(นิยายแปล) ตำนานวังหลังของพระชายาขาบู๊ – ตอนที่ 91: การเล่นให้อับอายของนางกำนัลอเลกเซีย

 

“ฟู่ว เป็นช่วงเวลาที่วิเศษมากเลยค่ะ”

 

“……กระซิก ๆ”

 

อเลกเซียที่กำลังพึงพอใจกับเฮเลนาที่กำลังฟุบอยู่กับพื้น กำลังมีภาพแปลกประหลาดเช่นนั้นเกิดขึ้นอยู่

สำหรับเครื่องแต่งกายของเฮเลนานั้น สุดท้ายเธอก็ได้ถูกเปลี่ยนชุด จากชุดเดรสงานราตรีที่ใส่มาทั้งคืนแถมยังใส่ฝึกร่างกายตอนเช้าอีก กลายมาเป็นชุดที่อเลกเซียเป็นผู้เลือกให้

ซึ่งกว่าจะมาจบที่ชุดนี้ได้ เฮเลนาก็ได้แต่ต้องยอมกลายเป็นตุ๊กตาแต่งตัวอยู่นานทีเดียว

 

“แหม่ ท่านเฮเลนาเนี่ยก็เหมาะกับการแต่งกายแบบนี้จริง ๆ ด้วยนะคะ”

 

“เหมาะที่ไหนกันเล่า!”

 

เมื่อได้ฟังคำพูดของอเลกเซีย เฮเลนาก็เงยหน้าขึ้นมา

สำหรับเฮเลนาแล้ว นี่เป็นชุดแต่งกายที่เธออยากจะถอดเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย ไม่อยากให้ใครเห็นทั้งนั้น เป็นชุดเธอลังเลที่จะใส่ออกไปข้างนอก

เพราะอะไรน่ะหรือ

 

“ข้าไม่เหมาะกับชุดแต่งกายแบบนี้หรอก!”

 

“ไม่เลยค่ะ ดูเหมาะมากทีเดียว”

 

“อย่ามาโกหกนะ—!”

 

‘แหมะ’ เธอเอาหน้าฟุบลงไปที่ผ้าห่มบนเตียง

ชุดอเลกเซียได้เลือกและจับให้เธอใส่ ซึ่งเฮเลนากำลังสวมอยู่ในตอนนี้ก็คือ

 

อันดับแรก เส้นผมสีทองเป็นประกายของเฮเลนาได้ถูกปล่อยและรวบไว้ด้วยที่คาดผมซึ่งมีจีบระบาย

ชุดของเธอเป็นชุดวันพีซสีน้ำเงินคลุมยาวลงมาจนต่ำกว่าเข่าและยังเป็นชุดแขนยาวแบบพัฟสลีปที่คลุมถึงข้อมือ ทั้งยังประดับไปด้วยจีบระบายและสวบทับด้วยผ้าคลุมที่สีเข้าคู่กันอย่างพอเหมาะพอดี สิ่งที่โผล่พ้นออกมาจากใต้กระโปรงก็คือประโปรงชั้นในเพทิโคดที่ประดับไปด้วยผ้าลูกไม้ แถมใต้นั้นยังสวมกางเกงดรอเวอรส์เอาไว้ เรียกได้ว่าเป็นการแต่งกายที่ดูเหมือนตุ๊กตาจริง ๆ

เพราะสวมชุดวันพีซที่แขนยาวถึงข้อมือและกระโปรงยาวเลยเข่า แถมยังสวมถุงน่องแบบนีซอกซ์ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นร่างกายที่ขัดเกลามาของเฮเลนาได้เลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน เพราะใบหน้าของเธอดูเด็กกว่าอายุจริงและมีรูปร่างที่สมส่วนอยู่แล้ว จึงทำให้รู้สึกเหมือนกำลังมองดูเด็กสาวที่ยืนเขย่งจนตัวสูงเสียมากกว่า

 

ทว่า

ไม่ว่าจะคิดยังไง สำหรับเฮเลนาแล้ว ยังไงเธอก็ไม่เหมาะกับชุดแบบนี้แน่ ๆ

 

“ไม่เลยค่ะ เหมาะมากเลย จริง ๆ นะคะ บอกตามตรง ทีแรกข้าก็เลือกมาให้ใส่เพื่อจะหัวเราะเยาะนั่นแหละ”

 

“กะแล้วเชียว!?”

 

“แต่พอเอาเข้าจริง ก็ต้องตกใจเพราะไม่คิดว่ามันจะดูเหมาะขนาดนี้เหมือนกันค่ะ”

 

“โกหก—!”

 

เฮเลนาเป็นนักรบ

เธอไม่เคยใส่ชุดอะไรแบบนี้ ปกติแล้วก็แค่ใส่ชุดวันพีซสักตัวแบบส่ง ๆ ไป หรือถ้าอากาศหนาวสักหน่อยก็อาจจะใส่เสื้อแขนยาวคลุมอีกทีเท่านั้นเอง

ของอย่างเพทิโคด ตั้งแต่เกิดมาเธอก็เพิ่งจะเคยได้ใส่ครั้งนี้แหละ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของเฮเลนาเอง นอกจากชุดวันพีซแล้วทุกอย่างที่เฮเลนาใส่อยู่ในวันนี้เป็นของส่วนตัวของอเลกเซียทั้งหมด

ดังนั้น สำหรับเฮเลนาผู้ที่เคยแต่ใส่ชุดเคลื่อนไหวง่ายแล้วสวมชุดเกราะทับ หรือสวมเกราะหนักเวลาที่ต้องบุกโจมตีนั้น คำว่าแฟชันมันจึงเป็นอะไรที่ห่างไกลตัวเอามาก ๆ

ต่อให้อเลกเซียจะบอกว่ามันเหมาะขนาดไหน เธอก็ไม่สามารถคิดว่าการแต่งกายแบบนี้มันเหมาะกับเธอได้เลย

 

“เช่นนั้น ท่านเฮเลนาคะ คิดว่าถึงเวลาที่ทุกท่านจะมาที่สวนระหว่างอาคารกันแล้วล่ะค่ะ”

 

“ด เดี๋ยวก่อน! เช่นนั้นข้าจะเปลี่ยนชุด!”

 

“ไม่ได้ค่ะ วันนี้ต้องชุดนั้นนะคะ”

 

คำพูดแม้จะฟังดูสุภาพ แต่ก็ราวกับมีแรงกดดันที่มองไม่เห็น

แปลว่า นี่คือการเอาคืนของอเลกเซียต่อเรื่องเมื่อคืนนั่นเอง

แม้เฮเลนาจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็เป็นเธอเองที่กักขังหน่วงเหนี่ยวอเลกเซียไว้ตลอดหนึ่งคืน และเรื่องทั้งหมดนั้นก็เป็นความผิดของเฮเลนาล้วน ๆ

ดังนั้นถึงได้ขอโทษไปแล้วแท้ ๆ

 

“อุ……”

 

“เช่นนั้นจะให้แจ้งออกไปว่าวันนี้งดการฝึกอบรมดีไหมคะ?”

 

“มุ……”

 

“เพราะเมื่อวานมีงานพิธีไว้อาลัยก็เลยแจ้งไปตามนั้นเหมือนกัน แต่ทุกท่านทำหน้าเหมือนเสียดายกันมากเลยล่ะค่ะ พอบอกไปว่าวันพรุ่งนี้จะกลับมาจัดอีกครั้งทุกท่านก็ดูยินดีกันมาก”

 

“ขึ่ก……”

 

ต่อต้านไม่ได้

เฮเลนาเป็นนางสนมของจักรพรรดิฟาร์มาส และในความเป็นจริงแล้วยังมีตำแหน่งสูงสุดเป็นถึง ‘สนมฟ้าสุริยา’ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นบุตรีของตระกูลเรลโนต บรรดาศักดิ์จึงสูงส่ง พละกำลังเองก็มากพอจะเอาชนะบุรุษทั่วไปได้อย่างง่ายดาย เป็นธิดาแห่งยุทธผู้ทำหน้าที่ในสนามรบได้ราวกับเป็นอสูรยักษ์มาร

ทว่า ทั้งที่เป็นเช่นนั้น

เธอกลับไม่รู้สึกว่าสามารถต่อต้านนางกำนัลติดห้องที่อยู่ตรงหน้าได้เลย—

 

ต้องทำอย่างไร ถึงจะหลีกเลี่ยงการแต่งชุดนี้ไปได้นะ

ต้องทำอย่างไร ถึงจะไม่ต้องแต่งชุดนี้ไปนำการฝึกอบรบได้นะ

ต้องทำอย่างไร ถึงจะเปลี่ยนออกจากชุดนี้ไปได้นะ

 

แม้จะคิด แต่คำตอบมันก็ไม่ออกมา

และเมื่อคิดไปก็ไม่ได้คำตอบ เฮเลนาก็เลยโยนการใช้ความคิดทิ้งแล้วก็ยอมแพ้ทุกอย่างอีกตามเคย

 

“……อุ เข้าใจแล้ว”

 

“ค่ะ เช่นนั้นก็ไปกันเถอะค่ะ”

 

อเลกเซียดูพึงพอใจมาก

ทั้งที่น่าจะเข้าใจความรู้สึกของเฮเลนาดีแท้ ๆ แต่คงจะรู้สึกว่าการให้ทุกคนได้เห็นชุดนี้มันน่าสนุกกว่าสินะ

เมื่อเห็นอนาคตอันชัดเจนว่าเธอจะต้องกลายเป็นจำอวดให้ทุกคนดูโดยสมบูรณ์ เฮเลนาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

จากนั้นเมื่อเดินลากขาไปยังสวนระหว่างอาคาร ก็พบว่ามีคนรวมตัวกันอยู่ที่นั่นแล้วสิบกว่าคน

อันดับแรกก็คือฟรองซัวส์ มาริเอล คลาริสซา ซึ่งเป็นสมาชิกการฝึกอบรมตามปกติ ส่วนข้าง ๆ นั้นคือบรรดาคนของกองอัศวินหมาป่าเงิน คนที่ยืนนำหน้าอยู่นั่นน่าจะเป็นดิอันนากระมัง

ดูเหมือนวันนี้ลูเครเซียจะไม่อยู่ แค่นั้นก็ทำให้เธอโล่งใจไปเปราะหนึ่ง หากให้พระพันปีคนโน้นเห็นการแต่งกายแบบนี้คงได้โดนขำใส่เป็นแน่

 

“อ อรุณสวัสดิ์ค่ะ! ท่าน……เฮเลนา……?”

 

“เอ๋……?”

 

“คะ……?”

 

ก่อนอื่น ก็เป็นฟรองซัวส์ที่เบิกตากว้าง

จากนั้น ไม่รู้ว่ารู้สึกตัวเพราะได้ยินเสียงฟรองซัวส์รึเปล่า แต่มาริเอลก็หมดคำพูดไปอีกคน สุดท้ายก็จบด้วยคลาริสซาที่กำลังเอียงศีรษะอย่างฉงนใจ

ไม่ว่าใคร ก็ไม่คิดซ่อนความรู้สึกว่า ‘เอ๋ ทำไม……’ กันสักคนเลย

 

ยิ่งไปกว่านั้น บรรดาคนของกองอัศวินหมาป่าเงินยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

ไม่มีใครพูดอะไรกันออกมาสักคน พอเห็นเฮเลนาปุ้บ ทั้งหมดพร้อมใจกันยืนตัวแข็ง ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

‘งั้นรึ มันแปลกขนาดนั้นเลยสินะ’ เธอคิดอย่างกึ่งยอมแพ้พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่

เพราะงั้นถึงได้บอกไงว่าไม่เหมาะกับชุดแบบนี้น่ะ เธอชักอยากจะบีบคอนางกำนัลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ขึ้นมา

 

“……อรุณสวัสดิ์ ทุกคน”

 

“หวาว—!?”

 

คนแรกที่ส่งเสียงขึ้นมาแบบนั้นคือฟรองซัวส์

ซึ่งเธอก็มีรอยยิ้มราวกับมีดอกไม้ดอกใหญ่กำลังจะบานเลยทีเดียว เห็นเป็นเรื่องน่าตลกกันขนาดนั้นเลยรึไงนะ เฮเลนาเริ่มจะตกอยู่ในความรู้สึกเกลียดชังตัวเอง

 

“ท่านเฮเลนา! น่ารักมากเลยค่ะ!”

 

“……งั้นรึ”

 

ฟรองซัวส์คงจะช่วยพูดให้ตามมารยาทล่ะมั้ง

มันก็เป็นธรรมดา โดยพื้นฐานแล้วเฮเลนามีบรรดาศักดิ์สูงที่สุดในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ แถมตำแหน่งในวังหลังเองก็สูงส่ง ต่อให้เห็นเฮเลนาแต่งตัวแบบนี้ก็คงไม่สามารถทำให้เป็นเรื่องตลกได้สินะ

และ ผู้ที่กลับมาพูดได้คนต่อมาก็คือคลาริสซา

 

“อ เอ่อ ท่านเฮเลนาคะ……มีเรื่องอะไรงั้นหรือคะ? แบบว่า ถึงจะดูเหมาะมากเลยก็เถอะ……”

 

“……ไม่ต้องปลอบใจกันก็ได้นะ คลาริสซา”

 

“ป เปล่านะคะ ไม่ได้โกหกเลยค่ะ!”

 

แม้คลาริสซาจะพูดแบบนั้น แต่จะคิดยังไงก็ไม่รู้สึกว่าเป็นอะไรนอกจากพูดเพื่อรักษามารยาทให้เฮเลนาเท่านั้นเอง

หากต้องลิ้มรสความอับอายแบบนี้ แม้จะผิดต่อทั้งสามคน แต่รู้งี้น่าจะยกเลิกการฝึกแล้วก็หมกตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนแม้แต่ก้าวเดียวซะยังจะดีกว่า เฮเลนาอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้น

 

“ท ท่านพี่หญิงคะ……”

 

“อะไรรึ มาริเอล ถ้าจะหัวเราะก็หัวเราะซะสิ”

 

“อยากขอกอดแบบเต็มแรงเลยได้ไหมคะ”

 

“เดี๋ยวฟาดให้ร่วงเลยนะ”

 

เมื่อได้ยินคำกล่าวแบบนั้นของมาริเอล เธอก็ตอบกลับไปอย่างเอือม ๆ

ไม่เข้าใจความคิดเธอเลยจริง ๆ

 

“เอาเถอะ……วันนี้ก็มาฝึกกันดีกว่า ก่อนอื่นทุกคนทำกายบริหาร……”

 

“โว้ววววววววว—!?”

 

“……เป็นอะไรไปดิอันนา”

 

แม้เฮเลนาจะคิดยอมแพ้ทุกอย่างแล้วก็ตัดสินใจฝึกตามปกติไปแล้ว แต่ผู้ที่มาขัดก็คือดิอันนา

เธอจ้องเขม็งใส่เฮเลนาทั้งที่ตาเบิกกว้าง ลมหายใจรุนแรง และปากก็อ้าค้างอยู่อย่างนั้น

 

“ใครก็ได้! ไปแจ้งท่านประธาน!”

 

“ช้าก่อนดิอันนา”

 

ท่านประธานที่ดิอันนาพูดถึง

นั่นก็คือ ‘ขุนศึกหมาป่าเงิน’ ทิฟฟานี รีด

แค่นี้ก็อับอายจนยากจะทานทนอยู่แล้ว จะปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหลไปถึงทิฟฟานีด้วยไม่ได้ แถมหากมันรั่วไปถึงทิฟฟานีก็มีความเสี่ยงที่ลูเครเซียจะพลอยได้รับรู้ไปด้วย

เฮเลนาไม่ได้ใจกว้างขนาดที่จะปล่อยให้เกิดอะไรแบบนั้นขึ้น

 

พร้อมกับที่ดิอันนาออกคำสั่ง เฮเลนาก็เข้าไปข้าง ๆ คนที่พยายามจะวิ่งโดยทันที แล้วก็อัดฝ่ามือเข้าที่คางไปเบา ๆ

กระบวนท่าที่จู่โจมคางอย่างแม่นยำนั้น จะทำให้สมองสั่นสะเทือนและหมดสติ

แน่นอนว่าเธอไม่ได้ลงแรงไปขนาดที่จะทิ้งอาการบาดเจ็บตกค้างได้ แค่ใช้แรงขั้นต่ำที่สุดที่จะทำให้อีกฝ่ายหมดสภาพเท่านั้น

 

“ขึ่ก……!”

 

“อย่าไปบอกทิฟฟานีนะ การแต่งกายของข้าในที่นี้ ก็รู้กันแค่ในที่นี้แหละ”

 

“ต แต่ว่า……!”

 

“หากไม่ว่ายังไงก็อยากจะไปบอกให้ได้ ก็ให้มันมีแต่คนที่มั่นใจว่าจะสามารถลอบผ่านข้าแล้วออกจากสวนแห่งนี้ไปได้เท่านั้นเถอะ ไม่ออมมือให้หรอกนะ”

 

ด้านหลังของเฮเลนาคือทางเข้าออกของสวนระหว่างอาคาร

แน่นอนว่ามีทางเลือกที่จะทะลุพุ่มไม้ด้านข้างออกไปอยู่ แต่กับเฮเลนาแล้ววิธีที่เสียเวลาแบบนั้นย่อมไม่ได้ผลแน่

ต่อให้ฝากความหวังไว้กับจำนวนคนที่มากกว่า แต่เฮเลนาก็ยังสามารถรับมือกับอัศวินทั่วไปได้ถึงหนึ่งกองพัน

เพราะอย่างนั้น ทั้งดิอันนาและเหล่าลูกน้องในกองอัศวินหมาป่าเงินจึงไม่อาจขยับตัวได้

 

“ถ้าเข้าใจแล้ว งั้นก็……”

 

“หนูเฮเลนาจ๊ะ เมื่อวานเหมือนแองเจลิกาจะไปสร้างความเดือดร้อนให้ ต้องขอโทษด้วยนะ……เอ๋?”

 

ทว่า

ความพยายามของเฮเลนานั้น ไม่มีความหมายอะไรเลย

 

เพราะผู้ที่เดินเข้ามาทางด้านหลังของเฮเลนาก็คือ—พระพันปีลูเครเซีย กับ ‘ขุนศึกหมาป่าเงิน’ ทิฟฟานี รีดนั่นเอง