[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 137

　「กิจิจิจิจิจิ!」

　ลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากปากของตะขาบยักษ์

　มาแล้ว บีมตะขาบมาแล้ว

　ถึงจะไม่ง่าย แต่ชั้นก็อาจจะหลบพ้น

　กลิ้งไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องลดความเร็วลง ต้องหนีพ้นแน่!

　ตั้งสมาธิไว้ ถ้าโดนเข้าคือจบกัน

　ชั้นคงไม่ตายทันที แต่ถ้ากลิ้งไม่ได้ต้องโดนมันกินแน่

　ต้องหลบให้พ้นแบบสมบูรณ์เท่านั้น

　ชั้นเบี่ยงไปทางซ้ายเต็มที่

　ลำแสงสีแดงจะพุ่งทะลุทรายตรงที่ชั้นพึ่งจะออกมา

　ตรงจุดที่โดนมีควันลอยขึ้นมา

　ยังไม่จบ

　บีมสีแดงเลี้ยวซ้ายตามชั้นมาโดยที่ยังคงความเร็วเท่าเดิม

　ก้อนความร้อนค่อย ๆ เข้าใกล้ชั้นเรื่อย ๆ ราวกับเป็นสิ่งมีชีวิต

　ความร้อนลอยมาทางอากาศจนถึงเกล็ดบนหลังชั้น

　ชั้นเร่งความเร็วขึ้นสุดแรง ฉีกซ้ายเพื่อหลบ [ลำแสงความร้อน] ออกไปอีก

　แต่ลำแสงก็ยังตามชั้นมาได้อย่างรวดเร็ว

　อีแบบนี้ ไม่ไหวมั้ง

　น่าจะบินจริง ๆ ด้วยสิ

　สกิลนี้มันจะอยู่นานเกินไปแล้ว

　นี่มันสกิลโกงชัด ๆ

　โชคยังดีที่ข้างหน้ามีเนินทราย ชั้นเลยใช้มันเพื่อเป็นตัวโดดหลบได้

　[ลำแสงความร้อน] พุ่งผ่านด้านล่างชั้นไปโดนห่างกันแค่ไม่กี่นิ้ว

　เฮะ เสียใจด้วยนะ

　สุดท้ายแล้ว สกิลนี้ก็หลบโดยที่อยู่บนพื้นอย่างเดียวไม่ไหวจริง ๆ

　ยังไงก็ต้องใช้การเคลื่อนไหวแบบสามมิติ

　[ลำแสงความร้อน] เลี้ยวกลับมาหาชั้นที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ

　โกหกน่า!?

　ยังไม่จบอีกเรอะ!?

　จะใช้ MP จนหมดเลยรึไง!

　ชั้นโคตรจะเกลียดแกจริง ๆ แล้วนะเฮ้ย!

　ถ้าโชคไม่ดีนี่โดนฆ่าไปสามรอบแล้วนะ!

　ชั้นยื่นปีกออกไปด้านข้างเพื่อเบี่ยงตัวเองออกจากวิถี

　[ลำแสงความร้อน] พุ่งผ่านจากข้างบนลงไปข้าง ๆ ตัวชั้น

　ถึงจะไม่โดน แต่เกล็ดก็ยังโดนความร้อนเผาอยู่ดี

　ความเหนื่อยล้าเริ่มกัดกินร่างกาย แต่ความเหนื่อยล้าด้านจิตใจมันยิ่งกว่านั้นอีก

　บีมปีศาจบ้าอะไรเนี่ย?

　ลำแสงยังคงตามมาแม้ชั้นจะลงถึงพื้นแล้ว

　ชั้นเลี้ยวไปทางขวาเรื่อย ๆ โดยที่มีความตายไล่จี้ตามหลังมา

　จู่ ๆ ความเร็วของ [กลิ้ง] ก็เพิ่มขึ้น

[เลเวลของสกิลทั่วไป [กลิ้ง] เพิ่มขึ้นจาก 6 เป็น 7]

[เลเวลของสกิลฉายา [จอมวิ่งหนี] เพิ่มขึ้นจาก 2 เป็น 3]

　เยี่ยม!

　ถึงฉายาจะไม่น่าพิศวาส แต่ตอนนี้มันเหมือนเป็นผู้ช่วยชีวิตชั้นเลย

　ความเร็วชั้นเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

　ทว่า แม้จะอยู่ห่างจากเจ้าตัวตะขาบยักษ์แล้ว [ลำแสงความร้อน] ของมันกลับไม่จบลง

　สลัดมันไม่พ้นแน่

　[ลำแสงความร้อน] กระทบเข้ากับพื้นข้างหลังชั้น

　ได้ยินเสียงทรายไหม้ มีควันลอยขึ้นมา

　อีกฝั่งคงไม่ยอมให้ชั้นหนีไปง่าย ๆ

　ถ้าชั้นอดทนได้อีกสักหน่อย เดี๋ยวก็คงหมดระยะสกิลแล้ว

　ถ้าครั้งนี้หนีไปได้นะ สักวันตูเป็นระดับ AAA+++ แล้วกลับมาฆ่าล้างบางพวกแกให้เหี้ยนให้หมดเลยคอยดูเหอะ

　จงกลัวซะเถอะ

　ทันใดนั้น [ลำแสงความร้อน] ก็เริ่มส่ายไปมา

　ในที่สุดก็มาถึงขีดจำกัดของสกิลนี้สักที

　แต่ว่าแบบนี้ก็ทำให้อ่านทิศยากขึ้นด้วยเหมือนกัน

　แต่ในเมื่ออุตส่าห์หนีมาขนาดนี้ ชั้นไม่ยอมให้มันโดนหรอกนะ

　ถ้าโดดขึ้นเนินเล็ก ๆ ตรงนั้นแล้วกลิ้งไปเรื่อย ๆ ต้องหนีได้ทันพอดีแน่

　ลุยล่ะนะ

　ชั้นทำได้แน่

　วินาทีที่ชั้นเตรียมกระโดด [ลำแสงความร้อน] ที่พุ่งส่ายไปส่ายมาก็พุ่งผ่านเกล็ดของชั้นไปอย่างง่ายดายราวกับเป็นกระดาษ

　ความเจ็บปวดก็พลันพุ่งขึ้นมา

　มันไม่ใช่แค่ร้อน แต่เป็นความเจ็บที่เนื้อโดนทะลวงหายไป

　「ก…….!」

　ชั้นเกือบจะตะโกนออกมา แต่พอนึกขึ้นได้ว่าบอลแรบบิทกับนีน่ายังอยู่ในปากก็รีบปิดปากทันที

　แต่ชั้นไม่สามารถคงสถาพ [กลิ้ง] ต่อไปได้ เลยกระเด็นไปข้างหน้าในท่าคลานกับพื้น

　เกล็ดตรงช่วงท้องของชั้นครูดกับพื้นทราย

　ปวดหัว ตาก็เริ่มมัว

　ในหัวตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด

　หลังจากหยุดไถล ชั้นก็พยายามยกคอขึ้นแล้วหันไปมองข้างหลัง

　[ลำแสงความร้อน] หยุดลงตรงนั้นเหมือนกับจะเยาะเย้ยชั้น

　「กิจิจิจิจิจิจิจิจิจี่!!」

　ผู้ปกครองแห่งทะเลทรายกำลังเข้าใกล้เข้ามา

　เพราะมั่นใจในชัยชนะของตน จึงค่อย ๆ เข้ามาอย่างช้า ๆ

　แต่ต่อให้มันจะเข้ามาช้าขนาดไหน ชั้นก็ลุกกลับไปกลิ้งต่อไม่ทันอยู่ดี

　อา….ตายแหง

　อย่างน้อยๆ ชั้นก็อยากให้ทั้งคู่รอด

　ชั้นหันกลับมาข้างหน้าแล้วกำลังจะเปิดปากออก แต่ชั้นก็เห็นหลุมขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า

　ทรายรอบ ๆ ปากหลุมแข็งกว่าปกติ มีสีเป็นสีน้ำตาลอมแดง

　ชั้นดิ้นรนคลานเข้าไปหารูปริศนาข้างหน้า

　ยังไงก็ต้องหนีจากมันให้ได้

　ชั้นเข้าหาหลุมโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ขนาดรูนั้นใหญ่กว่าตัวชั้นซะอีก

　ตะขาบยักษ์ก็น่าจะเข้าไปได้ แต่คงขยับขาไม่ได้มาก

　ชั้นดีดตัวจากพื้นแล้วใช้ปีกดันตัวเองไปด้านหน้า พุ่งลงหลุมโดยเอาหน้าลง

　แล้วก็เปลี่ยนไป [กลิ้ง] ทั้งอย่างนั้น

　ดูเหมือนจะเป็นทางเดินใต้ดินอะไรสักอย่าง ข้างในเองก็เป็นสีแดงน้ำตาลด้วยเหมือนกัน

　ผนังนี่ดูดีกว่าถ้ำที่ชั้นเคยอยู่ซะอีก

　เพราะใช้ดินเวทมนตร์เลยมั่นใจในความแข็งแรง แต่ที่นี่กลับแข็งยิ่งกว่า

　แต่ที่นี่คงไม่เหมาะให้คนอยู่เท่าไหร่เพราะมันอยู่กลางทะเลทราย

　บางที…อาจเป็นซากอะไรสักอย่างรึเปล่า?

　「กิจิจิจิจิจิจิ!」

　ตะขาบยักษ์พุ่งตามชั้นเข้ามาข้างในด้วยเช่นกัน

　มันทะลวงหัวเข้ามา กระแทกหลังชั้นจนชั้นกระเด็น

　หัวชั้นกระแทกกับเพดานแล้วร่วงลงมาหลังกระแทกพื้น แต่ก็นับว่าโชคดีแล้วที่เป็นแบบนี้

　เพราะการที่ชั้นกระเด็นมาทำให้ชั้นทิ้งระยะจากมันได้

　ในทางเดินแคบ ๆ แบบนี้มันไม่สามารถขยับขาของมันได้ เลยยังติดแหงกอยู่ข้างหลังชั้น

　「กิจิ! กิจิจิจิจิ!」

　มันพยายามทุบกำแพงแบบเต็มแรง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะถล่มลงมา

　ดูแล้วคงใช้ขาไม่ได้

　ถ้ามันใช้เขี้ยวกัดเข้าไปก็อาจจะพังได้ แต่จากสภาพแบบนั้นมันหันไปกัดไม่ได้หรอก

　จากตรงนี้ [ลำแสงความร้อน] จะโดนชั้นแน่นอนถ้ามันปล่อยมา แต่ MP มันไม่พอยิงอีกครั้งแล้ว

　หนีมันพ้นได้ แต่กลับไปทางเดิมไม่ได้แล้ว

　ทางรอดเดียวคือต้องเดินไปตามทางเดินนี่เท่านั้น