[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 164

　อดอล์ฟเหวี่ยงดาบใหญ่ในมือมา พร้อมกับเข้าประชิดตัวผม

　จะตัดมือออกแล้วกุดหัวทิ้งตอนนี้เลยก็ทำได้ แต่ผมไม่อยากให้มันจบง่าย ๆ แบบนั้นน่ะสิ

　โชคดีที่เจ้ามังกรนั่นยังขยับไม่ได้

　จะค่อย ๆ จัดการช้า ๆ ก็แล้วกัน

　ผมหลบโดยการอ่านวิถีดาบของอดอล์ฟจากดวงตา

　จงใจหลบแบบเฉียด ๆ ไปสี่ครั้งติด แล้วกระโดดถอยหลบดาบของอดอล์ฟที่ฟาดมาด้วยความร้อนใจ

　แบบนั้นไม่มีทางโดนหรอก

　ทหารที่ฝีมือดีที่สุดของฮาเรเนก็ได้แค่นี้เองเหรอ?

　「ฝีมือทื่อลงหรือเปล่าครับ? ช่วงนี้ขาดซ้อมไปหน่อยรึเปล่า?」

　ผมหยอกล้อเรื่องที่อดอล์ฟอยู่ในคุกตลอดมา แต่กลับไม่ตอบสนองเท่าไหร่

　ถ้ายั่วแล้วไม่โกรธก็เหงาแย่สิ

　ก็อยากจะฆ่าอย่างช้า ๆ อยู่ แต่แย่หน่อยที่ผมต้องไปเล่นกับมังกรนั่นต่อ

　ไม่มีเวลาเล่นด้วยมากแล้ว ยุ่งจริง ๆ

　ถ้าอยากกวนอดลอ์ฟมากกว่านี้ลองแหย่จากทางอื่นดีกว่า

　「รู้สึกยังไงบ้างล่ะ? ที่ได้รู้ว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องชายกับคู่หมั้นต้องตายน่ะ แถมคนใกล้ตัวก็จะตามไปด้วยอีก ถ้าไม่รีบเดี๋ยวเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นนา」

　「ไอ้ปีศาจ!」

　อ๊ะ โกรธซะแล้ว

　ได้เห็นปฏิกริยาแบบนี้สิถึงคุ้มค่า

　ผมเตรียมตัวมามากขนาดไหนนะ?

　อดอล์ฟปล่อยให้อารมณ์เข้าครอบงำ แล้วเหวี่ยงดาบมาหาผม

　อะไรกัน ปกติก็โจมตีไม่โดนอยู่แล้วแท้ ๆ ยังจะทำให้มันทื่อลงอีก

　เอาเถอะ ก็เข้าใจได้ว่าอยากอัดให้เต็มแรงเพราะผมขยับตัวน้อยล่ะนะ

　ถ้าอดอล์ฟสามารถดูสเตตัสได้อย่างผมล่ะก็ ป่านนี้คงยอมเอาคอมาให้ผมตัดทิ้งดีๆแล้วล่ะ

　น่าสมเพชจริง ๆ

　ผมวิ่งเข้าจากทางด้านข้างอดอล์ฟ

　ดาบใหญ่ที่พลาดเป้าถูกฟาดลงไปกระแทกกับพื้นทราย

　「ฮึ่ม…」

　「เมื่อก่อนคงจะมีหลายต่อหลายคนพูดว่า『ไม่มีทางที่จะเทียบชั้นเขาได้หรอก ยังไงก็ทำได้แค่คอยป้องกันเท่านั้น』เหมือนอย่างที่คุณเป็นเมื่อกี้สินะครับ?」

　ผมพูดออกไปพร้อมยิ้มเหยียดหยาม ขณะที่อดอล์ฟได้แต่จ้องเขม็ง

　「อ้อ แล้วไอ้นี่ผมไม่เอา เพราะงั้นเดี๋ยวคืนให้นะ」

　ตอนที่ผมวิ่งผ่านด้านข้างก็ใช้ดาบตัดหูข้างนึงออกมาด้วย

　เพียงเหวี่ยงดาบเบา ๆ หูของอดอล์ฟก็ลอยขึ้นไปในอากาศ

　จากนั้นก็ฟาดหูที่ลอยอยู่อีกครั้งโดยไม่ได้ใช้ด้านคม

　เดิมทีตั้งใจจะตีกลับลงไป แต่เศษเนื้อก้อนนั้นกลับแหลกเป็นชิ้น ๆ แทน

　「อ้าว โทษทีนะ」

　แต่อย่างน้อย คนคนนี้ก็ยังทำตัวสมเป็นอดีตหัวหน้าอัศวินอยู่บ้าง

　เขากดบาดแผลไว้เพื่อห้ามเลือด แล้วก็กลับมาตั้งท่าถือดาบสองมืออีกครั้ง

　「จากนี้ไป จะเอาจริงแล้วนะครับ」

　แล้วผมก็พุ่งตัวเข้าไปหาอดอล์ฟอย่างรวดเร็ว

　ดูจากสีหน้าที่ตกใจของอดอล์ฟ ท่าทางเขาคงไม่คิดว่าผมจะเคลื่อนไหวได้เร็วขนาดนี้

　「เอ้า เอ้า!」

　ผมโจมตีเข้าไปพร้อมกันทั้งด้านซ้ายและด้านขวา

　「การ์ดตกซะแล้วเหรอครับ? ยอมรับดาบเข้าไปดี ๆ ดีกว่าน่า」

　ผมปรับความเร็วโจมตีของผมให้อดอล์ฟตอบโต้ทันเล็กน้อย

　อย่าว่าแต่โจมตีสวนมาเลย แค่รับมือให้หมดก็ยากแล้ว

　ผมบุกเรื่อย ๆ โดยไม่เปิดโอกาสให้พักหายใจจนในที่สุดอดอล์ฟก็เสียท่า

　การตั้งรับของอดอล์ฟผิดจังหวะไป เปิดช่องว่างให้โจมตีอย่างง่ายดาย

　ก่อนที่อดอล์ฟจะทำอะไรได้ ผมก็เตะเข้าไปที่ท้องของเขาซะก่อน

　「ฮึ่ก!?」

　ร่ายใหญ่ยักษ์ของอดอล์ฟกระเด็นไปก่อนจะหล่นกระแทกพื้น

　แม้กระนั้น มือของเขาก็ยังคงกำดาบไว้แน่น

　อดอล์ฟรีบยืนขึ้นพร้อมตั้งดาบพร้อมใหม่ทันที

　ชักจะเริ่มสมเพชจริง ๆ แล้วสิ ไม่ใช้ดาบสู้ดีกว่ามั้ยเนี่ย

　「แกกกกก!」

　ผมอ้าแขนรับอดอล์ฟที่กำลังวิ่งตะโกนเข้ามาหา

　「ดาบที่ห้า จะเอาข้อมือไปในดาบที่ห้าก็แล้วกัน」

　ทันทีที่ประกาศออกไป ผมก็ชักดาบกลับมาพร้อมจำลองภาพในหัว

　「เอาล่ะนะ หนึ่ง สอง สาม….」

　ผมเริ่มโจมตีก่อนเพื่อให้อีกฝ่ายเป็นฝั่งตั้งรับ

　「ดาบที่สี่」

　เร่งความเร็วในการฟันมากขึ้น

　ท่าตั้งรับของอดลอ์ฟที่ป้องกันไม่ทันจึงทลายลง

　ยืนมือซ้ายมาข้างหน้าอย่างไร้การป้องกัน

　「แล้วก็ ดาบที่ห้า!」

　ผมเปลี่ยนวิถีดาบเล็กน้อย แล้วเล็งไปที่มือซ้ายของอดอล์ฟ

　อย่างที่ว่าไว้ ตัดมือทิ้งในห้าดาบ

　หยุดยิ้มมุมปากไม่ได้เลย

　ผมก็เงยหน้าขึ้นมามองสีหน้าของอดอล์ฟ

　「หืม?」

　อดอล์ฟยื่นมือข้างนึงมาหาผม และใช้มืออีกข้างเหวี่ยงดาบลงมา

　หมอนี่ จงใจยื่นแขนมาเพื่อที่จะหยุดการเคลื่อนไหวของผมสินะ

　เอาเถอะ ถ้าความเร็วแค่นี้ผมหลบพ้นอยู่แล้ว

　ยังไงก็จะทำลายจิตใจด้วย คงได้เวลาเลิกอุ่นเครื่องแล้วสิ

　ผมเลิกสนมืออดอล์ฟแล้วร่นถอยกลับไปแทน

　「[คลื่นกระแทก] !」

　คลื่นดาบปรากฏขึ้นจากดาบใหญ่

　ตัดสินใจใช้ท่าที่ระยะไกลกว่างั้นเหรอ ฉลาดดีนี่

　ถึงจะไม่อยาก แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรับมัน

　ตั้งใจว่าจะสู้โดนที่ไม่โดนสวนสักครั้งเลยแท้ ๆ แต่กลับมีรอยขีดข่วนจนได้ ไม่รู้จักหัดอ่านบรรยากาศเอาซะเลย

　เพราะอย่างนี้ไงโบสถ์ถึงไม่ชอบหน้าน่ะ

　ผมยกแขนทั้งสองมาไขว้กันเพื่อรับการโจมตีของ [คลื่นกระแทก]

　เฮ้อ โดนเข้าจนได้

　แต่ก่อนที่ผมจะตั้งตัวให่ได้ อดอล์ฟก็ขว้างดาบของเขามา

　คิดอะไรอยู่กันน่ะ?

　เพราะรู้ถึงความต่างชั้นของพลังเลยยอมแพ้ หรือเพราะได้โจมตีคืนครั้งนึงแล้วกันนะ?

　แต่ไม่ว่าจะทางไหน ผลของศึกนี้ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงไปอยู่ดี

　ผมเอี้ยวตัวหลบดาบที่พุ่งมาหาผม

　แล้วอดอล์ฟก็ยื่นมือของเขามาข้างหน้า

　「[เคลย์] !」

　เวทมนตร์ระดับต่ำแบบนั้น ใช้ตอนนี้จะได้อะไรขึ้นมา?

　แล้วก็มีเสียงเหล็กกระทบดังขึ้นจากข้างหลัง

　คิดจะทำให้ดาบเด้งกลับมาทางนี้อีกงั้นเหรอ?

　ผมลองเดาทิศทางดาบจากเสียง แต่ท่าทางคงไม่โดนผม

　แน่นอนอยู่แล้ว

　ใช้เวทเคลย์สร้างดินขึ้นมาเพื่อสะท้อนดาบกลับไป ไม่ใช่ของจะปุบปับทำได้

　ดาบใหญ่ของอดอล์ฟลอยผ่านตัวผมไปอย่างสวยงาม

　เอาเวลาไปฝึกฝนฝีมือดาบตัวเองยังจะดีซะกว่าฝึกของแบบนี้

　เพราะงั้นถึงได้อ่อนแอไงล่ะ

　「เอ้าเอ้า ได้โจมตีคืนรอบนึงแล้ว พอใจรึยังล่ะครับ……หืม?」

　พอผมหันกลับไป ก็พบอดอล์ฟกำลังกระโดดเข้ามาหา

　อดอล์ฟจับดาบที่ลอยมาอย่างสะเปะสะปะ โดยมีเป้าคือหัวของผม

　เป็นเพียงการเคลื่อนไหวแบบมั่ว ๆ เท่านั้น

　ตำแหน่งของผมตอนนี้หลบไม่พ้น

　แม้จะสามารถโจมตีสวนได้อย่างง่าย ๆ แต่ต่อให้ผมฆ่าอดอล์ฟตอนนี้เลย การโจมตีนี่ก็ยังไม่หยุดอยู่ดี