[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 110

　รถม้าที่ถูกตะขาบยักษ์ไล่ตาม อีกไม่นานก็คงถึงขีดจำกัด

　ม้าทั้งสองเริ่มหายใจถี่ขึ้น ล้อก็เริ่มที่จะแตกออก

　การออกแบบคันรถถือว่าแข็งแรงไม่น้อย รูปลักษณ์เรียบง่ายไม่มีของตกแต่ง แต่ล้อทำมาใหญ่เกิน แถมดูเบี้ยว ๆ ด้วย

　ชั้นไม่รู้หรอกว่ามันสร้างไว้ขนอะไร แต่ก็ดูทนทานดี

　แต่ถ้าวิ่งด้วยความเร็วระดับนั้น อีกไม่นานคงพังแน่

　พอเข้าใกล้ส่วนหางของมัน ก็ยกเลิก [กลิ้ง] แล้วกระโดดเข้าไปหามัน

　มันมี [ต้านทานอัมพาต] ก็จริง แต่มันก็คงมีผลบ้างล่ะน่า

　ใช้ผลของแรงเหวี่ยงจากการกลิ้ง แล้วโจมตีมันด้วย [กรงเล็บอัมพาต]

　ทันทีที่กระทบกับผิวสีทรายของมัน เล็บชั้นก็หัก

　แข็งเกินไปแล้ว

　ไม่ใช่แค่พลังป้องกันของมัน แต่คงเป็นผลจากสกิล [เปลือกราชาแมลง] ด้วยแน่ๆ

　ถ้าเจาะไม่เข้าก็คงทำดาเมจใส่ไม่ได้

　ชั้นตั้งตัวกลางอากาศ แล้วกัดเข้าไปที่จุดเดิมอีกครั้ง

　เข้ารึเปล่า?

　ไม่ได้ ตื้นเกินไป เปลือกที่โดนกัดบุบลงไปเล็กน้อย แต่ก้ไม่แตกออก

　แข็งเกินไป นึกว่าเขี้ยวชั้นจะหักซะแล้ว

　จะปล่อยมันตรงนี้ไม่ได้

　ชั้นใส่แรงลงไปที่กราม แล้วกัดตะขาบยักษ์เอาไว้

　แม้จะเกาะไว้ได้ แต่นั่นทำให้ช่วงท้องของชั้นลากไปกับพื้น

　เทียบกับหลังแล้ว ตรงส่วนนั้นเกล็ดบางกว่ามาก

　โดนลากบนพื้นทรายด้วยความเร็วขนาดนี้ เจ็บจนเหมือนมันจะไฟลุกเลย

　แถมชั้นยังทำอะไรไม่ได้เพราะกำลังพยายามเกาะไว้สุดแรงอยู่

　แต่จะปล่อยไปก็ไม่ได้

　ถ้าอ้าปากออก ชั้นจะกระเด็นไปข้างหลัง รถม้านั่นก็ไม่รอดแน่

　「กรรรรร!」

　ชั้นคำรามขึ้นทั้ง ๆ ที่ปิดปากตัวเองอยู่

　ตะขาบยักษ์ยังคงเมินชั้นเหมือนเดิม

　ทั้งที่เจ้านี่ดูตัวหนักกว่าชั้นตั้งห้าเท่า แต่ความเร็วกับไม่ต่างกันเท่าไหร่

　ปกติแกกินอะไรถึงตัวโตขนาดนี้? อ้อ รถม้าสินะ

　ตัวมันใหญ่พอจะกินต้นไม้เข้าไปทั้งต้นเลย

　ถึงแม้จะเล็กน้อย แต่ชั้นก็เริ่มรู้สึกว่าความเร็วของมันลดลง

　ถ้ามันลากชั้นไปด้วย ความเร็วของรถม้านั้นเหนือกว่า

　ทำให้รถม้าเริ่มทิ้งห่างไปเรื่อย ๆ

　แต่สภาพนี้คงอยู่ได้อีกไม่นาน

　ท้องของชั้นยังคงครูดไปกับพื้น ม้าทั้งสองก็เริ่มถึงขีดจำกัดของมัน

　อีกไม่นานคงกลับมาเป็นเหมือนเดิมแน่

　อีกเดี๋ยวมันก็คงตามรถม้าทัน แล้วสิ่งเดียวที่ชั้นทำได้ในตอนนี้คือเกาะไว้ไม่ให้หลุดเท่านั้น

　ไม่มีอย่างอื่นแล้วรึไงนะ?

　「กิกิจิจิจิจิจิ!」

　ตะขาบยักษ์ร้องออกมาเสียงดัง

　ม้าที่ลากอยู่ตกใจจนเสียจังหวะเล็กน้อย แต่ก็กลับมามั่นคงอีกครั้ง

　ฟู่ เกือบไปแล้วสิ ใจเย็นไว้ ใจเย็น

　ทันทีที่ชั้นรู้สึกโล่งอก ชั้นก็เหลือบไปเห็นแสงสีแดงรวมกับอยู่ตรงหัวของตะขาบยักษ์

　นั่นมัน สกิลระยะไกลที่ชั้นเห็นเมื่อตอนเช็คสเตตัส [ลำแสงความร้อน] งั้นเรอะ

　ถ้ามันยิงบีมด้วยร่างมหึมาแบบนี้ รถม้าเละแน่ ๆ

　แค่ดูเฉย ๆ ชั้นก็รู้แล้วว่าไม่ใช่สกิลง่อย ๆ แต่เป็นสกิลระดับที่ใช้ปิดเกมได้เลยทีเดียว

　ชั้นพยายามให้มันลดความเร็วลงอีก แต่ถ้าจะให้ดี เปลี่ยนเป้าหมายของสกิลไปด้วยเลยก็ได้นะ

　ไม่มีวิธีหยุดสกิลนี้เลยเหรอ?

　ไม่มีทาง ต่อให้ชั้น [กลิ้ง] ไปเต็มแรงก็ยังไปถึงส่วนหัวมันไม่ทันอยู่ดี

　อันที่จริงไม่ต้องหยุดสกิลนี้ก็ได้

　แค่เปลี่ยนทิศมันให้ได้ก็พอแล้ว

　นับว่ายังโชคดี เพราะตะขาบยักษ์ต้องตั้งสมาธิกับการชาร์จ [ลำแสงความร้อน] ทำให้ความเร็วมันลดลงนิดหน่อย

　ดีล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้จะได้จัดท่าทางอีกรอบ

　ชั้นใช้สองมือจับตัวของมันไว้ แล้วกระทืบเท้าลงบนผืนทราย

　ทีนี้ก็ หยุดซ้าาาาา

　ทรายคละคลุ้งไปทั่ว พร้อม ๆ กับชั้นที่ถูกลากไปข้างหน้า

　ชั้นทำให้มันช้าลงได้อีกสำเร็จ แต่ก็ยังไม่พอที่จะหยุดมัน

　ยิ่งไปกว่านั้น ปากของมันนกำลังเล็งตรงไปที่รถม้า กำลังจะปล่อย [ลำแสงความร้อน] แล้ว

　หยุดไม่ไหวแน่

　ต้องเปลี่ยนทิศทางสกิลเท่านั้น

　งั้น แบบนี้ล่ะเป็นไง

　ชั้นกางปีกออก แล้วกระโดดขึ้นฟ้าไปสุดแรงทั้งที่ยังกัดตัวมันอยู่

　ร่างส่วนท้าย ๆ ของตะขาบยักษ์ลอยขึ้นไปบนฟ้า

　ชั้นถูกเหวี่ยงไปมากลางอากาศเหมือนกับว่าวโดยตะขาบยักษ์

　บินขึ้นกว่านี้ไม่ไหวแล้ว

　นี่แกยังวิ่งได้อยู่อีกเรอะ?

　แสงสีแดงพุ่งออกไปจากหัวของตะขาบยักษ์เป็นเส้นตรง

　ทรายส่วนที่ลำแสงพุ่งไปกระจายออก คงร้อนน่าดู

　ตะขาบยักษ์พยายามหันหน้าไปเพื่อเปลี่ยนทิศทางของสกิล

　พุ่งไปซ้ายขวา พร้อมกับเผาทรายในที่ที่มันเคลื่อนผ่าน

　ลำแสงลากยาวไปตามพื้นจนถึงด้านหลังของรถม้า ก่อนจะหลบข้างแล้วผ่านไปด้านหน้า

　ทรายที่ลำแสงลากผ่านเกิดเป็นรอยดำ พร้อมส่งเสียง ฉู่ ออกมา

　แย่ล่ะสิ เดี๋ยวมันต้องโดนแน่

　ชั้นก็เริ่มกระพือปีกขยับตัวไปมา

　ทำให้วิถีของลำแสงยิ่งมั่วยิ่งขึ้น

　แล้วลำแสงบังเอิญลากผ่านส่วนบนของรถม้า

　คันรถส่วนหนึ่งพังไป แล้วไฟก็เริ่มลุก

　แบบนั้น…..อันตรายมั้ยน่ะ?

　ไม่สิ ความเร็วขนาดนี้เดี๋ยวก็คงดับเองมั้ง….?

　ลำแสงพุ่งตรงไปยังต้นกระบองเพชรที่อยู่อีกทาง และผลของสกิลก็หมดลงในที่สุด

　รอดแล้วรึเปล่า?

　ทรงพลังเกินไปแล้ว ถ้าชั้นโดนเข้าไปตรง ๆ สักทีคงซี้แหง

　ตะขาบยักษ์เริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง

　เพราะไม่ต้องตั้งสมาธิกับ [ลำแสงความร้อน] แล้วก็เลยกลับสู่สปีดเดิมได้

　มันพยายามกดน้ำหนักลงตรงช่วงท้ายของมันเพื่อดึงตัวเองลงพื้น

　ชั้นเองก็พยายามยื้อไปข้างหลัง แต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่าชั้นปลิวไปด้านหลังเอง

　ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในปาก

　ดูเหมือนว่าแรงมหาศาลบวกกับเปลือกแข็งของมัน จะทำให้เขี้ยวชั้นหลุดออก

　แน่นอนว่าชั้นคงเกาะไม่อยู่ ถึงโดนดีดกระเด็นมา

　ตัวชั้นกระแทกลงพื้น ก่อนจะกลิ้งไปหลายตลบ

　ตะขาบยักษ์ที่สลัดชั้นหลุด ก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง

　ด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งกว่าตอนแรก

　ชั้นพยายามรีบลุกขึ้น แต่ขยับตัวไม่ได้

　ความเร็วมันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่ความเร็วม้ากำลังลดต่ำลง

　ตอนนี้ปัญหาไม่ใช่ว่าชั้นจะหยุดมันได้รึเปล่า เพราะทุกอย่างคงจบก่อนที่ชั้นจะไปถึงแน่

　ชั้นลากตัวเองให้ลุกขึ้น เมินความเจ็บที่กำลังกัดกินร่างกาย

　เห็นกระทั่งเขี้ยวที่หักไปอยู่บนพื้น แต่ก็ตั้งสมาธิกับศัตรูตรงหน้าทันที

　ไม่มีเวลามาคิดเรื่องจุกจิกแล้ว

　ตอนนี้ ตามมันให้ทันให้ได้ก่อนดีกว่า