม่ใช่หรือ?
อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตไม่ได้ตั้งใจจะเตือนทั้งสามคน ปล่อยให้พวกเขาค่อยๆ เจอเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!
