[นิยายแปล] Hell mode – ตอนที่ 149 งานเลี้ยงต้อนรับ 2

บทที่ 149 งานเลี้ยงต้อนรับ 2

โรงเรียนเปิดภาคเรียนในเดือนเมษายน มาถึงวันแรกก็โดนบอกให้ช่วยดูแล 2 เอลฟ์ กับ 1 คนแคระ

อเลนชวน 3 คนไปที่โรงอาหาร ที่นี่เป็นโรงอาหารสำหรับนักเรียนปี 2 ที่อยู่ใกล้ตึกเรียน โดยมีเหล่านักเรียนล้อมวงคุยกับเอลฟ์และคนแคระอยู่ทุกหนทุกแหง

ดูเหมือนทุกคนคงคิดเหมือนกันที่มากินข้าวพร้อมกับกระชับมิตรไปด้วย

แนะนำตัวอีกครั้งพร้อมกับพูดเรื่องที่จะทำหลังจากนี้

โดยบอกไปว่าปัจจุบันพวกอเลนลงดันเจี้ยนทุกวัน  เพราะอาจารย์ประจำชั้นบอกว่าให้ช่วยดูแล เลยถามไปว่าอยากะทำอะไร หรือคาดหวังอะไรไว้หรือเปล่า

แล้วโซฟี่ก็ตอบมาทันทีว่า ฉันอยากจะลงดันเจี้ยนด้วย เพราะตอบออกมาทั้งที่ยังพูดไม่จบเลยชะงักไปนิดหน่อย เอลฟ์ที่ชื่อฟอร์มาร์ดูเหมือนจะให้ความสำคัญกับความเห็นของคนที่ต้องคอยคุ้มครองเลยไม่พูดอะไร

ทางด้านเมรูรุบอกว่า ผมเองอยากไปดันเจี้ยนด้วยแต่มีปัญหาบางประการอยู่ ถ้าจะให้เล่าเรื่องมันค่อนข้างยาว แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็อยากจะไปด้วย

เลยตัดสินใจเข้าปาร์ตี้ ‘เกมเมอร์หมกมุ่น’ คิดว่าการคุยคืบหน้าไปได้ด้วยดี

และถามเกี่ยวกับเรื่องที่อยู่หลังจากนี้

พวกอเลนมีฐานอยู่แล้ว โดยทั้ง 5 คนอาศัยอยู่กับครอบครับและคนรับใช้ เลยถามไปว่ายังมีห้องว่างเหลืออยู่จะเอาอย่างไร ซึ่งโซฟี่ตอบก่อนที่จะพูดจบว่า ขออาศัยอยู่ด้วย หรือว่าเอลฟ์จะชอบตอบก่อนที่จะพูดจบกันนะ

เลยบอกไปว่าถ้าถึงวันหยุดจะให้ทุกคนไปช่วยย้ายของ

พอจบคาบเรียนตอนบ่าย เลยบอกอาจารย์ประจำชั้นว่าอยากจะขอเข้าพบผู้อำนวยการ

เนื้อหาที่จะไปคุยเกี่ยวกับจะให้ 3 คนนี้ไปที่ฐาน

โซฟี่เองก็พูดขอร้องอย่างเป็นทางการ ในระหว่างที่คุยทำให้รู้ว่าเธอมีตำแหน่งที่สูงกว่าผู้อำนวยการที่เป็นเชื้อพระวงศ์ โดยเธอบอกต่อว่าประเทศเอลฟ์ศรัทธาในราชาแห่งภูต และผู้มีสิทธิ์ปกครองแท้จริงคือราชินี

ไหนจะบอกต่อว่าโซฟี่เป็นไฮเอลฟ์ที่มีสิทธิ์สืบบัลลังก์ ส่วนผู้อำนวยการที่เป็นไฮเอลฟ์เหมือนกันไม่มีสิทธิ์สืบบัลลังก์

ทั้งที่เกิดในราชวงศ์ แต่เพราะไม่มีสิทธิ์สืบบัลลังก์ เลยต้องมาทรมานรับหน้าที่เป็นผู้อำนวยการของประเทศเล็กๆ อย่างนี้

อเลนคิดว่าประเทศเอลฟ์คงใช้ระบบราชินี

หลังจากนั้นก็พูดเกี่ยวกับเรื่องของเมรูรุ

ได้ยินมาว่าเมรูรุมีพรสวรรค์ “นายพลศิลาเวท” เป็นสกิลหายากที่ 10 ล้านคนจะโผล่มาสักคน และอยากไปฝึกฝนในดันเจี้ยน

หลังจากนั้นผ่านไป 4 วัน ก็มาถึงวันหยุด

ทุกคนมาช่วยย้ายสัมภาระของทั้ง 3 คนจากหอพักโรงเรียนไปที่ฐาน

เนื่องจากเพิ่งมาถึงโรงเรียน และหอพักของโรงเรียนมีพวกเครื่องเรือนอยู่แล้ว ทำให้มีสัมภาระแค่นิดหน่อย เพราะอย่างนั้นเลยจบด้วยการให้รถม้าขนแค่ 1 รอบ

คืนวันนั้นได้จัดเลี้ยงต้อนรับเพื่อนใหม่ทั้ง 5 คน

ทำไมถึงเป็น 5 คน นั่นก็เพราะว่าโซฟี่มีคนรับใช้เอลฟ์มาด้วย 2 คน

(คนเพิ่มขึ้นเยอะนะเนี่ย ดีนะที่เอาฐานใหญ่พักได้ถึง 20 คน)

อเลน คุเรนะ เซซิล โดโกร่า และคีล รวม 5 คน

น้องสาวของคีลกับคนรับใช้ของตระกูลคาร์เนลรวม 7 คน

คนรับใช้หญิงของตระกูลแกรนเวล 1 คน

โซฟี่กับฟอร์มาร์และคนรับใช้รวมเป็น 4 คน

เมรูรุ 1 คน

ฐานที่อยู่ได้ 20 คน พอขึ้นเดือนเมษายนมีคนใหม่เข้ามาอีก 5 คน รวมทั้งสิ้น 18 คน

อนึ่ง คนรับใช้หญิงของตระกูลแกรนเวล ไวเคานต์แกรนเวลเป็นคนให้มาเอง

เขากล่าวไว้ว่าการให้คนรับใช้ของตระกูลคาร์เนลดูแลอย่างเดียวมันดูไม่ดี เลยส่งมาให้ 1 คนเพื่อควบคุมสมดุลของขุนนาง ตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่แล้ว ก็มีคนมาคอยดูแลเซซิล 1 คน ซึ่งค่าจ้างไวเคานต์เป็นคนออกให้

ในระหว่างที่คิดว่าพอไม่ได้ใช้รถไฟเวทมนตร์แล้วค่อนข้างใช้เวลานาน รถม้าก็มาถึงฐานสักที คุเรนะกับเซซิลที่นั่งรถไฟเวทมนตร์กลับมาฐานก่อนได้ออกมาต้อนรับ

‘ยินดีต้อนรับกลับมาฆ่า’

“อือ กลับมาแล้ว”

สัตว์อัญเชิญวิญญาณ C ออกมารับถึงตรงสวน อาจจะทำให้คนที่อยู่รอบๆคิดว่าบ้านนี้เป็นบ้านผีสิงก็ได้

“““……”””

เอลฟ์กับคนแคระจ้องมองตุ๊กตาลอยได้ เลยบอกว่าไว้จะอธิบายทีหลัง ให้เอาสัมภาระไปวางไว้ในฐานก่อน

ก่อนอื่นก็วางสัมภระไว้ที่ห้องของแต่ละคน

คิดอยู่ว่าคนรับใช้ของคีลจะคิดอย่างไรตอนที่เอลฟ์กับคนแคระมาที่นี่ แต่เพราะอเลนทำให้พวกเขามีความสามารถในการปรับตัวสูงและยอมรับได้ทันที ถ้าเทียบกับตุ๊กตาลอยได้แล้ว เอลฟ์กับคนแคระคงไม่ใช่เรื่องที่น่าประหลาดใจสักเท่าไรก็ได้

และทำอาหารหรูหราเลี้ยงต้อนรับทุกคน

“หือ? คนรับใช้ของโซฟี่ก็มานั่งด้วยกันสิ”

จะว่าไปยังไม่ได้ถามชื่อเลย

““ไม่เป็นไรค่ะ””

(เสียงประสานกันด้วย จะว่าไปดูเหมือนฝาแฝดเลย หรือจะเป็นทฤษฎีที่บอกว่าจะเห็นคนต่างเผ่าหน้าตาเหมือนกันหมด? คนแคระทุกคนจะดูเหมือนเมรูรุหรือเปล่านะ)

มีทฤษฎีที่อเลนไม่เข้าใจเพิ่มขึ้นมาอีก

“เอาเถอะน่า ประเพณีของโรงเรียนนี้คือไม่มีทั้งขุนนาง เชื้อพระวงศ์หรือราชินี ไหนๆก็เป็นงานเลี้ยงต้อนรับแล้ว ทุกคนมาสนุกด้วยกันเถอะ”

เพราะคนรับใช้เพิ่มขึ้น ทำให้อาหารหรูหราขึ้น

อาหารหรูหราต่างจากงานเลี้ยงต้อนรับคีลเมื่อปีที่แล้ว

อาหารที่ทุกคนตั้งใจทำเรียงรายอยู่โต๊ะใหญ่ที่นั่งได้ 20 คน คุเรนะเองถึงกับตาลุกวาว

อ้างคำพูดของผู้อำนวยการเพื่อให้นั่ง

“ถ้าท่านอเลนบอกอย่างนั้นแล้วละก็ มานั่งกันเถอะค่ะะ”

““คะ ค่ะ””

(ท่านอเลนเหรอ)

ทำไมโซฟี่ถึงเรียกอเลนว่าท่านอเลน ดูเหมือนเธอไม่สนกฎของโรงเรียนที่ผู้อำนวยการกำหนดไว้ว่าไม่ต้องเรียกให้เกียรติ

“มีเพื่อนใหม่ 5 คนมาที่ฐานนี้ ทุกคนสนิทกันเข้าไว้นะ”

“““ครับ/ค่ะ”””

อเลนทักทายอย่างเรียบง่ายและเริ่มงานเลี้ยงต้อนรับ คุเรนะพูดว่า “เอาละ” ก่อนจะยื่นมือไปหาอาหารอย่างไว

โต๊ะที่นั่งกันอยู่ 18 คน มี 4 คนที่ยังไม่ยื่นมือไปหยิบอาหารและกำลังสวดภาวนาอยู่

เหล่าเอลฟ์กำมือทั้งสองข้างไว้บนโต๊ะ และพึมพำอะไรอยู่ อเลนมองดูสภาพนั้น

“สวดภาวนาให้กับท่านราชาแห่งภูตเหรอ?”

เพราะสวดภาวนาเสร็จแล้ว เลยลองถามโซฟี่ดู

“ค่ะ ที่พวกฉันยังอยู่ตรงนี้ได้เพราะท่านราชาแห่งภูติค่ะ”

จากสัญญาที่ราชินีเอลฟ์ทำกับโรเซนราชาแห่งภูต ทำให้เหล่าเอลฟ์ได้รับเวทมนตร์แห่งภูตมา หากไม่มีสิ่งนั้นโรเซนเฮมประเทศของเอลฟ์อาจจะล่มสลายเพราะกองทัพจอมมารไปแล้วก็ได้

ในขณะที่มองเมรูก็คิดว่าประเทศ สายพันธ์และวัฒนธรรมคงแตกต่างกันอยู่ เพราะเธอกินอาหารโดยไม่สวดภาวนา

“ประเทศของเมรูรุไม่มีการสวดภาวนาสินะ”

“อือ ท่านดิกรักนิบอกว่าไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้”

“ท่านดิกรักนิ?”

เพิ่งเคยได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรก ทำให้คิดว่าน่าจะเป็นผู้มีชื่อเสียงของจักรวรรดิบาวกีส

“อือ ท่านดิกรักนิเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์ที่เหล่าคนแคระศรัทธาไง ดูเหมือนกำลังดีใจที่อีกไม่นานจะได้เลื่อนเป็นกึ่งเทพด้วย”

“ดันเจี้ยนมาสเตอร์? กี่งเทพ?”

เมรูรุพูดเรื่องเกี่ยวกับดิกรักนิ โดยบอกว่าเขาเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์ที่ควบคุมทุกดันเจี้ยน และอุปกรณ์เวทมนตร์ทุกอย่างเดิมทีเป็นเครื่องมือที่ดิกรักนิสร้างขึ้นมา โดยเหล่าคนแคระได้เลียนแบบและปรับปรุงสิ่งเหล่านั้นจนได้ใช้ของที่สะดวกสบายอย่างเรือเหาะเวทมนตร์ รถไฟเวทมนตร์ และอุปกรณ์เวทมนตร์อื่นอย่างโคมไฟเวทมนตร์ด้วย

ดังนั้นคนแคระส่วนใหญ่จะนับถือดิกรักนิ

(อ้อ ดังนั้นลูกบาศก์ที่อยู่ในดันเจี้ยนเองก็คงเป็นระบบอะไรสักอย่างสินะ จะบอกว่าเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์มันก็ใช้อยู่หรอก)

เพราะเอลฟ์กับคนแคระมา ทำให้เปิดโลกกว้างขึ้น

“เมรูรุ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการเป็นกึ่งเทพเหรอ?”

เซซิลเองก็เข้าร่วมบทสนทนา อนึ่ง เกี่ยวกับการเรียกชื่อได้บอกไปแล้วว่าให้เรียกชื่อห้วนๆได้เลย

มีแค่โซฟี่เท่านั้นที่เรียกอเลนว่า “ท่านอเลน” แต่กับคนอื่นก็เรียกชื่อห้วนๆ

“เรื่องนั้น เอ่อ แบบว่า……”

เมรูรุพูดติดขัด ดูเหมือนเธอจะไม่รู้เรื่องนี้

“เกี่ยวกับเรื่องนั้น การสวดภาวนาของเหล่าผู้คนทำให้เทพถือกำเนิดขึ้นมาค่ะ”

โซฟี่บอกเกี่ยวกับเทพและการสวดภาวนา ราชาแห่งภูตเองแรกเริ่มก็เป็นแค่ภูต เพราะเหล่าเอลฟ์ให้ความไว้วางใจและสวดดภาวนาเรื่อยมา ผลนั้นทำให้ภูตได้เป็นราชาแห่งภูต และกลายเป็นกึ่งเทพ

ถ้าหากสวดภาวนาต่อไปจากกึ่งเทพจะกลายเป็นเทพ และเธอบอกว่าเอลฟ์ปรารถนาให้ราชาแห่งภูตได้เป็นเทพ

และดิกรักนิที่ควบคุมดันเจี้ยนเอง จากการที่เหล่าคนแคระได้สวดภาวนาต่อมาเรื่อยๆ อีกไม่นานจะได้เป็นกึ่งเทพแล้ว

“แบบว่า แต่ละประเทศก็แตกต่างกันนะเนี่ย”

คีลเองก็ได้เปิดโลกกับสิ่งที่ได้ฟังจากโซฟี่

“แล้วเรื่องดันเจี้ยนจะเอาไงเหรอ? ถึงจะยังไม่ได้คุยกัน แต่จะไปลุยดันเจี้ยนระดับ B ใหม่ไหม?”

โดโกร่าถือเนื้อด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนจะถามเกี่ยวกับเรื่องต่อจากนี้ โซฟี่ ฟอร์มาร์และเมรูรุผ่านดันเจี้ยนระดับ C กันแล้ว แต่ยังไม่ผ่านดันเจี้ยนระดับ B

ตอนนี้พวกอเลนผ่านดันเจี้ยนระดับ A 3แห่งจนกลายเป็นนักผจญภัยระดับ A แล้ว

และตอนนี้อยู่ระหว่างลุยดันเจี้ยนระดับ A แห่งที่ 4 อยู่ โดยดันเจี้ยนระดับ A แห่งที่ 4 นี้น่าจะผ่านได้ตอนเดือนกรกฎาคม หลังจากนั้นค่อยไปหาและผ่านดันเจี้ยนระดับ A ที่ราชอาณาจักรสักแห่ง ถ้าทำอย่างนั้นแล้วจะได้รับตั๋วเชิญไปยังดันเจี้ยนระดับ S

ถึงจะพูดแค่ว่าให้ทั้ง 3 คน เข้าปาร์ตี้ ‘เกมเมอร์หมกมุ่น’ แต่ยังไม่ได้บอกเลยว่าหลังจากนี้จะทำอย่างไรกันต่อ เขาเลยพูดออกมาว่าจะไปผ่านดันเจี้ยนระดับ B ใหม่อีกครั้งเพื่อทั้ง 3 คนหรือเปล่า

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่อเลย ถึงทุกคนจะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน แต่ความเห็นและความคิดของอเลนมันช่วยได้เยอะกว่า เลยอยากถามว่าจะเอาอย่างไร

“ไม่หรอก จะลุยดันเจี้ยนระดับ A ทั้งอย่างนี้และให้จบตอนเดือนกรกฎาคม และในขณะเดียวกันจะให้พวกโซฟี่ผ่านดันเจี้ยนไปเรื่อยๆ”

“หือ? หมายความว่ายังไง?”

“แยกปาร์ตี้ไง”

“““แยกปาร์ตี้?”””

อเลนพูดเกี่ยวกับแผนการลุยดันเจี้ยนหลังจากนี้ให้ฟัง