[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 19

ชั้นลดความเร็วลงเรื่อย ๆ
เตะพื้นเบา ๆ แล้วยืดขาออกกลางอากาศ แล้วใช้เท้ายันพื้นไว้เพื่อลดความเร็วลง

แหม ก็อยากค่อย ๆ หยุดอยู่หรอก แต่ไม่มีเวลาแล้ว
ถ้าอยากจะจัดการเจ้านี่ชั้นต้องรีบตั้งตัวซะใหม่

ทารัน รูจก็วิ่งมาพร้อมลิ้นที่ห้อยออกมาจากปาก
น้ำลายของมันไหลย้อยลงมาตามลิ้น

ไหนดูสกิลมันอีกทีซิ

—————————————————————
สกิลทั่วไป:
[กัด : Lv3] [ใยแมงมุม : Lv4]
[ลิ้นอัมพาต : Lv2] [พิษร้าย : Lv2]
—————————————————————

สกิล [กัด] นั่นเลเวลสูงไม่น้อย
ดูจากพลังโจมตีมันแล้วกับเลือดของชั้น ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
ถ้าสกิลเลเวลสูง ก็แปลว่าเป็นสกิลที่ใช้บ่อย

อีกฝั่งจะเริ่มโจมตีโดยใช้ท่าอัมพาตรึเปล่านะ
ไม่สิ มันไม่รู้นี่นาว่าชั้นมีต้านทานพิษอยู่
ใยก็คงไม่ใช้เพราะรู้ว่าชั้นเผาได้ งั้นสกิลแรกก็คงเป็น [พิษร้าย] สินะ

ว่าแต่ไอ้เจ้าท่า [พิษร้าย] เนี่ย มันอะไรหว่า?
อย่างสกิล [เขี้ยวพิษ] หรือ [กรงเล็บอัมพาต] ของชั้นมันก็บอกอยู่ในชื่อว่าเป็นการโจมตีแบบไหน ถ้าในชื่อมันไม่มีชื่ออวัยวะร่างกายอยู่แปลว่าอาจจะเป็นการโจมตีระยะไกล
บางทีอาจจะพ่นพิษ

ส่วนสกิล [เสียงจากพระเจ้า : Lv3] ก็บอกแต่ของชั้น
คงต้องเลเวลสูงกว่านี้สินะ

เอาล่ะ ทีนี้ก็ต้องมาวิเคราะห์กันหน่อยว่าชั้นควรจะใช้ [เบบี้เบรธ] ตอนไหนให้มันตอบโต้ไม่ทันดี
ตอนนี่สเตตัสเราห่างกันไม่มาก ถ้ามันเปิดช่องชั้นเชื่อว่าชั้นน่าจะปิดเกมได้ในอึดใจเดียว
จริง ๆ ก็มี [ลมหายใจแห่งโรคภัย] อยู่หรอก แต่ถ้าใช้แล้วชั้นได้ฉายาแปลก ๆ มาอีกจะแย่เอา
เพราะงั้น [เบบี้เบรธ] ดีสุดแล้วล่ะตอนนี้

ชั้นสูดลมเข้าเต็มปอด กักเก็บอากาศไว้ในท้อง
ระหว่างที่มันวิ่งมา ชั้นก็จินตนาการภาพไว้ในหัว

ข้างหน้าชั้นมีกรวดเล็ก ๆ ก้อนนึง ถ้าเจ้านั่นมาถึงตรงนั้นเมื่อไหร่ชั้นจะใช้ [เบบี้เบรธ] ทันที
แล้วก่อนที่มันจะตั้งตัวทัน ชั้นก็จะเข้าไปเสยคางมันก่อน
ต่อด้วย [หมัดมังกร] ซ้ำแสกหน้าเข้าไปอีกที
ถ้ามันยังไม่ตายก็อัดเพิ่มเข้าไปอีก
ชั้นต้องจัดการให้จบทีเดียว เพราะเดี๋ยวมันจะฟื้นฟูตัวเอง

ทารัน รูจวิ่งมาพร้อมอ้าปากขึ้นพร้อมยื่นลิ้นออกมา
พอชั้นเห็นงั้นแล้ว ลางสังหรณ์ก็บอกว่าอีแบบนี้ไม่ดีแน่
ถ้ามันจะใช้สกิล [กัด] ก็พอเข้าใจ แต่แบบนั้นไม่ต้องแลบลิ้นออกมาก็ได้นี่นา
จะทำอะไรของแกเนี่ย?

มันยังมาไม่ถึงจุดที่ชั้นเล็งไว้ แต่คงต้องปล่อย [เบบี้เบรธ] ไปก่อนแล้ว
ทันใดนั้น วิสัยทัศน์ชั้นก็ถูกปกคลุมไปด้วยควันสีม่วง

ชั้นสูดควันสีม่วงนั่นลงคอไปเต็มปอด

[กรร!?]

[พิษร้าย] คือควันพิษนั่นเอง ระยะกว้างกว่า [เบบี้เบรธ] ซะอีก
ไม่ได้ แบบนี้ใช้ลมหายใจไม่ได้แล้ว

ชั้นยกเลิกแผน แล้วทารัน รูจก็พุ่งตัวผ่านควันพิษมา
ใช้สกิล [กัด] ตรงจุดที่ชั้นเคยยืนอยู่
ชั้นเตะตรงหัวมันพร้อมถีบตัวเองถอยกลับเพื่อสร้างระยะห่างเล็กน้อย

ต้องวางแผนใหม่แล้ว
ทารัน รูจเองก็ไม่บุกเข้ามา แต่ยืนจ้องชั้นอยู่เฉยๆ
ชั้นเตะไปก็คงเจ็บเหมือนกันสินะ

เจ็บตัวด้วยกันทั้งคู่สินะ
ชั้นสูดเข้าไปเต็ม ๆ แต่เพราะสกิลต้านทานชั้นเลยไม่มีสถานะผิดปกติ แค่รู้สึกแสบคอเท่านั้น
อาการจาก [พิษร้าย] ก็ทุเลาลงหน่อยแล้ว

แบบนี้จะยังใช้ลมหายใจได้อีกมั้ยเนี่ย ท่าทางพลังจากหายไปเยอะเลย

จะเข้าไปตรง ๆ ก็แพ้ด้านระยะการโจมตี
ถึงแค่นั้นไม่ใช่ตัวกำหนดว่าชั้นจะชนะหรือแพ้ แต่ก็นับว่าเสียเปรียบน่าดู
ถึงงั้นก็เถอะ เจ้านั่นก็ดูการเคลื่อนไหวของชั้นอยู่ จะโจมตีอีกทีก็คงไม่ง่าย
ถึงสเตตัสชั้นจะเพิ่มขึ้นมาจากการเลเวลอัพ แต่ความเร็วก็ยังน้อยกว่ามันนิดหน่อยอยู่ดี

หรือว่าจะ [กลิ้ง] ไปเข้าโจมตีจากด้านข้างดี… ไม่สิ ทำไม่ได้หรอก
แบบนั้นมันเรียบง่ายเกินไป เจ้านั่นคงใช้ [กัด] โต้คืนมาง่าย ๆ เลย
ปกติแล้ว [กลิ้ง] เนี่ย มันไม่ใช่ไว้สำหรับโจมตีอยู่แล้วนี่นา
ตอนที่ชั้นยังเป็นไข่ที่ชั้นปราบหนอนได้เนี่ย เพราะมันเป็นหนอน ตอนนั้นชั้นยังได้เปรียบเรื่องรูปร่างด้วย

จากตรงนี้ชั้นใช้ [เบบี้เบรธ] ไม่ถึง จะ [กลิ้ง] ชนมันก็ไม่ได้
จะเข้าไปโจมตีใกล้ ๆ ก็โดน [พิษร้าย] นั่นอีก

ถ้างั้น ชั้นก็คงต้องทนรับพิษนั่นซะ ไม่ก็พยายามกลิ้งหนีสุดแรง หรือไม่ก็ใช้ [ลมหายใจแห่งโรคภัย] ให้มันติดสถานะแล้วหนี
แต่ชั้นเองก็ไม่เคยใช้ท่านั้น เพราะงั้นจะเกิดผลอะไรบ้างก็ไม่รู้

ยังมีวิธีไหนอีกมั้ยนะ?
วิธีที่จะจัดการกับเจ้าแมงมุมนี่น่ะ