[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 135

　ชั้นวางนีน่าที่กำลังอุ้มบอลแรบบิทอยู่ลงบนหลัง แล้วเริ่มเดินไปคนละทิศกับที่พวกทหารหนีไป

　ยิ่งเจอมนุษย์ก็ยิ่งยุ่งยาก เลี่ยงได้ก็เลี่ยงดีกว่า

　แล้วชั้นควรจะพานีน่าไปที่ไหนดี?

　ในตอนนี้  ผลของ [ละอองเกล็ดมังกร] จะปรากฏขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่แปลกใจ

　ชั้นเคยคิดว่าถ้าถึงเวลาอาจจะต้องพาไปที่เมืองหลังกำแพง……แต่พอเห็นท่าทีที่พวกนั้นทำกับนีน่าแล้ว ที่นั่นอาจจะแย่ที่สุดก็ได้

　แต่แล้วจะทำยังไงล่ะ?

　เจ้าตัวเองก็ยังบอกว่าไม่รู้จะไปที่ไหนเลยด้วยซ้ำ

　เดินไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอที่เหมาะ ๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทร

　หรือตามหาแม่น้ำที่เชื่อมกับทะเลแล้วไล่กลับไปจนถึงป่า ให้พวกอุรังอุตังดูแลดี?

　ไม่สิ ถ้าไปถึงที่นั่นแล้วก็พาไปที่หมู่บ้านที่มิเรียอยู่เลยดีกว่า พวกนั้นคงไม่ทำร้ายเธอหรอก

　ชั้นโผล่หน้าไปให้คนในหมู่บ้านเห็นไม่ได้แน่ ๆ คงทำได้แค่พาไปใกล้ ๆ แล้วปล่อยให้นีน่าเดินไปเอง

　อย่างนั้นคงดีที่สุดแล้ว

　แต่กว่าจะถึงตอนนั้น [ละอองเกล็ดมังกร] ก็คง…..

　ชั้นไม่รู้ว่าถูกพัดมาไกลเท่าไหร่ด้วยซ้ำ

　แม่น้ำนั่นอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

　ยิ่งชั้นขยับตัวเร็ว นีน่ายิ่งลำบาก

　ถ้าร่างกายของเธออ่อนแอลงก็อาจจะทำให้ติดคำสาปง่ายขึ้นด้วยก็ได้

　มืดแปดด้าน

　น่าจะขอยืมแผนที่ทหารพวกนั้นมาดูสักหน่อย

　ไม่สิ จับตัวมาถามไถ่สักคนอาจจะดีกว่า

　ชั้นมัวแต่คิดเรื่องพยายามไม่ทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บเกินจนลืมไปเลย  

　ถ้าจะบังคับให้ศัตรูต้องพูดก็ยุ่งยากอีก หาคนที่ไม่คิดจะสู้กับเราน่าจะดีกว่า

　เดินไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เจอใครสักคนเอง….คิดว่านะ

　มีแค่ทางเลือกเดียว

　ถ้าถึงขีดจำกัดจริง ๆ ……คงต้งกลับไปที่เมืองหลังกำแพง

　เดี๋ยวพักครั้งหน้า ถ้าบอลแรบบิทมี MP เต็มไว้คุยกับเธออีกทีแล้วกัน

　ระหว่างที่เดินไป ชั้นก็เห็นม้าสีดำวิ่งอยู่ไกล ๆ

　นั่นมันม้าตัวโปรดของฮาเกนที่ชื่อมาเรียสินะ

　ถ้าวิ่งไร้จุดหมายแบบนี้ แปลว่าไม่ได้กลับไปเจอเจ้าของตัวเองจริง ๆ

　ฮาเกนจะกลับบ้านได้รึเปล่านะ?

　หวังว่าคงไม่โดนตะขาบยักษ์งาบไปก่อนถึงบ้าน

　พอมาเรียเห็นชั้น ก็รีบวิ่งหนีไปทันที

　แต่ไปคนละทางจากเมืองในกำแพง….หรือเจ้านั่นก็ไม่อยากกลับ

　จะไล่ตามไปก็สงสาร เปลี่ยนทิศทางหน่อยแล้วกัน

　ชั้นเดินมาได้สักพักแล้ว แต่ก็รู้สึกว่าทิวทัศน์แถวนี้ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนไปเท่าไหร่

　ที่แต่ความอ้างว้าง

　อะไรดลใจให้มาสร้างเมืองกลางที่แบบนี้กัน

　ที่นี่มีบ่อน้ำมันอยู่รึไง?

　ทันใดนั้น ชั้นก็จับสัมผัสอันตรายได้  

　ชั้นเลยหยุดเดินแล้วหันไปมองรอบ ๆ

　เจ้าของสัมผัสน่าจะอยู่แถว ๆ นี้ แต่กลับไม่เห็นอะไรแปลกตา

　ในขณะที่ชั้นจะมองขึ้นด้านบนนั้นเอง พื้นด้านหน้าก็เกิดระเบิดขึ้นจนเม็ดทรายกระจายไปทั่ว

　ก่อนที่จะมีอะไรบางอย่างที่คุ้นเคยโผล่มา

　「กิจิจิจิจิจิจิจิ!」

　เสียงอันไม่น่าพึงประสงค์ดังก้องไปทั่ว

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ไจแอนท์・แซนด์เซนติพีด

สถานะ : ปกติ

Lv : 63/80

HP : 455/455

MP : 241/241

—————————————————————

　โผล่หัวมาแล้ว

　เจอไอ้ตัวที่ไม่อยากเจออีกแล้ว

　ทำไมชั้นเจอแกบ่อยจังฟะ? แอบชอบชั้นอยู่รึไง?

　หน้าตาเหมือนเดิมเลย สงสัยที่นี่คงมีแค่ตัวเดียวล่ะมั้ง

　จะว่าไป แกนี่ก็ขุดรูได้เจ๋งดีนะ

　น่าจะขุดบ้านให้ชั้นหน่อย…..ว่าไปนั่น

　รีบหนีกันดีกว่า

　บินหนี…..ตัดทิ้งได้เลย

　ครั้งที่แล้วที่ชั้นรอดมาได้เพราะมันมีเป้าหมายอื่นให้กิน แถมความเร็วของ [บิน] ไม่สูงพอจะสลัดมันให้หลุดด้วย

　ถ้าโดนบีมตะขาบสอยร่วงกลางอากาศต้องตายกันหมดแน่

　เหลืออยู่วิธีเดียว คือ [กลิ้ง] ด้วยความเร็วเต็มสปีด

　ชั้นส่งบอลแรบบิทกับนีน่าบนหลังขึ้นไปกลางอากาศ

　「เปฟุ!?」「ฮิเนี๊ย!?」

　เงยหน้าขึ้นแล้วอ้าปากรับทั้งคู่ไว้

　ก่อนที่จะถีบพื้นส่งตัวเองไปข้างหน้า แล้วก็ [กลิ้ง]

　ชั้นได้ยินเสียงบอลแรบบิทร้องอยู่ในปากชั้น แต่โทษทีนะ ตอนนี้มันคับขันแล้ว

　แค่นี้ไม่ตายหรอก

　ไว้ค่อยล้างตัวทีหลังก็ได้

　รอบ ๆ นี้เป็นพื้นที่เปิดที่มีแต่ทราย

　เหมาะสำหรับการ [กลิ้ง] อย่างมาก

　ทะเลทรายนี่เยี่ยมจริง ๆ

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!!」

　…..ยกเว้นไอ้เนี่ยอ่ะนะ

　ชั้นเร็วกว่าหน่อยเลยทิ้งระยะห่างได้ แต่ที่นี่มันมองเห็นได้ไกล

　ไม่รู้ว่าต้องหนีอีกนานเท่าไหร่ถึงจะหนีมันพ้น

　ต้องเพิ่มเลเวลให้ได้ไว ๆ แล้วสิ

　ไม่ต้องถึงระดับที่ชั้นโค่นมันได้ก็ได้ แค่ให้ตะขาบยักษ์มันไม่อยากโจมตีชั้นก็พอ

　แค่เห็นมันจู่ ๆ ก็โผล่มาก็สยองพอแล้ว พอนึกถึงบีมระยะไกลมันอีก ฝันร้ายชัด ๆ

　ไม่รู้ทำไมถึงกล้านั่งรถม้าลากเกวียนในที่ที่มีตะขาบยักษ์แบบนี้

　ไม่มีใครห้ามเลยรึไง?

　ฆ่าตัวตายชัด ๆ

　พอชั้นหันกลับไปมอง ก็เจอเจ้าตะขาบยักษ์กำลังจ้องมาทางชั้นพร้อมกวาดหางไปมา

　มีน้ำลายหยดย้อยลงมาจากปากของมัน พอแตะกับพื้นก็ส่งเสียงดัง ชู่ ขึ้นมา

　ไอ้นั่นมันอะไรน่ะ

　ระดับอาวุธชีวภาพแล้ว

　ระยะห่างไม่เพิ่มอย่างที่หวังเท่าไหร่

　เตรียมตัวสำหรับการกลิ้งหนีระยะยาวไว้ดีกว่า

　บ้าจริง แบบนี้นีน่ายิ่งอ่อนแรงนะเฟ้ย!

　ทากเก่งกว่ามนุษย์สิบเท่า ส่วนตะขาบแกร่งกว่าทากร้อยเท่า

　เกลียดจริง ๆ ไอ้ทะเลทรายนี่