[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 79

　ชาวบ้านยืนเรียงกัน ง้างธนูเตรียมพร้อมไว้

　แล้วลูกธนูกว่าสิบดอกก็พุ่งออกไปพร้อมกัน แต่ไม่มีดอกไหนผ่านผิวของมันได้เลย

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนหันหน้ามาหาชาวบ้าน แล้วยกหางขึ้น

　เกรกอรีใช้โอกาสนี้รีบเข้าไปหามัน

　「เอาไปกินซะ!」

　เกรกอรีแทงหอกเข้าไปตรงเท้าของลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　อันนั้นก็โดนผิวมันปัดออกมาเหมือนกัน

　แต่มันก็มองไปหาเกรกอรีอย่างไม่พอใจ

　มันละสายตาไปจากชั้นทันที

　ถ้ามองจากมุมมองของลิตเติ้ลร็อคดรากอน ชั้นก็คงไม่ต่างจากปลาซิวตัวนึง

　ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดหรืออะไร

　แต่ชั้นขอขอบคุณแกจากใจจริงเลย

　「ก่าาาห์!」

　ชั้นลุกขึ้นด้วยแรงทั้งหมดที่มี แล้วทนเจ็บวิ่งไป

　เหยียบร่างของลิตเติ้ลร็อคดรากอน กระโดดขึ้นสูง

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนที่รู้สึกตัวช้าไป ถูกชั้นเตะอัดหน้าเข้าไปจัง ๆ

　「โฮกกกกกกก!」

　ได้ผลด้วยเเฮะ

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนส่ายคอของมันไปมาอย่างรุนแรง

　ส่วนสำคัญที่เชื่อมระหว่างหัวกับหัวใจของสิ่งมีชีวิต

　จุดอ่อนของมันคือตรงคอที่ผิวบางกว่าส่วนนตัวอยู่มากนัก

　ถ้าเล่นตรงหัวมันได้ คอจะต้องเอนไปตามน้ำหนักหัวของมันด้วย

[เลเวลของสกิลฉายา [ทรหด] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 2]

[เลเวลของสกิลฉายา [วีรบุรุษตัวน้อย] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]

　ที่เพิ่มขึ้นก็ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้มีประโยชน์ขนาดนั้น

　เลิกคิดเรื่องเล็กน้อยระหว่างสู้ดีกว่า

　ชั้นตั้งหลักกลางอากาศ แล้วลงพื้นตรงหน้าลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　สายตาของเราจ้องหากัน

　「กร…….ก่าาห์!!」

　ลิตเติ้ลร็อคดรากอนที่จ้องมาทางชั้น คำรามขึ้นอีกครั้ง

　แล้วในดวงตา ก็โดนลูกธนูปักเข้า

　「สะ สำเร็จ! ตรงตา! เล็งที่ตามัน! ชั้นกับอิลเชีย….กับลูกมังกรนั่นจะช่วยดึงความสนใจไว้เอง!」

　「อา!」  「เข้าใจแล้ว!」

　อาจจะทำได้ก็ได้

　ถึงสเตตัสเราจะต่างกันมาก แต่ถ้าร่วมมือกันอาจจะจัดการมันได้

　ชั้นเช็คสเตตัสของลิตเติ้ลร็อคดรากอน เพื่อคำนวณความเสียหาย ว่าต้องโจมตีอีกกี่ครั้ง พร้อมกับคอยระวังไม่ให้มันโจมตีชาวบ้าน

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : ลิตเติ้ลร็อคดรากอน

สถานะ : คลั่ง (สูง)

Lv : 24/55

HP : 241/262

MP : 81/117

—————————————————————

　ชั้นอึ้งไปชั่วขณะ

　การโจมตีสองครั้งเมื่อกี้ลดไปแค่ 21 HP?

　ถ้าคำนวณง่าย ๆ ชั้นก็ต้องฟาดหัวมันอีกสิบที เเละต้องยิงตามันอีกในจำนวนครั้งที่เท่ากัน

　ไม่ใช่แค่นั้นด้วย

　นอกจาก HP มันจะสูงมากแล้ว ยังมีสกิล [รักษาร่าง] อีก

　สรุปก็คือ ยังไงก็ไม่พอ

　ชั้นเห็นลิตเติ้ลร็อคดรากอนใส่แรงเข้าไปที่ขาของมัน

　[สั่นสะเทือนผืนดิน] กำลังจะมาอีกแล้ว!

　「ก่าาาห์!」

　ชั้นหันไปตะโกนใส่ชาวบ้านที่สู้อยู่

　พอได้ยินชั้นเตือน ทุกคนก็ถอยห่างออกไปจากลิตเติ้ลร็อคดรากอน

　เท้าของลิตเติ้ลร็อคกระแทกลงบนพื้น

　พวกคนที่ใช้ธนูนั้นปลอดภัยเพราะอยู่ห่าง แต่เกรกอรีที่ใช้หอกในแนวหน้าหนีไม่พ้น

　ถ้าโดน [สั่นสะเทือนผืนดิน] ในระยะประชิดขนาดนั้น อันตรายแน่

　ชั้นวิ่งไปหาเกรกอรี แต่ก็สายเกินไป

　พื้นดินรอบ ๆ ลิตเติ้ลร็อคดรากอนเปลี่ยนแปลงไปทันที

　เกรกอรีตกอยู่ระหว่างรอยแยกของพื้นดิน ส่วนบนของร่างกายบิดเบี้ยวไปจนเสียรูป

　「อ…อึก…」

　เสียงกระดูกหักดังขึ้นมา พร้อมกับเสียงโอดครวญของเกรกอรี

　บาดแผลขั้นอันตราย

　ถ้ายังสู้กันต่อ เกรกอรีไม่มีทางรอด

　ชาวบ้านที่ถอยไปตอนชั้นเตือน ก็ไม่ได้ไม่เป็นอะไรซะทีเดียว

　บ้างก็นอนอยู่บนพื้น บ้างก็บาดเจ็บ

　เป็นไปไม่ได้

　ไม่ว่าชั้นจะดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อย

　ชั้นพยายามเดินเข้าไปหาเกรกอรี แต่ก็โดนลิตเติ้ลร็อคดรากอนฟาดหางใส่อีกครั้ง

　กระเด็นจนไปชนกับบ้านหลังหนึ่ง ความเจ็บปวดกระจายไปทั่วทั้งร่าง

　HP ของชั้นลดลงจนถึงขีดต่ำสุดแล้ว

　ในหัวมึนไปหมด

　สายตาเริ่มพร่ามัว ข้างในลำคอก็รู้สึกแห้งอย่างมาก

[รีบหนี] [ไป]

　อา ก็ว่าอะไร เสียงพระเจ้านี่เอง

　รู้สึกคุ้น ๆ จังแบบนี้

[รีบ] [หนี] [ไป]

　น่าคิดถึงจังเลยนะ

　ถ้าจำไม่ผิด ครั้งที่แล้วก็เป็นตอนเจอกับลิตเติ้ลร็อคดรากอนเหมือนกัน

　ทั้งที่ทั้งเลเวลกับสเตตัสก็เพิ่มมาตั้งขนาดนี้ สุดท้ายก็ชนะไม่ได้อยู่ดี

　ไม่สิ อย่างน้อยก็ทำดาเมจได้นิดหน่อยแล้วนะ

[เลเวลของสกิลพิเศษ [เสียงจากพระเจ้า] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]

[สามารถใช้ [ลาปลาซ] เพื่อดูผลการจำลองอย่างง่ายโดยใช้ MP ได้แล้ว]

　หือ? เลเวลสกิล [เสียงจากพระเจ้า] เพิ่มงั้นเหรอ?

　ตอนนี้เนี่ยนะ?

　แต่ต่อให้เพิ่มตอนนี้…….

[ยังไงเธอ] [ก็จะไม่หนีสินะ]

　หา?

　พี่งเคยได้ยินพูดตรงๆแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย

[น่าเสียดาย] [แม้ว่าจะคาดการณ์ไว้แล้ว] [แต่คงถึงเวลาต้องจากลา]

[เพราะตัวตนของเธอพิเศษ] [การจับตาดูถึงได้น่าสนุก]

[แต่ว่า] [ก็คิดไว้แล้วว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นสักวัน]

　…..อะ อะไรเนี่ย

　นี่เพิ่มเลเวลของ [เสียงจากพระเจ้า] เพื่อจะบอกเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ!?

[แม้จะเร็วไปสักนิด] [แต่ก็ใช่แล้วล่ะ]

[ไม่ใช่เวลาที่ควรรู้] [มันสำคัญด้วยรึ?]

　ตัวอักษรถูกยัดเยียดเข้ามาในหัว

[จะขอพูดให้ชัดเจน] [ถ้าไม่หนีไปตอนนี้]

[ก็ไม่มีทางรอดอื่นแล้ว]

　อย่ามาคิดเอาเองฝ่ายเดียวสิ!

　น่ารำคาญจริง!

[เช่นนั้น] [ก็พักผ่อนได้แล้วล่ะ]

[พอได้เฝ้าดู] [เธอแล้ว] [ไม่เคยเบื่อเลย]

　แล้วแกเป็นอะไรกันแน่เล่า!?

[สกิลพิเศษ [เสียงจากพระเจ้า : Lv4] ไม่สามารถอธิบายได้]

　พอชั้นถามไป ตัวอักษรที่เขียนแบบเป็นทางการปลอม ๆ ก็โผล่ขึ้นมา

　[เสียงจากพระเจ้า] ก็เงียบไปในที่สุด

　ชั้นเห็นลิตเติ้ลร็อคดรากอนเดินเข้ามาอยู่ลาง ๆ

　ชั้นกัดแขนตัวเองเพื่อดึงสติกลับมา

　พยายามยืนขึ้นด้วยขาที่อ่อนแรง