[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 72

　「งั้นเอาเป็น…..อิลเชีย*เป็นยังไงคะ? เป็นชื่อดอกไม้โปรดของฉันเองค่ะ」

　「ก่าาก่าาาห์!」

　ชั้นพยักหน้าสองครั้งให้กับข้อเสนอของมิเรีย

　ถ้าจะสื่อสารกับคนอื่น ชื่อมันก็จำเป็นจริงๆใช่มั้ยล่ะ

　ไว้ไปหาดอกอิลเชียหน่อยดีกว่า ดอกไม้แบบไหนเป็นที่มาของชื่อชั้นกันนะ

[ยืนยันใช้ชื่อ [อิลเชีย] หรือไม่?]

[※หากยืนยันแล้ว จะไม่สามารถเปลี่ยนได้อีก]

　หืม?

　[เสียงจากพระเจ้า] ตอบสนองด้วยแฮะ?

　ก็…….คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง?

[ยืนยันใช้ชื่อ [อิลเชีย] ]

　……ถึงเสียงพระเจ้ามันจะนิสัยเสียก็เถอะ คงไม่มีอะไรหรอก

　ชั้นเคาะหน้าผากเบา ๆ เพื่อสลัดความคิดแย่ ๆ ทิ้งไป

　「ก่าาห์!」

　ชั้นก้มหลังลงเพื่อให้มิเรียขึ้นมาง่ายขึ้น

　「ขะ ขอบคุณนะคะ คุณอิลเชีย」

　มิเรียก้มหัวลงเล็กน้อย แล้วก็ปีนขึ้นมา

　มีชื่อนี่ดีจริง ๆ

　คงเพราะชั้นไม่เคยได้คุยกับใครเลยจนถึงป่านนี้ พอโดนเรียกชื่อถึงรู้สึกซึ้งนาดนี้

　มาคิดดูดี ๆ ที่เคยคุยกับคนอื่นคงมีแค่ตอน [โทรจิต] กับลิงยักษ์สินะ

　ส่วนกับ [เสียงจากพระเจ้า] ชั้นไม่นับละกัน

　เหมือนคุยกับกระดาษ แถมชั้นก็ไม่ชอบอยู่ดี

　แต่ก็มีประโยชน์อยู่ล่ะนะ

　ถึงบางครั้งก็ให้ข้อมูลมาแบบลำเอียงก็มีเหมือนกัน

　พอวิ่งมาเริ่อย ๆ ก็เริ่มจะไม่รู้ทางแล้ว

　ชั้นไม่ค่อยได้มาแถวนี้บ่อย…..รู้สึกตรงนั้นจะเป็นตอนหนีจากแมงมุมยักษ์…..

　เอ ถ้าวิ่งไปเรื่อยๆ เลี้ยวข้างหน้าก็มีถ้ำ…….

　「กรรร!」

　มีเสียงร้องมาขัดความคิดของชั้น

　พอหันไป ก็เจอมาฮาร์วูล์ฟอยู่

　หมาป่าขนสีฟ้า มีกรงเล็บสีม่วงอ่อนยื่นออกมา จ้องมาทางเราด้วยดวงตาที่สามบนหน้าผากของมัน

　ตามตื้อจริงวุ้ย….

　ตอนนี้มันมีแค่ตัวเดียวคงรับมือไม่ยาก แต่หงุดหงิดนิดหน่อยที่รับค่าประสบการณ์ไม่ได้

　พวกแกจะยึดติดไปถึงไหนเนี่ย

　ถ้าแชร์ข้อมูลให้กันได้ก็น่าจะรู้ตัวได้แล้วว่าชนะไม่ได้น่ะ

　เช็คสเตตัสเรียบร้อย Lv ก็ไม่สูงมาก

　สกิลก็มีเหมือนตัวเก่า สถานะก็ยังอ่านไม่ได้เหมือนเดิม

　「กรรร!」

　「อ๊า!」

　มิเรียตกใจเสียงของมาฮาร์วูล์ฟจนเกือบจะตก ชั้นเลยเปลี่ยนท่ายืนเพื่อประคองไว้

　มันใช้โอกาสนี้เพื่อวิ่งเข้ามาประชิด

　สกิลของมันก็มี [กัด : Lv1] [ประกายเนตร : Lv2] [กรงเล็บเพลิง : Lv1]

　มีแค่ [ประกายเนตร] ที่ควรระวัง นอกนั้นเป็นสกิลระยะประชิด

　สกิลที่อ่านชื่อก็เข้าใจไม่น่ากลัวเท่าไหร่หรอก

　「ก่าาห์!」

　พอตะโกนไป มิเรียก็จับชั้นแน่นขึ้น

　ชั้นกระโดดขึ้นไปแล้วหลบการโจมตีของมาฮาร์วูล์ฟ

　กรงเล็บของมันติดไฟขึ้น แล้วฝ่าอากาศไป

　สกิล [กรงเล็บเพลิง] งั้นเหรอ

　เท่ดีนะ แต่ก็แค่นั้น

　ชั้นเตะเข้าไปที่หน้าของมาฮาร์วูล์ฟกลางอากาศ

　ถึงชั้นจะกังวลสกิล [ประกายเนตร] นั่นอยู่ แต่ถ้าปรับระดับสายตาก็คงไม่มีอะไรน่าห่วง

　「เอ๋ง!」

　ชั้นใช้หางจับตัวมันไว้ แล้วดึงขึ้นมา

　เล็งตรงส่วนหัวของมันก่อนจะเหวี่ยงหมัดลงไป

　สัมผัสได้ว่ากระดูกคอของมันหัก

　พอร่างของมันลงมาถึงพื้น มาฮาร์วูล์ฟก็แน่นิ่งไป

　จบเกม

　เพื่อไม่ให้เกิดแรงกระแทก ชั้นเลยย่อขาลงเล็กน้อย

　「ส-สุดยอดไปเลย…」

　พยายามไม่ให้ดีใจจนออกนอกหน้าเกินหลังโดนมิเรียชม

　ว่าแต่ทำไม……มันถึงเล็งเราอีกแล้วล่ะ?

　ท่าทางมิเรียก็ไม่รู้เรื่องมาฮาร์วูล์ฟด้วย…..หรือว่าชั้นกันแน่ที่เป็นเป้า

　ถ้าเกิดต่อไปจะโดนโจมตีอีก ชั้นกับมิเรียแยกกันจะดีกว่ารึเปล่า?

　ครั้งก่อนเราหนี ครั้งนี้มันมาตัวเดียว แต่ถ้าชั้นโดนรุมขณะที่มีมิเรียอยู่ด้วย เธออาจจะบาดเจ็บก็ได้

　แต่มันไม่ได้มีแค่มาฮาร์วูล์ฟ ป่านี้ยังมีมอนสเตอร์ตัวอื่นอีกมาก

　สเตตัสของมิเรียไม่พอที่จะเดินในป่านี้อย่างปลอดภัยได้หรอก

　ไม่มีวิธีไหนอื่นแล้วรึไงนะ?

　ชั้นเดินเลียบผาไปเรื่อย ๆ กลับมาเริ่มต้นใหม่

　จากตรงนี้ชั้นน่าจะไปถูกแล้ว

　คงไม่หลงทางแล้วล่ะ

　หมู่บ้านเองก็ไม่เล็กขนาดนั้น จากตรงนี้เดินไปอีกนิดก็คงเห็น

　ระหว่างที่ชั้นวิ่งไป ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันมหึมา

　เป็นมอนสเตอร์ตัวใหญ่ ระดับลิงยักษ์?

　ไม่ใช่ ใหญ่กว่านั้นอีก

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอน?

　ไม่สิ เจ้านั่นไม่ใช่ตัวที่จะออกเดินมาไกลขนาดนี้

　ดูท่ามันไม่ได้ไล่ตามเรา คงไม่ต้องกังวล

　ที่ไล่เราคือเจ้ามาฮาร์วูล์ฟต่างหาก

　มาทำไมตัวเดียวอีกเนี่ย

　เจ้ามาฮาร์วูล์ฟเหมือนจะกำลังพยายามซ่อนตัวให้ได้มากที่สุดอยู่

　มันคิดจะรอเพื่อนมาเยอะ ๆ แล้วค่อยโจมตีรึไง?

　ไหน ๆ ก็มาแล้ว กวาดมันให้เรียบเลยดีกว่า

*เรื่องชื่อ イルシア ในนิยายฉบับแปลอิงแบบลิขสิทธิ์ของ Seven Seas ใช้คำว่า Illusia ซึ่งผมจะไม่แก้ให้ตรงเพราะใช้คำนี้ไปหลายร้อยตอนแล้ว เลยมาแจ้งให้ทราบตรงกันครับ