[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 147

　ชั้นกระโดดขึ้นฟ้าไปเป็นเส้นตรง

　พอลองมองไปไกล ๆ ก็เห็นฝูงไฮยีน่าเคลื่อนที่อยู่

　เพิ่งเคยบินสูงขนาดนี้เป็นครั้งแรก

　ไม่นานนัก น้ำหนักตัวของชั้นก็ถ่วงตัวเอง ความเร็วในการบินขึ้นก็ลดลงเรื่อย ๆ

　บินขึ้นอีกหน่อยก็ยังไหวน่า

　เมื่อบินขึ้นต่อไม่ได้แล้ว ชั้นหันไปมองพื้นที่รอบ ๆ

　ส่วนใหญ่ก็มีแต่ทราย

　ทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา แต่ก็ไม่มีเรือหรือเกาะใด ๆ

　ถ้าอย่างน้อยมีนกที่บินอพยพมาบ้างก็อาจจะพอมีความหวังอยู่ แต่ก็ไม่มีเช่นกัน

　ไม่มีเมืองอื่นนอกจากเมืองหลังกำแพงนั่นแล้วจริง ๆ รึไง?

　หรือจะลองหาต่ออีกดี?

　ชั้นพยายามกระพือปีกอีก แต่ก็ไม่ลอยสูงขึ้นไปกว่าเดิม

　แรงส่งจากการกระโดดตอนแรกหายไปหมดแล้ว ลำพังแค่กำลังปีกอย่างเดียวไม่พอจะส่งขึ้นบินขึ้นอีกได้

　ไม่เพียงเท่านั้น แต่เพราะชั้นบินจนถึงขีดสุดทำให้เสียท่าบินไป

　ตั้งหลักไม่ได้แล้ว เห แบบนี้อันตรายแล้วนี่?

　พอพยายามทิ้งน้ำหนักลงไปด้านซ้ายก็กลายเป็นร่างพลิกไปอีกด้านแทน

　ซวยล่ะสิ ยิ่งขยับมากยิ่งเละ

　ชั้นร่วงไปข้างล่างโดยที่กวักมือไม้ไปมา

　หลังจากชั้นตกไหล่กระแทกลงพื้นจนทรายคลุ้งไปทั่วบริเวณ ชั้นก็ลุกขึ้นช้า

　อูว….โชคดีแฮะที่มี [ต้านทานการตก] อยู่

　ถ้าไม่มีอาจถึงตายเลย

　เมื่อกี้ระหว่างตก ก็เห็นทหารคนนึงที่เคยมาโจมตีชั้นอยู่แวบ ๆ

　ชื่อ…..ฮาเกะ? ดัทซ์?

　เหมือนว่าจะขึ้นขี่อูฐสามหัวอยู่

　ชั้นกำลังกังวลอยู่เลยว่าหมอนั่นจะรอดได้รึเปล่าหลังจากที่ชั้นไล่ม้าไป แต่ท่าทางคงไม่ต้องเป็นห่วงสินะ

　ถึงอูฐมันช้าไปหน่อยก็เถอะ….แต่จะไปถึงเมืองได้รึเปล่านะ

　「เปฟุ?」

　『มีอะไร หรือเปล่า?』

　ความคิดของบอลแรบบิทลอยเข้ามาในหัวด้วย [โทรจิต]

　แย่แฮะแบบนี้

　ถ้าชั้นหาที่อื่นไม่ได้ ก็แปลว่าต้องไปส่งนีน่าที่เมืองนั่น

　นีน่ามองมาหาชั้นกับบอลแรบบิทด้วยสีหน้ากังวล

　ต้องรีบอธิบายให้นีน่ารู้แล้วสิ

　ชั้นบอกเรื่องที่จะหาที่อยู่ให้นีน่าเพราะเราอยู่ด้วนกันนานไม่ได้ แต่ยังไม่ได้บอกเรื่อง [ละอองเกล็ดมังกร]

　ใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] อธิบายก็แล้วกัน ชั้นจะได้เพิ่มเลเวลสกิลด้วย

　ไหน ตอนนี้แปลงได้….

—————————————————————

〖อิลเชีย〗

เผ่าพันธุ์ : มังกรแห่งโรคภัย

สถานะ : ปกติ

Lv : 44/75

HP : 302/344

MP : 237/237

—————————————————————

　โอเค สองร้อยสามสิบเจ็ดวิ……เกือบ ๆ สี่นาที

　ครั้งนี้น่าจะไปได้สวยกว่าครั้งก่อน ๆ น่าจะพออยู่ล่ะมั้ง

　แต่ก็ต้องเหลือเผื่อไว้สักห้าสิบด้วยล่ะนะ

　ต่อให้ไม่พอจริง ๆ ชั้นก็ยังมีบอลแรบบิทอยู่

　ชั้นให้บอลแรบบิทใช้ [โทรจิต] แต่แรกเลยก็ได้ แต่ชั้นอยากคุยกับคนอื่นบ้างนี่นา…

　「กรรร」

　ชั้นส่งเสียงเรียกนีน่ากับบอลแรบบิทไปเบา ๆ

　หลังจากทั้งคู่หันมา ชั้นก็ใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์]

　ร่างกายร้อนขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ หดลงไปจนขนาดเท่าคนเหมือนกับทุกที  

　ตอนใช้ครั้งแรกชั้นเจ็บจนเกือบสลบ แต่ตอนนี้เริ่มจะชินแล้ว

　หวังว่ารูปลักษณ์กับระยะเวลาจะเพิ่มขึ้นได้

　ตอนนี้ยังดูเหมือนมนุษย์มนุษย์กิ้งก่าอยู่เลย

　นีน่าที่เดาได้ว่าชั้นอยากจะคุยด้วยก็หันไปมองบอลแรบบิทอีกครั้ง ก่อนจะทำใจก้าวเข้ามาหาชั้น

　ไม่เห็นต้องกลัวกันขนาดนั้นเลยนี่นา ชั้นไม่ได้จะจับเธอกินสักหน่อย….

　เชื่อใจกันหน่อยสิ

　「ชั้นมีละอองที่เป็นพิษกับเธออยู่ ต้องหาที่ที่จะพาเธอไปส่ง แต่ชั้นไม่รู้จักที่นี่ ไม่งั้นก็อาจจะต้องไปส่งที่เมืองกลังกำแพงนั่น」

　「……」

　「มีที่อื่นอีกหรือเปล่า? ถ้าไม่มีก็คงต้องไปที่นั่น」

　คำถามครั้งนี้ ไม่ต่างจากครั้งก่อนเท่าไหร่

　ครั้งที่แล้วไม่ได้คำตอบก็จริง แต่ชั้นถามไปเพื่อยืนยันอีกครั้ง

　ชั้นบอกสถานการณ์ไปหมดแล้ว รวมถึงเรื่องที่ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วด้วย ถ้าเป็นแบบนี้เธออาจจะยอมบอกมาสักอย่างก็ได้

　ต่อให้เป็นเมืองหลังกำแพงที่พูดขึ้นมาก็ใช่ว่าจะกลับไปได้ทันที

　ถ้าเดินดุ่ม ๆ ไปไร้จุดหมาย นีน่าอาจจะโดนผลจาก [ละอองเกล็ดมังกร] ตายก่อน

　พาไปส่งเมืองกำแพงก็ยังดีกว่า

　พอได้ยินคำพูดของชั้น หูของนีน่าก็ตกลง ก่อนจะก้มหน้าลงพื้นตามไป

　……ถ้าทำได้ชั้นก็อยากหาให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้ตัวเลือกเรามีไม่มาก

　ทั้งชั้นทั้งนีน่าต่างก็ไม่พูดอะไรออกมา  

　ถ้าเป็นแบบนี้ MP ชั้นต้องหมดก่อนแน่ๆ ต้องพูดอะไรสักอย่างแล้ว

　「….ร่างกายเธอจะอ่อนแอลงด้วย น่าจะบอกไว้ก่อน」

　กรณีนี้มีบอลแรบบิทช่วยยืนยันให้แล้วว่าร่างกายจะเกิดอาการก่อนจะแสดงที่สถานะ

　ตอนนั้นที่บอลแรบบิทเริ่มไอ สถานะมันยังเป็นปกติอยู่เลย

　「เปฟุ!」

　จู่ ๆ บอลแรบบิทก็ส่งเสียงร้องขึ้น

　นีน่าหันไปมองบอลแรบบิท จ้องตากันแล้วก็ลูบหัวมันเบา ๆ

　เธอพยักหน้าให้บอลแรบบิท ก่อนจะหันกลับมาหาชั้น

　คุย [โทรจิต] กันเหรอ?

　「……ถ้าเดินไปตามริมทะเล จะมีเมืองท่าเล็ก ๆ อยู่ค่ะ ที่นั่นน่าจะใกล้กว่าฮาเรเนเนี๊ย」

　ทางนั้นเป็นทางตรงกันข้ามกับทางไปเมืองหลังกำแพง

　สรุปเมืองนั้นชื่อว่าฮาเรเนสินะ?

　รู้สึกว่าจะเคยเห็นอยู่ในสเตตัสของทหารพวกนั้นด้วย

　เมืองท่างั้นเหรอ….

　บางทีนีน่ากับทาสคนอื่น ๆ อาจจะถูกส่งมาที่นี่ผ่านทางเรือ ผ่านที่เมืองนั่นก่อนจะไปที่ฮาเรเน

　ถ้างั้นที่นั่นก็คงไม่ต่างจากฮาเรเนสักเท่าไหร่น่ะสิ…

　「เอ่อ คือว่า เมืองท่าก็อยู่ไม่ไกลมาก ร่างกายของนีน่าก็ยังไหวอยู่ เพราะงั้นเรา….ค่อย ๆ ไป…..」

　ค่อย ๆ ไป?

　ความเร็วของชั้นในตอนนี้มากไปงั้นเหรอ?

　ชั้นอุตส่าห์พยายามเดินให้นิ่งที่สุดแล้วนะ

　「…..ถ้ากลับไปที่นั่น…ก็คงโดนจับตัวอีกรอบ ก่อนจะถึงตอนนั้น….นีน่าอยากเดินทางไปกับคุณมังกรนาน ๆ นีน่าคงไม่เป็นภาระใช่มั้ย….?」

　「….ขะ เข้าใจแล้ว เอาอย่างนั้นก็ได้」

　「ขะ ขอบคุณม……เนี๊ย!」

　ชั้นก้าวถอยหลังมาเล็กน้อย ก่อนจะปลด [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ก่อนที่นีน่าจะพูดจบ

　ร่างกายชั้นขยายใหญ่ขึ้นจนกลับไปเป็นขนาดเดิม

　พอกลับร่างเดิม ชั้นก็หันหลังให้ทั้งคู่ทันที

　ที่ชั้นเลิกใช้ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] กลางคัน ไม่ใช่เพราะ MP ใกล้จะหมด

　MP ยังเหลืออีกครึ่งนึง

　แต่เพราะชั้นไม่อยากให้สองคนนั้นเห็นน้ำตาของชั้นต่างหาก

　แต่ทั้ง ๆ ที่กลับมาเป็นมังกรแล้ว น้ำตากลับไม่ยอมหยุดไหล

　ไม่มีทางอื่นนอกจากฮาเรเนหรือเมืองท่านั่นจริง ๆ งั้นเหรอ?

　ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็คงปฏิบัติต่อนีน่าไม่ต่างกันอยู่ดี

　ภาพของชายอ้วนที่ถีบทาสคนอื่น ๆ ลงจากรถม้าพร้อมกับหัวเราะไปด้วยปรากฏขึ้นในหัว

　ชั้นไม่มีโอกาสรู้เลยว่าหลังจากส่งนีน่าแล้วเธอจะเป็นยังไงบ้าง

　แถมเป็นไปได้ว่าเธอจะถูกฆ่าทันทีเลยด้วย

　ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว ที่ชั้นทำไปมันจะมีความหมายอะไรล่ะ?

　ที่ชั้นเสี่ยงชีวิตสู้กับตะขาบยักษ์ก็เพื่อช่วยชายอ้วนคนนั้นงั้นเหรอ?

　「…..คุณ…มังกรคะ?」

　นีน่าส่งเสียงเรียกชั้น แต่ชั้นก็ไม่ได้หันกลับไป