[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 149

　พอกินข้าวเสร็จ ชั้นก็กลับไปทำเบ็ดตกปลาต่อ

　ตัดขนออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ เพื่อทำเป็นเอ็น เอาส่วนกระดูกสันหลังมาตัดส่วนเกินออกเป็นคันเบ็ด

　เจาะรูตรงปลายแล้วเอาเอ็นร้อยผ่านรูแล้วมัดให้แน่น

　จากนั้นก็ดึงหนามของต้นกระบองเพชรมาทำเป็นตะขอ

　อึ~ม…..ก็เป็นเบ็ดตกปลานั่นล่ะ แต่ยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่

　ทำได้แค่นี้สินะ

　จะมีปลามากินเหยื่อจริง ๆ เรอะ?

　「เอ่อ คุณมังกร ทำอะไรอยู่เหรอ?」

　นีน่าถามขึ้น

　เอาล่ะ บอลแรบบิท ตาแกแล้ว!

　ช่วยแปลให้ชั้นที!

　ตะกี้เพิ่งกินข้าวไปเอง เพราะงั้นได้เวลาทำงานแล้ว!

　ชั้นรู้ว่าอ่านความคิดชั้นคงไม่ง่ายเท่าไหร่ แต่ชั้นอยากให้แกพูดตามโดยที่เปลี่ยนคำให้น้อยที่สุดน่ะ

　ให้เหมือนกับว่าชั้นเป็นคนพูดเอง อะไรประมาณนั้น

　「เปะ เปฟุ….」

　บอลแรบบิทที่นอนงีบหลังอาหาร ถูกชั้นสะกิดหางขึ้นมาช่วยแปลให้

　โทษทีที่รบกวนเวลานอน แต่ช่วยบอกนีน่าทีว่าชั้นพยายามจะทำเบ็ดตกปลาอยู่

　『….พยายามทำ เบ็ดตกปลา』

　ยังฟังดูแข็ง ๆแฮะ….

　ชะ ช่วยไม่ได้นี่นะ ถ้าเป็นไปได้อยากให้พูดแบบเป็นกันเองสักหน่อย

　「เบ็ดตกปลา งั้นเหรอคะ?」

　นีน่ามองไปที่เบ็ดตกปลาที่ชั้นสร้าง แล้วเอียงคอเล็กน้อย

　ตอนแรกนึกว่ารูปร่างของเบ็ดที่ชั้นย่ำแย่จนดูไม่ออก แต่เหมือนจะไม่ใช่

　นีน่าไม่รู้จักเบ็ดตกปลางั้นเหรอ?

　หรือว่าที่โลกนี้ไม่มีของที่เรียกว่าเบ็ดตกปลากัน?

　ไม่สิ คงไม่ใช่หรอกมั้ง

　เคยได้ยินว่ามีการค้นพบตะขออายุสี่หมื่นกว่าปีมาแล้ว

　ยังไงก็น่าจะมีคนคิดเอาตะขอมาจับปลาบ้างสิ

　บางทีนีน่าอาจจะแค่ไม่รู้จักก็ได้

　เรื่องแบบนี้มันก็ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่เติบโตมาด้วยล่ะนะ

　「กรร」

　วิธีใช้ก็ เอาตะขอที่อยู่ตรงปลายโยนลงไปในน้ำทะเลหรือแม่น้ำ แล้วพอมีปลามากินเบ็ดก็ดึงกลับขึ้นมา

　จากที่ที่ชั้นมา ส่วนมากตกปลาเพื่อความสนุกมากกว่าเพื่อหาอาหารด้วยซ้ำ

　นีน่าก็ลองจับดูบ้างสิ

　[เปฟุ….]

　『เดี๋ยว ขอสั้น ๆ』

　อ๊ะ โทษที

　ชั้นตื่นเต้นไปหน่อย

　『หย่อนตะขอ ดึงปลา สนุก ลองเลย』

　รวบยอดสุด ๆ ไปเลยแฮะ….

　หวังว่าจะสื่อสารไปได้นะ

　ฟังดูเหมือนชั้นเย็นชาไงไม่รู้

　อยากให้มันฟังดูอบอุ่นกว่านี้หน่อย

　「อุปกรณ์นั่น ให้ยืมได้หรือเปล่าคะ?」

　พอได้ยินคำอธิบายของบอลแรบบิท นีน่าก็ถามชั้นพร้อมมองไปที่เบ็ดตกปลาด้วยตาเป็นประกาย

　โอ้ สนใจด้วยเหรอเนี่ย

　ดูจากสเตตัสของนีน่าเหมือนเธอจะเป็นนักล่าอยู่แล้ว อาจจะชอบของแบบนี้ก็ได้

　จัดไปอย่าให้เสีย

　ชั้นใช้มันไม่ได้อยู่ปล้ว เพราะงั้นเอาติดไปที่เมืองท่าด้วยก็ได้

　ไปอยู่ที่นั่นอาจจะมีโอกาสได้ใช้อีก

　จะว่าไป ชั้นใช้ [ตรวจสอบสเตตัส] กับพืชได้ แบบนี้จะใช้กับสิ่งของได้หรือเปล่า?

　ลองหน่อยดีกว่า

[ [เบ็ดกระดูก : คุณค่า F+] ]

[เนื่องจากทำด้วยวัสดุที่ไม่เหมาะสม ทำให้สายเอ็นหนา และตะขอใหญ่กว่าปกติ]

[ซ่อนตะขอได้ยากแม้จะใช้เนื้อชิ้นใหญ่ก็ตาม]

　ประเมินได้เจ็บปวดชะมัด…..

　อะ เอาเถอะ ของแบบนี้มันอยู่ที่ความรู้สึก

　ชั้นแค่เอานู่นนี่มารวมกันแค่นั้นเอง แค่มันนับว่าเป็นเบ็ดก็บุญโขแล้ว

　ถ้ายังมีอูฐอยู่ ชั้นจะทำอีกกี่อันก็ได้

　ชั้นเอาเนื้อส่วนที่เหลือมายำรวม ๆ กันเพื่อเอาไปทำเป็นเหยื่อ

　….มันจะตกปลาได้จริง ๆ เรอะ

　ถึงชั้นจะเป็นคนแนะเองก็เถอะ แต่ชักจะกังวลแล้วสิ

　ทะเลที่นี่มันมีปลาปกติอยู่รึเปล่า คงไม่ใช่ว่าโดนมอนสเตอร์พิลึกใต้น้ำแดร๊กเรียบไปหมดแล้วนะ?

　พอเห็นชั้นแบ่งเนื้อ นีน่าก็เริ่มทำตามอย่างร่าเริง

　จะให้เห็นว่ากังวลอยู่ไม่ได้แล้วสิ

　ถ้าจับอะไรไม่ได้สักอย่างขึ้นมาจะทำไงดีเนี่ย

　บอลแรบบิทก็เริ่มนวดเนื้อด้วยเช่นกัน แต่ต่างกันตรงที่เสร็จแล้วมันโยนเข้าปาก

　ช่วยกันหน่อยก็ได้นะ

　แกกินไปตั้งขนาดนั้นแล้วยังไม่พออีกเหรอ?

　ตัวแกเบากว่าชั้นเป็นร้อยโล ทำไมกินเยอะกว่าล่ะ

　เจ้านี่น่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาดที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย

　ชั้นเอาหนังห่อเนื้อไว้ แล้วยื่นมันให้นีน่าไปพร้อมคันเบ็ด

　นีน่ารับเบ็ดตกปลาไปแล้วหันไปมองที่ทะเล

　「ไว้ใจได้เลย! เดี๋ยวคืนนี้นีน่าจะเป็นคนหาอาหารให้เอง! ถึงจะแค่นิดเดียวแต่ก็จะช่วยเองค่ะ!」

　อะ โอ้

　เห็นตื่นเต้นแบบนี้ชั้นก็ดีใจนะ แต่ไม่ต้องฝืนมากก็ได้นะ….

　อันที่จริงมันก็อาจจะจับอะไรไม่ได้เลยก็ได้ เพราะงั้นไม่ต้องหวังมากจะดีกว่านะเออ…

　บอลแรบบิท ช่วยบอกไปทีนะว่าต่อให้ไม่ได้อะไรก็ไม่ต้องกังวลน่ะ

　「เปฟุ」

　『อืม จะตั้งตารอแล้วกัน ถ้าคืนนี้มีไม่พอ คงต้องใช้เนื้อของแกแทนแล้วล่ะ ว่ามางั้น』

　「ฟุเนี๊ย!?」

　บอลแรบบิท! เอ็ง!

　นี่มันตรงข้ามกับที่ชั้นบอกเลยไม่ใช่เรอะ!?

　นีน่าตัวสั่นแล้วนั่นเห็นมั้ย!

　อย่าเล่นกันแบบนี้เซ่!

　「ถะ ถ้าเป็นนีน่าล่ะก็……」

　แก้ข่าวเดี๋ยวนี้เลยนะเฟ้ย!

　บอลแรบบิท แก้ข่าวที!

　เจ้าหล่อนเตรียมใจแปลก ๆ ไว้แล้วนั่น!

　พอนีน่าเห็นชั้นลนลานสติแตกก็รู้ว่าแค่โดนบอลแรบบิทแกล้งเฉย ๆ เลยหัวเราะออกมาเบา ๆ พร้อมถอนหายใจด้วยความโล่งอก

　เรากลับไปที่ชายหาดเพื่อออกไปตกปลา

　นีน่าขยับไปมาด้วยความตื่นเต้น มองออกไปยังทะเลกว้าง

　ดูจากที่เป็นหูแมว ก็น่าจะชอบปลาสินะ

　ไม่สิ แมวไม่ได้ชอบปลาขนาดนั้นสักหน่อย

　ชั้นเคยได้ยินมาว่าระหว่างอาหารกระป๋องที่เป็นเนื้อวัวกับเนื้อปลา แมวจะพุ่งเข้ามาอันแรกก่อน

　ก็เป็นสัตว์ในตระกูลเสือนี่นะ

　แต่ปลาในทะเล….ไม่เห็นเลย

　มันมีให้จับจริง ๆ เรอะ?

　ถ้าไม่ได้อะไรขึ้นมาชั้นคงรู้สึกผิดแย่

　เอาจริง ๆ แค่ได้รองเท้าหรือกระป๋องเปล่าก็ดีแล้ว แต่เหมือนว่าแถวนี้ไม่น่าจะมีคนผ่านมาเท่าไหร่เลยแฮะ….