[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 120

　ชั้นแยกกระบองเพชรออกเป็นชิ้น ๆ เพื่อให้กินง่ายขึ้น

　เอาชิ้นที่โดนน้ำลายชั้นแยกไป เนื้อของส่วนที่เหลือก็เอาไปวางไว้บนผิวกระบองเพชรเพื่อไม่ให้มันเปื้อนทราย

　พอเห็นบอลแรบบิทค่อย ๆ เดินเข้ามา ชั้นเลยใช้หางจับตัวมันแล้วเอาไปวางไกล ๆ

[เลเวลของสกิลทั่วไป [ดรากอนเทล] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 2]

　สกิลนี้ช่วยเรื่องแบบนี้โดยเหรอเนี่ย?

　คงต้องใช้หางให้บ่อยกว่านี้แล้วสินะ

　「เปฟุ! เปฟุ!」

　บอลแรบบิทฟาดหูใส่เท้าชั้น

　ทนรอหน่อยสิ

　จะกินส่วนที่เปื้อนน้ำลายชั้นก็ได้นะ

　「เปฟู….」

　บอลแรบบิทหูตกด้วยความผิดหวัง

　มันจ้องมาทางชั้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินไปที่กองกระบองเพชรเปื้อนน้ำลายที่ชั้นแยกไว้

　จะกินจริง ๆ เหรอ? ยอมใจเลยแฮะ

　ในขณะเดียวกัน นีน่าก็ตื่นขึ้นมา

　เมื่อเห็นชั้น นีน่าก็ร้อง「ฮิเนี๊ย!」ออกมาก่อนจะถอยหลังไป

　「กะ…..」

　ชั้นจะเรียกเธอ แต่เธอก็ร้อง「เนี๊ย!」ขึ้นมาอีกครั้ง ชั้นเลยปิดปากตัวเองไป

　ชั้นชี้ไปที่กระบองเพชรที่ตัดไว้ พยายามใช้เท้าจัดให้มันเป็นระเบียบ แล้วก็ยิ้มออกมาให้กว้างที่สุดเท่าที่ทำได้

　บางทีอาจจะดูเหมือนชั้นหรี่ตาลงเฉย ๆ ก็ได้

　นีน่ามองมาทางชั้นด้วยสีหน้าแปลก ๆ ก่อนจะหันไปมองผิวกระบองเพชรที่ตนนอนอยู่

　แล้วก็หันกลับมามองชั้นอีกครั้ง

　เพื่อแสดงว่าไม่มีความคิดมุ่งร้าย ชั้นเลยนั่งลงกับพื้นแล้วลดระดับสายตาลง

　「เอ่อ…อยากให้รับไปเหรอ…เนี๊ย?」

　ดูท่าจะสื่อความหมายไปได้

　ชั้นพยักหน้าไปรัว ๆ แล้วนีน่าก็หัวเราะคิกคักออกเบา ๆ

　「ขอบ…ขอบคุณนะเนี๊ย」

　พอได้ยินนีน่าบอกขอบคุณ ชั้นก็รู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา

　ทั้งโลกนี้มีแค่สองคนเองที่พูดแบบนี้กับชั้น

　ชั้นซาบซึ้งเกินไปจนเผลอยืนขึ้นโดยไม่รู้ตัว

　นีน่าที่เห็นชั้นยืนขึ้นกระทันหันก็ตัวสั่น ยื่นแขนออกมาข้างหน้า

　กลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว….

　บอลแรบบิทคายเปลือกกระบองเพชรที่อยู่ในปากออก แล้วเดินลากหูเข้าไปหานีน่า

　หือ บอลแรบบิท แกจะทำอะไรน่ะ?

　พอเจ้าบอลแรบบิทเข้าไปใกล้ นีน่าก็ลดมือของเธอลง

　「บอลแรบบิท….? อาหารฉุกเฉินของคุณมังกรงั้นเหรอ…..?」

　ไม่ใช่นะ!

　ชั้นไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า!?

　ชั้นส่ายหน้าไปสุดแรง

　「เปฟุเปฟุ!」

　บอลแรบบิทกระโดดหยอง ๆ อยู่ตรงเท้านีน่า

　เธอค่อย ๆ ก้มตัวลงไป แล้วก็อุ้มบอลแรบบิทไว้ในอ้อมแขน

　「..น่ารักจัง….」

　นีน่าดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย

　บอลแรบบิทหันมามองชั้นอย่างภาคภูมิใจ

　ช่วยทำให้นีน่าไม่กลัวได้ก็ดีอยู่หรอก….แต่รู้สึกแปลก ๆ แฮะ….

　ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้แกยังจะกินเธออยู่เลยเหรอ…?

　หน้าตาก็สำคัญสิน้า…

　คราวหน้าจะวิวัฒนาการไปเป็นตัวแบบไหนดี?

　มังกรขนปุยน่าน้วยก็ไม่เลว

　มังกรแกะ หรือไม่ก็มังกรก้อนเมฆไรงี้

　พอมาลองดูฉายาทั้งหลายแหล่แล้ว ถ้ามีฉายาอะไรก็เป็นไปได้

　ถ้าชั้นอยากเป็นจริง ๆ ชั้นควรจะทำอะไรล่ะ?

　หาแกะมากินทุกวันเรอะ?

　พอเห็นนีน่ายืนนิ่งไม่ขยับ ชั้นก็ถอยออกมา

　หลังถอยมาได้สักสิบเมตร ชั้นก็ผายมือไปทางกระบองเพชรที่ตัดไว้

　นีน่าน่าจะหิวน้ำแล้ว

　แต่ที่ยังไม่กินต้นกระบอลเพชร คงเพราะยังระวังชั้นอยู่

　ถึงจะพึ่งบอกว่า『ขอบคุณนะ』ไป แต่ใครเขาจะกล้ารับอาหารจากมังกร

　นีน่าก้มหัวลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบเนื้อกระบองเพชรขึ้นมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

　ชั้นไม่ได้จะขุนเธอนะ!

　ไม่ต้องกังวลก็ได้!

　ชั้นยังไม่เคยกินมนุษย์เลย!

　นีน่าหยิบกระบองเพชรขึ้นมาชิ้นนึงแล้ว แต่ก็ยังไม่กินเข้าไป

　เพราะชั้นเป็นคนเอามา เลยไม่มั่นใจว่าเป็นอาหารจริง ๆ รึเปล่างั้นเหรอ?

　ไม่สิ กลิ่นก็ออกจะหอม ถ้าหิวก็น่าจะกินไปแล้วแท้ ๆ

　แค่กลัวจริง ๆ งั้นเหรอ…..

　「เปฟุ」

　บอลแรบบิทถูตัวเข้ากับขาของนีน่าแล้วร้องออกมา

　มันหันมามองชั้น หรี่ตาลงแล้วส่ายหัวเบา ๆ

　อ้อ เพราะชั้นจ้องเธอมากไปสินะ…

　ชั้นรู้สึกเหมือนว่าบอลแรบบิทจะบอก『จ้องกันมากเกินไปแล้ว』ไม่ก็『โดนกดดันเพราะโดนมอง』กับชั้น

　ชั้นหันหน้าไปทางอื่น แล้วนีน่าก็กินกระบองเพชรเข้าไปในที่สุด

　ดูเหมือนว่านีน่าเพิ่งจะเคยกินต้นกระเพชรนี่เป็นครั้งแรก เพราะทันทีที่กัดเข้าไป เธอก็กระพริบตารัว ๆ เบิกตาออกกว้าง

　อร่อยใช่มั้ยล่ะ เทียบกับรูปร่างแบบนั้น เป็นใครใครก็ตกใจ

　นีน่ากัดเข้าไปคำโต คงหิวน่าดู

　บอลแรบบิทเองก็เริ่มกินด้วยเช่นกัน แต่เจ้านั่นช่วยดูแลนีน่าให้ งั้นจะปล่อย ๆ ไปแล้วกัน

　พอนีน่ากินเสร็จค่อยใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ถามว่าอยากไปที่ไหนแล้วกัน

　คงไม่มีปัญหาอะไรหรอก……มั้ง

　ถ้าจะมีก็แค่เรื่องที่มันกิน MP เยอะ

　ถ้าหมดเกลี้ยงอีกรอบคงสลบอีกทีแน่

　เอาล่ะ ทีนี้จะทำไงกับพวกอันที่เปื้อนน้ำลายชั้นดี?

　ไม่ค่อยอยากกินน้ำลายตัวเองเลยแฮะ

　มันดูสกปรกยิ่งกว่าที่ควรจะเป็นอีก

　เพราะแบคทีเรียมันเริ่มเติบโตทันทีที่โดนอากาศเรอะ

　เป็นแบบนี้แล้วบอลแรบบิทเองก็คงไม่ชอบเหมือนกัน

　โทษทีนะ บอลแรบบิท

　เจ้านั่นต้องกินทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบ ทำเอารู้สึกผิดเลย…