[นิยายวาย] เมื่อบุหรี่ตกหลุมรักไม้ขีดไฟ – ตอนที่ 218 ฉันอยากหงายไพ่ / ตอนที่ 219 สองมาตรฐาน

ตอนที่ 218 ฉันอยากหงายไพ่

ลืมเวลา…ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ชุยหังไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งใด เพียงแค่ปล่อยให้เป็นไปตามที่หลูจื้อเรียกร้อง

เมื่อหลูจื้อหยุดหอบหายใจ ชุยหังก็ไม่มีแรงพูดอะไรแล้ว ทำได้เพียงนอนอยู่ตรงนั้นเพราะไม่อยากขยับไปไหน

“เมียจ๋า สุขสันต์วันปีใหม่นะ” หลูจื้อนอนคว่ำอยู่บนร่างของชุยหังแล้วเอ่ยบอกเสียงเบาที่ข้างหูของเขา

ชุยหังก็พูดพึมพำ “สุขสันต์วันปีใหม่ คุณสามี”

“ขอโทษนะ หลายวันมานี้ทำให้นายรู้สึกน้อยใจ” หลูจื้อเอ่ยบอก

ชุยหังส่ายหน้าพร้อมเอ่ย “ไม่เป็นไร แต่ในใจของนายมีฉันก็พอแล้ว”

ตอนเวลานี้เขาอยากนอนแล้ว

แต่…เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่หลูจื้อจะไม่กลับบ้าน

เขาออกมานานแล้ว ถ้าไม่กลับบ้านไป คนที่บ้านของเขาต้องโทรมาตามแน่นอน

แม้ว่าเขาและผู้หญิงคนนั้นยังไม่มีสถานะใดๆ แต่หลูจื้อก็ไม่สามารถหาข้ออ้างมานอนที่บ้านเขา

ถ้าเป็นแบบนั้นจะทำให้ครอบครัวเข้าใจผิดมากยิ่งขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเขาไม่กลับไปเป็นเวลานาน คนที่บ้านต้องโทรหาผู้หญิงคนนั้นโดยตรงและความลับจะต้องถูกเปิดเผย

“ฉันต้องกลับไปแล้ว” หลูจื้อลูบหัวชุยหังเบาๆ

ชุยหังอดทนต่อความรู้สึกหดหู่ในใจพร้อมเอ่ย “อือ รีบกลับไปเถอะ พรุ่งนี้วันแรกต้องไปอวยพรปีใหม่ด้วย”

“อือ พรุ่งนี้นายมีแผนจะทำอะไร” หลูจื้อเอ่ยถาม

ชุยหังคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “ส่งข้อความไปอวยพรปีใหม่ให้เพื่อนกับญาติ แล้วก็นอน”

“ไม่ทำอย่างอื่นแล้วเหรอ” หลูจื้อเอ่ยถาม

ชุยหังเอ่ยตอบ” มี ฝันถึงนายไง”

หลูจื้อหัวเราะ จากนั้นก็จูบเขาเบาๆ พลางเอ่ยว่า “เชื่อฟังดีจัง ปีนี้ต้องลำบากหน่อยนะ”

ชุยหังรู้ดีว่าถ้าเขากับผู้หญิงคนนั้นไปด้วยกันได้ดี ปีนี้ก็อาจจะตกลงกันได้แล้ว

‘ถ้าเป็นอย่างนั้นตัวเขาคืออะไรล่ะ’

ความจริงเขาอยากบอกว่าให้ดูกันไปก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ แต่ตอนนี้เหมือนว่าหนทางนั้นยาวไกลเหลือเกิน

เพราะว่าอนาคตของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะอย่างหนัก

เมื่อมองย้อนกลับไปก็ไม่เหลือแม้แต่รอยเท้า

ชุยหังพลิกตัวแล้วดึงกางเกงขึ้น จากนั้นก็พูดกับหลูจื้อ “นายต้องไปทำอะไร ก็ไปทำเถอะ แล้วก็ติดต่อฉันบ้าง ให้ฉันได้รู้ว่านายกำลังทำอะไรบ้างก็พอแล้ว”

“ฉันรู้ว่านายทุกข์ใจ ฉันจะพยายามหาวิธีให้ผู้หญิงคนนั้นจากไป” หลูจื้อเอ่ยบอก

ชุยหังเอ่ยตอบ “ไม่ได้นะ ไม่งั้นนายจะไม่มีทางอธิบายให้ย่าของนายเข้าใจได้”

หลูจื้อลำบากใจเล็กน้อยพร้อมเอ่ยถาม “งั้นนายจะทำยังไงล่ะ”

“ฉันก็ไม่เป็นไรนี่ พูดตามตรงเลยนะ ฉันมีเวลารอนายมากกว่าย่าของนายไม่ใช่เหรอ นายก็พูดเองว่าสิ่งที่ท่านต้องการมากที่สุดก็คือได้เห็นนายแต่งงาน นายก็อย่าทำให้ท่านผิดหวังเลย”

ความจริงตอนที่ชุยหังพูดประโยคเหล่านั้น หัวใจของเขามีเลือดไหล

ถ้าเป็นอย่างนั้น ชีวิตของเขาและหลูจื้อก็จะถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ แล้วตกลงพื้นไป

เขาไม่สามารถครอบครองผู้ชายคนนี้ได้อย่างเต็มที่ ความรู้สึกเจ็บปวดแบบนั้น เขาไม่สามารถแสดงออกมาได้ในตอนนี้และไม่อยากให้หลูจื้อรับรู้

‘เพราะรักเขา จึงพยายามไม่ทำให้เขาต้องเสียใจ’

ชุยหังปลอบใจตัวเองว่า หลูจื้อเคยบอกผู้หญิงคนนั้นไปแล้วว่าเขาไม่ได้ชอบเธอ

แต่เธอก็ยังเต็มใจอยู่กับหลูจื้อ

น่าจะพูดได้ว่าสิ่งที่เธอชอบก็คืออนาคตของหลูจื้อและครอบครัวของหลูจื้อมากกว่า

“แล้วนายไม่ผิดหวังเหรอ” หลูจื้อเอ่ยถาม

ชุยหังเอ่ยตอบ “ฉันมีอะไรให้ผิดหวังไม่ผิดหวังล่ะ ก่อนหน้านี้ฉันรู้เรื่องของนายอยู่แล้ว แต่ก็ยังเลือกอยู่กับนาย ในเมื่อตัดสินใจไปแบบนี้แล้วก็ต้องรับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง”

หลูจื้อมองที่เขา จากนั้นก็จูบเขาอีกครั้งพร้อมเอ่ยบอก “ไม่ได้หรอก ฉันจะต้องคุยให้เธอเข้าใจ ฉันไม่อยากแต่งงานกับเธอ ปล่อยให้เธอได้ไปทำในสิ่งที่ควรเถอะ”

ตอนที่ 219 สองมาตรฐาน

ชุยหังรีบเอ่ยขึ้นทันที “ไม่ได้ ในวันตรุษจีนใหญ่ถ้านายไม่กลัวเธอเสียใจ ก็ต้องนึกถึงคนในครอบครัวบ้าง พวกเขาต้องรับไม่ได้แน่ๆ มันไม่ง่ายเลยนะที่นายจะหาคนที่เขาอยากอยู่ด้วยกันกับนาย ฉลองตรุษจีนด้วยกันก็ทำมาแล้ว นายยังไม่เข้าใจความหมายของเธออีกเหรอ”

หลูจื้อถอนหายใจแล้วเอ่ยบอก “ก็เพราะว่ารู้ความหมายของเธอไง ถึงไม่อยากให้นายน้อยใจ”

“ฉันไม่เป็นไร แค่นายดีกับฉันก็พอแล้ว ถ้านายคิดว่าฉันน้อยใจ นายก็จะรู้สึกละอายใจกับฉันแล้วชีวิตนี้นายจะต้องรู้สึกเป็นหนี้ฉัน จากนั้นก็จะดีกับฉันมากกว่าเดิม” ชุยหังแสร้งทำเป็นสงบพลางเอ่ยขึ้น

หลูจื้อซึ่งดื้อรั้นอยู่อย่างนั้นไม่มีข้อสงสัยอะไรแล้ว

“ทำไมนายถึงฉลาดแบบนี้ คิดได้ไง” หลูจื้อบีบจมูกของชุยหังเบาๆ

อย่างไรก็ตามในใจของชุยหังไม่สงบอีกต่อไปแล้ว

เขากำลังคิดถึงเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับเขาและหลูจื้อ

อันที่จริงหลูจื้อก็ไม่ใช่คนของโลกนี้ แต่เป็นเขาที่ลากหลูจื้อเข้ามา

‘ตอนนี้หลูจื้อมีโอกาสกลับไปใช้ชีวิตปกติแล้ว แล้วเขายังจะรั้งไว้อีกเหรอ?’

แม้ว่าตัวเขาจะชอบหลูจื้อมากจริงๆ และไม่อยากแยกจากเขา

ในสายตาของคนอื่นเขาไม่อยากสนใจ แต่เขาไม่อยากให้หลูจื้อโดนคนอื่นดูถูก

เรื่องชุยหังมีเรื่องยุ่งเหยิงมากมายในหัวซึ่งไม่มีทางที่จะอธิบายได้หมด

แม้ว่าจะรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนตัวเองก่อนหน้านี้แล้ว

เขาไม่สามารถอธิบายกับพ่อแม่ได้ อีกทั้งยังปล่อยให้ลูกสาวของบ้านอื่นอยู่ในความมืดและกลายเป็นคนที่มีสามีร่วมกับคนอื่น

ตอนนี้เขากลับสนับสนุนให้หลูจื้อลองคบกับผู้หญิงคนนั้น เพื่อให้คุณย่าที่อายุมากแล้วสบายใจและรู้สึกดี ท่านจะได้ไม่ต้องเสียใจ

‘เขาควรทำเรื่องนี้ให้เป็นสองมาตรฐานจริงๆ เหรอ”

โชคดีที่หลูจื้อเคยบอกผู้หญิงคนนั้นไปแล้วตั้งแต่แรกว่าเขาไม่ได้ชอบเธอและไม่อยากจะอยู่กับเธอ

ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่มีความรับผิดชอบต่อตัวเองโดยคิดที่จะแต่งงานเข้าครอบครัวนี้

ความจริงแล้วเรื่องนี้หลูจื้อมีส่วนที่ต้องรับผิดชอบน้อยมาก ทั้งหมดเป็นเพราะความต้องการของผู้หญิงคนนั้น

ชุยหังทำได้เพียงแค่ปลอบใจตัวเองด้วยวิธีนี้เพราะไม่มีวิธีอื่นที่จะทำให้ใจของเขาสงบลงได้

“เอาล่ะ รีบกลับไปเถอะ อย่างน้อยก็ทำตัวดีๆ ต่อหน้าครอบครัว นายเคยพูดกับผู้หญิงคนนั้นชัดเจนแล้ว แต่เธอกลับยืนกรานแบบนั้น เรื่องนี้ใครก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะความจริงแล้วย่าของนายชอบเธอมาก นายเลยพูดกับคุณย่าตรงๆ ไม่ได้ว่าเธอชอบนาย แต่นายไม่ได้เธอ”

เขายอมรับว่าตัวเขาเป็นคนสองมาตรฐาน

ถ้าหากให้พูดตามตรงก็คือเขาใจร้ายกับตัวเองมาตลอด

เมื่อถึงตาคนอื่นบ้างเขากลับใจร้ายไม่ลง

นิสัยของเขามักเป็นฝ่ายยอมรับความเจ็บปวดแต่กลับไม่อยากให้คนอื่นถูกทำร้าย

หลูจื้อเงียบไปสักพัก ก่อนจะเอ่ย “ฉันจะลองดูก่อน ความจริงเรื่องนี้มันไม่ง่ายเลย”

ชุยหังตอบ “ชีวิตคนเรามีราบรื่นที่ไหนล่ะ ต้องมีขรุขระบ้างก็ถูกแล้ว”

หลูจื้อยิ้มแล้ววางมือลงศีรษะของชุยหังใช้แล้วออกแรงกดพลางพูดขึ้นว่า “ในหัวน้อยๆ ของนายมีอะไรอยู่ข้างใน พูดเหมือนกับคนแก่เลย”

ชุยหังเอ่ยตอบ “ไม่ใช่นะ ก็แค่พูดตามความเป็นจริง”

หลูจื้อเอ่ยตอบ “โอเค ฉันรู้แล้ว นายไม่ต้องสนใจแล้ว”

หลังจากนั้นพวกเขาก็รีบใส่เสื้อผ้า จากนั้นชุยหังก็จูบกับเขาอีกครั้งและลงรถไป

ชุยหังยืนท่ามกลางหิมะที่ตกหนักมองดูรถของหลูจื้อค่อยๆ ไกลตัวเองออกไปตอนเช้าตรู่ในวันแรกของปีใหม่

Related