[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN) – ตอนที่ 4 โจ๊กของเทพธิดา

Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)
ชื่อไทย : มาฮิรุณคอแดง(?)
ผู้แปล : แปลแบบคนเหงาและง่วง
Chapter : 4
 
“…ยังไงก็ตาม วันนี้ก็พักผ่อนเถอะนะคะ ดื่มน้ำให้มากๆ ใช้ผ้านี่ซับเหงื่อ ฉันเตรียมถังน้ำไว้ให้แล้วค่ะ แช่ผ้าเช็ดตัวนี่แล้วบิดน้ำให้แห้งแล้วก็เช็ดตัวนะคะ”
 
หลังจากกินอาหารเสร็จ มาฮิรุนำเครื่องดื่มเกลือแร่ ถังน้ำ ผ้าเช็ดตัว และแผ่นลดไข้ไว้ที่โต๊ะด้านข้างอย่างรวดเร็ว
ยังไงก็ตาม เธอไม่ควรจะอยู่ในห้องของคนแปลกหน้าโดยเฉพาะกับเพศตรงข้ามแบบนี้ อามาเนะรู้สึกอึดอัดใจ เขาจึงปล่อยให้เธอทำไป
เมื่ออามาเนะจ้องมองเธอ มาฮิรุก็กำลังเช็กว่าขาดอะไรไปหรือป่าว
 
(…แม้ว่าเธอจะทำแบบนี้เพราะความรับผิดชอบก็ตาม แต่เธอก็ดูจริงจังมาก)
 
มาฮิรุอาจจะดูเข้มงวด แต่เธอก็ทำอย่างละเอียดและจริงจัง อามาเนะเริ่มชินกับมันแล้วยิ้มออกมาอย่างข่มขื่นเมื่อมองไปที่เธอ
 
(อา พวกเราคงจะไม่ได้เข้ามาเกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้วต่อจากนี้ ขอบคุณสำหรับการดูแลนี้นะ)
 
มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธออีกยังไงก็ตาม เธอเพียงมาดูเขาแค่ครั้งนี้เท่านั้น
แล้วเนื่องจากว่าพวกเขาคงจะไม่ได้พูดคุยกันอีก เขาจึงถือโอกาสนี้ถามบางอย่าง
ยาอาจจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว เขาเริ่มมึนเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าความคิดเขาจะยังคงชัดเจนอยู่เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้
 
“เอ่อ ขอถามอะไรอย่างสิ”
“อะไรงั้นหรอคะ?”
 
เมื่อถามอย่างนั้น มาฮิรุก็มองมาที่เขา
 
“ทำไมถึงได้นั่งอยู่ที่ชิงช้ากลางสายฝนแบบนั้นล่ะ? ทะเลาะกับแฟนมางั้นหรอ?”
 
เขายังคงสงสัยเกี่ยวกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อยู่ ซึ่งมันเป็นผลทำให้เกิดเรื่องในตอนนี้
ในตอนนั้น มาฮิรุนั่งตากฝนอยู่บนชิงช้า ทำไมเธอถึงไปอยู่ตรงนั้นกันล่ะ
เมื่อเห็นท่าทางที่เหมือนกับเด็กหลงทางของเธอ อามาเนะจงรู้สึกเป็นห่วงแล้วยื่นร่มให้ไป
แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเธอถึงทำแบบนั้น
เธอดูเหมือนกำลังรอใครสักคน เขาจึงสงสัยว่าเธอทะเลาะกับแฟนมาหรือป่าว มาฮิรุได้มองมาที่เขาด้วยความตกตะลึง
 
“ขอโทษด้วยค่ะ แต่ฉันไม่มีแฟน แล้วก็ไม่ได้สนใจที่จะมีด้วย”
“หา ทำไมล่ะ?”
“ตรงกันข้ามนะ ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันมีกันล่ะ”
“ก็เธอออกจะดังนี่นา ฉันเลยคิดว่าเธอน่าจะมีสักคนสองคน”
 
เมื่อเขาได้พูดคุยกับเธอแบบนี้ เขารู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยวแต่ก็ยังป็อป แม้ว่ากับคนอื่นๆอาจจะรู้สึกต่างกับในตอนนี้
เธอเป็นคนที่สวยงาม ไร้เดียงสา อ่อนโยนและดูอ่อนน้อมถ่อมตนอีก ด้วยรูปลักษณ์ดั่งเทพธิดาของเธอที่ทำให้หลงรักได้ตั้งแต่แรกพบ
เธอเรียนเก่งเป็นอันดับท็อปๆของชั้นปี แถมยังเชี่ยวชาญด้านกีฬา และที่เขาเพิ่งรู้ เธอยังมีทักษะทำอาหารที่เก่งอีกด้วย มันแน่นอนอยู่แล้วที่เธอจะเนื้อหอม
เขาเห็นหลายคนที่เข้าไปจีบเธอ แล้วเขาก็รู้ว่ามีคนในห้องเรียนเขาหลายคนที่สนใจเธอ
เธอมีตัวเลือกมากมาย เขาไม่นึกเลยว่าเธอจะยังไม่มีแฟน
นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงเมื่อพูดเรื่องหนึ่งหรือสองคนเมื่อกี้ แต่ใบหน้าของมาฮิรุแข็งกร้าวขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่ก็เพียงชั่วครู่
 
“ไม่มีทางอยู่แล้วค่ะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะคบกับผู้ชายคนสองคนพร้อมกันอยู่แล้ว ไม่มีทางเด็ดขาด”
 
แววตาของเธอได้เปลี่ยนเป็นความหนาวเย็นในขณะกำลังที่ปฏิเสธ และอามาเนะก็ตระหนักได้ทันทีว่าเขาได้เหยียบระเบิดไปซะแล้ว
ครู่นึง เขารู้สึกหนาวเย็น แต่คงไม่ได้เป็นเพราะไข้หวัด ดูเหมือนว่าห้องกำลังถูกแช่แข็ง
 
“โทษที ไม่ได้หมายความแบบนั้นหรอก ขอโทษด้วย”
“ไม่หรอกค่ะ ทางนี้เองก็ใจร้อนเกินไปหน่อย”
 
แต่เมื่อเขาก้มหัวลง ความหนาวเย็นก็หายไป
เขาอยากจะบอกว่า แทนที่เธอจะบอกว่ารู้สึกร้อน เขารู้สึกว่ามันหนาวเหมือนพายุหิมะมากกว่า แต่เขาไม่กล้าที่จะพูดมันออกไป
 
“…ยังไงก็ตาม มันไม่ใช่เหตุแบบนั้นหรอกค่ะ ฉันแค่อยากจะสงบสติอารมณ์ตัวเองนิดหน่อยน่ะ…ฉันทำให้คุณกังวลและเป็นหวัด ฉันขอโทษจากใจจริงๆค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันทำไปโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเอง ฉันไม่ได้อยากให้เธอรู้สึกผิดเพียงเพราะว่าฉันยุ่งไม่เข้าเรื่อง ยังไงก็ตาม ให้มันหยุดลงตรงนี้เถอะ ชีนะ”
 
อย่างที่คาดเอาไว้ มาฮิรุมาดูแลอามาเนะเพราะเธอรู้สึกผิด และเมื่อเธอได้ยินแบบนั้น เธอก็กระพริบตามองมาที่อามาเนะอย่างงุนงง
เธอรู้สึกรบกวนจากที่เขาบอกว่าหยุดลงตรงนี้อย่างงั้นหรอ?
 
“ไม่มีอะไรที่เหมือนกันระหว่างพวกเราเลย ดังนั้นถึงควรหยุด เธอเป็นเทพธิดา เป็นผู้หญิงที่เก่งที่สุดในชั้นปีของเรา ฉันไม่อยากโดนคนอื่นๆรบกวนหรอก เธอคงไม่คิดว่าฉันจะรู้สึกโชคดีเพราะเธอเป็นหนี้บุญคุณฉันหรอกนะ”
 
ดวงตาของมาฮิรุกระอักกระอ่วน [ฉันก็คิดว่าอย่างั้น] อามาเนะยิ้มเจื่อน
บางทีเธออาจจะยังไม่รู้ บางทีเหตการณ์แบบนี้อาจจะเคยเกิดขึ้นมาก่อน
การให้ตัวเองได้ขายบุญคุณและพยายามจะสร้างความสัมพันธ์กับสาวสวยเช่นนี้ก็อาจจะเป็นความคิดที่ดี
แต่ดูเหมือนมาฮิรุจะเคยเจอประสบการณ์ดังกล่าวมาก่อน เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอระมัดระวังตัวมากในวันที่ฝนตกนั้น เขาไม่ได้หงุดหงิดที่เธอเพิ่มความระมัดระวังขึ้นในตอนนั้น
 
“มันคงเป็นปัญหาสำหรับเธอ ที่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอโดยคนที่เธอไม่ชอบ”
“นั่นก็จริงค่ะ”
“ใช่ไหมล่ะ”
 
เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำยืนยันจากเธอ
เธอเป็นนักเรียนดีเด่นที่มีชื่อเสียงในฐานะของเทพธิดา มีสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ และมันจะเป็นปัญหาถ้าเข้าไปใกล้ชิดกับเธอ
ดูเหมือนว่ามาฮิรุจะเผลอหลุดจ้องมองมาที่อามาเนะ ผู้ที่ทำให้เธอพูดออกมา เธอดูไม่พอใจเล็กน้อย
นั่นเป็นข้อพิสูจน์อย่างดีว่ามาฮิรุเองก็มีความรู้สึกเหมือนคนทั่วไปเหมือนกัน
 
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ ฉันโล่งใจด้วยซ้ำว่าเทพธิดาเองก็มีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนคนทั่วไปเหมือนกัน”
“…โปรดอย่าเรียกฉันแบบนั้น”
 
ดูเหมือนการที่เรียกเธอว่าเทพธิดาจะเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเธอ และดวงตาของเธอยังคงไม่พอใจต่อไป
อามาเนะขำออกมาเพราะคิดว่ามันน่าสนใจเล็กน้อย
 
“อืม ฉันจะไม่รบกวนเธอแล้วล่ะ ไม่มีเหตุผลให้รบกวนเธออีกแล้ว”
 
เมื่ออามาเนะพูด มาฮิรุเบิกตากว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ
อามาเนะนึกถึงมาฮิรุที่ก้มโค้งคำนับแล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง ขณะเอนตัวลงบนเตียงแล้วมองขึ้นไปบนเพดาน
ยาออกฤทธิ์ แต่ร่างกายของเขากำลังตึงเครียด เมื่อเขาผ่อนคลายลง ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มมีผลขึ้น
เขาปิดตาลง นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
คงไม่มีใครเชื่อถ้าเขาพูดว่าได้ถูกดูแลโดยเทพธิดา และไม่มีเหตุผลที่จะต้องพูด
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะเป็นความลับแค่อามาเนะกับมาฮิรุ
[ความลับ] หัวใจของเขารู้สึกจั๊กจี้กับคำนี้ และมันคงยากที่จะพูดเรื่องนี้กับคนอื่น
ในวันรุ่งขึ้นพวกเขาจะกลับมาเป็นคนแปลกหน้ากันเหมือนเดิม
 
คิดแล้วสติของอามาเนะก็ค่อยๆดำดิ่งสู่ห้วงลึก
 
 
 
**แปลจากอิ้ง แปลผิดยังไงก็ขออภัยนะครับ มือใหม่แปล 
นี่เป็นเวอร์ชั่น WN (เว็บโนเวล) อาจจะมีบางส่วนที่ต่างกับแบบเล่มอยู่บ้างนะครับ แต่ก็ยังคงความหวานไว้เช่นเคย
บอกตามตรงว่าตอนนี้สั้นลงแต่ผมงงหลายจุดเลย อาจจะมีผิดบ้างทักท้วงกันได้นะครับ TT
อย่าลืมกดติดตามเพจเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยนะครับ ที่เพจลงล่วงหน้า 1 ตอนครับ