[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 117

　กระบองเพชรยกตัวเองขึ้น พร้อมงอกส่วนที่เป็นเหมือนหัวออกมา

　ชั้นเบรกแล้วยกเลิก [กลิ้ง] ในทันที

　เจ้านี่ ไม่ใช่กระบองเพชรธรรมดาแล้ว

　ร่างของกระบองเพชรอ้วน ๆ ที่มีหนามรอบตัว

　ถึงจะเป็นกระบองเพชร แต่มันมีรูปร่างเหมือนกับอูฐ

　ก่อนหน้านี้ขอกระบองเพชรไม่ก็อูฐ กลายเป็นอูฐกระบองเพชรซะงั้น

　แถมไม่ใช่อูฐธรรมดาด้วย

　เป็นอูฐยักษ์ตัวยาวสี่เมตร

　มีรูเล็ก ๆ ตรงส่วนที่น่าจะเป็นตา และมีปากขนาดมโหฬาร

　ทุกครั้งที่มันอ้าปากออก ของเหลวสีเขียวก็หยดลงมาจากปากมัน

　แหยะ แหยง….

　ตัวอะไรกันเจ้านี่

　ก่อนดูสเตตัส ดูว่ามันเป็นอะไรก่อนดีกว่า

[ [แคคทอส・ทอลฟิลิออส] : ระดับ C-]

[ [แคคทอส・ทอลพูพา] ที่มีอายุถึงห้าร้อยปี จะได้รับพลังเวทและความนึกคิดเป็นของตน]

[ทอลฟิลิออส มีความหมายว่าเด็กแห่งคมหนาม]

[ร่างของมันมีสี่ขาเพื่อรับน้ำหนักของตนเอง สามารถเก็บน้ำไว้ในโหนกข้างหลังได้อย่างไร้ขีดจำกัด จึงทำให้ดูเหมือนกับอูฐ]

[ร่างกายถูกเสริมความแกร่งด้วยเวทมนตร์ หนามของมันนั้นแข็งอย่างมาก]

[ปกติจะทำตัวเป็นต้นไม้ธรรมดา โดยจะคอยล่าเหยื่อที่เข้ามาใกล้และทำให้เหยื่ออ่อนแอลงด้วยเวทมนตร์ของมัน]

　นี่มันร่างอีโวของกระบองเพชรเรอะ..?

　ระดับ C ….พอ ๆ กับลิตเติ้ลร็อคดรากอนเนี่ยนะ

　ท่าทางจะมีปัญหาแล้วสิ

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : แคคทอส・ทอลฟิลิออส

สถานะ : ปกติ

Lv : 46/50

HP : 308/308

MP : 185/185

พลังโจมตี : 120

พลังป้องกัน : 198

พลังเวท : 210

ความคล่องแคล่ว : 56

ระดับ : C-

สกิลพิเศษ:

[ธาตุดิน : Lv–] [สังเคราะห์ด้วยแสง : Lv–] [กักเก็บน้ำ : Lv6]

[เกราะหนาม : Lv5] [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ : Lv3] [ฟื้นฟู MP อัตโนมัติ : Lv3]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานความแห้งแล้ง : Lv4] [ต้านทานอุณหภูมิสูง : Lv5]  

[ต้านทานกายภาพ : Lv3] [ต้านทานมนตรา : Lv4]

สกิลทั่วไป:

[ภาพลวงตา : Lv4] [น้ำย่อย : Lv3] [เคลย์ : Lv5]

[อ่อนแอ : Lv3] [ไอออนเมเดน : Lv6] [กัด : Lv2]

[เข็มพันเล่ม : Lv2] [แซนด์เบรธ : Lv1] [พายุทราย : Lv3]

สกิลฉายา:

[ลูกหลานแห่งเทพพรรณพืช : Lv–] [ชีวิตยืนยาว : Lv2]

—————————————————————

　เลเวลโคตรสูง!?

　เหมาะสำหรับเก็บค่าประสบการณ์อยู่หรอก แต่จะประมาทมันไม่ได้เลย

　ทั้ง HP MP แล้วก็พลังเวท เยอะกว่าชั้นทั้งหมด

　ก็อยากจะเลี่ยงไปก่อน แต่ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเจออาหารอย่างอื่นรึเปล่า

　ทิ้งบอลแรบบิทกับนีน่าไว้อีกสักพักก็คงไม่เป็นอะไรหรอก

　เอาเถอะ ลุยก็ลุย

　ยังดีที่พลังโจมตีมันต่ำ การเคลื่อนไหวก็ช้าด้วย

　จากประสบการณ์ที่ผ่านมา  ความเร็วกับพลังโจมตี ทั้งคู่เป็นตัวแปรที่สำคัญในการต่อสู้

　ต่อให้พลังป้องกันสูง ถ้าโจมตีไม่โดนเดี๋ยวก็ต้องเหนื่อยไปเอง เวทที่มีก็แค่เวทสนับสนุนด้วย

　ดีล่ะ ช่วยมาเป็นค่าประสบการณ์ให้ชั้นทีก็แล้วกัน

　ชั้นเว้นระยะห่างไว้ จ้องดูการกระทำของมัน

　อูฐหนามลุกขึ้นมาแล้วยืนด้วยสี่ขา ก่อนจะหันหน้ามันมามองด้วยตาที่เป็นรู

　อีกฝั่งยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนอะไร

　เหมือนว่ามันกำลังรอดูว่าชั้นจะทำอะไรอยู่

　รอไปก็ไม่ได้อะไร งั้นเริ่มเลยก็แล้วกัน

　ชั้นอยากจะคอยโจมตีจากไกล ๆ มากกว่า แต่ถ้าใช้ [ลมหายใจแผดเผา] ไป น้ำที่มีค่าก็จะเสียไปหมด

　ถ้างั้นก็เจ้านั่นสินะ? ไม่ได้ใช้มาสักพักแล้ว

　ชั้นรวบรวมพลังเวทไปที่ปีกทั้งสองข้าง แล้วสะบัดปีกไปข้างหน้า

　[คาไมทาจิ] สกิลที่โจมตีด้วยใบมีดลม

　เวทลมของชั้นลอยตรงไปโจมตี

　ครั้งแรกไม่ได้ผลก็จริง แต่นัดที่สองที่ยิงเข้าจุดเดิมทำให้เกิดรอย นัดที่สามทำให้หนามหัก แล้วนัดที่สี่ก็ทำให้เปลือกนอกถลอกออก

[เลเวลของสกิลทั่วไป [คาไมทาจิ] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 2]

　อ๊ะ เลเวลสกิลเพิ่มแล้ว

　ใบมีดลมที่คมยิ่งกว่าเดิมถาโถมเข้าใส่อูฐกระบองเพชร

　มันก้มตัวลงแล้วปกป้องส่วนหัวเอาไว้

　ชั้นไม่หยุดการโจมตี กลับกันยิ่งเพิ่มพลังโจมตี ลดระยะห่างเข้ามา เฉือนเปลือกนอกมันออกมาเรื่อย ๆ

　ไปเลยไปเลย เอาไปกินซะ

　ใช้พลังเวทให้หมดถังกับการโจมตีนี้ไปเลย

　ยิงไปเรื่อย ๆ ก็คงได้มั้งแบบนี้?

　ชั้นเคยใช้กับลิตเติ้ลร็อคดรากอนมาแต่ไม่ค่อยได้ผล แต่เจ้า [คาไมทาจิ] นี่แรงอยู่เหมือนกันนี่?

　เจ้านั่นเข้ามาถึงตัวชั้นไม่ทันอยู่แล้ว ถ้ายิง [คาไมทาจิ] กับหลบเรื่อย ๆ ยังไงก็ชนะ

　ใช้ MP ไปประมาณครึ่งหลอดแล้ว แต่มันก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ท่าเดิม

　ชั้นหยุดใช้ [คาไมทาจิ] แล้วมองไปที่ร่างของอูฐกระบองเพชร

　เช็คสเตตัสหน่อยดีกว่า

[ไม่พบเป้าหมาย]

　หา?

　พอลองนึกถึงความหมายของข้อความนี้ ชั้นก็นึกถึงตอนที่วิ่งไล่เสือดาว

　ตอนที่ชั้นโดนร่างลวงของมันล่อให้ไปชนกับหิน

　รู้สึกสกิลที่มันใช้ตอนนั้นคือ [ภาพลวงตา]

　ซึ่งเจ้านี่ก็มี [ภาพลวงตา] ด้วยเช่นกัน

　จู่ ๆ ร่างของมันก็พลันหายไป เหลือไว้เพียงชิ้นส่วนกระบองเพชรเล็กน้อยที่ชั้นเฉือนออกมา

　ปรากฏว่าระหว่างที่ชั้นกำลังรัวสกิลใส่ มันก็แอบใช้ [ภาพลวงตา] ทิ้งไว้แล้วหนีไป

　ดูจากชิ้นส่วนที่เหลืออยู่ ที่ชั้นยิงไปกว่าครึ่งเสียเปล่าทั้งหมด

　ถ้ามันเห็นว่าชั้นรู้ตัวแล้ว มันคงวางแผนจะทำอะไรสักอย่างต่อแน่

　จะมาจากทางไหนกัน? ไม่สิ จะมัวคิดไม่ได้แล้ว ไม่ว่ามันจะมาจากทางไหนก็ตาม

　ชั้นกระโดดขึ้นฟ้าแล้วกางปีกออก

　จากนั้นก็มีหนามแทงเข้ามาข้างหลังเข่าชั้น

　มัวแต่ลังเลเลยหลบไม่ทัน

　หนามนั่น ถูกยิงมางั้นเหรอ?

　มันใช้ภาพลวงตาเพื่อล่อความสนใจชั้นไว้ แล้วแอบลอบเข้าจากข้างหลังชั้นสินะ

　ชั้นบินอยู่บนฟ้าโดนทนเจ็บเอาไว้

　รู้สึกเจ็บขา ถือว่าแรงเทียบกับสเตตัสแค่นั้น

　ถึงดาเมจจะไม่สูงมาก แต่ก็ไม่ใช่อะไรที่จะมองข้ามไปได้

　ถึงส่วนนั้นจะเป็นจุดที่เกล็ดบางกว่าปกติ แต่มันก็ทะลวงเข้ามาในเนื้อ

　เจ้านั่นมีสกิลที่เจาะเกล็ดชั้นมาได้เหมือนเจ้าสไลม์นั่นแน่ ๆ

　ไม่ง่ายอย่างที่คิดแล้ว

　แต่ยังไง สกิล [ภาพลวงตา] ก็ใช้งานกับชั้นไม่ได้แล้ว

　สกิลน่ารำคาญก็จริง แต่ก็ไม่สมบูรณ์แบบ ถ้าชั้นตั้งสมาธิสักหน่อยก็คงมองออกได้ไม่ยาก

　รีบ ๆ จัดการแล้วเปลี่ยนมันให้กลายเป็นอาหารดีกว่า