[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 21

หลังจากจัดการเจ้าแมงมุมได้ ชั้นก็มาหลบพักอยู่ที่ถ้ำเล็ก ๆ ใกล้ ๆ แห่งหนึ่ง
ชั้นฉีกเนื้อของเกรย์วูล์ฟ Lv4 ที่ชั้นล่ามาออกเป็นชิ้น ๆ แล้วย่างบนกองไฟที่ชั้นจุดขึ้น
ควันลอยฟุ้งไปทั่ว แต่อีกเดี๋ยวก็คงลอยออกไปนอกถ้ำเอง

ระหว่างที่ย่าง ชั้นก็บดผลไม้ที่เก็บมาแล้วเอาทาบนเนื้อเพื่อดับกลิ่นสาปสัตว์

มันเป็นผลอะไรไม่รู้ จากพืชสีแดง ๆ ดูคล้าย ๆ ถั่ว ถึงมันจะไม่มีรสชาติแต่กลิ่นนับว่าสุดยอด
ชั้นเลยเอามาลองใช้แทนพวกเครื่องเทศดู
จริงๆกลิ่นเนื้อมันก็ไม่ได้ฉุนขนาดกินไม่ลงหรอกนะ แต่ชั้นแค่อยากลองดูเฉย ๆ

อื้ม ใช้ได้เลย
ช่วยกลบกลิ่นเนื้อไม่พอ ยังกระตุ้นความอยากอาหารชั้นด้วย
ตั้งที่นี่เป็นถิ่นฐานไว้แล้วไปหาถั่วนี่มาเก็บไว้เยอะ ๆ ดีกว่า
เอาไปตากไว้ข้างนอกก็ดี เป็นการเก็บรักษาอาหารด้วย
ชักสนุกแล้วแฮะ

[ได้รับสกิลฉายา [เชฟ : Lv1] ]

…..รู้สึกเหมือนโดนแอบส่องอยู่เลยแฮะ

กินแล้วก็กิน
ตอนที่กินหนอนกับแมงมุมก็รู้สึกชา ๆ อยู่หน่อยหรอก แต่เจ้านี่นี่ไม่แย่นะเออ
เป็นความรู้สึกดีต่อใจที่ได้ทำกินเอง

อืม.. [เชฟ] งั้นเหรอ
ถ้าเพิ่มเลเวลสกิลนี้เยอะ ๆ ชั้นอาจจะทำอาหารขั้สุดยอดออกมาให้พวกชาวบ้านก็ได้
ไม่อ่ะ ไม่ได้หรอก ยังไงซะคนพวกนั้นก็คงจะคิดประมาณว่า「มันจะขุนเราให้อ้วนแล้วค่อยกินเราแน่เลย รีบจัดการมันก่อนที่มันจะทำเราดีกว่า」 แหง
เดิมทีชั้นเองก็ไม่ได้ขยับมือขยับนิ้วได้พิถีพิถันขนาดนั้นอยู่แล้ว

ชั้นโยนซากที่เหลือไปตรงมุมผนังแล้วก็นอนลงบนพื้นหิน
พื้นเย็น ๆ แบบนี้ก็สบายดีไม่หยอก แต่นอนบนขนสัตว์น่าจะดีกว่า
ต่อให้พื้นขรุขระขนาดไหนชั้นก็แทบไม่รู้สึกเลย คงต้องขอบคุณ [เกล็ดมังกร] สินะ

ทั้ง HP ทั้ง MP ชั้นแทบไม่เหลือแล้ว
ขนาดเลเวลอัพมาเเล้วยังเพิ่มขึ้นมานิดเดียวเอง
ที่ไม่ชอบอย่างนึงคือทุกครั้งที่เลเวลอัพ HP สูงสุดชั้นจะเพิ่มมานิดหน่อย ทำให้อะไรดูน้อยมันยิ่งดูน้อยเข้าไปอีก
อย่างเช่นตอนชั้นมี [HP : 12/15] คือมีเลือดเกือบเต็ม แต่หลังเลเวลอัพแล้วกลายเป็น [HP : 12/100] นี่คือชั้นเกือบตายนะ

ยังไงถ้ามีเวท [ฟื้นฟู] ติดตัวไว้มันรู้สึกดีกว่าจริง ๆ นั่นละ แต่พอวิวัฒนาการเป็นลูกมังกรแห่งภัยพิบัติอะไรนี่ ก็กลายเป็นว่าต้องตัดใจไป
เพราะชั้นมี [วิถีแห่งปีศาจ] นี่มั้ง?
ชั้นอุตส่าห์ฝึกแทบตาย เจ้าสกิลนี่ดันมาตัดความหวังชั้นฉึบไปซะยังงั้น

คิดว่าจะได้ความเชื่อใจจากการไปช่วยคนซะอีก
แบบว่าอาจจะมีชาวบ้านเข้ามาเก็บเห็ดแล้วถูกมอนสเตอร์โจมตี แล้วชั้นก็เข้าไปช่วยรักษาอะไรทำนองนั้น
ถึงจะไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาเก็บเห็ดลึกขนาดนี้หรอก อย่างน้อย ๆ ชั้นก็ไม่เคยเห็น

เคยมีความคิดอะไรไร้สาระประมาณ『ถ้าอะไร ๆ ไปได้ดี คนพวกนั้นอาจจะบูชาเทิดทูน ให้ชั้นเป็นเทพอารักษ์ประจำหมู่บ้านก็ได้นะ』นี้อยู่ด้วย
ก็อยากจะเชื่ออยู่หรอกว่ามันเป็นไปได้ถ้าชั้นวิวัฒนาการไปอีก

ก็ตอนนี้ชั้นได้แต่แพร่โรคภัยนำพาความฉิบหายได้อย่างเดียวนี่หว่า
ถ้าเผลอทำอะไรแย่ไปล่ะก็ คงต้องรีบหนีก่อนสถานเดียว

รูปลักษณ์ชั้นเองก็เปลี่ยนไปเยอะด้วย
ตอนเป็นเบบี้ดรากอนมันก็น่ารักอยู่หรอกหรอก แต่ตอนนี้ทัั้งตัวชั้นเป็นสีดำเลยนี่สิ
ดูไม่น่าคบหาอย่างแรง
ชั้นได้แต่ถอนหายใจทุกครั้งที่เห็นเงาสะท้อนของตัวเองในผิวน้ำ

ทั้งเขี้ยวเล็บชั้นก็แหลมคมขึ้นกว่าแต่ก่อน ผู้หญิงที่เคยช่วยชั้นไว้คนนั้นจะยังจำชั้นได้รึเปล่านะ
เธอช่วยชั้นไว้เพราะชั้นยังเป็นเบบี้ดรากอน ถ้าตัวดำปิ๊ดไปแบบนี้จะโดนฆ่ารึเปล่าเนี่ย

ชั้นโดนล่อลวงมาให้เดินทางนี้เพราะสกิล [ศาสตร์ร่างมนุษย์] นั่น มาคิดดูอีกทีนี่โคตรพลาดเลย
นี่มันเส้นทาง「ศัตรูต่อมนุษยชาติ」ชัด ๆ

นอกจากจะน่ารังเกียจแล้ว ยังมีสกิลแปลกๆเพียบเลยอีกตะหาก
เฮ้อ ไม่มีวิธีย้อนการวิวัฒนาการแล้วเปลี่ยนเป็นเพทิทแองเจิลดรากอนรึไงนะ
อันนั้นดูดีกว่าเห็น ๆ

ขอร้องล่ะ อย่างน้อย ๆ ที่สุดเลยก็ช่วยให้สกิล [ศาสตร์ร่างมนุษย์] มาหน่อยเถอะ
แบบนี้มันต้มตุ๋นกันชัด ๆ เลยนะ จะไปแจ้งความได้ที่ไหนบ้างล่ะเนี่ย