[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 16

หลังจากนอนพักไปวันนึง ชั้นก็เดินหาเหยื่อเพื่อจะเลเวลอัพต่อ
ตอนนี้ยังไม่อยากไปไหนไกล
เพราะชั้นยังอยากจะกลับไปที่หมู่บ้านหลังได้สกิล [ศาสตร์ร่างมนุษย์] มาแล้ว

ชั้นไปไล่ตบพวกเกรย์วูล์ฟเลเวลต่ำ ๆ เรื่อย ๆ จะดีกว่ารึเปล่า?
แต่กว่าจะ Lv40 นี่ก็นะ….

ที่นี่ไม่มีพวกมอนสเตอร์กาก ๆ แต่ให้ค่าประสบการณ์เยอะบ้างรึไงน้า
ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าถ้าไม่ล่าตัวระดับเดียวกันหรือที่แข็งแกร่งกว่า ชั้นก็คงไม่เลเวลอัพง่าย ๆ แต่ถ้าไปเสี่ยงตายแบบนั้นบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ได้ตายจริง ๆ หรอก

ปกติในเกมมันต้องมีพวกตัวที่แบบโคตรถึกแต่ไม่สู้กลับมา พอปราบได้ก็ให้ค่าประสบการณ์กับเงินเยอะ ๆ ไม่ใช่เหรอ?
ถ้าเกิดที่นี่มีตัวอะไรแบบนั้นคงช่วยชั้นได้เยอะเลย

ตอนนี้ เพราะชั้นพึ่งจะวิวัฒนาการมาเลยยังแค่ Lv1 เท่านั้น ล่าแต่พวกตัวเล็ก ๆ ก่อนจะดีกว่ามั้ง เอาแบบค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปทีละ..
….ขณะที่ชั้นกำลังคิดไปเพลินๆ ร่างกายชั้นก็ขยับไม่ได้

ไม่ใช่เป็นอัมพาต…..ชั้นยังพอขยับได้อยู่นิด ๆ เหมือนกับว่าโดนอะไรพันไว้รอบตัวมากกว่า
ชั้นดูสเตตัส แต่ก็ไม่ใช่สถานะผิดปกติเช่นกัน

แล้วก็มีแมงมุมตัวหนึ่งห้อยลงมาจากต้นไม้
ร่างของมันเป็นสีแดงสด ขนาดพอๆกับชั้น
มีลิ้นสีแดงยาวอยู่ระหว่างเขี้ยวสีแดงเข้มทั้งสองของมัน

ไอ้นี่ไม่ใช่แมงมุมที่ชั้นรู้จักแน่ ๆ

ถ้าเป็นแมงมุมแบบนี้ ที่ชั้นขยับไม่ได้คงเป็นเพราะใยสินะ
พอลองจ้องดี ๆ ก็เห็นใยสีขาวบาง ๆ ด้วย

ก่อนอื่นก็เช็คสเตตัส

—————————————————————
เผ่าพันธุ์ : ทารัน รูจ
สถานะ : ปกติ
Lv : 17/30
HP : 78/78
MP : 59/65
พลังโจมตี : 88
พลังป้องกัน : 54
พลังเวท : 74
ความคล่องแคล่ว : 75
ระดับ : D

สกิลพิเศษ:
[หลบซ่อน : Lv4] [พิษ : Lv2]
[ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ : Lv1]

สกิลต้านทาน:
[ต้านทานพิษ : Lv3]

สกิลทั่วไป:
[กัด : Lv3] [ใยแมงมุม : Lv4]
[ลิ้นอัมพาต : Lv2] [พิษร้าย : Lv2]

สกิลฉายา:
[นักฆ่าแห่งพงไพร : Lv4]
[จอมดื้อรั้น : Lv3]
—————————————————————

แย่ละ เจ้านี่แกร่งกว่าชั้นอีก

เลเวลรีเซ็ตใหม่ตอนวิวัฒนาการน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่สเตตัสชั้นก็ลดลงด้วยนี่สิ
ตอนแรกก็ว่าจะล่าแต่มอนสเตอร์ระดับต่ำ ๆ แต่มาถึงก็เจอระดับ D ทันทีเลยเนี่ยนะ

ที่นี่คงไม่หวานหมูอย่างที่คิด

เลเวลชั้นเทียบไม่ได้กับของมันเลย
แค่พลังโจมตีเฉย ๆ ก็กินขาดแล้ว ความเร็วชั้นก็ยังสู้มันไม่ได้อีก

พลาดแล้ว
ความคิดที่ว่าเช็คสเตตัสมันก่อนแล้วค่อยหนีก็ได้นี่มันมาจากไหนฟะ
ถ้าโดนลอบโจมตีก่อนก็จบแล้วไม่ใช่รึไง

คราวหน้า วิวัฒนาการแล้วไปจับหนอนมาก่อนเลยดีกว่า
ถึงจะปวดใจก็เหอะ แต่แบบนี้มันอันตรายไป

ทารัน รูจกลืนน้ำลายแล้วเลียริมฝีปากตัวเอง
ทำท่างั้นชั้นไม่ค่อยชอบนะเออ
ของเหลวหนืด ๆ สีเขียวเข้มไหลออกมาจากปากมัน

อา จะโดนกินแล้ว
ถ้าโดนพลังโจมตีที่สูงขนาดนั้นเล่นงานเอาล่ะก็ ครั้งเดียวก็จอดแล้ว
ก่อนอื่นคงต้องหาทางจัดการกับใยนี่ก่อน

ไม่งั้นโดนกินทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรแน่

ตอนนี้ต้องทำยังไงถึงจะรอดออกไปได้นะ คิดสิ!
มีสกิลอะไรที่ชั้นใช้ได้ขณะโดนมัดบ้าง….มีอยู่นี่นา

ถ้าชั้นใช้ [เบบี้เบรธ] ชั้นน่าจะเผาใยนี่ได้
ถึงชั้นจะไหม้ไปด้วยก็เถอะ แต่ก็ต้องทน
ถ้าหลุดออกมาแล้วจะรีบเผ่นหรือจะสู้ดีนะ ถึงช้อยส์หลังจะดูเป็นไปไม่ได้ไปหน่อยก็เถอะ

แต่เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้ถ้าหนีจากใยไม่พ้น จะสู้หรือจะหนีก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ
แต่ยังไงมันก็เร็วกว่าชั้นอยู่ดี
ตอนนี้ต้องตั้งสมาธิกับเรื่องตรงหน้าก่อน ถ้าทำพลาดโดนกินแน่ ๆ

ชั้นมองไปหามัน คอยดูการกระทำของทารัน รูจเอาไว้

[กรรร!]

ชั้นตะโกนขึ้นพร้อมกับพยายามดิ้นไปมาให้สุดแรง

ถ้าแผนไม่ได้ผลก็คือตาย
ถ้ามันเห็นชั้นอาละวาดแบบนี้แล้วเลือกที่จะปลอดภัยไว้ก่อน ชั้นก็อาจจะพอมีทางให้หนีได้

ถึงชั้นจะฟังภาษาแมงมุมไม่ออก แต่เหมือนว่ามันจะหัวเราะอยู่นะ
กำลังหัวเราะเยาะชั้นที่พยายามจะดิ้นรนสุดชีวิต
ไม่ดีแล้วแฮะ ใช้ [เบบี้เบรธ] ตอนนี้เลยดีมั้ย

แล้วมันก็หันหลังมาทางชั้น

เห็นแบบนี้แล้ว ชั้นก็โล่งใจขึ้นมา
ท่าทางชั้นคงชนะพนันครั้งนี้สินะ

มันปล่อยใยมารัดตัวชั้นเพิ่ม
ถ้าใยแมงมุมปกติน่ะชั้นไม่อะไรหรอก แต่นี่มันแมงมุมยักษ์
แถมใยยังเหนียวติดตัวด้วย
หยะแหยง!!

มันคงไม่อยากเสี่ยงที่จะโดนชั้นโจมตีถ้ามันพุ่งเข้ามากัด เลยปล่อยใยมาพันชั้นให้แน่นหนาขึ้นแทน
การหันหลังให้ศัตรูถือเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่เลยนะรู้เปล่า แถมการที่ปล่อยของติดไฟง่ายแบบนี้มายิ่งเป็นการบอกให้เผาชัด ๆ

ชั้นอ้าปากขึ้นแล้วพ่นลมร้อนออกมา
[เบบี้เบรธ]
ใยแมงมุมที่โดนความร้อนเข้าไปก็ติดไฟขึ้น

ไฟไหม้ไปตามใย จนไปถึงเจ้าแมงมุมนั่น
แล้วร่างของมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยไฟภายในพริบตา

[า–!?]

ทารัน รูจร้องออกมาขณะที่ไฟท่วม และหลังของมันก็ยังหันมาทางชั้นแล้วก็ล้มลง

ร้อน!!
ก็รู้อยู่หรอก แต่ก็ร้อนอยู่ดีนี่หว่า!
ถึงจะจัดการใยได้ แต่ถ้าพลาดไปหน่อยนี่ชั้นเองก็โดนย่างทั้งเป็นเหมือนกัน
เพราะชั้นก็โดนพันไว้ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนโดนเผาก็เลยโดนทั้งตัว
ไม่มีวิธีอื่นแล้วรึไงฟะ!! อ้าาา!

[ได้รับสกิลต้านทาน [ต้านทานธาตุไฟ : Lv1] ]

เหมือนจะดีขึ้นหน่อยแล้วแฮะ?

ท่าทางไฟจะได้ผลกว่าที่ชั้นคิดด้วย
เพราะไฟมันลามไปตามใย งั้นก็น่าจะไปเผาถึงข้างในตัวมันเลย

—————————————————————
เผ่าพันธุ์ : ทารัน รูจ
สถานะ : เผาไหม้
Lv : 17/30
HP : 62/78
MP : 56/65
—————————————————————

สิบหกเองเรอะ…
นึกว่าโดนเล่นทีเผลอไปแล้วจะเจ็บหนักเลยซะอีก หรือว่าเพราะพลังเราต่างกันเกินไปนะ

เอาเถอะ ช่วยไม่ได้
ก็ไม่คิดจะฆ่ามันแต่แรกอยู่แล้ว
ระหว่างที่มันกำลังงงอยู่ ตอนนี้ละโอกาสโจมตี

ชั้นโดดไปที่หลังมัน แล้วข่วนลงไปในเนื้อมันด้วย [กรงเล็บอัมพาต]
อย่ามาดูถูกมังกรให้มากนัก!

[ซีซ!!]

ของเหลวไหลรินออกมาจากร่างสีดำเกรียมของมัน
แล้วชั้นก็กัดซ้ำแผลเดิมไป

[อิซ!]

เอาล่ะ! เช็คสเตตัส!

—————————————————————
เผ่าพันธุ์ : ทารัน รูจ
สถานะ : เผาไหม้ , อัมพาต (น้อย) , คลั่ง
Lv : 17/30
HP : 42/78
MP : 56/65
—————————————————————

จะติดสถานะเยอะไปไหนเฮ้ย….

ที่มันติดอัมพาตก็ดี ถึงจะน้อยก็ช่าง แต่มันดันโกรธด้วยนี่สิ
HP มันยังลดลงไปไม่ถึงครึ่งเลย

แถมเจ้านั่นยังมี [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ] อีก รีบหนีก่อนดีกว่า
ถึงจะลดเลือดมันลงได้แต่มันก็เพิ่มขึ้นตลอด แบบนี้ยิ่งสู้ชั้นก็ยิ่งเสียเปรียบ

สกิลนั้นดีเป็นบ้าเลย อยากได้บ้างจัง
เผาตัวเองเล่นแบบนี้ไม่ดีเท่าไหร่
ปกติชั้นจะฟื้นฟูโดยการนอนอยู่เฉย ๆ ถ้าชั้นโดนหนัก ๆ มาวันนั้นก็ทำอะไรไม่ได้เเล้ว

ชั้นหวังว่าอัมพาตจะหยุดมันได้แม้สักวิเดียว ก่อนจะดีดตัวออกจากทารัน รูจแล้ววิ่งหนีไป