[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 131

　ชั้นพานีน่าไปที่บึง แล้ววางเธอลงข้าง ๆ บอลแรบบิท

　「เนี๊ย…มี มีแค่ตรงนี้ที่น้ำใส…..」

　นีน่ามองไปยังบึงอย่างประหลาดใจ

　「เปฟุ!」

　บอลแรบบิทส่งเสียงออกมาพร้อมยืดอกขึ้น

　ไม่สิ ตัวกลม ๆ แบบนี้ ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าตรงนั้นมันเป็นอกหรือพุงกันแน่ แต่ก็ช่างมันเถอะ

　หลังจากที่นีน่าได้ดื่มน้ำ สีหน้าของเธอก็ดีขึ้นมาก

　ชั้นเองก็หิวน้ำอยู่เหมือนกัน

　ขอสักนิดละกันนะ

　ชั้นยืนข้าง ๆ นีน่า แล้วก้มหัวลงไปที่ริมบึง ก่อนจะดูดน้ำขึ้นมา

　อร่อย

　ทั้งๆที่น่าจะเป็นน้ำปกติแท้ ๆ ไม่รู้เพราะชั้นคอแห้งรึเปล่า แต่ชั้นกลับรู้สึกว่าน้ำมีรสชาติหวานอยู่หน่อย ๆ

　ระหว่างที่กำลังดื่มน้ำ จู่ๆก็มีบางสิ่งเหนียว ๆ มาติดอยู่ที่ฟัน

　ขณะที่สงสัยว่าคืออะไร กว่าจะรู้ตัวก้อนโคลนก็ลอยเข้ามาในปากแล้ว

　บอลแรบบิททำให้น้ำสะอาดได้แค่ส่วนเดียวเท่านั้น

　ถ้าดื่มมากไป ส่วนต่อไปที่จะไหลเข้ามาในปากคือน้ำที่สกปรก

　ชั้นหยุดคิดเรื่องในหัวแล้วคายตะกอนกับน้ำในปากออก

　แค่ก! อยากจะอ้วก!

　รู้สึกเหนียวไปทั้งปากเลย

　ไอ้ที่เข้าไปตะกี้ เป็นซากทากงั้นเหรอ?

　อ๊ะจริงด้วย ชั้นพึ่งโยนลงน้ำไปไม่นานนี้เองนี่หว่า!

　พอคายออกไปจนหมดก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

　อยากได้อะไรมาล้างปากจัง

　ตอนนี้ให้กินน้ำทะเลยังได้เลย

　จะเค็มไปรึเปล่านะ?

　แต่ชั้นเป็นถึงมังกร คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

　บางทีถ้ามีสกิลต้านทานเกลือหรือต้านทานไขมันบ้างก็คงจะดีต่อสุขภาพ

　อา กินไม่ลงแล้ว

　พอชั้นหันไปข้างๆ ก็เจอบอลแรบบิทจ้องตรงมาทางชั้น ยืดหูออก

　โกรธจนตัวสั่น

　「เปฟุเปฟุ!」

　ทะ โทษทีโทษที

　ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะกินจนหมดหรอกนะ

　แค่หิวน้ำนิดหน่อยเลยหยุดไม่ทัน……ถ้าช่วยล้างให้กว่านี้หน่อยจะเยี่ยมเลย

　「เปฟุ!」

　แล้วมันก็เอาหูมาฟาดเท้าชั้นเหมือนทุกที

　แกตั้งใจจะเพิ่มเลเวลสกิลฟาดเหรอ?

　เริ่มจะรู้สึกเจ็บนิด ๆ แล้วแฮะ

　จริง ๆ ดาเมจมันไม่น่ามีหรอก แต่ชั้นรู้สึกถึงแรงกระแทกจากเกล็ดได้

　คงเพราะเจ้านี่มันระดับ D แล้วสินะ

　จะว่าไป ถ้ามันวิวัฒนาการอีกทีก็อยู่ระดับเดียวกับลิตเติ้ลร็อคดรากอนแล้ว

　โดนมอนสเตอร์ระดับลิตเติ้ลร็อคดรากอนฟาดหูใส่ ถึงตายได้เลยนะ

　แต่ก่อนอื่น ยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าน้ำอยู่

　ช่างเรื่องน้ำไปก่อน ตอนนี้ชั้นต้องให้แกช่วยใช้ [โทรจิต] คุยกับนีน่า

　「กรร」

　ชั้นส่งเสียงเรียกบอลแรบบิทออกไปเบา ๆ

　น่า ๆ ใจเย็นลงก่อนนะ จะได้ใช้ [โทรจิต] ได้ไง

　บอลแรบบิทพองแก้มแล้วหันหน้าหนี

　โทษที! ไว้ชั้นจะทำอะไรอร่อย ๆ ให้ทีหลัง

　『ทาก ไม่อร่อย』

　ความคิดของบอลแรบบิทลอยเข้ามาในหัวชั้น

　เอ๋ สรุปว่ามันไม่อร่อยหรอกเหรอ?

　ที่เขมือบซะเรียบนี่คือหิวเฉย ๆ เรอะ?

　เข้าใจแล้ว ก็เดี๋ยวจะทำของอร่อยๆให้ทีหลังไง!

　ทีนี้ก็ใช้ [โทรจิต] ที! น้ำไว้ทีหลังก็ได้!

　บอลแรบบิทมองมาด้วยหางตาขณะที่ยังคงหันหน้าหนีอยู่

　เสนอเพิ่มไปอีกสักนิดแล้วกัน

　งั้นเอาเป็น เนื้ออูฐย่างเกลือเป็นไงล่ะ

　โหนกอูฐรสชาติคล้าย ๆ เครื่องใน ใส่เครื่องปรุงหน่อยต้องอร่อยแน่

　หือ? นิ่งกว่าที่คิดแฮะ

　สกิล [โทรจิต] ส่งความคิดได้ งั้นก็น่าจะส่งภาพได้เหมือนกันสินะ?

　ชั้นจินตนาการถึงภาพเนื้ออูฐชิ้นโต ค่อย ๆ โรยเกลือลงไปช้า ๆ

　แล้วก็นึกภาพที่ได้กัดเข้าไปที่เนื้อแบบเต็มปากเต็มคำ

　「เปฟุ! เปฟุ!」

　บอลแรบบิทโดดลิงโลดเข้ามาหาชั้น

　ติดกับล่ะ

　ดีล่ะ เจ้านี่นี่มันเรียบง่ายจริง ๆ

　ชั้นขอให้บอลแรบบิทถามนีน่าว่าเธออยากจะไปที่ไหน

　ถ้าไม่รู้ ก็ทำได้แค่เร่ร่อนไปเรื่อย ๆ ไม่มีจุดหมาย

　「……เปฟุ」

　บอลแรบบิทหูตก แล้วถอนหายใจออกมา

　มันหันไปมองนีน่าแวบนึง แล้วหันกลับมามองชั้น

　「เปฟุ! เปฟุ!」

　ท่าทางบอลแรบบิทจะไม่อยากแยกกับนีน่า

　มันช่วยไม่ได้ต่างหาก

　เพราะ [ละอองเกล็ดมังกร] ชั้นมันเป็นพิษต่อนีน่า

　ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหลือเวลาอีกเท่าไหร่

　ถ้านีน่าติดคำสาปขึ้นมาโดยที่ไม่ได้เตรียมรับมืออะไร ชั้นก็ต้องทิ้งนีน่าที่อ่อนแอลงไว้กลางทะเลทรายน่ะสิ

　บอลแรบบิทหันไปมองนีน่า แล้วทั้งสองก็จ้องตากัน

　「เนี๊ย…..ทามะจัง?」

　นีน่าอุ้มบอลแรบบิทขึ้น แล้วก็ยืนเงียบ

　ทั้งสองคงกำลังคุยผ่าน [โทรจิต] กันอยู่สินะ

　เมื่อทั้งคู่คุยเสร็จ นีน่าก็มองขึ้นมาหาชั้น

　「นีน่า ไม่รู้ว่าอยากไปที่ไหน….」

　นีน่าพูดออกมาเบา ๆ แล้วก้มหน้าลงไป

　อืม…นั่นสินะ

　จากเหตุรถม้านั่น มันชัดเจนอยู่แล้วว่าในเมืองหลังกำแพงนั่นไม่ได้ปลอดภัยกับเธอเลย ต่อให้เป็นบ้านเกิดของนีน่าเองก็คงไม่ดีนัก เพราะยังไงเธอก็ถูกขายให้มาเป็นทาส

　เดิมทีชั้นเองก็ไม่คุ้นเคยกับพื้นที่แถวนี้อยู่แล้ว

　จะให้ค่อย ๆ เดินหาที่เหมาะสมไปเรื่อย ๆ น่ะ ไม่ไหวหรอก

　แต่ยังไงการพาไปส่งที่เมืองก็น่าจะดีกว่าการทิ้งไว้กลางทะเลทรายอยู่ดี เก็บไว้เป็นตัวเลือกสุดท้าย

　「เอ่อ คือว่า คุณมังกร! นีน่า….อยู่กับคุณมังกรไม่ได้เหรอคะ?」

　นีน่าหยุดพูด แล้วมองขึ้นมาอย่างไม่สบายใจ

　ไม่ใช่ว่าชั้นไม่อยากหรอกนะ แต่ชั้นไม่รู้ว่า [ละอองเกล็ดมังกร] มันจะออกผลเมื่อไหร่

　ชั้นทนสายตานีน่าไม่ไหวจนต้องหลบตาไป

　「ขะ ขอโทษเนี๊ย…..เป็นตัวเกะกะ สินะคะ ตอนนี้นีน่าทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เอาแต่กินข้าว…..」

　เสียงของนีน่าเบาลงเรื่อย ๆ

　บอลแรบบิทใช้หูของมันปาดไปที่ตาของนีน่า แล้วหันมาจ้องชั้น

　ถะ ถึงจะจ้องกันแบบนั้นชั้นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ!

　แกมี [โทรจิต] ก็น่าจะรู้นี่ว่าชั้นคิดอะไรอยู่!

　ดวงตาของนีน่าชื้นขึ้นเรื่อย ๆ แต่ชั้นก็ไม่มีทางเลือกอื่นอยู่ดี

　ถ้าจะให้ดีที่สุด ก็ต้องพยายามหาหมู่บ้านใกล้….หือ?

　ชั้นสัมผัสได้ถึงอะไรแปลก ๆ จึงตั้งสมาธิไปที่ [สัมผัสตรวจจับ]

　จับสัมผัสได้จำนวนนึงจากอีกฝั่งของทะเลทราย

　ชั้นยังไม่เห็นตัว แต่พวกนั้นกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ไม่ผิดแน่

　ระยะไกลขนาดนี้ชั้นไม่รู้ว่ามันอันตรายขนาดไหน แต่ไม่ใช่พวกปลาซิวปลาสร้อยแน่นอน

　ความเร็วระดับนี้ พอ ๆ กับเจ้าตะขาบยักษ์เลย

　ทำไมถึงมุ่งตรงมาทางนี้กันล่ะ?

　หรือเพราะมันเห็นเมฆเหนือที่นี่ ก็เลยมาตามหาน้ำงั้นเหรอ?