[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 6

[เอ๋ง!]

หมาป่าที่โดนชั้นอัดกระเด็นไปชนต้นไม้ร้องออกมา
หมาป่าตัวนี้ชื่อว่าเกรย์วูล์ฟ
ตัวใหญ่กว่าชั้นเกือบเท่าตัวได้

พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว เจ้านี่คงเป็นเหยื่อตัวสุดท้ายแล้วล่ะ

[ได้รับค่าประสบการณ์ 24 แต้ม]
[ได้รับค่าประสบการณ์ 24 แต้มจากผลของสกิลฉายา [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

ตั้งแต่ที่ชั้นโดนพวกหนอนรุมกินโต๊ะ ชั้นก็เริ่มไปสู้กับมอนส์เตอร์ตัวอื่นที่เลเวลและระดับต่ำกว่า แต่เลเวลก็ไม่เพิ่มขึ้นง่าย ๆ แล้ว แถมสกิลใหม่ก็ไม่ได้อีกตะหาก

แต่ว่าสกิล [ต้านทานความเดียวดาย] กับ [ตรวจสอบสเตตัส] ก็เพิ่มมาหน่อยนะ
เพราะว่าช่วงนี้ชั้นตรวจสอบพวกมอนสเตอร์อย่างต่อเนื่อง
ส่วน [ต้านทานความเดียวดาย] นั่นไม่ได้ทำอะไรหรอก ก็มันไม่มีใครจริงๆนี่นา

ผ่านมาสามวันแล้วตั้งแต่โดนหนอนบุก เลเวลอัพไปห้าครั้ง ทำให้เป็น Lv20
เหลืออีกแค่ห้าก่อนจะวิวัฒนาการ

ช่วงนี้ชั้นหันมาล่าเกรย์วูล์ฟเลเวลต่ำ ๆ ด้วย
พวกเลเวลประมาณ Lv6 จัดการไม่ยากหรอก เพราะพวกมันทำอะไรชั้นไม่ได้ อย่างตัวตะกี้ก็เลเวล Lv6
ถ้าล่าตัวที่อันตรายกว่านี้จะดีกว่ารึเปล่า?

ถ้าสู้กับตัวที่โหดกว่านี้ อาจจะทำให้ชั้นได้ค่าประสบการณ์เยอะพอจะวิวัฒนาการเลยก็ได้
ไอ้เรื่องที่ชั้นคิดอยู่เนี่ย มันไม่ใช่สิ่งที่คนสติดี ๆ ในญี่ปุ่นจะคิดกันหรอกนะ

แต่ว่าชั้นเองก็ไม่รู้สึกว่าอยู่ลำบากอะไรเท่าไหร่ แค่เสียงพระเจ้าเคยมาบอกให้ชั้นรีบเพิ่มเลเวลแค่นั้นเอง
บอกแค่ว่า “แข็งแกร่งขึ้น” เท่านั้น
ชั้นไม่ได้หลับหูหลับตาทำตามหรอก แต่มันเหมือนโดนจิกหัวให้ทำตามมากกว่า
ถึงชั้นจะไม่มีผมก็เถอะ

ชั้นย่างเกรย์วูล์ฟด้วย [ลมหายใจทารก] ก่อนจะเริ่มกัดลงไป
กลิ่นแปลก ๆ ไปหน่อย แต่ก็ดีกว่ากินหนอนยักษ์
อยากได้พริกไทยจัง

「Κάνω εγείρουν μου-όπως το όνομα. Και είναι σε θέση να εργαστεί σταθερά!」

เหะ เสียงอะไรน่ะ

「……Εγώ, τρομακτικό」
「Και επειδή αναγνωρίζω μόνο το χέρι της μαγείας, Διαβάστε σωστά」

ตอนที่ชั้นเริ่มกินเนื้อ ชั้นก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน
เจ้าของเสียงเหมือนจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิงแล้วก็คนแก่ ๆ

เอาจริงดิ
ก่อนนี้ชั้นเหงามากเพราะในป่านี่มีแต่มอนสเตอร์ ไม่มีใครให้คุยด้วยเลย
ชั้นไม่ได้เจอกับมนุษย์มานานแค่ไหนแล้วนะ

ถึงชั้นจะไม่เข้าใจภาษาก็เถอะ แต่ก็ยังมีสิ่งที่ชั้นทำได้อยู่
ภาษากายไงล่ะ

รีบกินแล้วไปหาพวกนั้นดีกว่า

ชั้นมองผ่านช่องว่างระหว่างต้นไม้ แต่เห็นเพียงชายใส่ชุดเกราะคนนึงเท่านั้น
อีกสองก็คงอยู่ใกล้ ๆ กันนั่นแหละ

[ก่าาา!]

ชั้นพยายามจะส่งเสียงพูดไป แต่สิ่งที่ออกจากปากเหมือนจะเป็นเสียงร้องของมังกรเท่านั้น
แล้วก็โบกมือไปมาเพื่อแสดงว่าชั้นไม่อันตราย
ทำตัวให้ดูไร้เดียงสาที่สุด

ชายคนนั้นมองมาทางชั้นแล้วหัวเราะ ก่อนจะเดินมาทางนี้
นอกจากเขา อีกสองคนก็หยุดเช่นกัน ทำให้ชั้นมองเห็นคนที่เหลือ
ผู้ชาย คนแก่ ผู้หญิง ไม่ผิดแปลกจากที่ชั้นเดาจากเสียง แค่การแต่งกายแลดูแฟนตาซีไปหน่อย
ชุดเกราะงี้ ผ้าคลุมงี้
ก็โลกนี้มันเป็น ‘โลกแบบนั้น’ นี่นา..

ว่าแต่การผูกมิตรของชั้นได้ผลรึเปล่าเอ่ย
คนที่ดูเหมือนหัวหน้ากำลังหัวเราะอยู่…
จากนั้นเขาก็ชักดาบออกมา จ่อมาทางชั้น

ระยะห่างระหว่างเราก็ไม่ใช่น้อย ๆ แต่หมอนั่นก็ฟาดดาบมาทางชั้น ทำให้เกิดคลื่นดาบตัดผ่านต้นหญ้ามา
ยังดีที่ชั้นยกแขนมากันท้องได้ทัน เหลือเป็นรอยแดงบนแขน

[ก่าา!]

เจ็บนะเฮ้ย นี่มันคนละเรื่องกับเขี้ยวหมาป่าเลย
อาจจะช้าไปสักหน่อยแต่ก็ต้องดูสเตตัสก่อน

—————————————————————
〖โดซ โดกูลมัลด์〗
เผ่าพันธุ์ : เอิร์ธ・ฮิวม่า
Lv : 14/45
HP : 38/42
MP : 11/15
พลังโจมตี : 40+12
พลังป้องกัน : 28+6
พลังเวท : 17
ความคล่องแคล่ว : 22

เครื่องสวมใส่:
มือ : [ดาบยาว : D+]
ตัว : [เกราะทองแดง : D]

สกิลพิเศษ:
[ภาษากริช่า : Lv6]
[ทักษะดาบ : Lv2]

สกิลต้านทาน:
[ต้านทานการปนเปื้อนดวงจิต : Lv3]

สกิลทั่วไป:
[คลื่นกระแทก : Lv2] [เฟลมสแลช : Lv1] [ข่มขู่ : Lv3]

สกิลฉายา:
[ทหารฝึกหัด : Lv4]
—————————————————————

….อ้อ ท่าตะกี้ก็คงเป็น [คลื่นกระแทก] ล่ะมั้ง
ชื่อว่า โดซ เผ่าพันธุ์ ‘เอิร์ธ・ฮิวม่า’ งั้นเหรอ
หมายถึงเป็นมนุษย์ที่อยู่บนโลก?

ช่างเถอะ ท่าทางตอนนี้ชั้นจะถูกมองว่าเป็นศัตรูแล้ว
ทั้งที่ชั้นพยายามทำตัวเป็นมิตรแล้วแท้ ๆ
ระหว่างที่ชั้นกำลังโบกมือเพื่อแสดงว่าเป็นมิตร หมอนั่นก็ยิ้ม

[ก่าา ก่าาาก่า!] 

แล้วโดซก็ฟันมาอีกรอบ
ไม่ดีละ ตั้งใจจะฆ่ากันเต็มที่เลย ต้องรีบหนีก่อนแล้ว
เลเวลพวกนี้สูงกว่าชั้นมาก อาจจะตายทันทีเลยก็ได้

ชั้นยกแขนขึ้นมาป้องกันอีกครั้ง
ดีกว่าการโดนเข้าจัง ๆ กลางท้อง แต่ถ้าโดนเข้าบ่อย ๆ ก็คงยกแขนไม่ขึ้น

「Αποφάσεις αγοράς υπεραστικών έχει απομείνει για μένα!　φως μαγεία [ακτίνα]!」

ชายแก่คนนั้นเอาคฑาชี้มาทางชั้น
ไร้ความปราณี
ดวงตาคู่นั้นมองชั้นเป็นแค่เหยื่อตัวนึง

มีแสงพุ่งเข้ามา สว่างจนชั้นต้องหลับตาลง
ในตอนนั้นเองชั้นก็รู้สึกถึงความร้อนที่แล่นเข้ามาในร่างกาย

เป็นนักเวทงั้นเหรอ
ดูจากการแต่งตัว จากอาวุธก็คงเป็นอย่างอื่นไม่ได้
ไม่คิดว่าจะมีเวทมนตร์ด้วย

[ก่าา!]

ชั้นลงไปนอนด้วยความทรมาน

[ได้รับสกิลต้านทาน [ต้านทานมนตรา : Lv1] ]

ชั้นทิ้งระยะห่าง จะได้หนีได้
โธ่เว้ย น่าจะหนีตั้งแต่แรก

เพราะชั้นไม่ระวังเอง ตอนนี้ชั้นไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นมอนสเตอร์

ร่างกายหน่วงแปลก ๆ
สเตตัสตอนนี้บอกว่าชั้นติดสถานะชาอยู่

ทั้งสองคนค่อยเข้ามาหาชั้น ในขณะที่อีกคนวิ่งเข้ามา

「Δεν είναι εχθρότητα προς αυτό το δράκο!」

คราวนี้ผู้หญิงตะโกนขึ้น
เธออุ้มชั้นขึ้นมา เหมือนกำลังจะปกป้อง
ชั้นก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าพูดอะไรกันอยู่

ชายแก่เกาหัวแกรก ๆ ส่วนโดซเดาะลิ้นแล้วเก็บดาบไป
เธอช่วยชั้นไว้เหรอ..?

สาวน้อยคนนี้ลูบหัวชั้น

「Ανάκτηση μαγεία [υπόλοιπο]」

เธอพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นร่างชั้นก็ถูกปกคลุมด้วยแสง
อาการเจ็บก็เริ่มหายไป
เธอมองหน้าชั้นแล้วยิ้มออกมาด้วยความโล่งอก

「καλός？」

พูดภาษากริช่าสินะ ถึงจะไม่รู้ความหมายแต่ชั้นก็พอเข้าใจ
“ไม่เป็นอะไรนะ?”

คำพูดเหล่านั้นทำให้น้ำตาชั้นไหลออกมา
ดีใจจริงๆ

[ก่า…..]

ขอบคุณ นั่นคือสิ่งที่ชั้นพยายามจะบอก
เธอลูบหัวชั้นอีกครั้งราวกับว่าเข้าใจสิ่งที่ชั้นจะสื่อ

โดซเริ่มเร่งผู้หญิงคนนี้
เธอตอบกลับไปสั้น ๆ โดซกำลังจะตอบกลับมาแต่ชายแก่ก็ห้ามไว้ก่อน
แล้วทั้งโดซและชายแก่ก็เดินเข้าไปในป่า

เหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะยังเป็นห่วงอาการชาของชั้นอยู่
ถ้ามากันสามคน ทิ้งไว้แบบนี้จะดีเหรอ?