[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 45

　 「คิชิ …… คิชิ …..」

　เสียงลมหายใจอ่อนๆ ลอยแว่วเข้ามาในหู

　ชั้นถูกปลุกด้วยเสียงแปลกๆนั่น

　「คิชิ …….」

　กิ้งก่าดำนอนหลับอยู่ต่อหน้าชั้น

　หางของมันขยับไปมาเหมือนกำลังลูบตัวชั้นอยู่

　เจ้านี่ นอนอีท่าไหนเนี่ย

　ถ้าละเมอมากัดชั้นขึ้นมาชั้นตายได้เลย ชั้นเลยอุตส่าห์ถอยไปนอนไกล ๆ

　จำได้ว่าไปนอนตั้งอีกฟากนึงของถ้ำเลยนะ

　ชั้นไม่อยากเผลอเตะไหล้มระหว่างที่นอนหลับอยู่

　ถ้าพิเพอริสที่ชั้นอุตส่าห์ออกไปเก็บ เอามาตากแห้งแล้วบดละเอียด ไปผสมกับพิษเข้า ชั้นคงนอนร้องไห้เป็นสัปดาห์แน่

　ส่วนเกลือชั้นเก็บมาเยอะแล้ว เสียไปหน่อยคงไม่มีปัญหา

　บางทีคงต้องทำเตียงให้เจ้ากิ้งก่าดำแล้ว

　ต้องเป็นเตียงแบบมีรั้วล้อมไว้ด้วย

　ชั้นมองหน้ากิ้งก่าดำขณะที่มันหลับอยู่

　นอนหลับปุ๋ย กอดพรมอยู่ตรงกลาง

　ก็ก่อนหน้านี้เคยแต่นอนอยู่บนพื้นนี่นา

　แถมเกล็ดของเจ้านี่บางกว่าชั้นซะอีก

　พอเจ้ากิ้งก่าดำตื่น เราก็มุ่งหน้าไปทะเลสาบเพื่อไปดื่มน้ำ

　หลังจากชุ่มคอแล้ว ชั้นก็เช็คสเตตัสตัวเองกับกิ้งก่าดำไปด้วย

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

เผ่าพันธุ์ : ลูกมังกรแห่งโรคภัย

สถานะ : ปกติ

Lv : 33/40

HP : 149/149

MP : 143/143

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

เผ่าพันธุ์ : เวเนม・พริ้นเซสเรเชลต้า

สถานะ : ปกติ

Lv : 20/35

HP : 110/110

MP : 131/131

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

　ไม่มีสถานะผิดปกติ ทั้ง HP ทั้ง MP ก็เต็มหมดแล้ว

　เลเวลของกิ้งก่าดำขึ้นมานิดหน่อยด้วยเพราะไปสู้กับเกรย์วูล์ฟเมื่อวาน  

　ชั้นจำได้ว่าลิตเติ้ลร็อคดรากอนมันมีฉายา [วิวัฒนาการขั้นสุดท้าย] อยู่ แปลว่ากิ้งก่าดำจะยังวิวัฒนาการได้ตราบใดที่ไม่มีฉายานั่น

　ชั้นเองก็ต้องรีบเพิ่มเลเวลจะได้หลุดพ้นจากมังกรแห่งโรคภัยอะไรนี่สักที

　ถ้าชั้นกับกิ้งก่าดำช่วยกันล่าเหมือนครั้งก่อนล่ะก็ต้องล่าสบายขึ้นแน่ ๆ

　แย่หน่อยที่เราทั้งคู่ไม่มีใครใช้เวทรักษาได้เลย

　ถ้าทำได้ล่ะก็จะออกล่าได้มากกว่าเดิม เป็นไพ่ฉุกเฉินด้วย

　ถ้าชั้นไม่เลือกร่างนี้มาอาจจะใช้ [ฟื้นฟู] ได้แล้วก็ได้

　เราออกไปสำรวจป่า ส่วนชั้นก็คอยตรวจสอบพืชทุกชนิดที่ไม่เคยเจอมาก่อน

　ชั้นไปเจอพิชชนิดหนึ่งสีสันเตะตาเข้า เลยรีบเดินเข้าไปหยิบมันทันที

　[ [เรนโบว์โคลเวอร์ : คุณค่า F-] ]

　[ดอกโคลเวอร์ที่มีใบเจ็ดสี]

　[มักจะส่งพลังเวทของมันเพื่อช่วยเหลือพืชอื่น ๆ ]

　หืม

　ถ้ามีดอกไม้แบบนี้ปลูกอยู่แถวๆบ้านชั้นได้ก็ดีสิ

　ทุกเช้าตื่นมารับบรรยากาศดี ๆ อะไรแบบนี้

　แถมเวลาว่างจะได้ปลูกต้นไม้ฆ่าเวลาด้วย

　[ปกติแล้วจะถูกกินโดยดาร์คเวิร์มจนหมดเกลี้ยง]

　………

　ไม่มียาฆ่าแมลงด้วยสิ

　ไว้ลองให้กิ้งก่าดำช่วยกันผลิตยาที่ฆ่าแต่แมลงดูดีกว่า

　ชั้นหันไปมองกิ้งก่าดำ มันก็กระพริบตาตอบ

　ไม่รู้ว่าเจ้านี่อ่านใจชั้นได้รึเปล่า แต่มันก็ตอบ「คิชิ!」กลับมาด้วยน้ำเสียงประมาณว่า ‘ไว้ใจฉันได้เลย’ ไงงั้น

　อ๊ะ โคลเวอร์สี่แฉกล่ะ

　ชั้นเก็บมันขึ้นมาเพราะติดนิสัยจากโลกเก่า

　ว่าแต่ในโลกนี้ใบโคลเวอร์สี่แฉกมีความหมายอะไรเป็นพิเศษรึเปล่านะ

　ฟ้า แดง เหลือง ขาว รวมกันเป็นเฉดสีที่สวยงาม

　ชั้นจินตนาการถึงภาพสวนที่มีดอกเรนโบว์โคลเวอร์บานสะพรั่ง

　แล้วฝูงดาร์คเวิร์มก็ค่อย ๆ คืบคลานมา

　อืม ชั้นโกรธยาวสามวันสามคืนแน่

　เมื่อวางดอกสี่แฉกคืน ชั้นก็เจอดอกโคลเวอร์ห้าแฉกเข้า

　อิงจากชื่อ คงจะมีถึงเจ็ดแฉก

　ความดีใจที่อุตส่าห์เจอสี่แฉกค่อย ๆ หายไป เอาเป็นว่าชั้นจะทำเป็นว่าไม่ได้เจออะไรเลยก็แล้วกัน

　「คิชิ?」

　กิ้งก่าดำเหมือนจะถามชั้นว่า「พอแล้วเหรอ?」

　ชั้นพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินสำรวจต่อ

　พอเจอดอกที่มีกลิ่นหอม ชั้นก็เอาให้กิ้งก่าหลังจากที่รู้ว่าเป็นดอกไม้พิษ พอคิดว่าเจอดอกไม้สีแดงสวย ชั้นก็ตกใจหลังเห็นคำอธิบายว่า [ดอกไม้ที่บานบนดินที่มีศพมนุษย์ฝังอยู่ด้านล่าง มักพบได้ตามสนามรบและสุสาน] สรุปคือไม่เจออะไรดี ๆ เลย  

　「คิชิ! คิชิ!」

　จู่ ๆ กิ้งก่าดำก็หยุดเดิน แล้วหันมาร้องใส่ชั้น

　น้ำเสียงฟังดูมีความโกรธกับความตั้งใจอยากจะเตือนผสมกัน

　อะไร เกิดอะไรขึ้น?

　ชั้นเผลอไปเหยียบหางเข้าเหรอ?

　「คิชิ! คิชิ!」

　กิ้งก่าดำร้องมากกว่าเดิมเพราะชั้นไม่เข้าใจเหตุผลสักที

　หรือว่าจะเกี่ยวอะไรกับดอกพิษที่ชั้นโยนทิ้งไปก่อนหน้านี้?

　แต่ก็เห็นกินอร่อยดีนี่นา

　「คิชิ!」

　เกิดแสงขึ้นรอบตัวกิ้งก่าดำ แล้วก็มีก้อนดินสีเหลืองจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกไป

　สกิล [เคลย์กัน] นั่นเอง

　ตอนนี้เองที่ชั้นเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

　มันกระโดดหลบไปด้านข้าง กลิ้งหนึ่งตลบแล้วยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้จะอยู่ในท่าหมอบแต่ก็หลบวิถีกระสุน [เคลย์กัน] ได้

　สิ่งมีชีวิตสุดประหลาดก็โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ที่กิ้งก่าดำยิงเข้าไป

　「กรร! กรร!」「โฮ่ง …… โฮ่ง ….」

　เป็นหมาบูลด็อกขนาดยักษ์ที่มีสองหัว

　หัวซ้ายให้ความรู้สึกคุกคาม แต่หัวขวาดูหวาดหวั่น เป็นเหมือนสองด้านที่ต่างกันสุดขั้ว