[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 39

ชั้นวิ่งไปคนละทิศกับที่กิ้งก่าดำหนีไป
ดูจะเป็นวิธีที่ไม่ฉลาดนัก แต่เมื่อชั้นคลาดสายตาจากมันไปแล้ว ชั้นก็ต้องทำแบบนี้

ตอนที่มันหนี เจ้านั่นไม่ได้ใช้ [กลิ้ง] สักหน่อย
ชั้นเข้าใจ เพราะชั้นเองก็เป็นเหมือนกัน
ถ้าอยากจะหนีจริง ๆ ล่ะก็ ต้องใช้ [กลิ้ง] แน่นอนอยู่แล้วสิ

แถมเลเวลสกิลก็ไม่น้อยด้วย เจ้านั่นคงใช้ [กลิ้ง] บ่อยไม่ต่างกัน
จริง ๆ ชั้นไม่คิดว่าจะมีคนอื่นที่มีฉายา [จอมวิ่งหนี] นอกจากชั้นด้วยซ้ำ

ที่จะบอกคือ มันไม่ได้ตั้งใจจะหนีจริง ๆ หรอก
แค่รอให้พิษออกฤทธิ์เท่านั้น
ฉะนั้น ก็จำเป็นต้องคอยจับตาดูชั้นอยู่ด้วย
เพราะงั้น ถ้าชั้นหนีไปทางอื่น เจ้านั่นก็ต้องตามมาอย่างแน่นอน

ตัวเลือกของทางนั้นมีแค่แอบอยู่ใกล้ ๆ หรือไม่ก็หนีไปเรื่อย ๆ โดยที่ทิ้งระยะห่างระดับนึงไว้เท่านั้น
ถ้าอีกฝั่งหนีหายไป คือสถานการณ์ที่แย่ที่สุด
เรื่องที่ตนต้องเสี่ยงชีวิตมากัดก็จะสูญเปล่าไปโดยปริยาย

ถ้าเกิดเจ้านั่นมีสกิลตรวจจับ ชั้นก็ซวยไป แต่เท่าที่เห็นก็ไม่มีสกิลแบบนั้น
แต่มันก็เป็นไปได้ว่าอาจจะมีความสามารถในการค้นหา แค่ยังไม่ได้ถูกยอมรับให้เป็นสกิลอย่างเป็นทางการด้วยเช่นกัน

ก่อนอื่นต้องหนีไปที่โล่ง ที่ที่ชั้นสามารถเห็นมันได้อย่างชัดเจน
ถ้าแผนนี้ล้มเหลว ชั้นก็คงต้องไปหายาถอนพิษมาเอง ไม่ก็ขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้าน หรือไม่ก็ตัดแขนตัวเองทิ้ง

เจ้านั่นน่ะฉลาด
ถ้ามันคิดว่าชั้นเป็นอันตราย คงหนีเต็มสูบแน่

เหตุผลที่ทางชั้นเลือกหนี เป็นเพราะสัมผัสได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาวะวิกฤต
เพราะงั้นก็แค่ตามไปโดยที่ไม่ต้องคิดเรื่องหยุมหยิมก็ได้

ชั้นจะล่อให้มันตามมา แล้วพาไปจนถึงที่ที่ชั้นหาตัวมันได้
ว่าง่าย ๆ ก็วิ่งไล่จับกันนั่นละนะ
ถึงความเร็วชั้นจะด้อยกว่า แต่ชั้นเหนือในด้านเลเวลสกิล
สกิลที่ชั้นใช้ตั้งแต่เกิด ขอเดิมพันด้วยเกียรติเลยว่าจะไม่แพ้อย่างแน่นอน

ชั้นวิ่งไปพร้อมกับตั้งสทาธิไปที่ทิศของหน้าผาไปด้วย ไปยังที่ที่ไม่ค่อยมีต้นไม้พุ่มหญ้า

ในตอนนี้ ชั้นยังไม่เริ่มใช้ [กลิ้ง]
แม้ว่าการที่ชั้นยิ่งเร็วก็ยิ่งทำให้อีกฝั่งเปิดเผยตัวตนง่ายขึ้นก็ตาม
แต่ถ้าชั้นโชว์สปีดสูงสุดให้เห็น เจ้านั่นอาจจะคิดว่า『อาจจะโดนจับก็ได้』แล้วก็ตัดใจไปก็ได้
ถ้าเป็นอย่างงั้นโอกาสชนะชั้นก็จะกลายเป็นศูนย์ทันที

เอาล่ะ คงได้แล้วมั้ง
พอมาถึงที่โล่ง ชั้นก็หยุดวิ่งแล้วก็หันกลับไป
ชั้นถีบตัวขึ้นไป ต่อด้วย [กลิ้ง]

แล้วก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ
ไม่มี ไม่มี ทำไมหามันไม่เจอล่ะ
ชั้นทำอะไรพลาดไปเรอะ? เจ้ากิ้งก่าดำนั่นไปไหนแล้ว?

เหงื่อชั้นเริ่มไหลรินออกมา
นี่ชั้นต้องตัดแขนตัวเองทิ้งจริงๆเหรอ? แล้วชั้นจะโดนยัดฉายา [ทรมารตัวเอง] อะไรเทือกนี้ให้ด้วยรึเปล่า?

เดี๋ยว หาให้ดีก่อน

เจอแล้ว
ชั้นเห็นเจ้ากิ้งก่าดำอยู่ขอบตาพยายามจะหนีชั้นอย่างกับเป็นคนละคนกับเมื่อกี้
เสร็จชั้นล่ะ
คราวนี้จะไม่ปล่อยให้หนีไปอีกแล้ว

ทีนี้ก็แค่อัดให้เละ……ไม่สิ
ต้องจับเป็นให้ได้
แบบนี้ยากกว่าอีกนะเนี่ย

ระยะห่างของเราลดลงในพริบตา แต่ในตอนนั้นเอง มันก็ม้วนตัวเข้าหากันแล้วเปลี่ยนไป [กลิ้ง] ด้วย

ความเร็ว [กลิ้ง] ของกิ้งก่าดำสูงเอาเรื่อง
เลเวลสกิลชั้นสูงกว่า ต้องใช้ตรงนี้ทดแทนเรื่องความต่างของความเร็วให้ได้

ชั้นไม่ยอมแพ้หรอกนะ
ตอนนี้ยังแข่งสปีดล้วน ๆ อยู่เพราะไม่ค่อยมีสิ่งกีดขวาง แต่ไม่ใช่กับข้างหน้า
นอกจากจะต้องเลือกทางที่มันง่าย ๆ แล้ว มันก็ต้องคอยหลบต้นไม้กับมอนสเตอร์ตัวอื่นด้วย

ดูหน่อยซิว่า [กลิ้ง : Lv3] จะได้สักเท่าไหร่กันเชียว

เพราะทางนี้มีท่าน [กลิ้ง : Lv4] อยู่ด้วยังไงล่ะ
ขนาดตอนชั้นหนีจากทาลัน รูจ ชั้นยังชนนู่นนี่เลย
ชั้นจะบังคับให้มันไปเส้นทางที่วิ่งยากนี่แหละ

พอต้นไม้เยอะขึ้น ความเร็วของกิ้งก่าดำก็ค่อย ๆ ลดลง
ไหวอยู่มั้ยเอ่ย? ข้างหน้าจะมีมอนสเตอร์เยอะกว่านี้อีกน้า หืม~?
อย่าให้เสียชื่อ [จอมวิ่งหนี : Lv4] ล่ะ

ชั้นมั่นใจมากว่าชั้นจะไม่แพ้เรื่อง [กลิ้ง] แน่นอน
มันไม่สำคัญหรอกว่าแกจะหนีใครมาพ้นแล้วกี่รอบ
ชั้นจะแสดงความต่างที่แท้จริงให้ดูเอง