มดแดงสองตัวที่เหลือวิ่งไล่ชั้นอยู่
พวกมันรู้อยู่แก่ใจว่าชนะไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้
สังคมมดนี่โหดกว่าของมนุษย์เยอะเลยแฮะ
สำหรับพวกมันแล้ว การที่ไปสู้จนตัวตายคงไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไรสินะ
ก็นะ ถ้ามันเปลี่ยนไปหนีเมื่อไหร่ ชั้นก็จะกลายเป็นฝ่ายไล่พวกมันแทน
ที่ชั้นถอยก็เพราะอยากจะทิ้งระยะสักหน่อย ไม่ได้อยากจะหนีจริง ๆ
ถ้าอีกฝั่งหนีก็จะ [คาไมทาจิ] ของชั้นเล่นงานได้โดยง่าย
คงเพราะมันรู้ว่าเป็นแบบนั้นก็เลยเลือกที่จะไล่ชั้นล่ะมั้ง
ชั้นค่อย ๆ ลดความเร็วลงเรื่อยๆเพื่อล่อให้พวกมันติดกับ
ตอนนี้มันแทบจะไม่ยิง [เคลย์กัน] มาแล้ว มันคงอยากจะสู้ในระยะประชิดมากกว่า
เพราะงั้นชั้นถึงลดความเร็วลงไงล่ะ
จากมุมมองของพวกมันแล้ว ตอนนี้คงเป็นโอกาสเดียวแล้ว
พวกมดแดงงับเหยื่อแล้วเร่งความเร็วขึ้น
คงคิดจะกระโจนเข้ามาตอนชั้นลดความเร็วลงล่ะสิ
ชั้นลดความเร็วลงไปอีก ระยะห่างระหว่างชั้นกับพวกมันก็กระชั้นชิดขึ้นเรื่อยๆ
จากตรงนี้มันหลบไม่ทันแน่
จะใช้ [คาไมทาจิ] นัดเดียวจัดการให้ดู
ชั้นยิง [คาไมทาจิ] ออกไปใส่มดแดงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด
「คุฉ่า!」
ใบมีดลมพุ่งไปเฉือดเฉือนมดแดงที่กำลังวิ่งเข้ามาจัง ๆ
ขาของมันถูกตัดกระเด็นไป ร่างไถลไปข้างหน้า
[ได้รับค่าประสบการณ์ 400 แต้ม]
[ได้รับค่าประสบการณ์ 400 จากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]
[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 60 เป็น 61]
ทีนี้ก็เป็นศึกตัวต่อตัวแล้ว
ชั้นไม่มีทางแพ้กับอีแค่มดตัวเดียวหรอก
ชั้นบิดร่างหลบมดแดงที่พุ่งเข้ามากัด
หัวที่ไร้การป้องกันโผล่มาถึงหน้าเชียว
เสร็จล่ะ
ชั้นยื่นมือออกจนสุดแขน แล้วกวาดแขนฟันลง
กรงเล็บของชั้นฟัดเข้าตรงคอมันเต็ม ๆ ส่งคอมันกระเด็นออกไป
[ได้รับค่าประสบการณ์ 416 แต้ม]
[ได้รับค่าประสบการณ์ 416 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]
[เลเวลของ [มังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 61 เป็น 62]
หัวของมดแดงตัวครู่ตกกระทบลงพื้นดังตุบ
แล้วร่างของมันก็ล้มลงไปกองบนพื้นตามไป
[เลเวลของสกิลทั่วไป [สะบั้นคอ] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]
เยี่ยม เลเวลสกิลก็เพิ่มด้วย
ทีนี้ก็ตายหมดสี่ตัวแล้ว
แล้วก็เลเวล 62 งั้นเหรอ?
กว่าจะวิวัฒนาการคงใช้มดอีกยี่สิบตัวล่ะมั้ง
…พอวิวัฒนาการแล้ว ขนาดตัวจะใหญ่กว่ารังมันมั้ยนะ?
ชั้นไม่รู้ว่าขนาดตัวจะเปลี่ยนไปเท่าไหร่ แต่ถ้าใหญ่ไปชั้นจะไม่ลำบากแย่เอาเหรอ?
คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง? ไม่สิ จะเป็นยังไงหว่า?
….เผื่อไว้ดีกว่า ชั้นจะไม่วิวัฒนาการตอนอยู่ในรังมันแล้วกัน
จะให้ไปติดแหงกอยู่กลางรังมดใต้ดินตลอดชีวิตนี่ไม่เอาด้วยหรอก
ถึงมันจะมีระบบที่แสดงรายชื่อก่อนวิวัฒนาการก็เถอะ แต่ชั้นไม่อยากถูกข้อจำกัดเรื่องขนาดมาทำให้ชั้นต้องเลือกมังกรกระจอก ๆ มา
ยังไงก็ต้องดูรายชื่อวิวัฒนาการก่อนนั่นแหละนะ
ทีนี้ก็กลับไปดูเจ้าตัวที่โดนกรรไกรยักษ์ทับอยู่
แล้วจะได้เริ่มแผนเหยื่อพิษจริง ๆ จัง ๆ สักที
ชั้น [กลิ้ง] ย้อนกลับไปทางเดิมที่ชั้นหนีมา
ถ้าแกยังโดนทับอยู่จะช่วยได้มากเลย
พอเห็นซากของเจ้ากรรไกรยักษ์ ชั้นก็หยุด [กลิ้ง]
ข้างใต้นั่นมีมดแดงตัวนึงโบกแขนขาไปมาอยู่
「คุฉะ! คุฉ่า!」
ดีล่ะ ยังไม่หลุดสินะ
ชั้นวิ่งอ้อมไปข้างหลังแล้วยกร่างของกรรไกรยักษ์ขึ้น
「คุจิ….」
แล้วมันก็หันกลับมาหาด้วยความโล่งอก
「กรร」
เสียใจด้วยนะ
ไม่ใช่เพื่อนของแกหรอก ชั้นต่างหาก
「คุฉ่าา!?」
มดแดงเดินถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว
ชั้นเดินตามไป แล้วโจมตีมันเบา ๆ
「คุจิ!?」
จากนั้นชั้นก็กางปีกออก บินผ่านมันไปแล้วจับมันลากไถลไปกับพื้นทราย
「คุจิจิจิจิจิจิจิจิจิ!!」
ดูทารุณไปหน่อยแต่มันต้องทำ
ปกติมดจะปล่อยฟีโรโมนออกมาตามทางเพื่อให้มันสามารถตามรอยกลับไปบ้านได้
ถ้าจับมันแบกไปเลย ก็เป็นไปได้ว่ามันจะกลับไม่ถูก
ถ้าทำแบบนี้ อย่างน้อยก็จะยังเหลือกลิ่นอยู่
เพราะชั้นบินไม่สูง แถมยังมีฐานรองอยู่ด้านล่าง ภาระเลยไม่ตกอยู่ที่ปีกมากนัก
ชั้นลากมันไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดที่ชั้นวางเหยื่อพิษไว้
จากนั้นก็โยนมันไปตรงเปลือกนอกของตะขาบยักษ์ ก่อนจะรีบ [กลิ้ง] หนีออกมา
แล้วชั้นก็คอยสังเกตมันอยู่ไกล ๆ
พอมันลุกขึ้นมา มันก็เริ่มจากการขยับขาขยับร่างทันที
เหมือนว่ามันกำลังตรวจสอบว่าตัวเองครบสามสิบสองอยู่รึเปล่า
ก็โดนลากมาตั้งไกลนี่นา จริง ๆ ที่ขามันยังไม่ขาดไปสักข้างก็ถือว่าปาฎิหารย์มากแล้ว
มันเดินเข้าไปหาซากตะขาบยักษ์ช้า ๆ เอาจมูกแตะ แล้วก็เอียงคอ
หือ ไม่เอาเรอะ?
ไม่สิ ยังได้อยู่
มันคงแปลกใจที่เห็นว่ามันกินได้ล่ะมั้ง
ช่วยแบบกลับไปที ขอล่ะ
เจ้ามดแดงใช้ปากงับเหยื่อพิษเอาไว้ แล้วยกมันขึ้น
ชนะแล้ว
จากนั้นมันก็เริ่มเดินกลับไปทางเดิมที่เคยมา
ฟู่ โล่งอกไปที
แผนเหยื่อพิษสำเร็จจนได้
[เลเวลของสกิลฉายา [ราชาอำมหิต] เพิ่มขึ้นจาก 4 เป็น 5]
….ได้เพิ่มมาก่อนจะวิวัฒนาการเลย
เอาเถอะ ยังไงชั้นก็พร้อมอยู่แล้ว
ไว้คงต้องไปเพิ่มเลเวล [ฟื้นฟู] มาสู้สินะ