[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 118

　ชั้นใช้ปีกปล่อย [คาไมทาจิ] ออกไปขณะที่ยังบินอยู่ในอากาศ

　ใบมีดลมเฉือนผิวนอกของอูฐกระบองเพชรออกมา

　ของเหลวไหลออกจากผิว ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว เหมือนกับกระบองเพชรปกติ

　น้ำลายเริ่มสอทั้งที่กำลังสู้กันอยู่

　อูฐหนามจ้องมาทางชั้นด้วยตากลวงโบ๋ เปลี่ยนเป็นท่าตั้งรับเอาไว้

　โทษทีนะ อูฐหนามเอ๋ย

　แต่เข้าใกล้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

　ตอดเลือดมันจากไกล ๆ อย่างนี้ดีกว่า

　บางทีมันคงรู้ว่ากันไปเรื่อย ๆ คงจะเหนื่อยเอง มันเลยยกเลิกท่าป้องกันไป

　ทันใดนั้น ทรายรอบ ๆ ตัวมันก็ก่อตัวขึ้น

　สกิล [พายุทราย] รึ?

　แต่พายุก็ไม่ได้หนาขนาดนั้น

　ชั้นน่าจะหาตัวมันได้อยู่

　แต่ถ้าวิสัยทัศน์แย่ลงแบบนี้ คงแยก [ภาพลวงตา] ได้ยาก….

　ชั้นไม่อยากเปลือง MP มาก แต่คงต้องใช้ [ตรวจสอบสเตตัส] เรื่อย ๆ

　ถึงจะเปลืองไปหน่อย แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ไม่โดนหลอกว่าตัวไหนจริงตัวไหนปลอม

　การใช้ [คาไมทาจิ] ขณะบินอยู่สร้างภาระให้ปีกอย่างมาก

　ไม่ว่าจะอันไหนก็ใช้งานปีกอย่างหนัก

　คงต้องลงพื้นแล้วสิ

　ชั้นใช้ [ตรวจสอบสเตตัส] เพื่อคอยยืนยันว่าอูฐหนามข้างหน้าเป็นตัวจริง โดยที่ค่อย ๆ ลดระดับเพดานบินลงไปด้วย

　พร้อมกันนั้น ก็มีเสียงแปลก ๆ ดังมาจากด้านล่างตรงจุดที่ชั้นกำลังจะลงพื้น

　ชั้นสังหรณ์ไม่ดี เลยรีบบิดตัวเพื่อเลี่ยงไปด้านข้างทันที

　แท่งทรายปลายแหลมขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากพื้น

　ก่อนที่จะทลายลงไป พร้อมกับทำให้พายุทรายหนาแน่นยิ่งกว่าเดิม

　เพราะชั้นเปลี่ยนทิศกลางอากาศกระทันหันเลยเสียจังหวะไป

　ชั้น [กลิ้ง] กลางอากาศ เอาหางฟาดลงพื้นเพื่อลดแรงกระแทกแล้วลงจอด

　ทันทีที่ลงถึง ชั้นก็กระโดดถอยกลับไปเพื่อทิ้งระยะห่างทันที

　อันตราย

　มันเปลี่ยนรูปร่างของทราย แล้วก็ทำให้มันแข็งสินะ

　คงเป็น [เคลย์] นั่นล่ะมั้ง

　ถ้าจำไม่ผิด เคลย์แบร์ก็มีสกิลนี้เหมือนกัน

　แต่ของเคลย์แบร์สู้เจ้านี่ไม่ได้แม้แต่น้อย

　….เจ้าอูฐกระบองเพชรนี้ สร้างเสาทรายด้วย [เคลย์] ขณะที่ซ่อนตัวด้วย [ภาพลวงตา] กับ [พายุทราย] สินะ

　[พายุทราย] ไม่ใช่แค่เพื่อบดบังทัศนวิสัย แต่เพื่อกลบเสียงด้วย

　เพราะชั้นไม่ได้ยินเสียงเสาทรายก่อนหน้านี้เลย

　สายพลังเวทก็น่ากลัวเหมือนกัน

　ก่อนหน้านี้ชั้นดูถูกพวกมันไปหน่อย แต่เพราะยังไม่เคยเจอสายเวทมาก่อนมากกว่า

　มานึก ๆ ดูแล้ว พวกที่อยู่ในป่าก็มีแต่พวกสมองกล้ามทั้งนั้นเลยนี่หว่า ถ้าไม่นับกิ้งก่าดำ

　ไม่อยากเข้าใกล้มันเลย คงต้องโจมตีมันจากไกล ๆ อย่างนี้ต่อสินะ

　ชั้นไม่อยากต่อยเจ้าตัวที่มีหนามปกคลุมทั้งตัวแบบนี้

　ตราบใดที่ HP มันยังลดลงเรื่อย ๆ ชั้นก็จะโจมตีแบบนี้เรื่อย ๆ นี่ล่ะ

　ขณะที่ชั้นกำลังจะบินขึ้นอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงบางอย่างพุ่งมาทางนี้

　ชั้นรีบเอาปีกมากันที่ด้านหน้าทันที

　หนามทั้งสามที่มันยิงมาปักเข้าไปที่ปีกชั้น

　ใช้ [ภาพลวงตา] ไปซ่อนแล้วแอบยิงหนามมาอีกแล้ว?

　เล็กเกินจนมองไม่ทันเลย

　กลางพายุแบบนี้ ชั้นได้ยินเสียงอย่างอื่นแค่ลาง ๆ เท่านั้น

　คงหวังพึ่งสายตาเอาอย่าง….อ๊ะ!

　ชั้นบิดตัวเพื่อหลบหนามที่พุ่งเข้ามาตรงคอชั้น

　หนามเลือนหาย เคลื่อนมาอยู่ตรงอกแทน

　เจ็บ!

　โธ่เว้ย พึ่งสายตาไม่ได้แล้ว!  

　ชั้นหลับตาลง

　ถ้าเห็นก็มีแต่จะสับสนเปล่า ๆ

　ฟังเอาจากเสียงอย่างเดียวจะไหวมั้ยนะ?

　แต่ถ้าทำแบบนั้น ชั้นก็เล็งไม่ได้เหมือนกัน

　ถึงจะรู้ว่าหนามมาจากทิศไหน แต่ถ้าหลับตา การเคลื่อนไหวของชั้นเองก็แย่ลงด้วย

　หลบการโจมตี แล้วใช้ [คาไมทาจิ] สวนกลับไป

　ไม่ไหว ยิ่งนานไปมันยิ่งลดการโจมตีลง

　แถมมันมี [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ] ด้วย ยิ่งยื้อยิ่งเสียเปรียบ

　หรือว่าควรจะเข้าประชิดแล้วตัดสินกันในคราวเดียวไปเลยดี?

　พลังโจมตีของมันต่ำ ถ้าชั้นเข้าใกล้ตัวมันได้ก็น่าจะทำอะไรได้บ้างล่ะ

　ยิ่งอยู่ห่างชั้นยิ่งเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

　ชั้นเข้าหาตัวมันพร้อมกับปัดป้องหนามด้วย [คาไมทาจิ]

　ถึงจะมองไม่เห็นแต่ก็หาตัวมันได้ไม่ยาก แค่ดูทิศทางที่มันยิงหนามมาก็พอ

　ชั้นเห็นร่างของมันอยู่ลาง ๆ กลางพายุทรายที่โหมกระหน่ำ

　ชั้นยิง [คาไมทาจิ] ออกไปให้ได้มากที่สุด พยายามปัดทรายตรงหน้าออก

　พร้อมกับกระโดดขึ้นแล้วบินไปราบพื้นตามคมมีดลมที่ปล่อยไป

　ร่างของชั้นปะทะเข้ากับอูฐหนามซึ่ง ๆ หน้า

　ก่อนที่ร่างของมันจะเลือนหายไป

　ชั้นบินทะลุตัวมันไป และยังคงบินไปต่อ

　เป็นแค่ภาพลวงตาอย่างที่คิด

　มันรู้ว่าหลอกเรื่องทิศทางไม่ได้ เลยหลอกเรื่องระยะทางแทน

　ถึงแกที่เป็นแค่อูฐกระบองเพชรจะมีสมองอยู่บ้าง แต่ยังไงชั้นก็เป็นถึงอดีตมนุษย์

　กะแค่ตัวจริงตัวปลอม แค่ [ตรวจสอบสเตตัส] ก็รู้หมดแล้ว

　เรื่องความฉลาดน่ะชั้นไม่แพ้มอนสเตอร์แบบพวกแกหรอกนะ…..หรือว่าเป็นพืชหว่า

　เสาทรายพุ่งขึ้นมาจากพื้นตรงข้างหลังชั้น

　ท่าทางมันตั้งใจจะเล่นงานชั้นตอนที่กำลังยืนเอ๋อเพราะภาพลวงตาของมันสินะ

　ชั้นยิง [คาไมทาจิ] ออกไปตามวิถีบิน

　คมมีดลมพุ่งตัดผ่านพายุทรายทำให้มันเบาบางลง จนชั้นจับสัมผัสจาก [สัมผัสตรวจจับ] ได้

　ตรวจสอบสเตตัส

　ยังไงก็ซ่อนจากสกิลนี้ไม่ได้ ตัวจริงอย่างแน่นอน

　ชั้นดีดตัวพุ่งเข้าไปหา พร้อมกับเล็งยิง [คาไมทาจิ] ไปตรงส่วนหัวของอูฐหนาม

　แล้วหนามที่ปกป้องตรงส่วนคอของมันก็หักออก

　ยื่นมือออกไปจับตรงด้านขวาของหัวมันที่ไร้ซึ่งการป้องกัน ปักเล็บเข้าไปแล้วบิดหัวของมันออกมา

[เลเวลของสกิลทั่วไป [สะบั้นคอ] เพิ่มขึ้นจาก 2 เป็น 3]

　หัวของอูฐหนามกระเด็นออกไป ของเหลวข้างในก็ทะลักออกมา

　ร่างขนาดใหญ่ของมันก็ล้มลงดังตึงพร้อมกับชั้นที่ลงถึงพื้น

[ได้รับค่าประสบการณ์ 504 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 504 แต้มจากผลของสกิล [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

　ได้เยอะใช้ได้

　มอนสเตอร์เลเวลสูงคุ้มค่าอย่างที่คิด แต่ตะขาบยักษ์นี่ขอทีเถอะ

[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 22 เป็น 29]

　เยี่ยม รู้สึกดีจริง ๆ

　ต่อไป ก็ขนเนื้อเจ้านี่กลับไปสินะ