ตอนที่99 ชัยชนะครั้งใหญ่
“ฉันเกลียดสภาพอากาศแบบนี้!” อัลเบิร์ตถอดเสื้อคลุมกันหนาวออกและวางมือเหนือชุดควิดดิชที่ชาร์ลีมอบให้
เฟร็ดและจอร์จพร้อมแล้ว พวกเขาจับมือกันและวนรอบกันและกันโดยอวดชุดของพวกเขา
“ชุดนี้เหมาะกับนายมาก” ไอรีนยิ้มและพูดกับอัลเบิร์ต: “นายใช้ไม้กวาดหกดาวของมาร์ค นั่นเป็นไม้กวาดที่บินได้เร็วที่สุดในหมู่พวกเรา”
“เดี๋ยวฉันเอาไม้กวาดบินให้นายเอง นายต้องขี่มันเพื่อจับลูกสนิช” มาร์คยิ้มและตบไหล่อัลเบิร์ต และส่งไม้กวาด6ดาวของเขาให้อัลเบิร์ต
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะจับสนิชให้ได้” อัลเบิร์ตมองดูแผงงานด้วยตาปลอมเมื่อคนอื่นไม่สนใจ และงานใหม่ก็ปรากฏขึ้น
[ชัยชนะที่ล่าช้า]
การแข่งขันควิดดิชนี้ดำเนินมาเป็นเวลานาน จับลูกสนิชทองคำและทำให้กริฟฟินดอร์ชนะ
รางวัล: 500 ค่าประสบการณ์
“นี่แว่นนาย” ชาร์ลีเริ่มบอกทุกคนว่า “พอเกมเริ่มใหม่ อัลเบิร์ตก็บินตรงไปหาลูกสนิช ไม่ต้องสนใจคนอื่น และระวังอย่าให้ถูกโจมตี เฟร็ด จอร์จ พวกนายช่วยปกป้องเขาเพื่อให้อัลเบิร์ตจับลูกสนิชได้และจบเกมให้เร็วที่สุด ฉันไม่ต้องการให้เกมเล่นไปถึงตอนเย็น”
“นายมั่นใจในตัวฉันมากขนาดนั้นเลย?” จู่ๆ อัลเบิร์ตก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่เรียกว่าแรงกดดัน การแบกรับความคาดหวังของผู้อื่นมันรู้สึกหนักใจเล็กน้อย
“แน่นอน เราจะทำอะไรได้นอกจากเชื่อมั่นในตัวคุณ” ชาร์ลีพูดแน่นอน “ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนเชื่อว่านายสามารถจับลูกสนิชได้อย่างแน่นอน”
“ฟังดูสมเหตุสมผล” อัลเบิร์ตหยิบไม้กายสิทธิ์ที่วางอยู่บนเสื้อคลุม ใช้คาถากันไฟและน้ำใส่แว่นตาของเขา จากนั้นสวมแว่นตาและเดินตามฝูงชนออกไป
ฝนที่เย็นยะเยือกตกลงบนร่างของอัลเบิร์ตโดยไม่กางร่ม เสื้อผ้าของเขาเปียกอย่างรวดเร็ว
“ไม่น่าเชื่อว่าครึ่งหนึ่งของผู้เล่นกริฟฟินดอร์เป็นนักเรียนปีหนึ่ง พวกเขาเลิกเล่นเกมไปแล้วหรือว่านี่คืออาวุธลับของกริฟฟินดอร์จริงๆ เหรอ?” ผู้บรรยายอดไม่ได้ที่จะอุทานหลังจากเห็นทีมกริฟฟิน
ไม่เพียงแค่ผู้บรรยายเท่านั้น แต่ผู้ชมคนอื่นๆ ที่สนับสนุนกริฟฟินดอร์ก็งงงวยเช่นกัน เพราะนักเรียนอาวุโสส่วนใหญ่จะบินได้ดีกว่าเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้าเรียน หรือนี่เป็นอาวุธลับจริงหรือ?
ในสายตาของผู้ชมสลิธีริน เห็นได้ชัดว่าทีมกริฟฟินดอร์ไม่สามารถหาผู้เล่นสำรองคนอื่นได้ และหาได้เพียงผู้มาใหม่จำนวนหนึ่งเพื่อเติมตัวเลขเท่านั้น
อัลเบิร์ตยืนอยู่บนสนามและฟังเสียงเชียร์จากรอบตัวเขา เขาไม่รู้สึกถึงความตึงเครียดของการลงเล่นเป็นครั้งแรก ตรงกันข้าม เขารู้สึกว่าเลือดในตัวมันกำลังเดือดพล่าน
สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากความรู้สึกของการเป็นผู้ชมบนอัฒจันทร์
อัลเบิร์ตไม่ฟังสิ่งที่มาดามฮูชพูด และเมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้น เขาก็ขี่ไม้กวาดขึ้นไปในอากาศทันที
หลังจากลอยขึ้นไปกลางอากาศ อัลเบิร์ตพบว่าวิสัยทัศน์ของเขาพร่ามัวมาก และมันก็ยากที่จะเห็นว่าเพื่อนร่วมทีมของเขาอยู่ที่ไหน นับประสาอะไรกับการพบลูกสนิชทองคำท่ามกลางสายฝน
ซีกเกอร์ของสลิธีรินบินตามมาบริเวณใกล้เคียงของอัลเบิร์ต และคู่ต่อสู้ไม่ได้พุ่งเข้ามาหาเขาโดยตรง และไม่มีเจตนาที่จะต่อสู้
สายตาพวกเขาสบกันและเพียงพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ดูเหมือนว่าทีมสลิธีรินจะไม่ใช่กลุ่มคนใช้ความรุนแรงทั้งหมด
ทั้งสองฝ่ายต่างรอคอยโอกาสอย่างอดทน มองหาที่อยู่ของลูกสนิชทองคำพร้อมทั้งคอยมองกันและกัน
อัลเบิร์ตมองลงมา ร่างที่คลุมเครือสีแดงและสีเขียวแวบผ่านดวงตาของเขา และผู้ชมก็ซ่อนตัวอยู่ในทะเลร่ม
“ระวัง อย่าฟุ้งซ่าน!” จอร์จเหวี่ยงไม้ตี ขว้างลูกบอลลอยไปหาอัลเบิร์ต และยกไม้ตีขึ้นเพื่อแสดงการต่อต้านซีกเกอร์สลิธีรินที่อยู่ไม่ไกล แต่สุดท้ายเขาก็ไม่โจมตีอีกฝ่าย
อย่างน้อยคราวนี้ซีกเกอร์ทีมสลิธีรินแทบจะเป็นคนปกติ และจอร์จไม่มีประสบการณ์ในการตีคน
เมื่อเวลาผ่านไป อัลเบิร์ตภายใต้ม่านฝนนั้นเกือบจะแข็งตาย แต่ในฐานะซีกเกอร์ อัลเบิร์ตรู้ว่าเขาต้องอดทน แม้ว่าเขาจะค้นหาบนท้องฟ้ามาเป็นเวลานาน และไม่มีร่องรอยของลูกสนิชเลย
ทันใดนั้นแสงสีทองก็ส่องประกายใกล้วงแหวนทำคะแนนของสลิธีริน อัลเบิร์ตจับตามองไว้ได้อย่างดี เขาเกือบจะเอียงไม้กวาดไปข้างหน้าโดยสัญชาตญาณ เร่งความเร็วและเริ่มดิ่งเข้าไป
มันคือลูกสนิชทองคำ?
อัลเบิร์ตไม่แน่ใจว่าเขาเห็นลูกสนิชหรือไม่ แต่เขาต้องเสี่ยงดวง ถ้าเดิมพันชนะ กริฟฟินดอร์จะชนะและ ถึงไม่ใช่มันก็ไม่มีการสูญเสีย
เนื่องจากไม่มีการสูญเสีย จึงเป็นธรรมดาที่จะเดิมพัน
ในขณะนี้ อัลเบิร์ตกำลังนอนอยู่บนไม้กวาด เร่งความเร็วของไม้กวาด6ดาวให้ถึงขีดสุด ซีกเกอร์ของสลิธีรินที่อยู่ข้างหลังเขากระโดดไปที่ไม้กวาดทันทีและไล่ตามอัลเบิร์ตที่เริ่มลงมือ
ด้านล่าง ผู้บรรยายก็ตะโกนขึ้นทันทีที่อัลเบิร์ตเร่งความเร็ว: “หนุ่มซีกเกอร์กริฟฟินดอร์เริ่มเร่งความเร็ว เขาเห็นลูกสนิชสีทองหรือไม่ ซีกเกอร์ของสลิธีรินคนปัจจุบันอยู่ไกลออกไป เพียงสิบนาทีในเกมหรือว่ากริฟฟินดอร์จะชนะ?”
“ฟังนะ ทุกคน คีปเปอร์ของสลิธีรินกำลังจะสกัดกั้นซีกเกอร์ เชสเซอร์อีกสองคนก็เข้ามาเสริม ซีกเกอร์ของกริฟฟินดอร์กำลังตกอยู่ในอันตราย และผู้เล่นสลิธีรินวางแผนที่จะใช้มันต่อไป วิธีการที่น่ารังเกียจทำให้กริฟฟินดอร์ไม่สามารถชนะได้”
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันของอัลเบิร์ตนั้นน่าตื่นเต้นกว่าที่ผู้บรรยายได้กล่าวเอาไว้มาก
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายพุ่งเข้าหากัน ร่างของอัลเบิร์ตก็หมุนตัวหลบไปข้างหนึ่งทันที และพุ่งผ่านหมัดของคีปเปอร์สลิธีรินที่เหวี่ยงออกมาอย่างรวดเร็วและอันตราย แล้วศอกของอัลเบิร์ตก็เหวี่ยงไปในเวลาที่เหมาะสม และตีไปที่ปากของคีปเปอร์ด้วยความช่วยเหลือของโมเมนตัม
ทั้งสองบินผ่านกันไปในลักษณะที่น่าตื่นเต้น อัลเบิร์ตยังคงบินไปข้างหน้า เขาเห็นลูกสนิชทองคำอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว มันกำลังข้ามวงแหวนทำคะแนนของสลิธีรินและบินไปที่กำแพงชั้นนอก
“นั่นคือลูกสนิชทองคำ พระเจ้าเด็กหนุ่มซีกเกอร์หลบหลีกการโจมตีของคีปเปอร์อย่างง่ายดาย เขาคืออาวุธลับของกริฟฟินดอร์จริงๆ”
เมื่ออัลเบิร์ตกำลังจะจับลูกสนิช จู่ๆ ไม้ตีของใครสักคนก็บินจากด้านข้างและกำลังจะชนอัลเบิร์ต เมื่อได้ยินเสียงพุ่งทะลุอากาศข้างหลังเขา อัลเบิร์ตจึงใช้ยุทธวิธีพุ่งหลบลงไปในทันที
ไม้ตีไม่ได้โดนอัลเบิร์ต แต่บินไปที่สนามด้านล่าง โดยไม่รู้ว่ากระทบกับผู้ชมที่เคราะห์ร้ายหรือไม่
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว” อัลเบิร์ตเหยียดแขนออก และในขณะที่จับลูกสนิชทองคำไว้ในฝ่ามือ เขาก็ยกไม้กวาดขึ้นทำมุมตั้งตรงขึ้น 90 องศาเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้กระทบที่ตั้งผู้ชม
“ชนะ!”
อัลเบิร์ตจ้องไปที่ลูกสนิชทองคำในมือ เขาทำสำเร็จด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขที่มุมปาก
มีความโกลาหลจากด้านล่าง
เดิมที ผู้เล่นสลิธีรินที่ตามหลังพยายามสกัดกั้นอัลเบิร์ต สุดท้ายพวกเขาเบรกไม่ทัน และพุ่งชนเข้าไปในที่นั่งคนดู ดูเหมือนว่ามีคนถูกชน
ขณะที่อัลเบิร์ตบินลงมา เขาเห็นสเนปที่มีใบหน้ามืดมนมองมาที่นี่
เขายกลูกสนิชขึ้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และโบกมือให้สเนป ไม่สิ ควรจะเป็นกับผู้ชม
“จับได้แล้ว!!! ผู้แสวงหาที่อายุน้อยที่สุดของกริฟฟินดอร์จับลูกสนิชทองคำได้อย่างง่ายดายในเวลาเพียงสิบสองนาที ให้เราแสดงความยินดีกับกริฟฟินดอร์ที่ชนะเกมในท้ายที่สุด” ผู้บรรยายตะโกน
หลังจากพูด เขาเยาะเย้ยว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าทีมสลิธีรินจะแพ้ให้กับน้องใหม่ในท้ายที่สุด ฉันหวังว่าผู้เล่นสองคนของพวกเขาจะสบายดี ฉันเห็นว่าพวกเขาชนเข้ากับที่นั่งมันน่าจะเจ็บมาก”
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจคำเยาะเย้ยของผู้บรรยาย ทุกคนต่างเชียร์ชัยชนะของกริฟฟินดอร์
เมื่ออัลเบิร์ตลงจอด เขารู้สึกว่ามีคนพุ่งใส่เขา มันคือพี่น้องวีสลีย์และคนอื่นๆ ในทีม พวกเขากอดเขาและลงมาด้านล่าง
ชาร์ลีและคนอื่นๆ ก็วิ่งออกจากห้องล็อกเกอร์และโบกมือมาทางด้านนี้อย่างตื่นเต้น
ก่อนที่อัลเบิร์ตจะหายดี เขาก็ถูกคนกลุ่มหนึ่งยกขึ้นและโยนขึ้นไปในอากาศ ตามจริงแล้วความรู้สึกของการลอยอยู่ในอากาศนั้นไม่สบายใจ แต่เป็นประสบการณ์แปลกใหม่สำหรับอัลเบิร์ต
