[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 73

　ชั้นวิ่งไป โดยที่มีมาฮาร์วูล์ฟไล่ตามอยู่ข้างหลัง

　จะพามันไปถึงที่หมู่บ้านไม่ได้ เพราะงั้นก็ต้องหาที่สู้

　พวกมันเป็นมอนสเตอร์ระดับที่ต่อให้ชั้นแบกมิเรียอยู่ก็ยังจัดการได้

　ชั้นค่อย ๆ ลดความเร็วลงเพื่อล่อให้เข้าใกล้

　「ก่าห์」

　ชั้นส่งเสียงบอกมิเรียที่เกาะอยู่ข้างหลัง แล้วก็หันตัวกลับไปทันที

　พอพวกมันรู้ว่าถูกเจอตัว มันก็เลิกซ่อนแล้วโผล่ออกมาให้เห็น

　「กรรรรร!」

　กล้าดีนะแกเนี่ย

　แทนที่จะออกมา รีบ ๆ หนีไปซะจะดีกว่ามั้ง

　ก็เหมือนทุกที คือเลเวลมันไม่สูงมาก

　ชั้นเอาเนื้อพวกมันเป็นของฝากกิ้งก่าดำกับลิงแดงดีกว่า

　ชั้นพ่น [เบบี้เบรธ] ใส่มาฮาร์วูล์ฟที่กระโจนเข้ามาหาชั้น

　หลบไปด้านข้าง แล้วใช้หางปัดให้เสียหลัก

　มาฮาร์วูล์ฟลงไปกลิ้งอยู่กับพื้น แต่ก็ลุกขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว

　「กรรรรร!」

　เห่าเหมือนเดิม แล้วก็โจมตีเข้ามาเหมือนเดิม

　เป็นหุ่นยนต์รึไงกัน?

　ไม่รู้สิ ยังมีเลือดมีเนื้ออยู่นี่นา

　「ก่าาห์!」

　ชั้นใช้ [หมัดมังกร] โจมตีย้อนกลับไปหามาฮาร์วูล์ฟที่พุ่งเข้ามาโจมตีชั้น

　หมัดพุ่งขึ้นไปจากด้านล่าง อัดเข้าไปตรงคาง แล้วมันก็ล้มลงนอนตรงหน้า

　พวกแกนี่น่ารำคาญจริง ๆ

　คราวหน้าใช้พวกนี้เก็บค่าประสบการณ์ดีกว่า

　หมดรึยังนะ?

　ชั้นเงี่ยหูฟังเสียงรอบข้าง

　แล้วชั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ได้ยินก่อนหน้านี้ นี่มันตามชั้นมาเหรอ?

　ไม่สิ ไม่ใช่ชั้น…..

　หรือว่าเรากำลังมุ่งหน้าไปทางเดียวกันอยู่

　ไม่จริงน่า มันตั้งใจจะไปที่หมู่บ้านงั้นเหรอ!?

　ถ้าเป็นอย่างนั้น ชั้นก็ควรรีบไปส่งมิเรีย แล้วก็ไปหาต้นตอของเสียงฝีเท้านั่น

　คงต้องสู้กันสินะ

　ฟังจากเสียงแล้ว ต่ำสุดก็เป็นระดับ D

　บางทีอาจจะถึง C ก็ได้

　ถ้ามันอยู่ระดับทวินเฮด ชั้นคนเดียวเอาไม่อยู่แน่ ๆ

　ฟังจากเสียงฝีเท้า แต่ละก้าวห่างกะนพอสมควร แปลว่ามันไม่เร็วมาก…..

　บางทีชั้นอาจจะพอไล่ไม่ให้มันไปทางหมู่บ้านได้ก็ได้

　…….ตอนนี้ ข้อมูลมีไม่พอ

　ชั้นควรจะรีบพามิเรียไปส่งรึเปล่า?

　ที่รู้อย่างนึงคือไม่ใช่มอนสเตอร์ที่ชั้นจะไปสู้โดยที่มีมิเรียอยู่ด้วยได้

　ระหว่างที่ชั้นคิดอยู่ ก็รู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาหา

　โอ้ย บ้าจริง!

　มาฮาร์วูล์ฟมาอีกแล้ว!

　ตอนนี้ไม่ใช่วลามาเล่นกับพวกแกสักหน่อย!

　พอจัดการไปพวกนึง ก็มีอีกพวกนึงโผล่ออกมาจะได้ไม่คลาดสายตาจากเรางั้นเหรอ?

　คราวนี้มีห้าตัว….มาเป็นกลุ่ม

　ถ้าชั้นสู้แบบไม่ระวัง มิเรียก็อาจจะบาดเจ็บ แต่ถ้าสู้ยืดเยื้อเจ้ามอนสเตอร์ตัวใหญ่ยักษ์นั่นก็จะมาถึง

　จากเส้นทาง อีกสักพักมันจะต้องผ่านมาทางนี้แน่

　แต่ถ้าไปหมู่บ้านตอนนี้เลยก็จะกลายเป็นว่าฝูงหมาป่าไปหมู่บ้านแทน

　ถึงนั่นจะยังไม่ใช่สถานการณ์ที่แย่ที่สุด แต่ชั้นก็ไม่ควรจะมองโลกในแง่ดีนัก

　เจ้าบอสของพวกมันนี่โฉดจริง

　ก็คงแค่บังเอิญนั่นแหละ แต่ถ้ามันจงใจทำเพราะรู้นิสัยชึ้นคงต้องขอปรบมือให้สักที

　「ก่าาาห์!」

　ชั้นวิ่งไปทางตรงกันข้ามกับหมู่บ้าน แล้วคำรามออกมา

　ชั้นรู้นะว่าแกอยู่แถวนี้!

　ออกมาได้แล้วมาฮาร์วูล์ฟ

　ต่อให้มันมีเยอะ ชั้นก็รับมือมันได้ถ้าใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศเหมือนตอนในถ้ำเมื่อครั้งที่แล้ว ถ้ามิเรียอยู่ในที่ปลอดภัยชั้นจะอาละวาดเท่าไหร่ก็ได้ แต่ก่อนอื่นต้องดูระดับของศัตรูก่อน

　เพราะอาจจะมีมาฮาร์วูล์ฟเลเวลสูงปนอยู่ด้วยก็ได้

　ชั้นรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว เป็นคำตอบจากเสียงตะโกนของชั้น

　มากันแล้ว

　「อุฮิ ฮิฮิ ฮิฮิฮิฮิฮิ……」

　มีเสียงหัวเราะดังออกมาไปทั่วป่าอันเงียบสงบ หากไม่นับเสียงฝีเท้าที่ดังอยู่ไกล ๆ

　เสียงอันแหบแห้ง หยาบ และอ่อนแรง

　เสียงบางๆที่ลอยหายไปตามสายลม แต่ชั้นรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันหนักอึ้ง

　เสียงของ…..มนุษย์?

　จากซ้าย จากขวา จากรอบๆ มีร่างของมาฮาร์วูล์ฟค่อยๆโผล่มา

　หนึ่ง สอง สาม……สี่

　แล้วมาฮาร์วูล์ฟตัวใหญ่ก็ค่อยๆเดินออกมา

　บนหลังของมัน มีชายผอมซูบนั่งอยู่

　เสื้อผ้าเปรอะเปื้อนไปด้วยดิน บางส่วนถูกฉีดขาดออก

　ดาบที่เหน็บอยู่ตรงเอวก็สนิมขึ้นเขรอะ

　มองมาทางเราด้วยสายตาเหม่อลอย

　ในมือข้างหนึ่งถือก้อนดินกลม ๆ เอาไว้

　นั่นมัน…….อะไรน่ะ?

　นี่มันเรื่องอะไรกัน?

　ถึงแม้จะช้าไปสักหน่อยกว่าจะรู้สึกตัว แต่ชั้นรู้จักหมอนั่น

　ชายผอมซูบที่นั่งอยู่บนหลังของมาฮาร์วูล์ฟ คือคนเดียวกันกับที่มิเรียตามหา นั่นคือโดซไม่ผิดแน่