ตอนพิเศษ 18
กีกับซานา ท่องเที่ยวเมืองมนุษย์ (ตอน1)
เอลฟ์และมนุษย์ก็เริ่มติดต่อคบหากันมาเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว และเอลฟ์ที่มายังดินแดนของมนุษย์ก็จะได้รับห้องพักส่วนตัวในปราสาทเฮลิฟาลเต้
“เฮ้อ ไม่มีเรื่องสนุกๆบ้างเลยเหรอ”
ในห้องรับรองสำหรับแขกห้องหนึ่ง กีนอนแผ่อยู่บนเตียง มองไปบนเพดานอันว่างเปล่า หลังจากเหตุการณ์ล่าสุดที่เขาได้รับมอบหมายมาจากเซเลนให้ไปจัดการกับชายชราผู้ชั่วร้ายในครั้งก่อน ก็เหลือแต่การพูดคุยค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้ากับเฮลิฟาลเต้ตามปรกติเท่านั้น ถึงการได้อยู่อย่างเงียบสงบจะเป็นเรื่องดี แต่ถ้ามากเกินไปก็ทำให้เริ่มเบื่อขึ้นมาได้
“งั้น เดี๋ยวจะบอกเรื่องน่าสนุกให้ฟัง เอาไหม?”
“เหวอ!?”
อาจเป็นเพราะปล่อยตัวตามสบายมากเกินไป กีจึงไม่รู้สึกตัวว่ามีคนอื่นเข้ามาใกล้ แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังคิดว่าลดความระวังลงไปมากจริงๆ แต่เจ้าของเสียงที่ทัก กับรูปร่างที่เห็นก็คือคนที่เขาคุ้นเคย ซานา
“จะเข้าห้องคนอื่นก็เคาะประตูด้วยสิ”
“ก็เคาะแล้วไม่ตอบนี่นา เห็นว่ากำลังเบื่ออยู่ก็เลยมาบอกเรื่องน่าสนุกให้ไง ไม่เอาเหรอ?”
“ไปเจออะไรน่าสนุกเข้าล่ะ?”
กีถามเหมือนไม่ค่อนใส่ใจมากนัก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง
ซานาดูเหมือนจะอารมณ์ดีกว่าทุกที
“วันนี้ทั้งวัน ฉันจะให้นายดูแลฉันให้เต็มที่เลย”
“เอ่อ… เพื่ออะไร?”
“มนุษย์ผู้หญิงที่เป็นคนทำความสะอาดในปราสาทบอกมาว่า หนุ่มสาวจะทำสิ่งที่เรียกว่าเอสครีด* คือการที่ฝ่ายชายจะชวนฝ่ายหญิงไปเดินเล่นซื้อของตามร้านในตัวเมือง เพราะฉะนั้น นายก็ทำซะ”
“ไอ้การเอสโครด*เนี่ย มันฟังดูไม่น่าสนุกเลยไม่ใช่เหรอ? ยิ่งคนที่ไปด้วยกันคือเธออีก”
“เอสครีด*ต่างหาก!”
พวกเขากำลังพูดถึงเอสคอร์ท* นั่นเอง
“ทั้งที่ฉันอุตส่าห์ตามนายมาถืงเมืองมนุษย์แต่นายก็ยังไม่ได้ตอบแทนเป็นเรื่องเป็นราวเลยสักครั้ง งั้นก็เอาเป็นเอสครีดนี่แหละ ถึงยังไงนายก็ไม่ค่อยมีอะไรทำอยู่แล้วนี่นา?”
“ผมดูว่างมากขนาดนั้นเลยสินะ”
ถึงจะปากร้ายไปบ้าง แต่ในใจของกีก็รู้สึกขอบคุณซานาอยู่จริงๆ ไม่ว่ากีจะเป็นคนเข็มแข็งขนาดไหน เมื่อได้มาอยู่ท่ามกลางสังคมที่แตกต่างของดินแดนที่ไม่รู้จัก การมีคนคุ้นเคยที่เชื่อใจได้อยู่ใกล้ๆก็ทำให้รู้สึกสบายใจมากกว่า
ความสามารถในการควบคุมเวทมนตร์ที่ละเอียดอ่อนกับความสามารถในการตรวจจับที่ยอดเยี่ยมทำให้ซานาสมบูรณ์แบบที่สุดในการเลือกเป็นคู่หู และยังให้ข้อเสนอแนะจากมุมมองของผู้หญิงได้ ซึ่งเป็นผลดีต่อการเจรจา
“…เอางั้นก็ได้ กว่าจะเริ่มประชุมกันก็ตอนเย็นโน่น ตอนนี้จะเอสโครดในเมืองมนุษย์กันก็ได้”
“ก็บอกว่าเอสครีดต่างหากล่ะ… ช่างเถอะ ถ้าตกลงแล้วก็ไปกันเลยดีกว่า”
ซานาหัวเราะร่าเริง กียิ้มกลับไปเงียบๆ เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็ลุกจากเตียง เอลฟ์ไม่มีแนวคิดเรื่องชวนกันไปใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่ซานาเคยช่วยเหลือเขาไว้ตั้งหลายเรื่อง จะทำอะไรเพื่อตอบแทนเธอบ้างก็สมควรแล้ว
การประชุมกับมนุษย์จะมีขึ้นในตอนเย็น เพราะเซเลนจะพร้อมที่สุดในช่วงเวลานั้นตามฉายาเจ้าหญิงแสงจันทร์ของเธอ ดังนั้นต่อให้พวกเขาไม่อยู่ตลอดช่วงกลางวันก็ไม่มีปัญหาใดๆ
ทั้งกีและซานาไม่ได้เตรียมตัวเป็นพิเศษ กีสวมชุดของเผ่าเอลฟ์ตามปรกติ คว้าถุงเงินและหม้อใบโปรด แต่ซานาก็ห้ามกีไว้ก่อนที่เขาจะสวมใส่ของไม่จำเป็นออกไปข้างนอก
“แล้ว จะเริ่มกันยังไง?”
“เรื่องนั้นนายต้องคิดเองสิ ที่สำคัญคือต้องทำให้ฉันรู้สึกพอใจ แล้วนายเองถึงจะสนุกไปกับมันได้ ประมาณนี้แหละ ที่มนุษย์ผู้หญิงคนนั้นบอกให้ฉันฟัง”
“แล้วมันยังไงล่ะนั่น เรื่องเข้าใจยากของพวกมนุษย์อีกแล้วสิ”
จากที่กีได้ฟัง เขาไม่รู้เลยว่าการที่ต้องคอยเอาใจคนอื่นจะทำให้ตัวเองรู้สึกสนุกได้อย่างไร
มันควรจะเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ง่ายกว่านี้ หากกีและซานามีความรู้สึกชอบพอกันอยู่ แต่พวกเขาก็เป็นเพียงเพื่อนสนิทต่างเพศที่รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็กเท่านั้น ยังไม่ถึงขั้นที่มีความรู้สึกรักใคร่ให้แก่กัน
ในเมื่อเขารับปากแล้วว่าจะทำก็มีแต่ต้องทำเท่านั้น ไม่คิดกลับคำพูด กีจึงต้องหาวิธีทำให้ซานาพอใจกับการเดินดูรอบเมืองในครั้งนี้ให้ได้ เขาบอกคนรับใช้ที่อยู่ในบริเวณนั้นให้รู้ไว้ว่าพวกเขาจะเข้าไปในตัวเมือง จากนั้นก็เดินผ่านโถงทางเดินมุ่งหน้าสู่ลานกว้างเพื่อขึ้นรถม้า
ระหว่างทางก็ได้เห็นเด็กสาวสีขาว เซเลนเดินสะลึมสะลือเหมือนละเมออยู่อีกฝั่งของโถงทางเดินในเสื้อผ้าที่ดูเหมือนชุดนอน เซเลนก็เห็นกลุ่มของกีเช่นกันและเข้ามาทักพวกเขาในทันที
“อ้าว? เซเลน ตื่นในเวลานี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“หิวแล้ว”
ในช่วงวัน เซเลนจะตื่นขึ้นมาและนอนต่อเป็นบางครั้ง โดยที่ก่อนหน้านี้เล็กน้อยเธอได้ตื่นขึ้นมาและคิดจะหลับลงไปอีกครั้งแต่เมื่อรู้ว่าเป็นเวลาก่อนอาหารกลางวัน จึงคิดจะไปโรงครัวเพื่อขออาหารที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆร้อนๆ และหลังจากกินจนอิ่มแล้วก็จะกลับไปนอนต่อจนตกเย็น
“ไป ข้างนอก?”
“ใช้แล้ว กีก็ด้วย จะไปเที่ยวเล่นให้สนุกทั่วเมืองเลยล่ะ แน่นอนว่ากีจัดการให้ทุกอย่าง”
“ไหงกลายเป็นเที่ยวเล่นให้สนุกแล้วล่ะ! พวกเราจะไปเดินซื้อของกับหาอะไรกินกันตามร้านในเมืองต่างหาก”
“จริงเหรอ!?”
คำว่า ‘หาอะไรกิน’ ทำให้เซเลนตื่นตัวเต็มที่ อาหารตามปรกติของเธอจะเป็นอาหารในพระราชวังซึ่งเป็นของเลิศรสที่ถูกปรุงมาอย่างดีสำหรับราชวงศ์เฮลิฟาลเต้
แต่ถ้าพูดถึงอาหารในตัวเมืองก็จะนึกถึงอาหารตามร้านแผงลอยข้างถนน ของกินที่ถูกปรุงรสอย่างง่ายๆแต่ส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำย่อยลูกค้า อย่างเนื้อย่างเสียบไม้ แค่คิดก็ทำให้เซเลนน้ำลายไหล
“ไปด้วย!”
“เอ๋? ท่านเซเลนด้วย? ฉันรู้มาว่ามนุษย์ตำแหน่งสูงจะไม่ทำอะไรร่วมกับคนธรรมดาไม่ใช่เหรอ…”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เด็กคนนี้ไม่ได้มีบรรยากาศเหมือนผู้ดีพวกนั้นสักหน่อย ผมไม่มีปัญหาหรอก”
“นี่ นายน่ะ บอกไปตั้งหลายครั้งแล้วว่าให้เรียกว่าท่านเซเลน!”
ซานามีความสามารถในการปรับตัวสูงทำให้เธอเข้าใจสามัญสำนึกของมนุษย์ได้ดีกว่า แต่สำหรับกี เขาไม่ได้ใส่ใจเรียนรู้ในเรื่องนั้นมากนัก
เหตุผลหลักเป็นเพราะเขาคือหัวหน้าหมู่บ้านของเอลฟ์ เป็นบุคคลที่เป็นผู้นำ ผู้ที่ต้องรักษากฎระเบียบของเผ่าพันธุ์เป็นตัวอย่างให้แก่เอลฟ์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นเขาจึงพยายามไม่รับวัฒนธรรมต่างถิ่นเข้ามาปฏิบัติเกินความจำเป็น
และความคิดเช่นนั้นของกีก็เข้าทางเซเลนมากกว่า เพราะจะได้กินของที่อยากกิน ทำเรื่องที่อยากทำได้เต็มที่ เป็นโอกาสอันดี เซเลนไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้มานานแล้ว
“ไม่ได้นะ!”
“อะไร!?”
แต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกจากด้านหลัง เธอหันกลับไปอย่างตื่นตระหนก มารีอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ เซเลนถูกมารีจับตามองและเข้ามาคว้าแขนเธอเอาไว้
“เซเลน เข้าเมืองตอนนี้ไม่ได้นะ เพราะต้องไปเตรียมชุดสำหรับใส่ไปทำงานในตอนเย็นไงล่ะ”
มารีจับแขนของเซเลนเอาไว้แน่นแล้วพูดเช่นนั้น ชุดที่กลายเป็นเหมือนเครื่องแบบของเซเลนสำหรับเข้าร่วมประชุมนั้น ต้องใช้เวลาเตรียมการและสวมใส่มากกว่าชุดทั่วไป บางครั้งเซเลนจะเริ่มเบื่อหรือหงุดหงิดจนขยับตัวอยู่ไม่สุข ซึ่งก็เป็นการเพิ่มระดับความยากและเวลาในการสวมใส่มากขึ้นไปอีก
อีกทั้งเซเลนตามปรกติจะตื่นอย่างไม่เป็นเวลาในช่วงเย็น เหล่าสาวใช้ที่มีหน้าที่แต่งตัวให้เธอมักจะต้องวิ่งวุ่นทำงานแข่งกับเวลาจนวินาทีสุดท้าย เพราะฉะนั้นช่วงเวลาในตอนนี้จึงถือเป็นโอกาสดีที่จะได้เตรียมตัวให้พร้อมตั้งแต่เนิ่นๆ ดังนั้นจึงพลาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“แค่ นิดเดียว…”
“แล้วที่ใส่อยู่นี่มันชุดนอนไม่ใช่เหรอ คิดจะเข้าไปในเมืองในสภาพนี้เนี่ยนะ?”
“ยังไงก็ อยากไป!”
“ไม่ได้! ยังไงก็ไม่ให้ไป! ”
ก่อนที่จะมายังโลกนี้ ชุดมาตรฐานของเซเลนคือเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นแบบทั่วๆไป หากอยู่ในห้องของตัวเองคนเดียวก็จะเหลือแค่กางเกงเท่านั้น ดังนั้น ชุดอันหรูหราสำหรับใส่นอนในตอนนี้ ได้รับการประเมินคะแนนโดยเซเลนสูงถึงเก้าสิบคะแนน แต่สำหรับมารี คะแนนของมันคือติดลบสามสิบคะแนน ตกต่ำยิ่งกว่าศูนย์ด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวจะ ล้างหน้า หวีผม เปลี่ยนชุด ไม่มีปัญหา ไปได้”
“ปัญหามันไม่ได้มีแค่นั้นสักหน่อย! ยังมีเรื่องที่ว่าอาจจะกลับมาไม่ทันอีก!”
ไม่ว่าอย่างไร มารีก็ไม่ยอมปล่อยให้เซเลนเข้าไปในตัวเมืองแน่ และถ้ายอมแพ้ในตอนนี้ ก็ไม่มีโอกาสได้ตระเวนกินอาหารตามร้านข้างถนนได้อีก มีแต่ต้องหาทางตามกีกับซานาไปให้ได้
“เผ่น!”
ในเมื่อกลายเป็นแบบนี้ก็ต้องชิงลงมือก่อนเท่านั้น เซเลนสะบัดแขนข้างที่ถูกมารีจับเอาไว้จนหลุดออกมาได้ และเธอก็วิ่งหนีอย่างรวดเร็วไปที่ทางออก ขอแค่ขึ้นรถม้าได้ก็จะตามไปสมทบกับกีในเมืองได้ หนึ่งในท่าไม้ตายที่เธอคิดค้นขึ้นมาและเคยใช้งานได้จริงเมื่อครั้งที่หนีไปหาอาลัวที่สถานศึกษา
“อ่อนหัด! หนีไปแล้ว! ไปทางนั้นแล้ว!”
แต่ครั้งนี้ การเคลื่อนไหวกะทันหันของเซเลนไม่ได้ทำให้มารีแตกตื่น มารีแค่ตะโกนให้รู้ว่า ‘หนีไปแล้ว!’ ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนรับใช้ทั้งหลายที่ถูกสั่งให้ยืนขวางทางออกไว้ก่อนหน้านี้
“อึก!?”
“ที่ถูกเซเลนหลอกครั้งนั้นก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ ฉันให้คนดักรอเอาไว้แล้ว ไม่ปล่อยหนีไปได้หรอก!”
“หนอย!”
เซเลนพยายามหลบหลีกแต่ก็รอดอยู่ได้ไม่นานก็ถูกสาวใช้สองคนประกบติดและจับเอาไว้แน่น เมื่อเซเลนเคลื่อนไหวไม่ได้ก็ถูกยกขึ้นมาในท่าหาม จนสุดท้ายก็ทำได้แค่แกว่งแขนและขาอยู่กลางอากาศ
สาวใช้กลุ่มนี้ดูเหมือนจะถูกสอนมาให้จัดการกับเซเลนในลักษณะนี้โดยเฉพาะ จากนั้นก็ส่งตัวกลับห้องไปทั้งที่ยังพยายามต่อต้านอย่างหมดหวัง
“อุว้าก! ปล่อยนะ!”
หลังจากปรากฏตัวได้ไม่นาน เซเลนก็ถูกเก็บกลับไป หากอยู่นานกว่านี้ก็มีแต่ทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้นเท่านั้น จึงควรให้ยุติบทบาทแต่เพียงเท่านี้ ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยาก
“น้องสาวคนนี้ทำให้ขายหน้าจนได้ บางครั้งก็ทำให้เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกัน”
มารีส่ายหน้าและหันไปหากีกับซานาที่ยืนมองเหตุการณ์เมื่อครู่ด้วยสีหน้างุนงงอยู่เงียบๆมาโดยตลอด
“ต้องขออภัยที่แสดงกิริยาไม่น่าชมต่อหน้าแขกผู้มีเกียรติ เด็กคนนี้ไม่ชอบสวมชุดพิธีการ เพราะทำให้อึดอัดและเคลื่อนไหวได้ยาก ได้ยินว่าท่านทั้งสองกำลังจะเข้าไปในตัวเมืองใช่หรือไม่? ถ้าเช่นนั้น ขอแนะนำถนนสายหลักของเมืองที่มีสินค้าน่าสนใจสำหรับพวกท่านอยู่มากมายค่ะ”
เมื่อพูดจบ มารีหมุนตัวหันตามเซเลนที่ยังร้องโหยหวนขณะถูกพาตัวไป ชุดสีแดงของเธอปลิวไสวอย่างงดงาม
“นั่นก็… ดูท่าจะลำบากเหมือนกัน”
“อือ แต่ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของท่านเซเลนนะ แค่อยากเล่นสนุกได้อย่างอิสระเหมือนเด็กทั่วไปแต่ก็ทำไม่ได้ น่าสงสารออก…”
เมื่อคิดถึงสถานการณ์ของเซเลนก็ทำให้กีกับซานารู้สึกเห็นใจ
จริงๆแล้ว เซเลนไม่ต้องการเที่ยวเล่นแบบเด็กๆ เพียงแต่ต้องการลองกินเนื้อสัตว์เสียบไม้ย่างตามร้านแผงลอยอย่างที่คิดไว้เท่านั้น
และแล้ว เซเลนจึงต้องถอนตัวไปอย่างช่วยไม่ได้ กีกับซานาเดินทางออกจากพระราชวังด้วยรถม้าตามแผนการดั้งเดิม จุดหมายคือถนนสายหลักของเมืองหลวงตามคำแนะนำของมารี
____________________
*
エスカレート/เอสครีด(?) = ????
エスコリーダ/เอสโครด(?) = ????
エスコート/เอสคอร์ท = เพื่อนเที่ยว พากินพาเที่ยว ดูแลเอาใจใส่ ฯลฯ ใกล้เคียงกับเดท
![[นิยายแปล] เจ้าหญิงแสงจันทร์แห่งดินแดนไว้ทุกข์](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/03/4500_cover-193x278-1-150x150.jpg "[นิยายแปล] เจ้าหญิงแสงจันทร์แห่งดินแดนไว้ทุกข์")
