[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 150

　เราไปกันที่ชายหาด

　นีน่ากำลังพยายามเอาเหยื่อเสียบไปที่ตะขออยู่

　「….ว่าแล้วเชียว ยังเห็นตะขออยู่」

　「กรร」

　ชั้นส่งเสียงเรียกเบา ๆ แล้วชี้ไปทางกองเนื้อที่ถูกห่อไว้

　「เนี๊ย….? อ๊ะ อยากให้ใส่เพิ่มไปอีกชิ้นงั้นเหรอคะ?」

　「กรร」

　พอได้ยินนีน่าถามมา ชั้นก็พยักหน้าตอบไป

　ในที่สุด ชั้นก็สื่อสารกับนีน่าโดยไม่ต้องให้บอลแรบบิทช่วยได้แล้ว

　เคยคิดว่าเป็นแค่ฝันเฟื่องอันห่างไกลซะอีก แบบนี้อีกเดี๋ยวก็เข้าไปอยู่กลางฝูงคนได้แล้วมั้งเนี่ย

　「แต่มันเปลืองนะเนี๊ย…」

　「กรร」

　มีเนื้ออีกตั้งเยอะ

　ถ้าใส่สองชิ้นต้องปิดตะขอได้หมดแน่

　ชั้นไม่คิดว่าจะใช้หมดอยู่แล้ว แถมมีแค่บอลแรบบิทที่กินลูกชิ้นเนื้อพวกนี้ด้วย ใช้เปลือง ๆ ไปหน่อยก็ได้

　ว่าแต่เนื้อเยอะขนาดนี้ ปลาจะกินไหวเรอะ…..เอาเถอะ ไว้ค่อยปรับทีหลังก็ได้

　แต่ที่แน่ ๆ คือถ้าเห็นตะขอคงไม่มีปลาตัวไหนมากิน

　แล้วนีน่าก็เอาเนื้อเสียบเพิ่มไปอีกหนึ่งชิ้น

　「แบบนี้….จะไม่เป็นอะไรแน่นะคะ?」

　นีน่ามองเนื้อก้อนโตตรงปลายเบ็ด แล้วหันกลับมามองชั้นด้วยความกังวล

　ชั้นส่งท่าทางไม่มีปัญหาไป

　นีน่าเหวี่ยงเบ็ดออกไปทางทะเล โยนเหยื่อออกไปไกล

　ก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ลอยไปเป็นเส้นโค้งอย่างสวยงาม ก่อนจะจมลงไปในผืนน้ำ

　เหวี่ยงได้สวยสำหรับครั้งแรก

　ไม่เห็นเงาปลาสักตัวเลยแฮะ มีอยู่จริง ๆ รึเปล่าเนี่ย?

　อ๊ะ มีอยู่แฮะ แต่เงาจางโคตร

　ถ้าปล่อยเหยื่อทิ้งไว้เรื่อย ๆ เดี๋ยวมันก็มาเอง…..ล่ะมั้ง?

　นี่ก็ผ่านมาได้สักพักแล้ว แต่ยังจับอะไรไม่ได้สักอย่าง

　นีน่าเองก็จะร้องไห้อยู่รอมร่ออยู่แล้ว

　หลังจากบอลแรบบิทหรี่ตามองรอบ ๆ ก็หันกลับมาหาชั้นเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง

　ไม่สิ จะตกปล่ต้องมีความอดทน…..สักสิบนาที…..แต่แบบนี้คงจับไม่ได้หรอก

　ออกจากชายฝั่งกว่านี้จะดีกว่ารึเปล่า?

　「กรร」

　「เนี๊ย! อ๊ะ คุณมังกรเองเหรอ…..ขอโทษค่ะ พอดีตั้งสมาธิอยู่」

　ไหล่ของนีน่าสั่นด้วยความตกใจ

　ถ้าจู่ ๆ ก็โดนมังกรเรียก มันก็คงต้องตกใจล่ะนะ

　แต่ถ้ามัวสนใจด้านหน้าทั้งที่ไม่มีเงาปลาเข้ามาสักตัว เดี๋ยวก็ตกลงไปข้างล่างหรอก

　「กรร」

　ขึ้นหัวชั้นแล้วออกจากฝั่งให้ไกลกว่านี้ดีกว่า

　[เปฟุ]

　『จะลงทะเล ขึ้นมาเลย』

　แปลให้ทันควันสมกับเป็นคุณบอลแรบบิท

　อยากได้ [โทรจิต] บ้างจัง

　ชั้นจะได้คุยกับทั้งมนุษย์ทั้งมอนสเตอร์ได้

　「คุณมังกร ว่ายน้ำได้ด้วยเหรอ?」

　「กรร…..」

　มั้ง….ไม่เป็นไรหรอกน่า

　แค่เตรียมตัวเวลาตกน้ำไว้ก็พอ

　「เปฟุ!」

　『หรือก็คือ วางใจแล้วขึ้นเรือลำใหญ่มาเลย』

　แก….พูดผ่าน [โทรจิต] ได้คล่องขนาดนี้เลยเรอะ?

　ปกติคือแกไม่เอาจริงเหรอ?

　ไม่ว่าอะไรหรอก แต่จู่ ๆ ก็พูดคล่องแล้วมั่นใจแบบนี้ ชั้นชักกังวลว่านีน่าจะมองชั้นยังไง

　เห็นแกไปคุยกันโดยไม่มีชั้นอยู่บ้าง คงไม่ได้พูดอะไรแปลก ๆ ไปสินะ?

　「……」

　เงียบแบบนี้ยิ่งกังวลสิ!?

　ขอล่ะ

　ถึงจะไม่ใช่เร็ว ๆ นี้ แต่ตอนที่จะลานีน่าชั้นอยากให้มันซาบซึ้งนะ

　ชั้นวางบอลแรบบิทกับนีน่าไว้บนหัว แล้วก็เดินลงทะเลไป

　พอมันลึกจนเท้าชั้นแตะไม่ถึงพื้น ชั้นก็ต้องปล่อยตัวให้ลอยแล้วใช้ปีกเป็นเหมือนไม้พายแทน

　ก็สนุกดีเหมือนกันนะ

　ชั้นหลับทั้ง ๆ แบบนี้ยังได้เลยมั้ง ถ้าพยายามสักหน่อยอาจจะลอยไปติดเกาะไหนสักเกาะก็ได้

　แต่ถ้านีน่าไปด้วย….คงจะไม่รอดจนเจอเกาะอื่นได้ เรือขนส่งเชื้อชัด ๆ

　「คุณมังกร! ตรงนู้นมีปลาอยู่ล่ะ! ไว้เป็นหน้าที่ของนีน่าเอง!」

　นีน่าพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น

　ชั้นหันกลับไปมองข้างหลัง เห็นหูเธอกระดิกอยู่

　สายตาของเธอมองจ้องไปในทะเลเพื่อหาเหยื่อเหมือนเป็นสัญชาตญาณนักล่า

　จากปกติที่เห็นขี้กลัวขี้ตกใจอยู่ตลอดเวลา นี่คงเป็นตัวตนจริง ๆ ของนีน่าล่ะมั้ง

　ทั้งถูกส่งไปเป็นทาส ทั้งโดนจับโยนไปเป็นเหยื่อล่อตะขาบยักษ์ แล้วก็ไปเจอมังกรอีก ต้องเจอเรื่องร้าย ๆ อยู่ตลอดเลย

　ข้อสุดท้ายมันเรานี่หว่า

　ไม่ต้องมองตามนีน่าก็เห็นเงาของปลาชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

　ถ้าชัดเหวี่ยงแขนอยู่ในน้ำน่าจับปลาได้ดีกว่า แต่อย่าเลย

　ชั้นขยับปีกไปตามฝูงปลา

　นีน่าเสียบเหยื่อใหม่อีกครั้ง

　เหยื่ออันเก่าลอยอยู่ในน้ำนานเกินไปเลยหลุดออกไปแล้ว

　พอชั้นเข้าใกล้ก็เห็นร่างของปลาชัดเจนขึ้น

　เป็นปลาตัวแบน มีลายสีฟ้าอ่อนกับดำ

　ดูคล้ายปลาอิชิไดไม่ก็ชิมาได ปลาพวกนี้ยิ่งโตลายมันก็จะยิ่งจางไปเรื่อย ๆ สินะ

　รายละเอียดชั้นก็จำไม่ค่อยได้หรอก ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโลกนี้มันเป็นเหมือนโลกก่อนรึเปล่า

　น่าอร่อยดี ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้จับตัวนั้น

　ถึงจะนึกออกแค่ลาง ๆ แต่รู้สึกเหมือนตอนโลกก่อนชั้นชอบซาชิมิอิชิไดอยู่

　ทั้งที่เนื้อแน่นแต่กลับมีมัน

　ขอให้นีน่าตกตัวนั้นให้ดีมั้ยนะ?

　ตกปลาไปโดยที่มีเป้าหมายมันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว

　ขึ้นอยู่กับว่าบอลแรบบิทเหลือ MP อยู่เท่าไหร่ล่ะนะ

　ไหนดูหน่อย

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : โมโมะบอลแรบบิท

สถานะ : ปกติ

Lv : 10/30

HP : 54/54

MP : 26/45

—————————————————————

　น้อยแฮะ….วันนี้ใช้ [โทรจิต] ไปเยอะเลยนี่นา

　ชั้นควรเพิ่มเลเวลให้เจ้าบอลแรบบิทอีกดีรึเปล่า?

　ไม่ล่ะ ป่านนี้แล้ว

　พรุ่งนี้ก็คงถึงเมืองแล้วมั้ง

　อย่างนีน่าก็ยังไม่รู้จะมีอาการตอนไหน

　ว่ากันตรง ๆ ที่จนถึงตอนนี้ยังไม่มีอาการป่วยเลยถือว่าแปลก

　อาจจะเป็นเพราะบอลแรบบิทตัวเล็กกว่า แล้วก็มันโดนผลจาก [ลมหายใจแห่งโรคภัย] เข้าไปด้วยก็เลยเกิดอาการไวกว่า

　ไม่น่าใช่ มีบางอย่างที่ไม่ได้บอกในสเตตัสรึเปล่านะ

　ถ้าไม่มีเลยก็ดี…..แต่เรื่องนั้นไว้ทีหลังแล้วกัน

　ตอนนี้มาสนุกกันก่อนดีกว่า

　สร้างความทรงจำร่วมกันสักหน่อย ชั้นเข้าเมืองไปด้วยไม่ได้ก็เลยทำได้แค่นี้

　「กร—」

　ชั้นหยุดเสียงเรียกไปกลางคัน

　ปลาแถบฟ้าดำที่อยู่ใกล้ ๆ จู่ๆตัวก็ขาดเป็นสองท่อน

　「กิเชะ กิเชะ!」

　ปลาตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมาจากผืนน้ำ ตรงจุดเดียวกับปลาตัวตะกี้

　ขนาดของมันพอ ๆ กับปลาไทตัวโต แต่ตัวนี้น่ากลัวกว่า

　ตัวสีเขียว มีเส้นเลือดสีขาวปูนออกมาตรงลูกตากลมโต

　เขี้ยวที่งอกขึ้น มองแล้วไม่คิดว่าเป็นเขี้ยวของปลาด้วยซ้ำ

　ส่วนในปากมันมีเศษซากเล็ก ๆ น้อย ๆ ของปลาที่เป็นเหยื่ออยู่

　อา อยากกลับขึ้นฝั่งแล้วสิ