[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 143

　「คุฉะ คุฉะ!」「[คุฉะ!」「คุฉ่า!」

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」「คุฉะ!」

　มดแดงจำนวนมากกำลังถาโถมเข้ามาหาชั้น

　ไม่ ใจเย็น ๆ ไว้

　ลนลานไปก็ไม่ทำให้รอดขึ้นมา

　เป็นไปได้ว่ามีแค่สองตัวนั้นที่เลเวลสูง

　ชั้นควรจะเช็คสเตตัสพวกมันก่อนสินะ

　ถ้ามันอยู่ราว ๆ เลเวลสิบ ชั้นน่าจะ [กลิ้ง] ฝ่าพวกมันไปได้

　ตัวที่ดูน่าจะเก่งหยุดเดิน แล้วตัวที่เหลือก็ไปยืนรอบ ๆ มัน

　บางทีจริง ๆ มันอยากติดต่อกับเผ่าพันธุ์อื่นแต่หัวหน้าไม่ยอมก็ได้นะเออ

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 25/55

HP : 230/230

MP : 71/71

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 24/55

HP : 226/226

MP : 69/69

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 25/55

HP : 230/230

MP : 71/71

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : ปกติ

Lv : 27/55

HP : 239/239

MP : 75/75

—————————————————————

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : เรด โอเกอร์ แอนท์

สถานะ : คลั่ง

Lv : 24/55

HP : 226/226

MP : 69/69

—————————————————————

　ฮ่ะฮ่า เดาถูกจริงด้วย!

　ตัวเก่ง ๆ มันตายไปก่อนแล้วนี่เอง!

　แถมเลเวลเฉลี่ยก็ต่ำกว่าสองตัวก่อนหน้าอยู่สองเลเวลอีกตะหาก!

　ชั้นน่าจะฝ่าไปได้…..ก็แย่ละ ต่างกันแค่สองเลเวลมันไม่ต่างกันขนาดนั้นสักหน่อย!

　ต่อให้ต่างกันจริง ๆ จำนวนมันก็มากไปอยู่ดี

　ชั้นหันไปมองข้างหลัง เห็นบอลแรบบิทกำลังย่นคิ้ว เหมือนกับว่ากำลัง [โทรจิต] ไปหาพวกมดอยู่

　แต่พวกมันก็ยังคงเดินหน้ามาอยู่ดี

　คงจะโดนเมินสนิท

　ชั้นกัดเข้าไปที่กำแพง

　ถ้ากำแพงนี้สร้างจากสกิลของมัน ก็น่าจะทำลายได้ด้วยเหมือนกัน

　ต่อให้เขี้ยวจะบิ่นไป ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญหรอก

　ชั้นกัดไปห้าครั้ง แล้วก็เกิดรอยเล็ก ๆ ขึ้น

　ไม่ไหว แข็งเกินไป

　ถ้ามีเวลามากกว่านี้อาจจะทำได้ แต่ไม่ใช่กับตอนนี้

　ต่อให้ชั้นเจาะได้จริง ๆ ก็ไม่ได้การันตีว่าเราจะหนีได้ด้วย

　ถ้าถ้ำนี้มันถล่มลงมาก็จะโดนฝังทั้งเป็น

　….ถ้าแค่บอลแรบบิทคนเดียว มันจะหนีรอดรึเปล่า?

　ถ้าเป็นแค่รูเล็ก ๆ ที่ให้บอลแรบบิทผ่านได้ ที่นี่คงไม่ถล่มหรอก

　แถมมันมีสกิลขุดดินอยู่ด้วย แค่เจาะกำแพงไว้ให้มันก็น่าจะขึ้นไปจนถึงพื้นดินได้

　ถ้าบอลแรบบิทรอด นีน่าก็รอดด้วยเหมือนกัน

　ชั้นจะตายตรงนี้งั้นเหรอ?

　ก็นะ ชั้นอยู่ในที่ที่มีอันตรายรอบตัว สักวันมันก็คงต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

　อันที่จริงที่ชั้นอยู่รอดมาได้นานขนาดนี้ก็นับว่าดีมากแล้วล่ะ ทั้งที่มุทะลุขนาดนั้นแท้ ๆ

　ถึงจะน่าเศร้าที่ชั้นยังกลับเป็นมนุษย์ไม่ได้……แต่เหมือนกับว่าชั้นเป็นมนุษย์ที่ได้โอกาสครั้งที่สองแล้วมากกว่า

　ถ้าอย่างน้อยชั้นช่วยกระต่ายตัวนึงกับคนคนนึงไว้ได้ แค่นั้นมันก็คุ้มค่าแล้วล่ะ

　ชั้นเป็นมนุษย์ไม่ได้ แต่ถ้ามีมนุษย์ที่ไว้ใจชั้นอยู่ก็ดีใจแล้ว ถึงจะกลัวหน่อย ๆ ก็เถอะ

　「กรรรรร!」

　ชั้นคำรามขึ้น ก่อนจะกัดลงไปตรงจุดเดิมอีกครั้ง

　เจ็บจนรู้สึกเหมือนว่าฟันจะหัก

　ชั้นแทกเล็บเข้าไปตรงช่องระหว่างผนัง พยายามจะแยกกำแพงออกจากกัน

　บอลแรบบิทน่าจะหนีได้แล้วล่ะ

　「กรร….」

　ขอฝากนีน่าด้วยนะ บอลแรบบิท

　เพราะเธอเป็นมนุษย์คนสุดท้ายที่ไม่เกลียดชั้นแล้ว

　「เปฟุ! เปฟุ!」

　บอลแรบบิทค่อย ๆ เดินเข้ามาหาชั้น

　「กรรรรรร!」

　ชั้นคำรามออกไปสุดเสียงเพื่อห้ามไม่ให้บอลแรบบิทเข้ามาใกล้กว่านี้

　ก่อนที่จะหันไปหารูที่กำแพง แล้วสั่งให้มันเข้าไป

　「กรรรรรรรรรร!」

　ชั้นคำรามขึ้นอีกครั้ง แล้วก็ [กลิ้ง] เข้าไปหาฝูงมด

　นี่คงเป็น [กลิ้ง] ครั้งสุดท้ายของชั้นแล้วสินะ

　ถึงอาจจะฆ่าได้ไม่เยอะ อย่างน้อยแค่ช่วยซื้อเวลาไว้ก็พอแล้ว

　「คุฉะ!」「คุฉ่า—!」

　ไม่รู้ว่าเพราะพวกมันไม่ระวังเพราะคิดว่าล้อมชั้นไว้ได้แล้วรึเปล่า ชั้นถึงชนพวกมันสองตัวกระเด็นไปได้อย่างง่ายดาย

　แต่แล้วก็โดนมดสี่ตัวหยุดการเคลื่อนไหวไว้

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」「คุฉะ!」

　「คุฉะ!」「คุฉะ!」

　ร่างของชั้นถูกทรายสีแดงตรึงไว้

　ไม่ยอมง่าย ๆ หรอกว้อย!

　「กรรรรรรรรร!」

　ชั้นตวัดแขนขาไปมา แล้วทรายสีแดงก็แหลกเป็นผงก่อนจะร่วงลงไปบนดิน

　โชคดีที่พวกมันไม่แข็งเหมือนกำแพงทางเดิน

　เหล่ามดแดง เมื่อเห็นชั้นอาละวาดก็ก้าวถอยหลังกลับไป

　「กรรรรรรรรรรร!」

　คำรามออกไปอีกครั้ง

　「คุฉะ! คุฉะ!」

　ถึงจะมีหลายตัวถอยกลับไป แต่พวกมันก็ยังล้อมชั้นไว้ไม่ให้หนีอยู่ดี

　อยากจะทำอะไรก็ทำ ชั้นไม่มีความคิดที่จะหนีอยู่แล้ว

　ชั้นยกแขนขึ้น แล้วฟาดลงไปเต็มแรง

　ถึงทำแบบนี้จะมีโอกาสโดนโจมตีสวนมาแต่สนซะที่ไหน

　「คุ คุฉะ…」

　เพราะจู่ ๆ ชั้นก็หันไปโจมตี พวกมันเลยไม่ทันได้โต้ตอบอะไรมา

　มดแดงตัวที่อยู่หน้าสุดโดนเล็บชั้นแทงเข้าไปในทันที

　ตัวที่โจมตีไปตายในครั้งเดียว คงเพราะเลเวลต่ำ

[ได้รับค่าประสบการณ์ 384 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 384 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 42 เป็น 44]

　ความกระวนกระวายเข้ามาแทนที่ความโกรธของมดแดง

　แต่ยังไม่พอให้มันหนี

　ไม่แปลกอยู่แล้ว เพราะตอนนี้พวกมันล้องชั้นไว้ได้

　ถ้ามันหนีได้ง่าย ๆ ตอนสู้กับสองตัวก่อนหน้านี้ชั้นคงไม่ลำบากขนาดนั้นหรอก