[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 77

　ตรงใกล้ ๆ กับหอสังเกตการณ์เหมือนจะเป็นใจกลางหมู่บ้าน มีบ้านตั้งเรียงราย แล้วก็มีบ่อน้ำอยู่ด้วย

　ที่นี่ไม่เหมือนกับทุ่งก่อนหน้า มีเสียงกรีดร้องของชาวบ้านดังมาจากทุกที่

　โดยเฉพาะตรงหน้าหอคอยกลางหมู่บ้าน มีชาวบ้านกลายคนนอนบาดเจ็บอยู่ โดยมีโดซยืนอยู่ตรงกลาง

　ตรงเท้าของโดซมีก้อนดินวางอยู่ นั่นคือไข่ของลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　ดาบของโดซถูกดึงออกจากฝัก ไม่รู้ว่ามันพังออกหรือว่าโดซทิ้งไปกันแน่ แต่ตอนนี้คมดาบก็ออกมาแล้ว

　คนรอบๆต้องโดซเจ้านั่นฟันเอาแน่ ๆ

　แทนที่จะบอกว่าฟัน ดาบขึ้นสนิมแบบนั้นเรียกว่าฟาดจะถูกกว่า

　ถ้าโดนดาบแบบนั้นเข้า คงโดนคว้านเนื้ออกมาแทน

　「วางอาวุธลงซะ! แกคิดจะทำอะไรกันแน่!?」

　ชาวบ้านสามคนถือธนูไว้ในมือ ชี้ไปทางหัวโดซ

　โดซหยุดนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะวิ่งไปหาสามคนนั้น

　「ฮิฮิ ฮิฮิฮิฮิฮิ!」

　「อย่าลังเล! ยิงเลย!」

　ลูกธนูถูกยิงออกไปเมื่อชาวบ้านคนหนึ่งตะโกนขึ้น

　โดซใช้ดาบปัดลูกธนูออกไป

　แม้จะมีดอกนึงปักเข้าที่หัวไหล่ แต่โดซก็ยังวิ่งไม่หยุด

　ดาบขึ้นสนิมฟาดฟันลงไปบนร่างของชาวบ้านทั้งสาม

　ถ้าจะให้อธิบาย คงไม่มีคำอื่นนอกจากนักดาบบ้าคลั่ง

　ชาวบ้านทั้งสามถูกจัดการลงอย่างง่ายดาย โดยที่โดซปักดาบลงไปบนหลังของคนสุดท้าย

　เขาตะโกนออกมาอีกครั้ง ก่อนจะสิ้นลมหายใจ

　ถึงเขาจะไม่มีสกิลอะไร แต่สเตตัสก็สูงกว่าชาวบ้านอยู่มาก

　ถึงจะมีสามคนมาช่วยหยุด แต่สุดท้ายก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ถืออาวุธเท่านั้น

　「ฮะฮ่า ฮิฮิฮิฮิฮิ!」

　พอโดซสังเกตเห็นชั้น เขาก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

　เหมือนกับว่ารอชั้นอยู่

　「ก่าห์!」

　ชั้นส่งเสียงไปเพื่อบอกให้เกรกอรีลงจากหลัง

　เกรกอรีกำลังจะพูดว่า「ไอ้หมอนั่น ชั้นจะ….」แต่ก็หยุดไปกลางคัน

　เกรกอรีมีแผลตรงขาอยู่

　แถมเกรกอรีเองก็รู้ตัวดีว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้มาก

　เลเวลของโดซมีมากกว่าเกรกอรีอยู่มาก

　ถึงระหว่างที่โดซหายตัวไปเลเวลเขาจะเพิ่มขึ้น แต่ดูท่าแล้วเกรกอรีคงสู้โดซไม่ได้ตั้งแต่ก่อนจะหายตัวไปแล้ว

　ถึงจะฟังดูไม่ดี แต่ถ้าสู้กันตัวต่อตัวแล้ว เกรกอรีคงทำอะไรโดซไม่ได้เลยสักนิด

　ชั้นตรวจสอบสถานการณ์ของหมู่บ้าน

　มีทั้งพวกที่กำลังวิ่งหนี พวกที่ดูอยู่ไกล ๆ พวกที่บาดเจ็บจนขยับไม่ได้ พวกที่กำลังแบกคนบาดเจ็บ และอีกมาก

　เกรกอรีพยายามอธิบายให้ชาวบ้านคนอื่นขณะชี้มาทางชั้น

　ถึงแม้ความกังวลในสายตาของชาวบ้านยังมีอยู่ แต่ก็เลือนหายไปบ้างแล้ว

　ตอนนี้โดซทิ้งไข่ไว้ใต้หอคอยกลางหมู่บ้าน

　ถึงชั้นอยากจะไปเอาไข่มันมา แต่ถ้าปล่อยโดซไว้ตอนมีคนบาดเจ็บเพิ่มอีกแน่

　ก่อนหน้านั้นต้องจัดการโดซซะก่อน

　「ฮิฮิ ฮะฮ่า!」

　พอชั้นเดินเข้าไป โดซก็แทงดาบเข้ามา

　ชั้นใช้หัวรับเอาไว้ตรง ๆ

　เมื่อเห็นเช่นนั้นโดซก๋ยิ้มออกมา แต่แล้วเกล็ดของชั้นก็สะท้อนดาบกลับไป

　ดาบที่เต็มไปด้วยสนิมแบบนั้นทำอะไรเกล็ดนี้ไม่ได้หรอก

　「อะ อ๋า?」

　โดซก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย ก่อนที่ชั้นจะวิ่งเข้าชน

　「กะฮ่า!」

　ร่างของโดซกระเด็นไป พร้อมส่งเสียงเหมือนกระดูกหักออกมา

　หัวของเขาชนเข้ากับฐานหอคอย

　[HP : 9/68]

　ชั้นพยายามทำให้เขาหมดสติ

　แต่โดซก็ยังจับดาบในมือไว้แน่น

　กลับกัน โดซกลับลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วทั้งที่โทรมไปทั้งตัว

　การเคลื่อนไหวเหมือนกับหุ่นเชิดที่โดนชักใยอยู่ไม่มีผิด

　โดซอ้าปากออก แต่ไม่มีคำพูดใดๆออกมา

　จากนั้นก็ก้มตัวลง แล้วก็เริ่มวิ่งด้วยสองแขนกับสองขา

　โดซใช้ดาบปักพื้นในการวิ่ง พุ่งเข้าไปจับตัวเด็กที่บาดเจ็บคนหนึ่งไว้ แล้วกลิ้งไปบนพื้น

　「มะ ไม่นะ! ช่วยด้วย! ใครก็ได้!」

　「ฮะฮ่าฮ่าฮ่า!」

　ร่างกายแบบนั้น เคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไงกัน?

　บางทีหมอนั่นอาจจะไม่มีความรู้สึกเจ็บแล้วก็ได้

　โดซเอาดาบจ่อไว้ที่ท้องของเด็กคนนั้น แล้วก็ค่อย ๆ แทงลงไป

　เสียงร้องของเด็กดังก้องไปทั่ว

　พอชั้นพยายามเดินเข้าไปช้า ๆ โดซก็ใส่แรงกับดาบมากขึ้น

　เลือดเริ่มไหลออกมาจากปากของเด็กคนนั้น เสียงร้องก็ค่อย ๆ แผ่วลง

　「ฮิฮิ ฮิฮิฮิฮิ!」

　มันจับตัวประกันไว้

　ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ลิตเติ้ลร็อคดรากอนต้องมาถึงก่อนแน่ๆ

　ระหว่างที่ชั้นคิดเรื่องลิตเติ้ลร็อคดรากอน นัยน์ตาของโดซก็ดูจะมีพลังขึ้นมา

　ไม่คิดว่าจะไปเก็บมาได้เลย

　ถ้าชั้นโจมตีโดซหรือพยายามไปเอาไข่ล่ะก็ เด็กนั่นถูกฆ่าแน่

　แต่ปล่อยไว้เด็กก็ไม่ปลอดภัย แถมลิตเติ้ลร็อคดรากอนก็จะเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว

　โดซจับตัวเด็กไป โยนดาบในมือทิ้งแล้วหยิบไข่ขึ้นมา

　ต่อให้โยนอาวุธทิ้งไป ชั้นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

　ถึงจะแค่มือเปล่า แต่ถ้าจะฆ่าจริง ๆ ยังไงชั้นก็ช่วยไม่ทัน

　โดซหนีบคอเด็กเอาไว้ด้วยแขนซ้ายพร้อมกับไข่

　แล้วก็ปีนบันไดของหอคอยขึ้นไปทั้งๆอย่างนั้น

　แม้การเคลื่อนไหวจะติดขัด แต่ก็เร็วอยู่ดี

　ตอนนี้เด็กไม่มีแรงจะส่งเสียงร้องแล้ว เพราะถูกรัดคอเอาไว้ สีหน้าก็ซีดลง ลิ้นห้อยออกมาปาก

　ทุกคนในหมู่บ้านต่างก็ส่งเสียงออกมาด้วยความหวาดหวั่น

　「ก่าาาาาห์!」

　ชั้นวิ่งไปที่หอคอย แล้วก็ดึงส่วนล่างของบันได

　บันไดนั้นเป็นเพียงท่อนไม้ผูกกันด้วยเชือกที่ห้อยมาจากด้านบน

　ถ้าชั้นดึงจากข้างล่าง ต้องทำให้โดซเสียหลักได้แน่

　ทันใดนั้น ร่างของเด็กก็ร่วงลงมา

　ชั้นรีบปล่อยมือจากบันได แล้วรับตัวเด็กไว้

　โดซใช้โอกาสนี้เพื่อปีนบันไดด้วยความเร็วที่มากขึ้นกว่าเดิม

　หมอนั่นมันจงใจโยนเด็กลงมา

　ถึงเด็กจะบาดเจ็บหนัก แต่ก็ยังไม่ตาย

　ดูจาก HP ที่เหลืออยู่ ต้องรอดได้แน่

　ทีนี้ก็ไม่มีตัวประกันแล้ว

　แต่โดซก็ไปถึงยอดหอคอยด้วยเหมือนกัน

　ครั้งนี้ล่ะ จบกันจริงๆสักที

　「ฮิฮิฮิ….ฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!」

　เสียงหัวเราะของโดซดังก้องไปทั่ว

　ーโดยมีเสียงฝีเท้าดังมาเป็นคำตอบ

　「โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก!」

　เสียงคำรามอันแสนคุ้นเคย

　สุดท้ายก็ไม่ทันเวลา

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนมาถึงหมู่บ้านแล้ว

　หมอนั่นปีนหอคอยไปเพื่อโชว์ให้ลิตเติ้ลร็อคดรากอนเห็นไข่ของมันงั้นเหรอ?

　ถึงดูเหมือน่าจะไมมีสติแล้ว แต่สิ่งที่ทำไปก็มีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนอยู่

　แต่ถ้าชั้นเอาไข่กลับมาได้ อาจจะยังพอหยุดลิตเติ้ลร็อคดรากอนได้

　「ฮ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!」

　โดซยกไข่ขึ้นเหนือหัวด้วยสองมือ จงใจยั่วโมโหลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　หลังจากนั้น ก็เดินถอยหลังไปเรื่อย ๆ ปีนข้ามรั้วที่ตั้งไว้รอบยอดหอคอย

　แล้วร่างของโดซก็ร่วงลงมาพร้อมกับไข่ในมือ

　ชั้นรีบวางเด็กลง วิ่งไปพร้อมยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อรอรับ แต่ก็ไปไม่ทัน

　หัวของโดซกับไข่ของลิตเติ้ลร็อคดรากอนหล่นกระแทกลงพื้นพร้อม ๆ กัน ส่งเสียงดังลั่น

　เนื้อในไข่กับหัวโดซกระจายไปทั่ว

　แล้วลิตเติ้ลร็อคดรากอนคำรามออกมาอีกครั้ง

　เป็นเสียงคำรามที่ดุดันและเกรี้ยวกราดยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ