[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 160

　อดอล์ฟ เพิ่งจะพูดคำว่าอิลเชียสินะ?

　ดูสเตตัสของชั้นได้ด้วยเรอะ?

　นอกจากตัวชั้นเองแล้ว คนที่เห็นสเตตัสได้ก็มีแค่คนเดียว

　สไลม์ประหลาดที่อยู่ในป่านั่น

　เจ้านั่นเคยพูดถึงเรื่องสกิลอยู่

　เจ้านั่นต้องเห็นสเตตัสได้เหมือนกันแน่ ๆ

　เพราะอย่างนั้น ถ้าจะมีคนที่ดูสเตตัสได้คนอื่นอีกก็คงไม่แปลกเท่าไหร่

　แต่อดอล์ฟไม่มีสกิลนั้นนี่?

　ไม่สิ บทพูดเมื่อกี้มันไม่ควรจะมีชื่อชั้นอยู่สักหน่อย

　ฟังดูเหมือนเรียกสักคนที่กำลังซ่อนตัวอยู่มากกว่า….

　พอคิดได้แบบนั้น ชั้นก็หันหน้าไปข้างหลังตามที่อดอล์ฟมอง

　ไม่มีใครอยู่

　จะมีก็แค่นีน่าที่กำลังนั่งพักอยู่ แต่สายตาที่อดอล์ฟมองไปก็ไม่ได้มองไปที่เธอเช่นกัน

　นีน่ากำลังนั่งหายใจหอบจากพิษคำสาป

　จ้องมองมาหาชั้นด้วยความกังวล

　ชั้นลองใช้ [สัมผัสตรวจจับ] สำรวจรอบ ๆ ดู

　แม้จะแค่อ่อน ๆ แต่ชั้นก็รู้สึกถึงพลังเวทเล็ก ๆ จากบนฟ้าได้

　มีอะไรอยู่งั้นเรอะ?

　ชั้นเงยหน้ามองขึ้นข้างบน

　「ไม่ได้ยินรึไง? บอกว่าสงบศึกก่อน」

　ทันทีที่อดอล์ฟพูดจบ อากาศตรงที่ที่ชั้นมองขึ้นไปก็เกิดบิดเบี้ยว ก่อนจะมีชายคนนึงปรากฏตัวขึ้น

　ชายคนนั้นนั่งอยู่บนม้าสีขาวมีปีกพร้อมกับถือดาบไว้ในมือ

　「คุณทำเสียเรื่องหมดเลยนะครับคุณอดอล์ฟ อุตส่าห์ช่วยดึงความสนใจของมันไว้ได้แล้วแท้ ๆ ผมกำลังจะเข้าไปจัดการมันอยู่แล้วนะ」

　ดูเหมือนว่าจริง ๆ แล้วอดอล์ฟเป็นแค่ตัวล่อ ส่วนอีกคนจะแอบมาลอบโจมตีชั้นจากข้างหลัง

　ไม่ใช่แค่หายตัวธรรมดา เพราะชั้นแทบจะสัมผัสตัวตนหรือพลังเวทของอีกคนไม่ได้เลย

　หมอนี่ต้องมีสกิลพิเศษอยู่แน่ ๆ

　คนคนนี้มีผมสีทองออกขาวเล็กน้อย มัดรวบไว้เป็นทรงหางม้า

　มีขนตายาว ดูแล้วเป็นคนที่น่าจะรักษาหน้าตารูปลักษณ์ตัวเองน่าดู

　ขนาดตัวเล็กกว่าอดลอ์ฟ

　ภายนอกดูท่าทางไม่แข็งแกร่งมากเท่าไหร่นัก

　แต่ชั้นไม่รู้สึกถึงความน่าเคารพแบบเดียวกับอดอล์ฟเลยสักนิด

　กลับให้ความรู้สึกน่ารังเกียจซะมากกว่า

　「อื~ม ถ้ามีเลเวลเท่านี้คงไม่ต้องวางแผนอะไรมากมาย ถึงจะต้องระวังสักหน่อยก็เถอะ นี่เหรอมังกรแห่งโรคภัย?」

　ชายคนนั้นหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา

　กำดาบที่ถือเอาไว้แน่นขึ้นเล็กน้อย

　อ๊ะ หมอนี่ ไม่ไหวสินะ

　ตั้งใจจะฆ่ากันอย่างเดียวเลย

　บางทีอาจจะเป็นประเภทที่ไม่อยากจะคุยด้วยแต่แรกอยู่แล้วก็ได้

　สายตาที่มองมาเป็นสายตาที่มองเหยื่ออยู่ชัด ๆ

　ถ้าเก่งพอ ๆ กับอดลอ์ฟคงสู้ด้วยลำบากสักหน่อย

　แถมที่ขี่ม้ามีปีกนั่นก็ยิ่งทำให้เป็นปัญหาเข้าไปอีก

　「เฮ้ย อิลเชีย! บางให้เก็บดาบไปไง! ถ้าไม่เชื่อใจกันก็ถอยไปก่อนแล้วให้ข้าจัดการ…..」

　ชายคนนั้นยกดาบขึ้นโดยไม่สนใจคำพูดของอดอล์ฟแม้แต่น้อย

　ชั้นเองก็ยกแขนทั้งสองขึ้นตั้งรับด้วยเช่นกัน

　ขณะที่ชั้นกำลังมองตามสายตาของชายคนนั้นเพื่อดูว่าจะโจมตีแบบไหนมา เราก็สบตากันในระยะใกล้

　「หืม เป็นแค่อสูรแท้ ๆ ทำไมถึงมีชื่อเดียวกับผมได้ล่ะ? รู้สึกคลื่นไส้เลย」

　ชายคนนั้นพูดขึ้น แล้วก็เหวี่ยงดาบในมือลงเป็นเส้นตรง

　ที่พูดมามีบางอย่างตะหงิด ๆ อยู่ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาไปใส่ใจเรื่องนั้นแล้ว

　เป็นการโจมตีง่าย ๆ แต่เร็ว

　ดาบในมือเรืองแสงขึ้นเพราะถูกปกคลุมไปด้วยพลังเวท

　ใช้แขนขวาตั้งรับ แล้วโจมตีสวนไปด้วยแขนซ้าย

　เป้าหมายหลักตอนนี้คือจัดการกับเจ้าม้ามีปีกนั่นให้ได้

　ถ้าเสียม้าไป หมอนี่อาจจะยอมหยุดก็ได้

　แต่ทันทีที่ยกแขนขึ้นมาเตรียมรับ ชั้นก็รู้สึกถึงไอร้อนที่แผ่มาถึงแขนก่อนที่จะกระทบกับดาบ

　ท่านี้อันตรายกว่าที่คิด

　ถ้าใช้มือเปล่ารับไว้ต้องบาดเจ็บหนักแน่

　ชั้นรีบเปลี่ยนแผนแล้วถีบตัวเพื่อหลบการโจมตีแทน

　「 [ผ่าสวรรค์] !」

　เมื่อดาบถูกฟาดลงมา แสงที่ปกคลุมรอบใบดาบก็ยืดตัวออก

　แสงนั่นตรงเข้ามาหาไหล่ซ้าย

　เร็วมาก ไม่ใช่ของที่ปุปปัปจะหลบได้แน่

　ชั้นใช้ปีกซ้ายปิดไหล่ไว้ พยายามป้องกันให้ได้มากที่สุด

　「กรรรร!」

　ทันทีที่แปีกสัมผัสกับแสง ความร้อนก็พลันแล่นไปทั่วทั้งร่าง

　ชั้นโดนซัดกระเด็นจนกลับหัวไป ก่อนจะร่วงหล่นไหล่กระแทกพื้น

　ชั้นกลิ้งไปกับพื้นจนทรายคลุ้งไปทั่ว

　กระเด็นมาประมาณยี่สิบเมตรก่อนที่ร่างกายจะหยุดนิ่งกับพื้น

　เกล็ดตรงช่วงไหล่ชั้นถูไปกับพื้นจนเลือดไหลออกมา แต่ยังเจ็บเทียบกับตรงที่โดนแสงนั่นไปไม่ได้

　พอชั้นคำรามออกไปด้วยความเจ็บปวด ก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังเสียดหูขึ้นมา

　สติที่กำลังจะล่องลอยไปถูกดึงกลับมาด้วยเสียงดังก้อง

　เกือบหมดสติแล้วสิ

　เมื่อกี้นี้ เกิดอะไรขึ้นกัน?

　ชั้นหันกลับไปหาที่ที่เพิ่งได้ยินเสียงดังโดยที่ยังคลานอยู่บนพื้น

　ตรงนั้นมีหลุดขนาดใหญ่อยู่บนพื้นทราย

　นั่นเป็นผลจากการโจมตีเมื่อกี้งั้นเหรอ?

　โล่งอกไปทีที่ไม่รับเข้าไปตรง ๆ

　「คะ คุณมังกร!」

　นีน่าตะโกนขึ้น

　เธอพยายามยืนขึ้น คงเพราะจะมาตรงนี้

　แต่เพราะผลจากคำสาปทำให้แค่ยืนเฉย ๆ ยังทำไม่ได้

　เธอล้มพับไปกระทบกับผืนทะเลในทันที

　แต่นีน่ายังคงพยายามยืนขึ้นอีกครั้ง

　อยากจะบอกว่าอย่าทำอะไรเกินตัว….แต่ทางชั้นเองก็เหมือนกัน

　ขยับร่างกายไม่ค่อยได้

　HP ก็คงจะลดไปเยอะด้วยเหมือนกัน

　「เฮ้ย! บอกให้หยุดไงเล่า อิลเชีย!」

　「ไม่ครับ แล้วคุณพูดถึงเรื่องอะไรอยู่กัน? ผมช่วยคุณจากมังกรนั่นไว้แท้ ๆ」

　ร่างกายหนักอึ้ง

　ในหัวก็ตื้อไปหมด

　ชั้นลองใช้ [ฟื้นฟู] ดู แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลยสักนิด

　ทั้ง ๆ ที่พลังเวทของชั้นก็ไม่ใช่น้อย คงจะไม่เหมาะสำหรับเผ่าพันธุ์ชั้นสินะ

　ถ้าไม่ฝึกใช้มันให้มากกว่านี้ก็คงใช้งานจริงเวลาต้องการไม่ได้

　ชั้นเงยหน้าขึ้น แล้วมองไปหาชายที่ฟันใส่มา

　ชายคนนั้นกำลังมองไปที่อดอล์ฟด้วยท่าทียิ้มแย้ม

　หมอนี่ไม่ได้สนใจชั้นแล้วด้วยซ้ำ