[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 42

ชั้นกุมหัวของตัวเองไว้ด้วยมือข้างที่ไม่โดนพิษ
เพราะมันร้อนอย่างกับมันจะระเบิดออกมา
ก่อนหน้าที่ชั้นกลิ้งไปทั่ว หญ้าฟื้นฟูที่พันเอาไว้เลยหลุดออกไป ทำให้พิษแล่นเข้ามาในร่าง

แต่นี่ไม่ใช่เวลามาแสดงความอ่อนแอให้เห็น

พอใจเย็นลง ชั้นก็เริ่มหายใจเป็นปกติอีกครั้ง
ถ้าชั้นค่อยสูดลมหายใจเข้าใจ มันน่าจะช่วยชะลอพิษได้บ้างล่ะนะ

ไม่ต้องไปกลิ้งแล้ว เหลือแค่ศึกสุดท้ายกับเจ้ากิ้งก่าดำเท่านั้น

「คิชิ…..」

มันร้องขึ้นขณะที่จ้องมาทางชั้น
แต่ที่ชั้นเห็นตอนนี้กลับมีกิ้งก่าดำสองตัว ท่าทางตัวชั้นจะไม่ไหวแล้วสิ
แค่จะยืนขึ้นยังลำบากเลย

ก่อนอื่นก็เช็คสเตตัสละกัน

—————————————————————
เผ่าพันธุ์ : เวเนม・พริ้นเซสเรเชลต้า
สถานะ : เลือดออก (น้อย)
Lv : 19/35
HP : 23/108
MP : 50/127
—————————————————————

ได้ผลแฮะ ยิ่งกว่าที่คิดไว้ซะอีก
ชั้นจะทำให้มันรักษาชั้นได้รึเปล่านะ?
หรือว่ายังขัดขืนอยู่อีก?
ไม่ล่ะ หญ้าฟื้นฟูหลุดไปแล้ว ถ้าเจ้านั่นไม่รักษาให้ สิ่งที่รอชั้นอยู่คือความตายเท่านั้น

ว่าแต่ทำไม……เจ้านี่ไม่รีบหนีไปล่ะ?
หรือว่าแกยืนไว้อาลัยให้ชั้น ถ้าอย่างงั้นก็น่าจะไปไกลกว่านี้ หรือไม่ก็ไปซ่อนตัวรอชั้นหมดแรงจะขยับตัวก็ยังได้นี่นา?
หรือแกอยากจะพูดอะไรก่อนชั้นตายรึยังไง?

ในส่วนของคำตอบ นั่นคือการที่เจ้ากิ้งก่าดำเดินเข้ามาหา

เวรเอ้ย เข้ามาเลีย
แล้วแกจะต้องเสียใจแน่

มันยังเหลือ MP อีกตั้งเกือบครึ่ง
จะป้ายพิษใส่ชั้นเพิ่มอีกรึไง?

「คิชิ……คิชิชิ…….」

กิ้งก่าดำค่อยๆเดินเข้ามาหาชั้นอย่างช้าๆ
[เบบี้เบรธ] …….ไม่ได้ ถ้าชั้นย่างสดมันตอนนี้ที่ทำมาทั้งหมดก็จะเสียเปล่าไป

ความคิดแล่นวนไปมาอยู่ในหัว
ร้อน ทั้งหัวทั้งตัวชั้นร้อนไปหมด

พุ่งไปหามัน แล้วก็จับมันกดพื้นไว้ด้วยหาง
เอาล่ะ ชั้นทำได้แน่
หึ ชั้นจะแสดงความแตกต่างระหว่างกิ้งก่ากับมังกรให้ดูเอง

ชั้นโดดไปหามันแล้วก็จับตัวมันไว้
สำเร็จ!
อีกฝั่งไม่ระวังเลยสักนิด

ชั้นน่ะ มี [ต้านทานพิษ] อยู่ด้วยเฟ้ย!
เล็บของชั้นนี่ล่ะที่จะเป็นตะปูตอกแกให้อยู่บนพื้น!

ชั้นยกแขนขึัน ในตอนนั้นเองที่สติชั้นเลือนหายไป

ชั้น…..ชั้นตายแล้วงั้นเรอะ?

สิ่งที่เห็นคือป่าเดิมที่คุ้นเคย
ไม่นานทั้งทัศนวิสัยทั้งสติชั้นก็ชัดเจนขึ้น

ทำไมถึงไม่รู้สึกถึงพิษในตัวเลยล่ะ?
เกิดใหม่อีกรอบแล้วเหรอ?

ชั้นหันไปดูแขนตัวเอง
ก็ยังคงเป็นแขนที่ถูกปกคลุมไว้ด้วยเกล็ดสีดำ ยังมีร่อยรอยจากการโดนพิษของกิ้งก่าดำ
นี่เป็นแขนของชั้นแน่นอน

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงอะไรเย็น ๆ มาแตะที่แขน
ชั้นรีบร้อนหันไปดูว่าสัมผัสกับอะไรเข้า แล้วก็เห็นกิ้งก่าดำแลบลิ้นอยู่

เจ้านี่….รักษาชั้นงั้นเหรอ?
แต่ ทำไมล่ะ?
ตะกี้เรายังจ้องแต่จะฆ่ากันอยู่เลยไม่ใช่เรอะ?

เจ้านี่มีฉายา [ร้อยเล่ห์] อยู่ด้วยนี่
แต่คงไม่ใช่ เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะช่วยชั้นอยู่ดี
แกวางแผนอะไรอยู่กันแน่?

「คิชี่…….คิชิ…..」

มันเดินเข้ามา แล้วเอาแก้มมาถูกับตัวชั้น

ไร้ซึ่งความมุ่งร้าย…….หรือต้องบอกว่า ดูจะทำเพราะความสนิทสนมก็คงได้?

ชั้นพยายามคิดถึงจุดประสงค์ของมันจนหัวแทบระเบิด

ตอนแรก ชั้นโดน [คมเขี้ยวพิษ] เข้าไป……หนีไปแล้วก็กลับมาไล่ตาม……กลิ้งแข่งกัน……แล้วก็เกือบตกเหว
พอลองมาไล่เรื่องราวดู ชั้นก็คิดว่าน่าจะเจอคำตอบแล้ว
เพราะอย่างนั้นเองเหรอ ไม่สิ ชั้นคิดออกแค่นี้ต่างหาก

ถึงแกจะเป็นคนที่อัดพิษใส่ชั้นก็เถอะ แต่ว่า…….เอาเถอะ ขอบใจนะ
และด้วยเป็นการขอบคุณ ชั้นก็ลูบแก้มของมันคืน

「คิวคิวคิว! คิว!」

กิ้งก่าดำนอนลงไปกับพื้น พร้อมส่งเสียงออกมาอย่างร่าเริง

ลูบอีกสักหน่อยแล้วกัน
ชักจะถูกใจแกแล้วนะแฮะ

「คิว! คิว!」

มันบิดตัวไปมา พร้อมจ้องมาที่ชั้น

หลังจากที่เราได้กลิ้งแข่งกัน ท่าทางว่ามันจะไม่มองว่าชั้นเป็นศัตรูแล้ว
แบบนี้ฆ่าไม่ลงหรอก

ชั้นเองก็คิดแบบเดียวกัน
ต่อให้หญ้าฟื้นฟูที่พันไว้จะไม่หลุดไป ยังไงผลมันก็คงไม่ต่างอยู่ดี

การแข่งกันครั้งนี้จะเป็นช่วงเวลาที่จะตราตรึงอยู่ในความทรงจำของชั้นเลยล่ะ
อ้อ แล้วก็บางทีเจ้านี่อาจจะรอตลบหลังชั้นอยู่ก็ได้

ชั้นลองขยับตัวดู
ถึงจะยังรู้สึกติด ๆ ขัด ๆ อยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องน่าเป็นห่วง
อีกไม่นานก็คงหายแล้วล่ะ