[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 151

　ไอ้เจ้านั่นมันเป็นปลาจริง ๆ เรอะ?

　เหมือนกบที่ข้ามถนนแล้วโดนรถทับมากกว่าซะอีก

　ชั้นกวาดสายตาหาปลาตัวตะกี้อีกครั้ง

มองเห็นส่วนบนและส่วนล่างของปลาที่มีลายทางที่ถูกกัดกำลังจมลงสู่ส่วนลึกของทะเล

　เลือดไหลออกไปในทะเล เครื่องในไหลออกมาจากท้อง

　[เปฟุ! เปฟุ!]

　『ยังมีอยู่อีกตัว นะ』

　ไม่ต้องใช้ [โทรจิต] มาบอกก็เห็นน่า!

　ไม่สำคัญว่าจะมีอีกตัวหรอก

　เจ้านั้นกินไม่ได้แหง ๆ

　ขืนจับมันขึ้นมาเดี๋ยวนีน่าก็เจ็บตัวหรอก

　แต่ถึงชั้นจะมาลอยตุ๊บป่องอยู่แบบนี้ก็ไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

　ยังไงพวกมันก็เจาะเกล็ดชั้นไม่เข้าอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นบอลแรบบิทคงโดนงาบไปแน่

　「ถะ ถ้าเป็นตรงนี้น่าจะตกได้ค่ะ! คอยดูนะ คุณมังกร!」

　นีน่าเหวี่ยงเบ็ดออกไปเต็มแรงอีกครั้ง

　ปล่อยไปแบบนี้จะดีเรอะ?

　คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ดู ๆ แล้วปลาแบบนั้นไม่น่าจะมีเยอะเท่าไหร่

　จะบอกว่ากลับตอนนี้เลยก็พูดไม่ออก

　「ปลาว่ายมาหาแล้ว ดูนะ ดูนะ!」

　ชั้นสนใจใบหูที่ขยับไปมามากกว่าทะเลอีก

　มันขยับแบบนั้นได้ยังไงกันนะ

　เอาเถอะ แค่สนุกก็ดีแล้ว

　จะว่าไปปลาตัวเมื่อกี้ แค่ถูกกัดขาดเป็นท่อนบนกับท่อนล่าง

ไม่ได้มากินต่อ แค่คิดจะฆ่างั้นเหรอ

　ไม่สิ ในปากมันก็มีเครื่องในปลาอยู่หน่อย หรือว่ามันกินแต่เครื่องในที่มันชอบ……อ๊ะ เหยื่อที่เราใช้มันเหยื่อเครื่องในนี่นา

　「เนี๊ย! คุณมังกร เหมือนปลาจะกินเบ็ดแล้ว! หนักมากเลย บะ แบบนี้ ต้องทำอะไรต่อ!」

　「กรรรรรร!」

　โยนเบ็ดทิ้งเร็ว!

　นีน่าตกใจเสียงชั้นจนเผลอดึงเบ็ดกลับมา ก่อนที่บอลแรบบิทจะได้แปล

　แล้วปลาตัวสีเขียวน่าเกลียดก็ถูกดึงขึ้นมาจากผืนน้ำ

　「กิเชชชช!」

　หนามของต้นกระบองเพชรแทงทะลุออกมาตรงส่วนใต้ลูกตาของมัน

　ถ้ามันดึงออกมาได้เองก็คงดี แต่เหมือนจะฝังลึกเข้าไปทีเดียว

　ปลาตัวนั้นจ้องไปที่นีน่า แล้วอ้าปากกว้างพร้อมโจมตี

　「จับได้แล้ว! จับปลาได้แล้ว!」

　「กรรรรร!」

　ชั้นดันตัวเองขึ้นจากผิวน้ำ

　นีน่ากับบอลแรบบิทร้องออกมาเล็กน้อยพร้อมเกาะหลังชั้นไว้

　ชั้นยกแขนขึ้นแล้วใช้เล็บแทงเข้าไปตรงเหงือกของปลาประหลาดที่ลอยอยู่กลางอากาศ

　「กิเจกี่!」

　มันส่งเสียงร้องขึ้นมาสั้น ๆ พร้อมอ้าปากพะงาบ ๆ ก่อนจะหยุดดิ้น

[ไม่สามารถรับค่าประสบการณ์ได้เนื่องจากความต่างของระดับมีมากเกิน]

　อะ โอ้?

　เจ้านี่ก็นับเป็นมอนสเตอร์ด้วยเหมือนกันสินะ

　ชั้นจับปลาตัวนั้นไว้ แล้วใช้มืออีกข้างรับขนที่ห่อชิ้นเนื้อไว้ด้วยมมืออีกข้าง

　หันร่างกลับไปคืนขนห่อให้นีน่า

　「อะ เอ่อ….เมื่อกี้คือ…..」

　นีน่าเหมือนจะยังไม่เข้าใจว่าชั้นทำอะไรกับปลาไป ถึงได้เอียงคอมองมาแบบนั้น

　เพิ่งจะมาสังเกต แม่คนนี้เด๋อ ๆ เหมือนกันนะ…..

　เอาเถอะ ตอนนี้มาตกปลาให้สนุกก็พอแล้ว

　โชคยังดีที่เหมือนว่าแถว  ๆนี้ไม่มีปลาแบบนั้นอีกแล้ว

　「กรร」

　ลืมบอกไปเลย ถ้าจับมาได้เมื่อไหร่ ควรจะฆ่าทันที

　ตรงแถว ๆ เหงือกของปลา ถ้าตัดตรงนั้นปลาจะตายทันที ถ้าเป็นนีน่าก็น่าจะใช้เล็บจัดการได้

　ถ้าเอาปลาขึ้นบกมาแล้วไม่รีบฆ่ามันจะเครียด ทำให้แข็งแล้วก็ไม่อร่อย

　เสร็จแล้วก็รีดเลือดออก แล้วเอาลงไปล้างในน้ำทะเล…..ยาวไปรึเปล่าหว่า?

　บอลแรบบิท จำที่ชั้นพูดไปได้รึเปล่า?

　「เปฟุ」

　『พอจับปลาได้ ฆ่าทันที ตรงเหงือกเป็นจุดตาย ให้ตัดตรงนั้น ไม่งั้นจะไม่อร่อย แล้วรีดเลือดออกก่อน เอาไปล้างในทะเล』

「อะ อื้ม!」

　สรุปได้สั้นดีแฮะ….

　แถมยังย่อเหลือแค่ส่วนที่สำคัญด้วย พอเป็นเรื่องของกินล่ะคล่องเชียวนะแก

　นีน่าดึงหนามกระบองเพชรที่เสียบอยู่ออก จับปลาห้อยไว้เพื่อให้เลือดไหลออกไป แล้วก็เอาลงไปล้างในน้ำทะเล

　ว่าแต่เจ้าปลาพิลึกนั่นมันกินได้แน่เรอะ?

　ตรวจว่ามันมีพิษก่อนหรือเปล่าดีกว่า

　แล้วถ้ามันชอบมากันเป็นฝูง จะรีบชิ่งจากที่นี่ให้ไวเลย

[ [เอกุล・บัช] : ระดับ E]

[ปลาที่มีจุดเด่นอยู่ที่ลูกตาสีขาวอันใหญ่โตกับเขี้ยวที่แข็งแรง อาหารโปรดของพวกมันคือเครื่องใน]

[เนื่องจากตัวมันสามารถนำไปเป็นวัตถุดิบสำหรับสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ได้ จึงถูกล่าไปเป็นจำนวนมาก และอาจสูญพันธุ์ได้ในไม่ช้า]

[มีนิสัยที่ชอบเข้าหาแหล่งพลังเวทที่ทรงพลัง เพราะฉะนั้นหากเตรียมพร้อมอย่างดีก็สามารถหาตัวมันได้ไม่ยาก]

　ชั้นไม่มีทางออกตามหาเจ้านี่แหงๆ…..

　จะสูญพันธุ์แล้วเหรอ? จัดการให้หมดที

　ใครมันเตรียมพร้อมอย่างดีเพื่อมาหาเอกุล・บัชกัน?

　เป็นปลาหายากไปก็ดีแล้ว

　แบบนี้มันคงไม่โผล่มาอีกแล้วล่ะ

　จะได้มาตั้งใจตกปลาที่เป็นปลาปกติสักที

　นีน่าเหวี่ยงเบ็ดออกไปอีกครั้ง

　ครั้งนี้หวังว่าจะได้ปลาดี ๆ บ้างนะ

　……ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากได้ปลาตัวที่คล้าย ๆ กับตัวที่พึ่งโดนฆ่าไปตะกี้นะ

　หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่เราเริ่มตกปลากันอีกครั้ง ตอนนี้มีปลามากหน้าหลายตาถูกรีดเลือดเลือดวางเรียงกันอยู่

　ปลาพิลึกกินเครื่องในชื่อเอกุล・บัช ปลาหางนกยูงที่มีครีบใหญ่และสีสดกว่า ปลาไหลมอเรย์สองหัว…….

　ปลาส่วนใหญ่เป็นพวกปลาที่ชั้นเคยเห็นจากโลกเก่า แต่ไม่มีตัวไหนที่เหมือนเดิมเลยสักตัว

　จำนวนปลาที่จับได้ รวม ๆ แล้วราว ๆ สามสิบตัว

　จำนวนก็ใช้ได้อยู่หรอก แต่เหมือนว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้องอยู่

　「สุดยอด ทามะจังสุดยอด! ปลากินเหยื่ออีกแล้ว!」

　「เปฟุ!」

　『กำลังตั้งสมาธิ ตอนนี้ อย่าเพิ่งพูด!』

　「ขะ ขอโทษที…..」

　….ปลาส่วนมากถูกบอลแรบบิทใช้หูถือคันเบ็ดแล้วตกขึ้นมา

　นอกจากเจ้าเอกุลบัชตัวแรก ที่นีน่าตกได้ก็มีแค่ขวดเปล่าเท่านั้น

　นีน่าอาจจะแค่ตกปลาไม่เก่งก็จริง แต่แบบนี้มันไม่มากไปหน่อยเหรอ?

　เหวี่ยงเบ็ดไปกี่ทีก็โดนปลากินเหยื่อแล้วชิ่งหนีไปหมดทุกที

　เป็นไปได้ว่าเพราะทำตะขอมาได้ไม่ดี เลยจับปากปลาไว้ไม่อยู่

　ทุกครั้งที่ตกพลาด ใบหูของเธอก็จะตกลงมาทีละนิด แล้วก็จะไปเสียบเหยื่อใหม่ในสภาพก่ำกึ่งจะร้องไห้

　เห็นแบบนี้แล้วชั้นเองก็รู้สึกผิดเหมือนกัน

　พอนึกว่าจะตกปลาได้แล้ว ก็กลายเป็นขวดเปล่าขวดนึงเท่านั้น

　นีน่ามองขวดเปล่าที่ตัวเองตกได้แล้วก็นั่งซึมไป และในตอนนั้นเองที่บอลแรบบิทใช้หูของมันหยิบเบ็ดขึ้นมาลอง ดูงี่เง่าชะมัด

　แต่ดันกลายเป็นว่าเจ้าบอลแรบบิทตกปลาได้เรื่อย ๆ ซะงั้น ส่วนนีน่ากลายเป็นคนรีดเลือดอย่างเดียว

　หือ……ตอนแรกนี่เราออกมาตกปลาทำไมนะ….?

　「ยอดไปเลย ตัวใหญ่สุดในวันนี้เลยนะ!」

　「เปฟุ! เปฟุ!」

　อ-เอาเถอะ…..ถ้าสนุกก็ดีแล้วล่ะนะ