[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 194

　「กรรรรร!」

　ชั้นใช้เท้าทั้งสี่วิ่งเข้าหาเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า

　เป้าหมายคืออูฐสามหัว [โมทาริเคเมล]

　เจ้านี่อร่อยใช้ได้

　อยากลองกินคู่กับพิเปอริสดูจัง

　「โนกเว!」「โนกุเวว!」

　อูฐสามหัววิ่งหนีเอาชีวิตรอดสุดกำลัง

　ความเร็วของมันมีแค่ประมาณหนึ่งในสิบของชั้นเท่านั้น

　ไม่ต้อง [กลิ้ง] ด้วยซ้ำ

　ระหว่างที่ชั้นวิ่งไป ชั้นก็เริ่มคุ้นชินกับร่างใหม่มากขึ้น

　เอาจริง ๆ มันก็ไม่ต่างกับมังกรแห่งโรคภัยเท่าไหร่หรอก

　「ก่า! ก่า! ก่า!」

　….แต่หัวข้าง ๆ นี่น่ารำคาญจริง

　โวยวายโยกหัวไปมาอยู่นั่นแหละ

　หยุดเถอะ มันวิ่งยาก

　หรือว่าเจ้านี่ จริง ๆ แล้วแกยังเป็นเหมือนทารกอยู่

　แบบนี้จะไม่เป็นอะไรแน่เรอะ…?

　ขณะที่วิ่งอยู่ ชั้นก็เอียงตัวไปด้านข้างเพื่อฟาดอีกหัวลงพื้น

　ขอล่ะ เงียบทีเถอะ

　ไอ้ตะกี้ชั้นเองก็เจ็บเหมือนกัน

　「กรร….」

　อย่างน้อยก็เงียบลงแล้วล่ะนะ

　ชั้นใช้ขาหน้าฟันอูฐสามหัวจากข้างหลัง

　ร่างของอูฐสามหัวล้มลงไปนอนบนพื้นทราย เลือดกระเซ็นไปทั่ว

[ได้รับค่าประสบการณ์ 27 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 27 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [อุโรโบรอส] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 5]

　ขนาดอูฐสามหัวตัวเดียวยังเพิ่มเลเวลให้เยอะขนาดนี้เลย

　เลเวลต่ำนี่มันเพิ่มง่ายจริง ๆ แบบนี้ถ้าไปฟาร์มรังมดคงไปถึงเลเวลสี่สิบได้สบาย

　จากประสบการณ์ครั้งก่อน ชั้นเพิ่มเลเวลจนถึงประมาณเลเวลสูงสุดของร่างก่อนได้ไม่ยากนัก

　ก่อนอื่นก็ดูสเตตัสที่เพิ่มก่อนแล้วกัน

—————————————————————

〖อิลเชีย〗

เผ่าพันธุ์ : อุโรโบรอส

สถานะ : ปกติ

Lv : 5/125

HP : 419/424

MP : 430/430

พลังโจมตี : 253

พลังป้องกัน : 204

พลังเวท : 256

ความคล่องแคล่ว : 250

ระดับ : A

สกิลพิเศษ:

[เกล็ดมังกร : Lv7] [เสียงจากพระเจ้า : Lv4] [ภาษากริช่า : Lv3]

[บิน : Lv7] [ละอองเกล็ดมังกร : Lv7] [ธาตุมืด : Lv–]

[มังกรชั่วร้าย : Lv–] [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ : Lv8] [สัมผัสตรวจจับ : Lv5]

[ฟื้นฟู MP อัตโนมัติ : Lv6] [สองหัว : Lv–] [แบ่งจิตใจ : Lv–]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานกายภาพ : Lv5] [ต้านทานการตก : Lv6] [ต้านทานความหิว : Lv5]

[ต้านทานพิษ : Lv5] [ต้านทานความเดียวดาย : Lv6] [ต้านทานมนตรา : Lv4]

[ต้านทานธาตุมืด : Lv4] [ต้านทานธาตุไฟ : Lv3] [ต้านทานความกลัว : Lv3]

[ต้านทานการขาดออกซิเจน : Lv4] [ต้านทานอัมพาต : Lv4] [ต้านทานภาพลวงตา : Lv3]

[ต้านทานตายฉับพลัน : Lv2] [ต้านทานคำสาป : Lv2]

สกิลทั่วไป:

[กลิ้ง Lv7] [ตรวจสอบสเตตัส : Lv7] [ลมหายใจแผดเผา : Lv5]

[ผิวปาก : Lv2] [หมัดมังกร : Lv3] [ลมหายใจแห่งโรคภัย : Lv6]

[เขี้ยวพิษ : Lv7] [กรงเล็บอัมพาต : Lv6] [ดรากอนเทล : Lv2]

[คำราม : Lv2] [ดาวตก : Lv2] [นัทแครกเกอร์ : Lv3]

[ศาสตร์ร่างมนุษย์ : Lv7] [คาไมทาจิ : Lv3] [สะบั้นคอ : Lv4]

[ฟื้นฟูขั้นสูง : Lv3] [รักษาร่าง : Lv5] [เพื่อนร่วมทาง : Lv–]

สกิลฉายา:

[บุตรแห่งราชามังกร : Lv–] [ไข่เดินได้ : Lv–] [ซุ่มซ่าม : Lv4]

[คนโง่ : Lv1] [นักสู้ประชิด : Lv4] [นักฆ่าแมลง : Lv4]

[จอมโกหก : Lv3] [เจ้าแห่งการหลบหลีก : Lv2] [จิตเกื้อกูล : Lv9]

[ผู้กล้าตัวน้อย : Lv6] [วิถีแห่งปีศาจ : Lv7] [หายนะ : Lv7]

[จอมวิ่งหนี : Lv3] [เชฟ : Lv4] [ราชาอำมหิต : Lv6]

[ทรหด : Lv4] [ผู้ฆ่ายักษ์ : Lv3] [ช่างปั้นดินเผา : Lv4]

[จ่าฝูง : Lv1] [ผู้ถือครองสิทธิแทรกแซงลาปลาซ : Lv1] [ผู้รู้แจ้งความนิรันดร์ : Lv–]

—————————————————————

　สมแล้วที่เป็นระดับ A

　สเตตัสเพิ่มขึ้นเยอะเลย

　ต่อไปก็เอาอูฐสามหัวกลับไป

　ชั้นก้มลงไปแล้วใช้ปากหยิบร่างโชกเลือดของอูฐขึ้น

　「ก่า!」

　จู่ ๆ อีกหัวนึงก็ร้องออกมา

　พอชั้นหันไปดู ก็เห็นแสงล้อมรอบหัวไว้

　แล้วรอยขีดข่วนบนหน้าของอีกหัวก็หายไป

　…..จู่ ๆ ก็ใช้ [ฟื้นฟูขั้นสูง] เฉยเลย

　กะอีแค่แผลถลอก ทิ้งไว้แป๊ปเดียวก็หายแล้ว

　[ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ] มีไว้ทำไมกันนะ

　อยากจะใช้ก็ใช้แบบนี้มันน่าเป็นห่วงอยู่นา….

　เอาเถอะ ยังไงชั้นก็มี [ฟื้นฟู MP อัตโนมัติ] อยู่แล้ว คงไม่เป็นไรมากหรอก

　เจ้านี่เป็นพวกเอาแต่เรียนเวทระดับสูงในเกม RPG แล้วใช้เป็นว่าเล่นจน MP หมดเกลี้ยงสินะ?

　หือ….?

　จะว่าไป เจ้าทวินเฮดนั่น สกิลที่แต่ละหัวใช้ได้มันต่างกันนี่นา

　เพราะว่าแต่ละหัวก็มีหน้าที่ต่างกัน……

　ละ ลองทดสอบก่อนดีกว่าเนอะ

　「กรรรร!」

　ชั้นคาบอูฐไว้ในปากแล้วเงยหน้าขึ้น ก่อนจะใช้ [ฟื้นฟูขั้นสูง]

　เงียบสนิท ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

　ชั้นหันไปหาคู่หูโดยไม่รู้ตัว

　「ก่า?」

　『ว่าไง?』เหมือนว่าจะพูดมางี้

　แต่ในวิต่อมาก็เลิกสนใจชั้นแล้วหันไปมองไกล ๆ แทน

　เอาจริงดิ….เวทฟื้นฟูอันมีค่าของชั้น ตกไปอยู่ในมือของคนแบบนี้ซะได้…

　แบบนี้มันวิกฤตขั้นสุดแล้วนี่?

　ข้อดีของร่างนี้ ถูกโยนไปใช้คู่หูหมดแล้ว

　ชั้นยังใช้ [รักษาร่าง] เอาตัวรอดได้ก็จริง แต่ถ้าอดอล์ฟหรือบอลแรบบิทเกิดบาดเจ็บขึ้น ชั้นก็ต้องขอให้เจ้านี่ช่วย

　คราวนี้ลองใช้ [ลมหายใจแห่งโรคภัย] กับ [ลมหายใจแผดเผา] ดูบ้าง

　โอเค ยังใช้ได้ปกติ

　แล้วไป

　ยังดีที่ชั้นใช้สองสกิลนี้ในศึกได้อยู่ แล้วก็โล่งอกที่อีกหัวนึงจะไปพ่น [ลมหายใจแห่งโรคภัย] เล่นไม่ได้ด้วย

　「ก่า…?」

　ไม่ต้องมามองด้วยสายตา『ทำอะไรของนาย?』เลย ที่เป็นงี้ก็เพราะแกนั่นแหละ

　อย่าทำเหมือนเป็นเรื่องของคนอื่นนะ

　แบบนี้ถ้าชั้นไปได้สกิลอันตรายมาก็แย่น่ะสิ?

　คำอธิบายก่อนหน้านี้คือ [ครอบครองเวทมนตร์ซึ่งดูหมิ่นชีวิต นับเป็นปรปักษ์กับพระเจ้า] ซึ่งชั้นน่าจะได้ในภายหลัง

　แล้วถ้าเจ้าหัวนี่ใช้สกิลนั่นได้ ชั้นจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย…

　วิวัฒนาการมาแล้วเสียใจในภายหลังจริง ๆ ซะด้วย

　ถึงจะพลังเพิ่มขึ้น แต่อีกหัวนี่ไม่รู้จะมีไปทำไม

　เผลอ ๆ พวกมดแดงยังจะฉลาดกว่าเลย