[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 24

หลังจากนั้น ชั้นก็ลองทุกวิธีที่จะลด HP มันลง

[เขี้ยวพิษ] ก็ฟันหัก
[กรงเล็บอัมพาต] ก็เล็บแตก อยากจะร้องไห้

ตอนเอากิ่งไม้มาสุม ๆ แล้วใช้ [เบบี้เบรธ] ใส่ก็พอมีดาเมจอยู่หรอก แต่สุดท้ายก็แพ้ [ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ]

ชั้นหมดมุขแล้ว
ถึงจะลองอย่างอื่นแต่มันก็ไม่ได้ผลสักอย่าง
เจ้าเต่าเองก็มองมาแล้วก็ร้องเสียงแปลกๆว่า [กาาาเม้~?] ด้วย
ไอ้บรรลัย

หมดความอดทนแล้ว ชั้นไม่เอาหม้อแกมาใช้ก็ได้
ชั้นเสียเวลากับแกไปตั้งเยอะ อย่างน้อยก็ขอค่าประสบการณ์ของแกหน่อยเหอะว่ะ

แบบนี้มันโหดร้ายไปหน่อย แต่แกบังคับให้ชั้นทำอย่างนี้เองนะ
อย่าเข้าใจชั้นผิดไป ชั้นแค่อยากจะเลเวลอัพไว ๆ ได้สกิล [ศาสตร์ร่างมนุษย์] แล้วจะได้ออกจาก [วิถีแห่งปีศาจ] อะไรนี่สักที

ชั้นกลับมาที่หน้าผาเดียวกับตอนแมงมุมนั่น
ยืนที่ริมผา แล้วลูบมันเบา ๆ

ความตายของแกจะไม่เสียเปล่าหรอกนะ
ชั้นเองก็จะแข็งแกร่งขึ้น เพราะงั้นยกโทษให้หน่อยละกัน

[กาเมะ? กาเมะ!?]

เจ้าเต่าร้องขอความเห็นใจ

ชั้นส่ายหัวเบาๆ แล้วโยนเจ้าเต่าลงไป

[กาเม–ม้—ม้—!!]

เสียงของมันค่อย ๆ ออกห่างขึ้น ลึกลงไปเรื่อย ๆ
เสียงโหยหวนดังก้อง สะท้อนขึ้นมาให้ชั้นได้ยิน
มันร่วงลงไปกระแทกกับหินด้านล่างจนแตกออก แล้วก็โดนกระแสน้ำพัดหายไป

ลาก่อน เต่าหม้อเอ๋ย
แกเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งจริง ๆ

[ได้รับค่าประสบการณ์ 36 แต้ม]
[ได้รับค่าประสบการณ์ 36 แต้มจากผลของสกิล [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [ลูกมังกรแห่งภัยพิบัติ] เพิ่มขึ้นจาก 14 เป็น 15]

ข้อมูลบ่งบอกถึงความตายของศัตรูเข้ามาในหัว พร้อมกับเลเวลที่เพิ่มขึ้น

พอจบศึกแล้วดูเคว้งคว้างแปลกๆแฮะ
ชั้นพยายามทุกวิธี ทุ่มสุดกำลัง จนสุดท้ายเราก็ต้องจากกันไป
ธรรมชาติมันก็เป็นแบบนี้สินะ
ชั้นหันหลังกลับไปโดยที่มีทั้งความรู้สึกยินดีและหงุดหงิดปนเปกันในหัวใจ

[ได้รับสกิลฉายา [ราชาอำมหิต : Lv1] ]
[เลเวลของสกิลฉายา [วิถีแห่งปีศาจ] เพิ่มขึ้นจาก 2 เป็น 3]

มาอีกแล้วเหรอ..
แต่จะว่าไป [สกิลฉายา] เนี่ย ถึงจะบอกว่ามาจากการกระทำของชั้น แต่ก็ไม่เห็นจะมีผลอะไรเท่าไหร่เลยนะ

ถ้าชั้นยอมแพ้แล้วกลับไปง่าย ๆ เจ้าเต่านั่นล้อชั้นไม่หยุดแน่ แถมยังมีความรู้สึกที่ไม่อยากถอยกลับไปอยู่ด้วย
ก็เดาได้อยู่หรอกว่าจะได้ฉายาแปลก ๆ มา แต่ก็ทำลงไปแล้วอะนะ

ค่าประสบการณ์มันสำคัญสำหรับชั้นก็จริง แต่ว่าที่ชั้นทำไปขนาดนั้นเพราะแค่อยากให้มันได้ผลลัพธ์สักอย่างมากกว่า
แต่ชั้นก็ไม่ควรฆ่าพร่ำเพรื่อสินะ
ชั้นพนมมือขึ้นมา ขอให้ไปสู่สุขคติละกัน

ช่วงนี้ฉายาแปลก ๆ ชั้นเยอะขึ้นไปรึเปล่า?
มันจะส่งผลต่อการวิวัฒนาการภายหลังของชั้นด้วยสินะ
เหมือนเป็นประวัติเสื่อมเสียที่ทำให้ชั้นเลือกงานได้น้อยลงเลยแฮะ

ชั้นไม่อยากเดินเส้นทางราชามังกรชั่วร้ายสักหน่อย
มันต้องเป็นทางที่ขาวสะอาดเซ่

ชักเหนื่อยแล้วสิ ล่าสัตว์สักหน่อยค่อยกลับดีมั้ยนะ
…เริ่มเสียดายหม้อนั่นแล้วแฮะ
อย่างน้อยก็เอาไปตกแต่งในถ้ำได้

จริงสิ ถ้าชั้นเอามาไม่ได้ ก็ทำเองเลยดีกว่า
ต้องหาดินเหนียวมาปั้นรูป แล้วก็เผาสินะ
แต่ต้องใช้ความร้อนสูงด้วยนี่ ใช้ [เบบี้เบรธ] จะไหวรึเปล่า

ยังไงก็ต้องลองดูสักตั้ง
ชั้นมีเวลาเหลือเฟืออยู่แล้ว ลองทำดูสักอันละกัน
เครื่องปั้นดินเผานี่มีมาตั้งแต่ยุคโจมงแล้วสินะ งั้นชั้นเองก็น่าจะทำได้มั่งล่ะ

หาพรมรองมาปู ประดับด้วยเครื่องปั้นดินเผารอบ ๆ
ไม่เลว ๆ
ไว้หาอะไรที่น่าจะใช้เขียนได้มาวาดบนผนังด้วยดีกว่า ชักน่าสนุกแล้วสิ

ทีนี้สิ่งที่จะทำก็เพิ่มขึ้นอีกแล้ว

พอชั้นหันกลับไป ก็เห็นพุ่มไม้สั่นเบา ๆ
ตัวอะไรน่ะ
ไม่ใช่แค่ตัวเดียวซะด้วย
ไม่ต้องมาทำเป็นลับ ๆ ล่อ ๆ ถ้าจะมาก็เข้ามาเลยสิ

[กรรรร-!]

ชั้นลองใช้ [คำราม]
ไหนดูซิ จะหนีไปหรือออกมาให้เห็นตัว
แต่ถ้ามันใจเย็นพอที่จะซ่อนต่อไปแล้วรอโอกาส แบบนั้นก็น่าจะลำบากหน่อย

แล้วเสียงกิ่งไม้หักก็เงียบไป
สิ่งที่ออกมาคือเต่าหม้อกว่าสิบตัว

ชั้นเช็คสเตตัสของพวกมันทันที
สเตตัสไม่หวือหวา พลังโจมตีก็ต่ำ
แน่นอนว่าไม่มีบัคแบบตอนนั้นด้วย

มาแก้แค้นงั้นเหรอ?
จริงสิ ตัวตะกี้นี้มันมีสกิล [เรียกเพื่อน] อยู่ด้วยนี่นา ที่ร้องครั้งสุดท้ายคงเป็นไอนั่นล่ะ
แต่พวกนี้ไม่เร็วมาก ถ้าอยากจะหนีก็หนีได้

ชั้นตีพวกมันไม่เข้า ถ้าอยากจะฆ่าก็ต้องโยนลงผา แต่แบบนั้นชั้นจะยิ่งได้ฉายาแปลก ๆ มาอีก
ถึงเกรย์วูล์ฟจะให้ค่าประสบการณ์น้อยกว่า แต่ชั้นล่าพวกนั้นดีกว่า

ถึงจะรู้สึกผิดกับพวกแกที่อุตส่าห์ออกมาแก้แค้นก็เถอะ แต่ชั้นหนีไปเลยจะดีมั้ยนะ