[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 122

 ชั้นวิ่งไปโดนมีนีน่านั่งอยู่บนหลัง

 แขนข้างนึงกอดบอลแรบบิทไว้ ส่วนอีกข้างกำลังจับตัวชั้นไว้สุดแรง

 เอาจริง ๆ ไม่ต้องแบกบอลแรบบิทก็ได้มั้ง

 ปกติมันก็อยู่บนหัวชั้นตลอดนี่นา

 

 ตอนแรกก็ดูจะตกใจกลัวอยู่ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว น้ำหนักมือที่จับตัวชั้นก็เบาลงไป

 พอหันกลับไปดู ก็เห็นเธอหันไปดูทิวทัศน์รอบ ๆ ได้สบาย ๆ ท่าทางจะสนุกอยู่เลยด้วยซ้ำ

 

 「เปฟุ เปฟุ」

 

 บอลแรบบิทยื่นหูออกมาจากแขนของนีน่าแล้วตีมาที่หลังชั้น

 หืม หิวแล้วเหรอ?

 ตอนที่กินกับนีน่าก่อนหน้านี้คงจะกินไม่เยอะเพราะเหลือให้นีน่าสินะ

 

 อย่างกับเป็นร่างจำแลงของความตะกละเลยแฮะ

 เจ้านี่คงรู้ว่ามีอาหารที่ชั้นไม่ได้เอากลับมาอีก

 มันฉลาดพออยู่แล้วล่ะนะ

 

 「เนี๊ย! เอ่อ…คือว่า เราจะไปไหนกันเหรอ…?」

 

 「กรรร!」

 

 ต่อให้ถามมาชั้นก็ตอบไม่ได้หรอก

 เดี๋ยวถึงที่ก็รู้เอง  

 ไม่ต้องเป็นห่วง อีกเดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ

 

 ระหว่างนี้มาคิดว่าอนาคตจะทำยังไงหลังไปถึงที่เจ้าอูฐหนามนั่นก่อนดีกว่า

 ทะเลทรายแบบนี้ไม่เหมาะกับมนุษย์แน่ ๆ ไม่นานก็ขาดน้ำแล้ว แถมร่างกายยังเหนื่อยล้าง่ายด้วย

 ไว้ลองทำเต็นท์จากซากกระบองเพชรดูแล้วกัน

 ถึงอาจจะโดนบอลแรบบิทกินไป แต่ก็น่าจะมีเหลือเฟือ

 

 อีกนิดก็ถึงที่หมายแล้ว

 พอเดินพ้นเนินทรายที่คุ้นเคย ชั้นก็ต้องตะลึง

 

 มีมอนสเตอร์แปดตัวรวมตัวกันรุมทึ้งซากอูฐกระบองเพชรที่ชั้นทิ้งไว้อยู่

 พวกมันมีขาสั้น ดูคล้าย ๆ กับเสือดาวสีเทา…ไม่สิ ดูเหมือนไฮยีน่ามากกว่า

 ทั้งแปดตัวมีขนาดต่างกัน บางตัวเหมือนยังเป็นทารกอยู่เลยด้วยซ้ำ

 

 「เอ~?」「เอ~!」

 「อเววววว!」

 

 พอรู้ตัวว่าโดนชั้นมอง พวกมันก็ร้องออกมา คาบหนามไปชิ้นนึงก่อนจะเริ่มวิ่งหนี

 เฮ้ย อย่างน้อยก็ทิ้งไว้หน่อยสิ

 

 ชั้นสัมผัสได้ถึงจิตอาฆาตของบอลแรบบิทจากข้างหลัง

 คิดว่ามันคงไม่ใช่แค่ระดับ E หรอก

 แต่ชั้นปล่อยไปไม่ได้

 

 ตรวจสอบสเตตัสมันก่อนแล้วกัน

 จะไล่ตามไม่ดูหน้าดูหลังไม่ได้ ยิ่ง MP ชั้นเหลือน้อยๆอยู่ด้วย

 ชั้นเลื่อนสายตาไปมองตัวที่น่าจะแกร่งที่สุด

 

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เอียนเอียน

สถานะ : ปกติ

Lv : 23/27

HP : 83/83

MP : 31/31

พลังโจมตี : 95

พลังป้องกัน : 64

พลังเวท : 41

ความคล่องแคล่ว : 113

ระดับ : D-

 

 

สกิลพิเศษ:

[กระทำการเป็นฝูง : Lv–] [สัญชาตญาณสัตว์ป่า : Lv1]

 

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานธาตุดิน : Lv3] [ต้านทานพิษ : Lv2]

[ต้านทานอาหารเน่าเสีย : Lv2]

 

สกิลทั่วไป:

[คำราม : Lv2] [กัด : Lv2]

[ภาพลวงตา : Lv3] [เรียกเพื่อน : Lv3]

 

สกิลฉายา:

[จอมวิ่งหนี : Lv3] [จอมปล้นสุสาน : Lv2]

[หัวขโมย : Lv2]

—————————————————————

 

 ดีล่ะ แบบนี้ไม่น่ายาก

 รอหน่อยบอลแรบบิท เดี๋ยวชั้นจะทำแฮมเบอร์เกอร์เนื้อไฮยีน่าบดให้เดี๋ยวนี้แหละ

 

 พอชั้นกำลังจะเริ่มวิ่ง ก็นึกขึ้นได้ว่ามีนีน่าอยู่บนหลัง

 จะผลีผลามไม่ได้ด้วยสิ

 งั้นมุ่งเป้าไปหาตัวที่วิ่งอยู่หลังสุดก็แล้วกัน

 

 ชั้นลดความเร็วลง เล็งเอียดเอียดตัวที่ช้าที่สุด วิ่งอยู่หลังฝูงเล็กน้อย

 พอวิ่งไล่ ก็รู้สึกภาพมันเลือน ๆ

 

 ภาพลวงตาอีกแล้วเรอะ?

 ทันใดนั้น ร่างของเอียนเอียนที่ชั้นเห็นก็หายไป กลายเป็นว่ามันอยู่ไกลยิ่งกว่าเดิม

 ตูล่ะหน่ายทะเลทรายที่นี่จริง ๆ

 แต่อย่างน้อยก็รู้ตัวทันเวลา ชั้นน่าจะตามมันได้อยู่

 

 「กรร!」

 

 ชั้นส่งเสียงเตือนบอลแรบบิทกับนีน่าบนหลัง

 แน่นอนว่าไม่ได้จะไปเต็มสปีด แต่ชั้นจะเร่งความเร็วขึ้น เพราะงั้นเกาะให้ดี ๆ ล่ะ

 

 แต่ทันทีที่ชั้นใส่แรงลงไปที่เท้าเพื่อวิ่ง เอียนเอียนตัวหนึ่งก็วิ่งกลับมาทางนี้

 มันอาจจเป็นภาพลวงตาก็ได้ แต่ชั้นกลับรู้สึกว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้น

 พอลองใช้ [ตรวจสอบสเตตัส] ดูก็เป็นตัวจริง มันคิดอะไรอยู่น่ะ?

 

 เอียนเอียนที่วิ่งกลับมาเป็นตัวที่เล็กที่สุดในฝูง

 ขนาดมันเล็กกว่าตัวอื่นเกือบสองเท่า เนื้อก็น่าจะนุ่มด้วยสิ

 ดูจากชื่อเผ่าพันธุ์เหมือนกันแล้วแปลว่าโตโดยไม่วิวัฒนาการ  

 มันมีร่างที่เป็นเอียนเอียนเด็กรึเปล่านะ?

 

 「เอ้~! เอ้!」

 

 เสียงแหลมสูงของเอียนเอียนตัวเด็กร้องขึ้นมา ทำให้ชั้นหยุดอยู่กับที่

 

 มันวิ่งกลับมา แล้วใช้ปากคาบหนามกระบองเพชรที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา

 นี่แกกลับมาเพราะทำของตกเรอะ?

 เอียนเอียนเด็กหรี่ตาลง แล้วสะบัดคอเพื่อสลัดทรายออก

 

 ถ้าตอนนี้ จิ้มไปจึ๊กเดียวก็จบแล้ว

 แต่มือชั้นกลับไม่ขยับ

 มนุษย์อย่างชั้นทำไม่ลงหรอก ถึงจะเป็นมังกรก็เถอะ

 

 

 ไม่เอาน่า แกฆ่ามอนสเตอร์มาตั้งกี่ตัวแล้ว

 เจ้านี่ก็เป็นเหยื่อง่าย ๆ ไม่ต่างจากตัวอื่นไม่ใช่รึไง?

 ถึงชั้นจะพยายามคิดแบบนั้น แต่ร่างกายมันก็ไม่ยอมขยับอยู่ดี

 

 「อเว!」

 

 ชั้นได้รู้สึกตัวอีกทีเพราะเสียงร้องของเอียนเอียนอีกตัวหนึ่ง

 เอียนเอียนตัวเต็มวัยวิ่งมาคาบหลังคอของเอียนเอียนเด็กแล้ววิ่งหนีไป

 ระหว่างทาง เอียนเอียนเด็กก็ทำหนามกระบองเพชรในปากตกไปอีกครั้ง

 

 「เอ้!」

 

 เอียนเอียนเด็กร้องขึ้นมา แต่ตัวที่พามันไปยังคงวิ่งต่ออย่างไม่ใยดี

 กลับได้ยินเสียง「เอー!」ดังขึ้นมาดุเอียนเอียนเด็กจนคอตกแทน

 

 จริง ๆ จะตามไปตอนนี้ก็ยังไม่สาย แต่ไม่มีอารมณ์ล่าเลยแฮะ

 ส่วนบอลแรบบิทกำลังใช้หูตีหลังชั้นอยู่

 

 ไม่ได้หรอก ถ้าทำแบบนั้นเดี๋ยว [วิถีแห่งปีศาจ] ก็เพิ่มขึ้นมาอีกหรอก

 [ละอองเกล็ดมังกร] ของชั้นอาจจะทำให้ที่นี่วอดวายหมดก็ได้นะ

 

 แต่พอลองหันกลับไปมองซากกระบองเพชรที่โดนกินไป ก็รู้สึกเสียดายขึ้นมา

 ทั้งที่ชั้นเป็นคนฆ่ามันแท้ ๆ …..

 ก็นะ ทิ้งของหอม ๆ ไว้แบบนี้ก็คงไม่ปลอดภัยอยู่แล้วนี่นา

 คราวหน้าคงต้องระวังแล้ว

 เฮ้อ….

 

 ชั้นได้ยินเสียงนีน่าหลุดหัวเราะเบา ๆ จากข้างหลัง

 พอหันกลับไป เธอก็รีบเอามือปิดปากตัวเองทันที

 อย่างน้อยก็ทำให้นีน่าอารมณ์ดีได้ ก็คงโอเคล่ะมั้ง

 

 พอรู้ว่าไม่มีเหตุผลให้ปิดปาก เธอก็เอามือออกแล้วก็ยิ้มออกมาแห้ง ๆ

 

 「….เนีย เอ่อ ใจดีจังเลยนะคะ」

 

 อย่างน้อย ๆ เรื่องครั้งนี้ก็ทำให้นีน่าเชื่อใจชั้นมากขึ้น…ล่ะมั้ง

 ถ้าชั้นฆ่ามันโดยไม่ลังเลเลย สถานการณ์คงแย่กว่านี้แหง

 บอลแรบบิทพองแก้มอย่างไม่พอใจ แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร

[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร
Status: Ongoing
เปรี๊ยะ ข้างหน้าชั้นตอนนี้มีรอยร้าวอยู่ โลกที่เคยมีแต่ความมืดก็มีแสงส่องเข้ามา ชั้นแลตามองออกไปดูรอยร้าวที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ หืม นี่มันป่าเหรอ? เหมือนว่าจะอยู่บนยอดต้นไม้ซะด้วย พอชั้นลองยืนขึ้น ก็ได้ยินเสียงอะไรแตกอยู่ใต้เท้า เอ ชั้นเหยียบอะไรอยู่ล่ะเนี่ย แบบว่า เหมือนมันกำลังแตกอยู่เลยอะ ทันทีที่คิดอย่างนั้น ก็มีอะไรบางอย่างที่ดูคล้ายเกมก็ปรากฏขึ้นในหัว —————————————————————

Comment

Options

not work with dark mode
Reset