[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 124

　ชั้นแยกชิ้นส่วนของอูฐออกเป็นชิ้น ๆ แล้วย่างด้วย [ลมหายใจแผดเผา]

　สามหัวนี่ชั้นไม่กิน แต่บอลแรบบิทเอาแน่นอน เพราะงั้นตั้งใจย่างให้สุกดีกว่า

　ตั้งใจว่าจะไดเอ็ทให้มันสักหน่อย แต่ว่าวันนี้ให้วันนึงแล้วกัน

　เพราะมื้อนี้จะเป็นมื้อสุดท้ายแล้วนี่นา

　ท่าทางแปลก ๆ เมื่อกี้ของมัน ต้องเป็นเพราะ [ละอองเกล็ดมังกร] ไม่ผิดแน่

　ที่บอลแรบบิทเป็น เหมือนกับตอนที่ชั้นใช้ [ลมหายใจแห่งโรคภัย] กับอูฐสามหัวที่มี [ต้องสาป (ต่ำ)] ไม่มีผิด

　ถึงของบอลแรบบิทจะขึ้นว่า [ปกติ] ก็เถอะ มันก็ไม่ได้แปลว่าบอลแรบบิทจะปลอดภัยแน่นอนสักหน่อย

　บางทีอาจจะเป็นช่วงก่อนที่จะขึ้น [ต้องสาป (ต่ำ)]

　ถ้ายังอยู่ด้วยกันอีก อาการต้องแย่ลงแน่

　จากคำอธิบายที่ [เสียงจากพระเจ้า] บอกมา ถึงการถอนคำสาปจะทำยากกว่าถอนพิษ แต่ถ้าออกห่างก็จะหายไปเอง

　ถึงเวลาที่ชั้นจะต้องแยกทางกับบอลแรบบิทแล้วล่ะ

　คงอยู่จนถึงแค่กินข้าวเสร็จนี่ล่ะนะ

　สุดท้ายแล้ว ก็ยังไม่ได้ขุดบ้านให้ชั้นเลย

　ต้องจากลากับเพื่อนที่อยู่ด้วยกันตั้งหลายวันแบบนี้ก็เจ็บเหมือนกัน

　ไม่รู้มันติดเพราะกินอูฐที่ติดคำสาปเข้าไปหรือเพราะ [ละอองเกล็ดมังกร] กันแน่ แต่แบบนี้เดี๋ยวนีน่าก็ต้องโดนลูกหลงไปด้วย

　อย่างน้อยก็ขอให้พาเธอไปที่ปลอดภัยก่อนเถอะ….

　ถึงนีน่าจะไม่อยาก แต่อาจจะต้องพาเธอไปส่งที่กำแพงนั่นจริง ๆ ก็ได้

　ยังไงที่นั่นก็ปลอดภัยกว่ากลางทะเลทรายแบบนี้

　ถึงจะยังอยากฟังความเป็นมาของเธอก่อน แต่คงไม่มีเวลา

　「เปฟุ?」

　บอลแรบบิทเดินเข้ามา แล้วเงยหน้ามองชั้น

　โทษทีนะ

　คงต้องจากลากันตรงนี้แหละ

　「เปฟุ! เปฟุ!」

　ถึงเรื่องที่อยากจะบอกจะส่งไปไม่ได้ แต่มันก็เอาหูมาฟาดใส่เท้าชั้น เหมือนกับโกรธอะไรอยู่

　มันยังคงตีต่อไปอีกหลายนาทีก่อนจะหยุดเพราะความเหนื่อย แล้วก็ก้มหน้าลงไปอย่างเศร้า ๆ

　ไม่เป็นไรหรอก

　ถ้าเป็นแกในตอนนี้ คงไม่โดนใครเขากินง่าย ๆ

　เพราะงั้นไม่เห็นต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นเลย

　「เปฟุ….」

　นีน่าที่นั่งอยู่บนผิวกระบองเพชร มองมาทางนี้อย่างกังวล

　เธอเองก็คงสังเกตว่าระหว่างชั้นกับบอลแรบบิทมันแปลกไปกว่าปกติ

　ปรุงอูฐเรียบร้อย

　แต่จะเรียกว่าปรุงก็ไม่ถูก เพราะคราวนี้ไม่มีเกลือ ชั้นแค่ย่างไฟธรรมดาเฉย ๆ

　ชั้นวางเนื้อลงบนผิวกระบองเพชรที่ทำหน้าที่แทนจาน

　เตรียมไว้สองที่สำหรับนีน่ากับบอลแรบบิท ส่วนชั้นไม่ต้องใช้จานอยู่แล้ว

　แถมเพิ่มส่วนโหนกกับหัวอูฐให้บอลแรบบิทเป็นพิเศษ

　ชั้นแนะนำให้นีน่าที่ไม่รู้ว่าเธอจะกินรึเปล่า ก่อนจะเอาเนื้อเข้าปากไป

　เนื้ออูฐ คล้าย ๆ กับเนื้อวัว

　มีกลิ่นนิดหน่อย แต่ถ้ากินบ่อย ๆ ก็ชินไปเอง

　แม้มันจะอร่อย แต่พอคิดถึงเรื่องบอลแรบบิท รสชาติเนื้อในปากก็ค่อย ๆ หายไป

　พอชั้นเงยหน้าขึ้นมาดูว่าบอลแรบบิทชอบเนื้ออูฐรึเปล่า ก็พบว่ามันกำลังมองชั้นอยู่

　ส่วนหัวมันไม่น่ากินจริง ๆ งั้นเหรอ…?

　เอาน่า กิน ๆ ไปเถอะ อร่อยดีออก

　พอชั้นชวนให้มันกิน บอลแรบบิทก็เริ่มกัดเนื้อลงไปช้า ๆ

　「เนี๊ย…เอ่อ คือว่า คุณมังกรกำลังทะเลาะกับทามะจังอยู่เหรอ?」

　พอได้ยินนีน่าถาม ชั้นก็หันไปมองเธอ ทำให้นีน่าตัวแข็งทันที

　ร่างชั้นมันน่ากลัวจริง ๆ ด้วยสิ…

　ถ้าชั้นยังเป็นมนุษย์อยู่ ถ้าเจอตัวแบบนี้ก็คงตกใจจนสลบแหง ๆ

　รู้สึกเหมือนอยากตัดคอใครตอนไหนก็ทำได้สบาย

　เดี๋ยวนะ ทามะจัง?

　หมายถึงบอลแรบบิทงั้นเหรอ?

　บอลแรบบิทกับนีน่าสนิทกันน่าดูเลยแฮะ…..

　หรือว่าจะฝากนีน่าไว้กับบอลแรบบิทดี?

　แต่บอลแรบบิทจะปกป้องตัวเองกับนีน่าได้เหรอ?

　บอลแรบบิทหยุดกินกะทันหันอย่างผิดปกติ

　ที่บอลแรบบิทโกรธก็คงเพราะรู้ว่าต้นเหตุที่เป็นแบบนี้เพราะชั้นสินะ

　สีหน้ามืดหม่นเหมือนรู้ว่าชั้นจะทำอะไรต่อ

　「ทามะจัง?」

　ขณะที่ชั้นกำลังเงยหน้าคิดเรื่องอนาคต นีน่าก็เรียกบอลแรบบิท

　ร่างของมันสั่นอย่างรุนแรง แล้วก็ขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

　วิวัฒนาการแล้วรึ?

　อย่างน้อยชั้นก็ได้รู้ล่ะนะ ว่ามันจะวิวัฒนาการเป็นตัวแบบไหน

　ร่างกายขยายใหญ่ขึ้น แล้วสีทรายก็ค่อย ๆ หายไป

　ขนของมันเปลี่ยนเป็นสีขาวงั้นเหรอ?

　ไม่สิ เหมือนกับชมพูอ่อนมากกว่า….คล้าย ๆ กับซากุระสีขาว

　แบบนี้ก็ยิ่งซ่อนตัวในทรายยากขึ้นไปอีกน่ะสิ?

　ชักเป็นห่วงแล้วแฮะ

　จากลูกซอฟต์บอล กลายเป็นแตงโม คราวนี้เป็นขนาดฟูกที่คนนั่งได้แล้ว

　ตอนแรกเป็นบอลแรบบิทพกพา แล้วก็บอลแรบบิทเล็ก อันนี้เป็นบอลแรบบิทกลางงั้นเหรอ?

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : โมโมะบอลแรบบิท

สถานะ : ปกติ

Lv : 1/30

HP : 39/47

MP : 2/34

พลังโจมตี : 18

พลังป้องกัน : 20

พลังเวท : 26

ความคล่องแคล่ว : 22

ระดับ : D

สกิลพิเศษ:

[หลบซ่อน : Lv2] [อาหารฟื้นฟู : Lv3]

[โทรจิต : Lv1]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานความหิวโหย : Lv4] [ต้านทานพิษ : Lv3] [ต้านทานการกินเกินจำกัด : Lv2]

[ต้านทานความสกปรก : Lv2] [ต้านทานคำสาป : Lv2]

สกิลทั่วไป:

[ขุดดิน : Lv3] [แสง : Lv4] [แกล้งตาย : Lv1]

[ระบำสะบัดฟาด : Lv5] [เขมือบ : Lv2] [ช่องเก็บของภายใน : Lv2]

[ชาร์ม : Lv2] [กัดเป็นชิ้น ๆ : Lv2] [ฟื้นฟู : Lv2]

[คลีน : Lv1]

สกิลฉายา:

[ไอดอลแห่งทะเลทราย : Lv3] [ผู้กลืนกินสายเลือด : Lv1] [ปรสิตเพิ่มเลเวล : Lv3]

[จอมกินจุ : Lv4] [กลายพันธุ์ : Lv–] [กินของเสีย : Lv1]

—————————————————————

　โมโมะ….โลกนี้มีต้นท้อด้วย?

　ไม่ใช่ว่าข้างในลูกท้อมีอะไรอยู่ด้วยหรอกนะ?

　อือ ช่างเถอะ

　นึกว่ามันจะอยู่ระดับ D- ซะอีก กลับข้ามไป D เลยแฮะ

　ตอนนี้ระดับเดียวกันกับกิ้งก่าดำกับพวกลิงแล้ว

　เทียบกับตอนที่เจอกันครั้งแรก แกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ

　แบบนี้ถ้ามันเพิ่มเลเวลขึ้นอีก มันจัดการเกรย์วูล์ฟได้เลยนะ

　พูดตรง ๆ นึกภาพไม่ออกเลย

　ถ้าเจอมอนสเตอร์ที่อันตรายก็แค่ขุดดินหลบรอให้มันผ่านไป

　คนอยู่เป็นเท่านั้นถึงจะอยู่รอด บอลแร….หือ

—————————————————————

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานความหิวโหย : Lv4] [ต้านทานพิษ : Lv3] [ต้านทานการกินเกินจำกัด : Lv2]

[ต้านทานความสกปรก : Lv2] [ต้านทานคำสาป : Lv2]

—————————————————————

　[ต้านทานคำสาป] นั่นมันอะไรกัน?

　[เสียงจากพระเจ้า] ! ขอรายละเอียดของโมโมะบอลแรบบิทหน่อย!

[ [โมโมะบอลแรบบิท] : มอนสเตอร์ระดับ D-]

[บอลแรบบิทที่เติบโตมาในพื้นที่ที่สกปรก ได้ปรับตัวเพื่อให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม]

[สามารถกินได้ทุกอย่าง]

[ที่ใดที่บอลแรบบิทสีแดงอยู่นั้นไม่ใช่ที่สำหรับให้ผู้ใดอยู่อาศัย หากพบเจอให้อพยพไปที่อื่นทันที]

[ว่ากันว่า สีแดงของมันมีไว้เพื่อส่งสัญญาณเตือนให้สิ่งมีชีวิตตนอื่น]

　หมายความว่ามันทนชั้นได้เพราะอยู่าตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ งั้นเหรอ?

　ก็แปลว่าอยู่ด้วยกันได้ต่อน่ะ….เดี๋ยวนะ ไอ้ที่ว่าพื้นที่สกปรกนี่หมายความว่าไงกัน!?

　ชั้นเหรอพื้นที่สกปรก? ชั้นงั้นเหรอ!? ไม่สะอาดตรงไหนกัน!?