[นิยายแปล] Hell mode – ตอนที่ 70 มาด้ากัลชู (2)

บทที่ 70 มาด้ากัลชู (2)

            พอเห็นแม่ลูกที่กำลังกอดกันจนตัวสั่น มาด้ากัลชูก็แสยะยิ้มอันน่ารังเกียจออกมา ใบหน้าที่เหมือนหมาหน้าคน ทำให้เห็นสีหน้าได้ค่อนข้างชัดเจน  ปากที่กินม้าจนกลายเป็นสีแดง ตรงเขี้ยวมีเลือดหยดลงใส่พื้น

            ครอบครัวที่อยู่ในรถม้าหวาดกลัวอย่างมากจนไม่สามารถตะโกนออกมาได้

            ไม่มีอัศวินมาช่วย นักผจญภัยเองก็ได้แต่กลั้นใจดู

            ในระหว่างนั้น อเลนก็หยิบลูกเหล็กออกมาจากที่เก็บ บางทีอาจจะมีคนเห็นสกิลเก็บของก็ได้ แต่เรื่องนั้นจะเป็นอย่างไรก็ช่าง

            เพื่อที่จะทำให้หวาดกลัวมากขึ้น มาด้ากัลชูเลยค่อยๆยื่นขาหน้าที่เหมือนแขนของมนุษย์ไปทางครอบครัว

            (ตายไปซะ!!)

            อเลยกำลูกเหล็กแน่นและปาใส่มาด้ากัลชูสุดแรง ลูกเหล็กพุ่งตรงไปยังตาข้างหนึ่งของมาด้ากัลชูราวกับโดนดึงดูดเข้าไป

            ลูกเหล็กทำให้ลูกตายุบลงไป ดูเหมือนจะทำลายตาข้างหนึ่งของมาด้ากัลชูได้

            ‘บรู๊ววววววววว!!!’

            มาด้ากัลชูส่งเสียงร้องที่น่ารังเกียจออกมา

            “นี่! ทางนี้!! มาทางนี้สิ จะฆ่าให้ตายเลย!!!”

            แล้วก็ปาลูกที่ 2 ออกไปสุดแรง แต่เนื่องจากมาด้ากัลชูมุ่งความสนใจมาที่อเลนแล้ว ทำให้ใช้ขาหน้าปัดลูกเหล็กได้อย่างง่ายดาย

            “จะ เจ้าหนู ทำอะไร!!!”

            “รีบหนีไปซะ!!!”

            ได้ยินเสียงของอัศวินและนักผจญภัยมาจากด้านหลัง ต่อให้อเลนเตือนออกไปอย่างนั้น แต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองอะไร

            อเลนทำการดึงความสนใจของมาด้ากัลชูมาสุดกำลัง พร้อมกับเปลี่ยนตำแหน่งการยืน เขาเคลื่อนตัวเป็นเส้นโค้งโดยมีรถม้าเป็นจุดศูนย์กลาง เพื่อให้อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเมือง ในระหว่างที่หันหลังให้กับเทือกเขามังกรขาวก็ทำการยั่วยุต่อ

            “เป็นอะไรไป! ไม่มาเหรอ!! ไอ้ลูกหมา!!!”

            แล้วก็ทำกาปาลูกเหล็กไปอีก แต่มาด้ากัลชูก็ปัดได้อย่างง่ายดาย ถึงจะทำลายดวงตาได้หนึ่งข้าง แต่ดูเหมือนจะทำความเสียหายมากไปกว่านี้ได้ยาก

            จากการที่เพิ่งปาลูกเหล็กไป ทำให้มาด้ากัลชูหันแค่หน้ามาทางอเลนแล้วค่อยๆยืนขึ้น

            ‘บรู๊วววววววว!!!’

            พอคิดว่ามันหอนออกมา มันก็ค่อยๆใช้ขาหลังยืนขึ้น มาด้ากัลชูที่ยืนสองขา มีความสูงประมาณ 6 – 7 เมตร แล้วมันก็เขวี้ยงม้าที่กินอยู่ในมือลง

            ครืดดดดดดด!!!

            แล้วมันก็เอาขาหน้าแตะพื้น ก่อนจะหันทั้งตัวมาทางอเลน

            “มาเลย!!!”

            มาด้ากัลชูเดินมาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงของอเลน แล้วจังหวะก้าวเท้าก็ค่อยๆเร็วขึ้น

            (เอาละ มอนสเตอร์เห็นทางนี้เป็นเป้าหมายแล้ว)

            “จะพามาด้ากัลชูไปทางเทือกเขามังกรขาวนะครับ!!”

            อเลนวิ่งสุดแรงเกิดพร้อมกับตะโกนบอกอัศวินและนักผจญภัย ทำการเรียกสมุดเวทมนตร์ออกมา เพื่อตรวจสอบว่าพลังเวทฟื้นฟูหรือยัง พลังเวทยังไม่ฟื้นฟูและเป็น 0 เหมือนเดิม

            (ยังอีกเหรอ! น่าจะถึงเวลาที่พลังเวทฟื้นฟูแล้วแท้ๆ)

            ในระหว่างที่บ่นอย่างนั้นก็ออกวิ่งสุดแรง มาด้ากัลชูเองก็ไล่ตามมาติดๆ

            “เกือบไป!”

            ดูเหมือนมาด้ากัลชูจะเร็วกว่า มันไล่ตามอเลนที่มีความเร็ว 600 และใช้ขาหน้าโจมตีเข้าใส่  ซึ่งเขาหลบขาหน้าของมาด้ากัลชูได้อย่างฉิวเฉียด แต่เนื่องจากร่างกายเสียสมดุล ทำให้ล้มกลิ้งไปกับพื้น

            อเลนรีบลุกขึ้นมา และรีบมองกลับไปยังมาด้ากัลชูที่หายไปจากสายตาครู่หนึ่ง

            นึกว่ามันจะไล่เข้ามาโจมตีต่อ แต่มาด้ากัลชูแสยะยิ้มไม่เข้ามาโจมตี ดูเหมือนจะสนุกที่ได้เห็นอเลนล้มกลิ้ง รอยยิ้มที่ไม่แสดงความโกรธจากการถูกทำลายตาข้างหนึ่งยิ่งทำให้ดูน่ารังเกียจขึ้นไปอีกขั้น

            (อืม บางครั้งก็มีบ้างที่เทิร์นของศัตรูเอาแต่ ‘แสยะยิ้ม’ อย่างเดียวไม่ทำอะไร)

            โลกก่อนสมัยที่อเลนยังเป็นเคนอิจิ ตอนที่เล่นเกมแนวเทิร์นเบส มีสถานการณ์อย่างนี้ให้เห็นอยู่เหมือนกัน เทิร์นที่ศัตรูได้โจมตี กลับไม่โจมตีและเอาแต่ ‘แสยะยิ้ม’ ไม่ทำอะไร ตอนนั้นคิดแค่ว่าโชคดีที่ศัตรูไม่โจมตีเข้ามา

            แต่ในความเป็นจริงพอโดนทำแบบเดียวกัน ทำให้เข้าใจถึงสถานการณ์ มาด้ากัลชูตั้งใจจะเล่นสนุกกับอเลน

            (เอาเถอะ ตอนนี้เองคิดว่าโชคดีอยู่หรอก! เอาละ พลังเวทฟื้นฟูแล้ว!!)

            อเลนตรวจสอบหน้าต่างสเตตัสในสมุดเวทมนตร์ ในที่สุดพลังเวทของอเลนก็ฟื้นฟูจนเต็มสักที

            (ความเร็วไม่พอสินะ เพิ่มนกดีไหม? ไม่สิ อยากได้พลังป้องกันด้วย เอาเป็นแมลงก็แล้วกัน)

            พรคุ้มครองที่ได้จากสัตว์อัญเชิญ

            สายนก : ความว่องไวกับความฉลาด

            สายแมลง : พลังป้องกันกับความว่องไว

            อเลนค่อยๆถอย ทำตัวสั่นและสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว แสดงให้เห็นว่าสิ้นหวังอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อทำให้มันประมาท

            ‘บรู๊วววววววว!!’

            ท่าทางของอเลน สำหรับมาด้ากัลชูแล้วคงเป็นอะไรที่น่าสนุกมาก ใบหน้าที่เหมือนหมาหน้าคนบิดเบี้ยวด้วยความเริงร่า

            (นิสัยเสียจริงๆ ปิดเรื่องนี้กับมัชชูดีกว่า เซนส์การตั้งชื่อของคุณพ่อนี่ห่วยสุดๆไปเลย)

            การตั้งชื่อมัชชูตามมอนสเตอร์เนี่ย ทำไมไม่เอาชื่อมอนสเตอร์ที่มันดีๆกว่านี้หน่อย คิดขึ้นมาว่าถ้าหากเทเรเซียมีลูกอีกคนแล้วละก็อยากให้เป็นผู้หญิงจะได้ให้เทเรเซียตั้งชื่อให้

            ในระหว่างที่อเลนแกล้งกลัว ก็ทำการเปลี่ยนการ์ดของสัตว์อัญเชิญรวดเดียว

            ขอแค่มีหินเวทเก็บอยู่ในที่เก็บ อเลนไม่ต้องใช้มือแค่ใช้ความคิดก็สร้างและผสมได้

            เพื่อที่จะเพิ่มพลังเวทสูงสุด เลยมีการ์ดพืช E 20 ใบ แต่ก็ทำการเปลี่ยนทั้งหมดให้เป็นสัตว์อัฐเชิญแมลง E สมุดเวทมนตร์พลิกไปมาอย่างแรงเพื่อทำการลบล้างและสร้างซ้ำไปซ้ำมา สัตว์อัญเชิญสัตว์ E และ F ที่เอาไว้เพิ่มพลังโจมตีก็ทำการเปลี่ยนให้มาเป็นสัตว์อัญเชิญแมลง E ทั้งหมด

            โครงสร้างของการ์ดที่ทำการเปลี่ยนเป็นดังนี้

            ・การ์ดแมลง E 36 ใบ

            ・การ์ดนก E 4 ใบ

            จากที่เห็นความเร็วของมาด้ากัลชู ทำให้แปลี่ยนการ์ดทั้งหมดเป็นเพิ่มความเร็ว แต่ยังไม่รู้พลังโจมตีของมาด้ากัลชู จะโดนมันจับไม่ได้

            อเลนค่อยถอยๆ ไปข้างหลัง พอตัดสินว่ามาด้ากัลชูไม่น่าจะตามได้ทันแล้ว เลยเริ่มออกวิ่งรวดเดียในขณะที่มันยังประมาท

            ได้ยินเสียงพื้นสั่นสะเทือนมาจากด้านหลัง เป็นเสียงที่ดังมาก เสียงวิ่งของมาด้ากัลชูที่พยายามลดระยะห่างของอเลนอย่างเอาเป็นเอาตาย

            (อีกนิด ต้องออกห่างจากเมืองอีกนิด)

            ทำการล่อให้มาด้ากัลชูออกห่างจากเมือง เป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้วถ้าเป็นไปได้อยากจะปราบมันอยู่ แต่ตอนนี้เพิ่งออกห่างจากรถม้าได้ไม่กี่ร้อยเมตร ถึงจะเล็กลงไปมากแต่ยังเห็นเหล่าอัศวินและนักผจญภัย ต้องออกห่างมากกว่านี้แล้วค่อยเรียกสัตว์อัญเชิญออกมา

            พอออกห่างจากเมืองเกิน 1 กิโลเมตร และเริ่มทำการเล่นซ่อนแอบหลังต้นไม้ที่ขึ้นกระจายๆ แล้วหลังจากวิ่งห่างออกไปอีกหลายร้อยเมตร อเลนกับมาด้ากัลชูก็ออกห่างจากเมืองโดยสมบูรณ์แบบ

            (เอาละ เหล่าอาเกฮะ ทำให้หลับซะ)

            อเลนเรียกสัตว์อัญเชิญแมลง E ออกมา 3 ตัว เนื่องจากมาด้ากัลชูเป็นมอนสเตอร์ระดับ B จะใช้ทักษะพิเศษโปรยเกล็ดของแมลง E ให้ได้ผล ต้องใช้ถึง 3 ตัว

            เกล็ดสีเหลืองของสัตว์อัญเชิญแมลง E ร่วงใส่ใบหน้าของมาด้ากัลชู

            เนื่องจากมาด้ากัลชูหยุดเดิน ทำให้อเลนหยุดเดินและหันกลับไปเพื่อตรวจสอบว่าได้ผลหรือไม่

            ‘บรู๊วววววว!!!’

            แต่แล้วมาด้ากัลชูหอนออกมา  และใช้ขาหน้าที่เหมือนกับแขนมนุษย์ฟาดใส่สัตว์อัญเชิญแมลง E 3 ตัว สัตว์อัญเชิญแมลง E 3 ตัวสลายกลายเป็นแสงหายไปในพริบตา

            (เอ๊ะ! ไม่ได้ผลเหรอ! มีความต้านทานเหรอ? หรือว่าแค่ไม่ได้ผลกันแน่?)

            ดีบัฟที่เป็นทักษะพิเศษของสัตว์อัญเชิญสายแมลง ไม่ได้ได้ผล 100% มีบ้างที่ไม่ส่งผลบ้าง ไม่สามารถบอกได้ว่าได้ผลหรือไม่ได้ผลจากการลองใช้แค่ครั้งเดียว

            (แย่แล้ว ยังไล่ตามมาอีก)

            สัตว์อัญเชิญแมลง E หายไป ทำให้เริ่มการเล่นไล่จับอีกครั้ง อเลนพยายามหนีอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมกับทำการสร้างสัตว์อัญเชิญในส่วนที่หายไป

            ตั้งแต่ตอนนั้นก็ผ่านไปอีก 3 ชั่วโมง อเลนยังคงซ่อนตัวอยู่ในเงาไม้

            (โธ่เว้ย โปรยไปตั้งเยอะ แต่โปรยเกล็ดไม่ได้ผลเลย หมายความว่าดีบัฟใช้ไม่ได้ผลเลยสักอย่างสินะ)

            อเลนเอาผ้าคลุมออกมาจากที่เก็บแล้วสวมทับชุดของคนรับใช้ฝึกหัด

            ถึงจะลองใช้ทักษะพิเศษของสัตว์อัญเชิญแมลง G F E หลายครั้งแต่ไม่ได้ผลเลยสักอย่าง เนื่องจากดีบัฟไม่ได้ผล เลยล้มเลิกการที่จะจัดการแล้วเอาแต่หนี ถ้าไม่มีดีบัฟไม่น่าจะจัดการได้เลย

            (เอาละ เท่านี้สินะ กลับเมืองไหม โธ่เว้ย! ใช้หินเวทไปค่อนข้างเยอะเลยนะเนี่ย)

            ตอนที่บ่นออกมาเพราะหินเวทลดไปค่อนข้างเยอะ

            เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ

            จู่ๆ ต้นไม้สูง 5 เมตรที่อยู่ด้านหลังของอเลนก็ส่ายไปมา แล้วได้กลิ่นสาบสัตว์อันรุนแรง

            “ห๊ะ!?”

            อเลนแปลกใจและมองไปด้านหลัง ที่อยู่ตรงนั้นคือมาด้ากัลชูที่แสยะยิ้มอยู่ มันใช้มือที่เหมือนกับมนุษย์ ถอนต้นไม้ออกมาราวกับถอนหญ้า

            อเลนที่พยายามหนีอย่างลนลานกับมาด้ากัลชูที่ยิ้มในขณะที่ไล่ตาม แล้วการเล่นไล่จับก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

            หลังจากนั้นผ่านไปอีก 3 วัน

            เด็กชายในชุดดำสวมผ้าคลุมคนหนึ่งมาที่ประตูเมืองทิศเหนือ

            (ในที่สุด ในที่สุดก็กลับมาถึงสักที)

            “อ๊ะ! เจ้าหนู”

            “สวัส……”

            อเลนไม่ได้กลับเมืองมา 3 วัน เสื้อผ้าดำเมี่ยม จากการเล่นเล่นจับอย่างเอาเป็นเอาตายถึง 3 วัน

            อเลนไม่สามารถทักทายคนเฝ้าประตูจนจบได้เหมือนทุกที ก่อนจะหมดสติและล้มลงไปกับพื้น

            “เอ๊ะ? จะ เจ้าหนู เป็นอะไรหรือเปล่า!!”

            คนเฝ้าประตูตกใจและวิ่งไปหาอเลนที่ส่งเสียงพร้อมกับหมดสติลง พอคนเฝ้าประตูตรวจสอบก็พบว่าอเลนยังมีชีวิตอยู่ เขาหลับตาและส่งเสียงฟี้ๆออกมา ดูเหมือนอเลนจะมาถึงขีดสุดก่อนจะหลับไป

            อเลนได้หลับหลังจากไม่ได้ทำมา 3 วัน นี่เป็นการพบกันครั้งแรกของอเลนกับมาด้ากัลชู