[นิยายแปล] Hell mode – ตอนที่ 10 ขว้างหิน

บทที่ 10 ขว้างหิน

                ปลายเดือนตุลาคม อัลบาเฮรอนบินสู่ทางเหนือ นกที่เป็นที่มาของชื่ออเลน

                (ใกล้จะถึงช่วงหมดฤดูเก็บเกี่ยวแล้ว แล้วเข้าสู่ฤดูล่าเต็มตัวแล้วสินะ)

                ช่วงนี้พ่อของอเลนอย่างโรดันอารมณ์ดีเพราะเข้าสู่ฤดูล่าแล้วนั่นเอง พอเข้าสู่เดือนตุลาคมเหล่าผู้ชายจะทำการปรับกำหนดการณ์เพื่อไปทำการล่ากัน ปีนี้ทำการล่าไปแล้ว 2 ครั้งระหว่างที่มีการเก็บเกี่ยวมันฝรั่ง ส่วนสูงของโรดันเกิน 180 เซนติเมตร ร่างกายใหญ่โตมีกล้ามเนื้อ โรดันที่อยากเป็นนายพรานตั้งหน้าตั้งตารอฤดูล่าอยู่ จำเป็นต้องให้เทเรเซียได้รับสารอาหารที่ดีเพื่อลูกคนที่ 2

                ด้วยเหตุนี้ทำให้อเลนและคุเรนะเติบโตอย่างรวดเร็ว ถ้าล่าสำเร็จผู้ที่เข้าร่วมจะได้เนื้อเป็นรางวัล สำหรับทาสติดที่ดินที่ตามปกติมีถั่วเป็นแหล่งโปรตีน เนื้อสัตว์ถือเป็นแหล่งโปรตีนชั้นดี ตั้งแต่เดือนตุลาคมถึงเดือนธันวาคม อาจจะด้วยฝีมือที่ดีขึ้นทำให้การล่าสำเร็จไปประมาณ 10 ครั้ง

                อนึ่ง ตั้งแต่เดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคม จะออกไปทำการล่าไวท์เดียร์ มอนสเตอร์ระดับ C ที่เหมือนกับกวางมูส จากหิมะที่ปกคลุมกับศัตรูเองมีสีขาวทำให้พบเจอได้ยาก จึงล่าไม่ได้มากเท่าเกรซบอร์ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง

                (อืม ผลการตรวจสอบเป็นยังไงบ้างนะ)

                ไปทำการตรวจสอบแมลง H ตั๊กแตนที่ปล่อยเอาไว้ในหลุมที่ให้สัตว์ G ตัวตุ่นขุดขึ้นมาเช้าเมื่อวาน

                “โอ้! เด็นกะ! ยังมีชีวิตอยู่เหรอเนี่ย! เท่านี้ก็รู้แล้วว่าอัญเชิญปล่อยไว้ 1 วันเต็มๆก็ไม่มีปัญหาอะไร” 

                ทำการใส่ตั๊กแตนในหลุมตรงมุมสวน เพื่อทำการตรวจสอบว่าสัตว์อัญเชิญที่ทำการอัญเชิญออกมาแล้วจะอยู่ได้นานแค่ไหน

                ไม่มีเว็บไซต์บทสรุป ไม่มีใครให้คำตอบ ต้องทำการลองผิดลองถูกความสามารถของสัตว์อัญเชิญด้วยตัวเองเท่านั้น เนื่องจากออกมาที่สวนตามใจชอบได้แล้ว วันนี้เลยว่าจะลองตรวจสอบนู้นนี่นั่น

                อนึ่ง เดนก้าที่ว่าคือชื่อเล่น(ชื่อ) ของแมลง H

                มีระบบตั้งชื่อให้สัตว์อัญเชิญแต่ละตัวได้ ไม่จำเป็นต้องแมลง H แต่ใช้ชื่อเล่นในการสร้าง อัญเชิญหรือผสมได้ แค่คิดก็พอไม่จำเป็นต้องใช้เสียง

                รายชื่อสัตว์อัญเชิญ

                ・ แมลง H เดนก้า (ตั๊กแตน)

                ・ แมลง G พอนตะ (กบ)

                ・สัตว์ H โชโรสึเกะ(หนู)

                ・สัตว์ G โมกุโซ (ตัวตุ่น)

                ・นก G แชปปี้ (นกแขกเต้า)

                เห็นได้ชัดเลยเป็นการตั้งชื่อให้สัตว์เลี้ยงมากกว่าสัตว์อัญเชิญ ตรงช่องชื่อของสมุดเวทมนตร์จะเปลี่ยนกี่ครั้งก็ได้ 

                (ต่อไปก็)

                อเลนปล่อยแมลง H ไว้อย่างนั้น และไปยังต้นไม้ที่โตขึ้นมาในสวน ตรงพื้นมีหิน 10 ก้อนวางอยู่ อเลนเป็นคนวางเอาไว้เอง เขาหยิบมันขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะขว้างไปทางต้นไม้ 1 ก้อน ในระหว่างที่ขว้างก็นึกถึงเรื่องก่อนที่จะมายังต่างโลกเมื่อ 3 ปีก่อน

                (จะว่าไปคำอธิบายของเฮลโหมด บอกไว้ว่ามีแค่สกิลเริ่มต้นของอาชีพที่เลือกเท่านั้น ของฉันเลยเป็นการอัญเชิญ อย่างนี้ก็หมายความว่าสามารถเอาสกิลอื่นมาได้ด้วยสินะ)

                หลังจากขว้างหิน 10 ก้อนไปที่ต้นไม้ ก็เก็บกลับมาพร้อมกับเขียนจำนวนที่ปาไปตรงพื้นดิน ก่อนจะปาออกไปอีก

                (ก่อนอื่นก็ 100 ก้อน จะขว้างวันละ 100 ก้อน ต้องหาเงื่อนไขในการได้สกิลมาให้ได้เสียก่อน)

                อเลนขว้างหิน เพื่อทำการตรวจดูว่าจะสามารถเอาสกิล ‘ขว้างหิน’ มาได้หรือไม่

                จากการขว้างก้อนหินเล็กๆนี้ จะสามารถได้สกิลที่ไม่เกี่ยวกับการอัญเชิญได้หรือไม่ กับเงื่อนไขในการได้สกิลคืออะไรกันแน่ อยากจะรู้ให้มันเร็วๆ อุตส่าห์มาเกิดใหม่ต่างโลกตั้งแต่อายุ 0 ขวบทั้งที รู้เร็วก็ไม่เสียหลาย

                ตอนนี้กำลังเก็บประสบการณ์สกิลของผสมอยู่ มันก็แค่ใช้แค่พลังเวทเท่านั้น ทำให้ ในหนึ่งวัน ใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก็จบทั้ง 3 เซ็ตแล้ว สำหรับอเลนที่อยากจะฟาร์มซ้ำในต่างโลก แค่นั้นมันยังไม่เพียงพอ

                เสียงระฆังประกาศเวลา 12 นาฬิกาดังมาจากที่ห่างไกล

                “อเลน มากินอาหารกลางวันได้แล้ว”

                “ครับมาม้า”

                ดูเหมือนอาหารกลางวันจะเป็นมันฝรั่งนึ่งเลยกลับเข้าไปในบ้าน ตอนนี้เป็นเวลาก่อนเที่ยง อเลนทำการขว้างหินในช่วงเช้าเป็นกิจวัตรประจำวัน

                “อเลน! ไว้เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะ!”

                “อืม”

                หลังจากนั้นมาอีก 4 ชั่วโมง วันนี้อเลนที่เล่นติ๊ต่างเป็นอัศวินจนหมดแรง คุเรนะวิ่งกลับไปบ้านตามที่เทเรเซียแนะนำ หมู่บ้านบุกเบิกที่ไม่ค่อยมีโคมไฟ แถมเป็นชานเมืองอย่างนี้ถ้าเป็นกลางคืนแล้วจะมืดมาก แถมค่อนข้างอันตรายด้วย เลยชวนให้มากินข้าวด้วยกันไม่ได้

                (วันนี้ก็จบสักที ถ้าคุเรนะมาอย่างนี้ทุกวัน อาจจะได้วิชาดาบมาก่อนก็ได้)

                วันนี้ก็ยังตั้งรับฝ่ายเดียว ถ้าเล่นติ๊ต่างเป็นอัศวินทุกวันแล้วละก็ อยากจะได้สกิลที่เกี่ยวข้องกับดาบอยู่

                วันนี้เทเรเซียก็เอาอาหารเย็นที่ทำเสร็จแล้วมาวางเรียงและล้อมวงกินรอบเตาไฟกัน 3 คนพ่อแม่ลูก ถึงทาสติดที่ดินจะยากจน แต่อาหารการกินก็ไม่ได้ขัดสน มีแค่โรดันคนเดียวที่สูงเกิน 180 เซนติเมตรกับมีรูปร่างดี และใช้แรงงานตั้งแต่ 6 โมงเช้าจนถึง 4 โมงเย็น น่าจะใช้แคลอรี่มากกว่าค่าเฉลี่ยของคนยุคปัจจุบันอยู่

                เครื่องปรุงรสอย่างน้ำมันมีน้อย เนื้อเองก็เอาออกมากินมากไม่ได้ แต่โรดันจำเป็นต้องได้รับแคลอรี่จำนวนมาก ทำให้ปริมาณของมันฝรั่ง ขนมปังปิ้งที่ทำมาจากข้าวสาลี แล้วก็ถั่ว กับซุปข้นๆที่ใส่ผักตากแห้งที่เก็บได้จากฤดูร้อนเรียงรายอยู่มากมาย

                “จะว่าไป วันนี้ก็ปาหินใส่ต้นไม้สินะ”

                “อืม”

                เทเรเซียรู้สึกคาใจ เพราะลูกชายทำอะไรที่ไม่สามารถเข้าใจได้

                โรดันเองก็ตอบสนองด้วย เทเรเซียคงบอกเรื่องที่อเลนเอาแต่ปาหินใส่ต้นไม้กับโรดัน

                “ทำไมถึงทำอย่างนั้นเหรอ?”

                “อืม เพราะป๊ะป๋ะบอกไว้ว่ามอนสเตอร์ที่อยู่ข้างนอกบ้านโผล่มาเมื่อไรก็ได้ ถ้าหากมันออกมาว่าจะปาหินใส่มันเพื่อปกป้องมาม้าไง!”

                ตอบออกไปด้วยความคิดแบบเด็กๆทั้งรอยยิ้ม เหตุผลที่เทเรเซียและโรดันไม่ยอมให้อเลนออกจากบ้านมาตลอด ก็เพราะว่าข้างนอกอาจจะมีมอนสเตอร์อยู่ก็ได้

                หมู่บ้านบุกเบิกนี้มีรั้วล้อมอยู่ ซึ่งได้ยินมาว่าข้างนอกรั้วมีแค่มอนสเตอร์ระดับต่ำๆ แต่ถึงจะเป็นมอนสเตอร์ระดับต่ำก็สามารถรอดช่องว่างระหว่างรั้วเข้ามาได้ ถ้าพบก็ทำการเฝ้าระวังบ้าง หรือให้พวกผู้ใหญ่ของหมู่บ้านกำจัดอยู่ ถึงกระนั้นมันสำหรับเด็กมันก็ยังอันตรายไม่เปลี่ยน

                (กระต่ายมีเขามั้ง จะเป็นไปได้ด้วยดีหรือเปล่านะ)

                เท่าที่จำได้ ในอดีตโรดันเคยจับได้ 2 ตัว และเอามาวางเรียงบนโต๊ะอาหาร กระต่ายมีเขาที่ขนาดพอๆกับสุนัขขนาดกลาง โดยคนที่จับมันได้ก็จะได้เนื้อของมันไป

                “โธ่อเลนละก็”

                ถึงจะอยู่ระหว่างกินข้าว แต่เทเรเซียก็รู้สึกประทับใจในคำตอบของอเลนและเข้าไปสวมกอดอย่างแรง

                “โอ้ งั้นเหรอๆ!”

                ดูเหมือนโรดันจะดีใจที่เลี้ยงลูกชายจนเติบโตมาอย่างกล้าหาญ ในฐานะคำตอบของเด็กน่าจะได้คะแนนเกือบเต็มเลย เทเรเซียก็กอดพร้อมกับลูบศีรษะของอเลน

                “แล้วอย่าลืมปกป้องคุเรนะจังด้วยนะ”

                “อืม!”

                โรดันน่าจะได้ยินมาจากเกลด้าแล้วว่าคุเระนะคงไม่มีทางแพ้กระต่ายมีเขา ดังนั้นคุเรนะเลยเป็นฝ่ายมาหาอเลนที่บ้าน

                “นั่นสินะ เล่นติ๊ต่างเป็นอัศวินเองกันน่าสนุกเสียด้วย ถ้าอายุ 5 ขวบแล้วจะมีพิธีประเมิน ถ้ามีพรสวรรค์ก็คงจะดีอยู่หรอก!”

                “นั่นสิคะ”

                (โอ๊ะ? อะไรเนี่ย? คำพูดที่เพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรก)

                “พิธีประเมิน?”

                “ถ้าอายุ 5 ขวบ ทุกคนจะต้องไปตรวจดูว่าได้รับพรสวรรค์จากพระเจ้าหรือเปล่า”

                เทเรเซียบอกมาว่า ที่ต่างโลกนี้ทุกคนรวมไปถึงทาสติดที่ดินจะต้องเข้าพิธีตรวจสอบเพื่อดูว่ามีพรสวรรค์หรือไม่ คนที่ถูกประเมินว่าไม่มีพรสวรรค์เองก็มีจำนวนมาก ถึงครอบครัวจะบอกว่าไม่ได้คาดหวัง แต่ลึกๆก็คงคาดหวังอยู่ ดูเหมือนถ้าถูกประเมินว่ามีพรสวรรค์ อาจจะเป็นโอกาสอันน้อยนิดที่จะหลุดพ้นจากการเป็นทาสติดที่ดินก็ได้

                วันคืนที่ช่วงเช้าขว้างหิน ช่วงบ่ายเล่นติ๊ต่างเป็นอัศวิน เวลาว่างที่เหลือทำการตรวจสอบการอัญเชิญ เมื่อถึงเวลาที่กำหนดก็ทำการใช้พลังเวทเพื่อเอาค่าประสบการณ์สกิล และช่วยงานเทเรเซียยังคงดำเนินต่อไป