[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 78

　มีหลายคนรีบหนีไปเมื่อเห็นลิตเติ้ลร็อคดรากอนเดินมา แต่ก็ยังมีคนเหลืออยู่อีกมาก

　มีทั้งคนที่พยายามจับตัวโดซ แล้วก็คนที่พยายามไล่ลิตเติ้ลร็อคดรากอนไป

　หลายคนยังอยู่ที่นี่เพราะต้องคอยช่วยเหลือคนบาดเจ็บและครอบครัว

　ถ้ามันอาละวาดในที่แบบนี้ จะต้องเป็นโศกนาฏกรรมแน่

　เจ้านี่มันมีสกิล [สั่นสะเทือนผืนดิน] อยู่ด้วย

　ทำลายพื้นดิน สกิลวงกว้าง

　ถึงความเสียหายจะไม่ถึงขั้นเรียกว่าทำลายล้าง แต่ถ้ากับคนธรรมดา แค่นั้นก็เกินพอแล้ว

　ก่อนที่ชั้นจะลงมืออะไร ก็เช็คสเตตัสของลิตเติ้ลร็อคดรากอนก่อน

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ลิตเติ้ลร็อคดรากอน

สถานะ : คลั่ง (สูง)

Lv : 24/55

HP : 262/262

MP : 93/117

พลังโจมตี : 183

พลังป้องกัน : 248

พลังเวทย์ : 107

ความคล่องแคล่ว : 54

ระดับ : C

สกิลพิเศษ:

[เกล็ดมังกร : Lv4] [เสริมพลังลมหายใจ : Lv2]

[ฟื้นฟู HP อัตโนมัติ : Lv2] [ธาตุดิน : Lv–]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานธาตุไฟ : Lv5] [ต้านทานกายภาพ : Lv3]

[ต้านทานมนตรา : Lv4]

สกิลทั่วไป:

[แซนด์เบรธ : Lv4] [กัด : Lv4] [กรงเล็บดิน : Lv4]

[รักษาร่าง : Lv3] [สั่นสะเทือนผืนดิน : Lv4] [สโตนเพรส : Lv6]

[เคลย์ : Lv1] [ดรากอนเทล : Lv1]

สกิลฉายา:

[วิวัฒนาการขั้นสุดท้าย : Lv–]

—————————————————————

　อย่างที่คิด พลังของมันเพิ่มขึ้นมากนับตั้งแต่ตอนนั้น

　สเตตัสของมันเทียบกับทวินเฮดแล้วทำให้มันเป็นเจ้าตูบน้อยไปเลย

　ถึงมันจะมีพลังป้องกันสูงเป็นพิเศษ แต่พลังโจมตีนั่นก็ยังน่ากลัวอยู่ดี

　สเตตัสอย่างเดียวที่มีน้อยคือความเร็วของมัน แต่ก็ไม่ได้ช้าเป็นเต่าขนาดนั้น

　ช้ากว่ามาฮาร์วูล์ฟ แต่เร็วกว่าชาวบ้านทั่วไป

　แถมยังมีสกิลวงกว้างมาปิดเรื่องความเร็ว เพราะงั้นจะใช้วิธีตีแล้วชิ่งก็ไม่ได้

　แต่ยิ่งสู้ยือเยื้อ ก็ยิ่งมีชาวบ้านโดนลูกหลงเพิ่มขึ้นไปด้วย

　เป็นสถานการณ์ที่แย่ที่สุด

　ชั้นน่าจะฆ่าโดซซะตั้งแต่ตอนเจอครั้งแรก

　ไม่สิ ตอนชั้นพุ่งชนถ้าตั้งใจฆ่าก็มีโอกาสไปเอาไข่มาแท้ ๆ

　สุดท้าย รู้อะไรก็ไม่สู้รู้งี้

　หรือเพราะว่าชั้นพยายามเลี่ยงไม่ฆ่าคน เพราะอยากให้หมู่บ้านยอมรับชั้น?

　นี่คือผลที่ตามมาสินะ?

　「ก่าาห์!」

　ชั้นคำรามเพื่อสลัดความคิดในหัวทิ้งไป

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนหันมามองชั้น แล้วก็เห็นซากที่เหลืออยู่ของไข่

　「โฮกกกกกกกกก!」

　มันยกเท้าหน้าขึ้น กระทืบลงไปบนพื้น

　ชั้นรู้สึกว่าพื้นรอบ ๆ ตัวเริ่มสั่นขึ้น

　และไม่ใช่แค่ครั้งเดียว

　มันยังคงกระทืบซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า

　สกิลที่ชั้นไม่อยากให้มันใช้กลางหมู่บ้านที่สุด [สั่นสะเทือนผืนดิน]

　พื้นดินแตกออก ทำให้ชาวบ้านบางคนตกลงไประหว่างรอยแยก

　เสียงร้องดังไปทั่วทุกหนแห่ง

　หลายคนที่ขยับไม่ได้ขอร้องให้คนอื่นช่วย ขณะที่บางคนก็เขย่าร่างที่ไร้ชีวิตไปมา

　เด็กคนหนึ่งพยายามจะช่วยคนที่ดูเหมือนปู่ของเขา แต่แล้วก็วิ่งหนีไป

　ชายแก่ได้แต่ยื่นมือไปหาหลานของเขาที่วิ่งหนีไป

　ชั้นกระโดดขึ้นไป แล้วกางปีกออก ตรงเข้าไปหาลิตเติ้ลร็อคดรากอนที่ตัวใหญ่กว่าชั้นเกือบสองเท่าได้

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนเหวี่ยงหางของมันมาหาชั้น

　ชั้นลดปีกลง ทิ้งตัวไปด้านล่างเพื่อหลบการโจมตี

　ใช้น้ำหนักตัว เล็งไปที่ด้านขวาของตัวมันแล้วใช้ [กรงเล็บอัมพาต] จนเกิดเป็นรอยลากยาวบนตัว…….นั่นคือสิ่งที่คิดไว้

　แต่กรงเล็บของชั้นเจาะไม่เข้า

　ถึงจะน่าหงุดหงิด แต่ชั้นก็ร่อนไปต่อเพื่อหาที่ลงเหมาะ

　แล้วก็เช็ค HP ของลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　ดาเมจที่ทำเรียกว่าแทบจะไม่เข้าเลยก็ได้

　แถมโดนสกิลฟื้นฟูอัตโนมัติของมันรักษาจนหายทันทีอีกต่างหาก

　ชั้นวางแผนกับสกิลทั้งหมดที่มี

　พลังของ [กลิ้ง] หรือ [หมัดมังกร] ไม่พอทั้งคู่……

　[คมเขี้ยวพิษ] ?

　ไม่ได้ เขี้ยวของชั้นเจาะไม่เข้า แถมต่อให้ทำได้ สถานะระดับต่ำก็คงทำอะไรสกิลฟื้นฟูอัตโนมัติไม่ได้อยู่ดี

　[นัทแครกเกอร์] ก็ใช้ได้ถ้าอีกฝั่งมีน้ำหนักเหมาะสม อย่างลิตเติ้ลร็อคดรากอนชั้นแบกขึ้นไปไม่ได้

　ไม่มี

　ไม่มีวิธีไหนเลยที่ชั้นจะฝ่าพลังป้องกันของมันไปได้

　ชั้นลงตรงข้างหลังมัน

　ชั้นอยากใช้โอกาสนี้ทำอะไรสักอย่าง

　แต่ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เลย

　ระหว่างที่ชั้นมัวแต่คิด ลิตเติ้ลร็อคดรากอนก็ยกเท้าขึ้น แล้วกระทืบลงพื้น

　พื้นดินสั่น แล้วแผ่นดินก็แยกออกอีกครั้ง

　ชั้นที่อยู่ตรงขาหลังของมัน โดนแรงกระแทกเข้าไปเต็ม ๆ จนกระเด็นไป

　ชั้นม้วนตัวเข้ากลางอากาศ ทำให้เลี่ยงไม่ให้หัวกระแทกพื้นได้

　ต้องขอบคุณที่ชั้นใช้ [กลิ้ง] เป็นประจำ

　แต่เมื่อชั้นกลับสู้ท่าตั้งปกติแล้วมองหาลิตเติ้ลร็อคดรากอน ก้อนหินขนาดยักษ์ก็พุ่งเข้ามาจากด้านข้าง

　นั่นคือหางของมัน

　「ก่าาาห์!」

　สติชั้นหายไปชั่วครู่เมื่อโดนโจมตีเข้าไป

　เลือกจำนวนมากไหลออกมาจากปาก

　ไม่ต่างอะไรกับการโดนแส้ที่ทำจากหินฟาดเข้ากลางตัว

　[พลังโจมตี : 183] ไม่ได้มีไว้เล่น ๆ

　ทั้งพลังโจมตี พลังป้องกัน มันสูงเกินกว่าที่ชั้นเคยเห็นมา

　ถึงชั้นจะข้ามสะพานแห่งความตายมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกโจมตีแบบนี้

　ชั้นกัดปลายลิ้นไว้ เพื่อคงสติไม่ให้หลุดไป

　ชั้นมองขึ้นไปหาลิตเติ้ลร็อคดรากอน ตัวตนของมันดูยิ่งใหญ่กว่าเมื่อกี้นี้มาก

　มันยกหางขึ้นอีกครั้ง และเหวี่ยงมาหาชั้นที่กำลังดิ้นรนอยู่

　พอกำลังจะก้าวขาหลบ ตรงส่วนท้องก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาแบบฉับพลัน

　ความเสียหายจากเมื่อกี้มันมากเกินไป

　อาการชา ความเจ็บปวดกลับมาทิ่มแทงชั้นอีกครั้ง

　เพราะถูกความเจ็บปวดขวางไว้ ทำให้ชั้นหลบไม่ทัน

　ขณะที่คิดว่าจบสิ้นแล้ว การเคลื่อนไหวของลิตเติ้ลร็อคดรากอนก็หยุดลง

　มันหันหน้าไปมองทางอื่น

　「สู้ต่อไป! ช่วยมังกรดำโจมตีซะ!」

　「นี่คือหมู่บ้านของเรา!」「ถึงไม่รู้ว่าจะได้ผลรึเปล่า แต่มันก็ต้องมีจุดอ่อนบ้างล่ะ!」

　ชาวบ้านหลายคนหยิบอาวุธขึ้นมาโจมตีใส่ลิตเติ้ลร็อคดรากอน โดยมีเกรกอรีเป็นคนนำ