[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 142

　「กรร….」

　ชั้นนั่งมองศพของมดทั้งสองตัวที่พึ่งจะฆ่าไป แล้วก็ถอนหายใจออกมา

　ตัวนึงถูกชั้นบีบคอจนผิดรูป ส่วนอีกตัวถูกชั้นกลิ้งทับ

　ถึงมันจะเป็นแค่มด แต่ขนาดตัวกับสภาพศพมันทำให้น่าสยองไม่น้อย

　เอาเถอะ ชั้นเริ่มชินกับศพมอนสเตอร์เเล้ว

　ตะกี้เลเวลอัพมาหน่อยด้วย เช็คสเตตัสดีกว่า

—————————————————————

〖อิลเชีย〗

เผ่าพันธุ์ : มังกรแห่งโรคภัย

สถานะ : ปกติ

Lv : 42/75

HP : 172/339

MP : 193/232

พลังโจมตี : 291

พลังป้องกัน : 222

พลังเวท : 201

ความคล่องแคล่ว : 185

ระดับ : B-

สกิลพิเศษ:

[เกล็ดมังกร : Lv5] [เสียงจากพระเจ้า : Lv4] [ภาษากริช่า : Lv3]

[บิน : Lv5] [ละอองเกล็ดมังกร : Lv5] [ธาตุมืด : Lv–]

[มังกรชั่วร้าย : Lv–] [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ : Lv3] [สัมผัสตรวจจับ : Lv4]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานกายภาพ : Lv4] [ต้านทานการตก : Lv5] [ต้านทานความหิว : Lv4]

[ต้านทานพิษ : Lv5] [ต้านทานความเดียวดาย : Lv6] [ต้านทานมนตรา : Lv3]

[ต้านทานธาตุมืด : Lv3] [ต้านทานธาตุไฟ : Lv2] [ต้านทานความกลัว : Lv2]

[ต้านทานการขาดออกซิเจน : Lv3] [ต้านทานอัมพาต : Lv2] [ต้านทานภาพลวงตา : Lv2]

สกิลทั่วไป:

[กลิ้ง Lv7] [ตรวจสอบสเตตัส : Lv6] [ลมหายใจแผดเผา : Lv5]

[ผิวปาก : Lv1] [หมัดมังกร : Lv3] [ลมหายใจแห่งโรคภัย : Lv3]

[เขี้ยวพิษ : Lv3] [กรงเล็บอัมพาต : Lv4] [ดรากอนเทล : Lv2]

[คำราม : Lv2] [ดาวตก : Lv2] [นัทแครกเกอร์ : Lv3]

[ศาสตร์ร่างมนุษย์ : Lv4] [คาไมทาจิ : Lv3] [สะบั้นคอ : Lv3]

สกิลฉายา:

[บุตรแห่งราชามังกร : Lv–] [ไข่เดินได้ : Lv–] [ซุ่มซ่าม : Lv4]

[คนโง่ : Lv1] [นักสู้ประชิด : Lv4] [นักฆ่าแมลง : Lv3]

[จอมโกหก : Lv2] [เจ้าแห่งการหลบหลีก : Lv2] [จิตเกื้อกูล : Lv7]

[วีรบุรุษตัวน้อย : Lv5] [วิถีแห่งปีศาจ : Lv6] [หายนะ : Lv5]

[จอมวิ่งหนี : Lv3] [เชฟ : Lv4] [ราชาอำมหิต : Lv4]

[ทรหด : Lv2] [ผู้ฆ่ายักษ์ : Lv1] [ช่างปั้นดินเผา : Lv4]

[จ่าฝูง : Lv1] [ผู้ถือครองสิทธิแทรกแซงลาปลาซ : Lv1]

—————————————————————

　ดีล่ะ พลังโจมตีเกือบถึง 300 แล้ว

　ถ้าชั้นเลเวลเต็ม ชั้นก็น่าจะพอสู้กับเจ้าตะขาบได้อย่างสูสี

　หรือถ้าชั้นวิวัฒนาการแล้วเก็บเลเวลอีกสักหน่อย ชั้นก็สามารถกระทืบมันฝ่ายเดียวได้เลยสินะ?

　ถ้าสเตตัสทุกอย่างเกิน 350 เมื่อไหร่ ชั้นจะได้ไปล้างแค้นสักที

　บางทีร่างวิวัฒนาการถัดไปอาจจะเป็นระดับ A เลยก็ได้

　ถ้าเทพระดับนั้น ชั้นจะจับหัวมันแล้วลากไปกับพื้นให้หนำใจเลย

　ระดับสูงสุดน่าจะอยู่ที่ A ล่ะมั้ง?

　วิวัฒนาการครั้งหน้าคงเป็นครั้งสุดท้ายของชั้นแล้ว

　จะว่าไป พวกระดับพวกนี้มันอิงตามตัวอักษรภาษาอังกฤษสินะ?

　จะให้คนในโลกนี้พูด A พูด B ก็ดูแปลก ๆ เป็นแค่ตัวบ่งบอกระดับสำหรับชั้นเท่านั้นรึเปล่า?

[สกิลพิเศษ [เสียงจากพระเจ้า : Lv–] ไม่สามารถอธิบายได้]

　…..ชั้นไม่ได้ถามแกด้วยซ้ำ

　คงไม่ได้ขึ้นอยู่กับเลเวลล่ะมั้ง ถ้าเจ้าตัวไม่อยากบอกมันก็คงไม่บอกอยู่ดี

　ตอนนี้ชั้นก็เดินไปต่อได้แล้ว….แต่ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ชั้นก็หวั่นๆว่าจะมีตัวอะไรโผล่มาอีกเหมือนกัน

　แต่ในเมื่อตะขาบยักษ์ยังคงอาละวาดอยู่ข้างหลัง ชั้นก็ต้องเดินไปต่อเท่านั้น

　ชั้นเพ่งสายตามองไปข้างหน้า

　มีสัญญาณของมอนสเตอร์จำนวนหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

　เฮ้อ ไม่เอาน่า

　รังมอนสเตอร์จริง ๆ สินะเนี่ย

　ข้างในนี้ไม่มีอะไรที่ให้แสงสว่าง ถ้ายิ่งไปลึกก็ต้องยิ่งมืดลง

　เหมือนว่าสายตาชั้นจะดีกว่าตอนเป็นมนุษย์ แต่ก็ใช่ว่าจะมองเห็นในที่มืดได้อย่างสมบูรณ์

　ชั้นล่อให้มันออกมาตรงที่ยังสว่างอยู่จะดีกว่าแฮะ

　เจ้าพวกที่อยู่ข้างในน่าจะชินกับความมืดกันหมดแล้ว เผลอ ๆ มีตัวที่ตรวจจับในที่มืดได้ด้วยซ้ำ

　ชั้นหันกลับไปมองบอลแรบบิท

　รอบ ๆ ตัวมันมีบอลไฟสองลูกลอยวนไปมาอยู่

　สกิล [แสง] นั่นเอง

　เพราะแถว ๆ นี้มันมืด เจ้านี่เลยใช้สกิลเพื่อให้มองเห็นรึเปล่า?

　ดูจากชื่อแล้ว จุดประสงค์สำหรับใช้สกิลนี้จริง ๆ แล้วน่าจะใช้แบบนี้มากกว่าใช้โจมตีสินะ

　「กรร」

　ทำให้สว่างมากกว่านี้ได้มั้ย?

　「เปฟุ」

　บอลแรบบิทอ่านความคิดของชั้น แล้วพยักหน้าตอบรับเบา ๆ

　ทันใดนั้น จำนวนลูกไฟก็เพิ่มขึ้นเป็นสาม แล้วขนาดก็ใหญ่ขึ้นมาอีกเล็กน้อย

　เจ้านี่ เติบโตขึ้นมามากเลยนะเนี่ย

　บางทีถ้ามันตั้งใจทำก็น่าจะเพิ่มจำนวนได้อีกด้วยซ้ำ

　บอลแรบบิทนี่ประโยชน์หลากหลายดี

　คนในโลกนี้ควรจะเลี้ยงไว้นะ หนึ่งครอบครัวหนึ่งบอลแรบบิทไรงี้

　อ๊ะ แต่แบบนั้นประเทศอาจจะล่มสลายเพราะขาดแคลนอาหารก็ได้

　ถ้าเผลอปล่อยทิ้งไว้ มันได้ไปเขมือบเสบียงจนราบกันพอดี

　น่ากลัวแฮะ

　「…….เปฟุ?」

　บอลแรบบิทหันมามองชั้นด้วยสายตาแปลก ๆ

　แย่ล่ะ ลืมไปเลยว่าเจ้านี่อ่านใจได้ด้วย

　ชั้นสะบัดหน้าไปมา สลัดความคิดออกจากหัว

　ไงก็ตาม ตอนนี้มันก็สว่างขึ้นมาหน่อยแล้ว

　ชั้นเดินไปต่อได้ แต่ควรจะไปจริง ๆ รึเปล่า?

　โชคยังดีที่ตรงนี้เป็นทางตรงลาดยาว อย่างน้อยชั้นก็เห็นศัตรูได้ก่อนที่มันจะเข้ามาใกล้เกินไป

　แต่ว่า….[สัมผัสตรวจจับ] จับจำนวนศัตรูได้ระดับนึง

　นี่ชั้นต้องจัดการมอนสเตอร์อีกกี่ตัว ถึงจะผ่านทางเดินนี่ไปได้อย่างปลอดภัยกันนะ?

　ถ้ามันเป็นพวกปลาซิวปลาสร้อย ชั้นแค่ [กลิ้ง] ทับไปให้หมดก็ได้แล้ว แต่ถ้ามันแข็งแกร่งชั้นนี่แหละที่จะตายซะเอง

　รู้เขารู้เรา เป็นเรื่องแรกที่ต้องทำ

　ระหว่างที่กำลังรอ ก็เห็นมดแดงเริ่มโผล่หัวออกมา

　「คุฉะ」

　มดแดงอีกแล้ว!

　ตอนแรกนึกว่ามีแค่สองตัวนั้นซะอีก ยังมีอีกเหรอเนี่ย?

　มดแดงอีกสองตัวเดินมา โดยมีตัวนึงเดินนำแ

　「คุฉะ」「คุฉะ คุฉะ」

　เฮ้ย ๆ คราวนี้มากันสามตัวเลย

　จะฝ่าไปได้เรอะ?

　ไม่สิ ตอนนี้เลเวลชั้นสูงกว่าตะกี้แล้ว

　ยังไงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเตรียมพร้อมแล้วนี่นา

　แถมพวกมันให้ค่าประสบการณ์เยอะด้วย

　จงปลาบปลื้มซะบอลแรบบิท วันนี้มีอาหารเพียบเลย

　ชั้นจะใช้ความรู้จากโลกเก่าทำซึคุดานิจากมดนี่ล่ะ แต่ก่อนอื่นชั้นต้องทำซอสถั่วเหลืองให้เป็นก่อน

　นอกจากมดสามตัวที่เดินออกมา ก็มีมดอีกสี่ตัวตัวตามมาติด ๆ

　ไม่รู้ว่าเพราะศพเพื่อนมันสองตัวข้าง  ๆชั้นรึเปล่า มันถึงดูโกรธ ๆ

　จำนวนคู่ต่อสู้เท่ากับคือลิตเติ้ลร็อคดรากอนเจ็ดตัว

　แค่ตัวเดียวก็มากพอจะถล่มหมู่บ้านได้ มาขนาดนี้กะจะโอเวอร์คิลกันรึไง?

　สองตัวก่อนหน้าคือมายื้อเวลาไว้เฉย ๆ สินะ

　「กะ กรร….」

　ชั้นก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวด้วยความกลัว

　มะ ไม่สิ มันต้องมีอะไรที่ชั้นทำได้อยู่บ้าง

　มีกลยุทธ์ไหนบ้างที่ใช้ประโยชน์จากทางแคบนี่ได้

　ไม่ใช่แค่สกิลของชั้น ต้องคิดรวมไปถึงสกิลของบอลแรบบิทกับนีน่าด้วย

　สกิลของพวกมดแดง พฤติกรรมตามธรรมชาติของพวกมัน

　ชั้นอาจจะหาทางเจรจากับพวกมันได้ก็ได้ ลองให้บอลแรบบิทช่วยคุยดีมั้ย?

　ถ้าชั้นยอมแพ้ตอนนี้คือตายแน่นอน

　คิดสิตัวชั้น คิด

　ชั้นทำให้มันถล่มลงมาได้รึเปล่า?

　ถ้าเล็งตรงส่วนที่เปราะบางของกำแพงนี่….

　แต่ไม่ว่าจะดูยังไง มันก็ดูทนทานไปทุกส่วน

　พอชั้นตั้งใจมองอีกครั้ง ก็สังเกตว่ากำแพงทั้งหมดนี่เป็นสีแดงเหมือนเคลย์ของพวกมดแดง

　ถึงความหนาแต่ละส่วนจะไม่เท่ากัน แต่สีเป็นสีเดียวกันเป๊ะ

　หรือว่าเจ้าทางเดินนี่ เป็นรังมดที่พวกมันสร้างขึ้นเองทั้งหมด?

　หลังจากที่ตัวที่เจ็ดออกมา ก็มีมดแดงอีกจำนวนมากตามมาด้วย

　หนึ่ง…สอง…สาม…หวา แถวไม่แตกเลยแฮะ สุดยอด

　อื้ม ตายแน่ตู