[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 17

วิ่งหนี
ชั้นทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่งหนี
โดยมีความตายไล่หลังมาห่างสักแปดก้าวได้

เวรเอ้ย!
สถานะอัมพาตนี่หายแทบจะทันทีเลยนี่หว่า! ขอเวลาหนีก่อนเซ่!
ชั้นน่าจะหักขามันสักข้างสองข้างมากกว่าไปกัดหลังมันนะเนี่ย!

ชั้นมีสกิล [บิน] จากการวิวัฒนาการเป็นลูกมังกรแห่งหายนะอยู่ แต่มันใช้งานไม่ได้เพราะเลเวลต่ำเกิน
แล้วระยะห่างก็ลดลงมาอีกเพราะชั้นมัวแต่ไปลองใช้สกิล

มานึก ๆ ดูแล้วชั้นนี่วิ่งหนีตลอดเลยนะ
แต่มันไม่มีวิธีอื่นแล้วนี่หว่า

มันเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ปกติชั้นไม่โดนไล่ทันเร็วขนาดนี้นะ
โคตรแย่ แย่โคตร ๆ
จะล่อให้มันไปสนมอนสเตอร์ตัวอื่นแทนก็ไม่ได้

ชั้นม้วนตัว แล้วใช้สกิล [กลิ้ง]
แบบนี้เร็วกว่าวิ่งปกติ แต่ก็ควบคุมได้ยากขึ้นเช่นกัน

ตอนนี้ความเร็วเราพอ ๆ กัน ทำให้มันไม่เข้าใกล้ชั้นขึ้นแล้ว
ถ้าแบบนี้ชั้นอาจจะสลัดมันหลุด
ถ้าวิ่งตามมาด้วยความเร็วขนาดนั้นอีกเดี๋ยวมันก็คงเหนื่อยแล้วล่ะ

ถ้าเกิดมันโกรธชั้นจากที่โดนเผา ถ้าฟื้นฟูแล้วสถานะนั่นก็อาจจะหายไปด้วยก็ได้

มันไล่ชั้นมาสิบนาทีแล้ว
แต่ระยะห่างกลับไม่เพิ่มขึ้นเลยสักนิด
ความเร็วมันเพิ่มขึ้นด้วย ไม่สิ ชั้นช้าลงต่างหาก
แบบไหนก็ช่าง ตอนนี้มันใกล้เข้ามาแล้ว

แกเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย? ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนหา?

[เลเวลของสกิลทั่วไป [กลิ้ง] เพิ่มขึ้นจาก 2 เป็น 3]

เยี่ยม!
ถึงจะแค่นิดหน่อย แต่ความเร็วชั้นก็เพิ่มล่ะ

เป็นแบบนี้ชั้นคงไม่โดนมันไล่ทันแล้ว
ยังหนีได้ต่อสินะ!

[ได้รับสกิลฉายา [จอมวิ่งหนี : Lv1] ]

เอ้า ก็มันช่วยไม่ได้นี่หว่า!
ถ้าชั้นมีโอกาสชนะก็สู้ไปเเล้วเฟ้ย!

ว่าแต่….สกิลนี้มันเกี่ยวกับการที่ชั้นหนีสินะ?
งั้นมันมีผลที่ทำให้ชั้นหนีเร็วขึ้นอะไรประมาณนี้รึเปล่า
ถ้าเป็นงั้นก็เอามาเลย ถึงชื่อมันจะไม่น่าพิศวาสก็เถอะ

แต่ว่า ถึงจะเร็วขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังหนีพ้นได้ยากอยู่ดี
สกิล [กลิ้ง] ควไม่ใช่สำหรับใช้งานนาน ๆ
ตัดใจแล้วเลิกราจากชั้นไปเหอะน่า

อ๊ะ ฉิบ! ข้างหน้าเป็นหน้าผานี่!
ถึงชั้นจะมีสกิล [ต้านทานการตก] อยู่ แต่ความสูงขนาดนี้ไม่ไหวมั้ง
เหวงี้อย่างลึกเลย
ข้างล่างนั่นมีแม่น้ำไหลเชี่ยวด้วย
ตกลงไปซี้แหง

กลิ้งเลียบผาไปดีมั้ยนะ
ไม่สิ ถ้าชั้นข้ามไปได้ก็น่าจะสลัดเจ้านั่นได้พ้น

แต่ว่าอีกฝั่งนี่มันเกือบสิบเมตรเลยนะ
ชั้นจะข้ามไปยังไงล่ะ ถ้ามันมีฐานรองโดดให้ชั้นกลิ้งก็พอได้อยู่หรอก แต่ที่นี่มันไม่มีน่ะสิ
ถ้ามีสิแปลก

สกิล [บิน] ชั้นก็มี แต่จะใช้ได้รึเปล่า
เดี๋ยวสิ ถ้าชั้น [กลิ้ง] ไปแล้วเปลี่ยนไป [บิน] กลางอากาศแทนล่ะ?

สุดท้ายแล้วชั้นก็ไม่เลียบไปตามผา แต่ตัดสินใจพุ่งข้ามไปเลย
ชั้นกลิ้งด้วยความเร็วสูงสุด แล้วสปริงตัวขึ้นไป กางปีกออกกลางอากาศ

ดีละ ชั้นโดดไปโดยไม่เสียความเร็วลงเลย
ลมตีหน้าแบบนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
ไว้คราวหน้ามาลองเล่นอีกดีกว่า
แบบนี้สิบเมตรก็คงถึงอยู่ล่ะ

ในที่สุด ชั้นก็หนีเจ้าแมงมุมพ้นซะที
เดี๋ยวชั้นจะไปเพิ่มเลเวล
จำความแค้นของชั้นไว้ให้ดีละกัน

ชั้นข้ามมาอีกฝั่งได้สำเร็จ
ระหว่างที่ตก ชั้นก็หุบปีกเข้าไปแล้วก็ม้วนตัวอยู่ในท่า [กลิ้ง] อีกครั้ง
ชั้นลดความเร็วลง และหยุดสกิล [กลิ้ง] ในที่สุด

สลัดหลุดแล้วเฟ้ย!
ชั้นจำหน้าแกไว้แล้ว รอก่อนเถอะ!
เดี๋ยวชั้นเลเวลสูงกว่านี้เมื่อไหร่จะกลับมาตบเกรียนแกให้ดิ้นเลย คอยดูเถอะ!

อา เหนื่อยเป็นบ้าเลย
วันนี้ตั้งใจจะเพิ่มเลเวล แต่ไม่เอาแล้ว
พรุ่งนี้ดีกว่า พรุ่งนี้จะเอาจริงแล้ว

คราวนี้แค่ล่าเหยื่อมากินก็พอแล้ว
ปวดไปทั้งตัวเลย

ชั้นหันกลับไปมองข้างหลัง โดยที่ไม่มีเหตุผลอะไรมาก
ไม่ใช่ว่าชั้นได้ยินเสียงแปลก ๆ หรือว่ามีสังหรณ์ไม่ดีอะไรทั้งนั้น
จะว่าไป วันนี้แดดแรงจังนะ

ชั้นมองขึ้นไปหาดวงอาทิตย์ที่อยู่ห่างไกล ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนสายตาลงมาช้า ๆ

สิ่งที่อยู่ต่อหน้าชั้นคือสะพานเล็ก ๆ ที่ทำมาจากใยแมงมุม ซึ่งข้างบนนั้นมีแมงมุมยักษ์ตัวหนึ่งกำลังข้ามมาจากอีกฝั่ง