[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN) – ตอนที่ 5 เทพธิดาท่ามกลางท้องฟ้าที่หนาวเย็น

Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)
ชื่อไทย : มาฮิรุณคอแดง(?)
ผู้แปล : แปลแบบคนเหงาและง่วง
Chapter : 5 เทพธิดาท่ามกลางท้องฟ้าที่หนาวเย็น
 
อย่างที่เคยบอกไว้ ความสัมพันธ์ระหว่างอามาเนะกับมาฮิรุยังคงเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน
เขาฟื้นตัวในวันต่อมาหลังจากที่มาฮิรุดูแลเขา และบังเอิญเจอกับมาฮิรุที่ร้านสะดวกซื้อ แต่พวกเขาไม่ได้พูดคุยกันแต่อย่างใด แต่กลับเห็นว่ามาฮิรุรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่เห็นอามาเนะหายดีแล้ว
การเรียนเริ่มขึ้นในวันจันทร์ และไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เหมือนกับวันอื่นๆที่ผ่านมา
แต่ถ้าจะมีอะไรที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยก็คงเป็นเรื่องที่เมื่อเขาไปโรงเรียน เขาจะก้มหัวโค้งลงเล็กน้อยเมื่อทักทายกับคนอื่นๆ
 
“โอ้ว นายดูดีขึ้นมาแล้วนี่ อามาเนะ” 
“ขอบใจที่เป็นห่วง”
 
อิทสึกิดูเป็นกังวลเมื่อเห็นอามาเนะในสภาพกึ่งตายเมื่ออาทิตย์ก่อนในตอนเลิกเรียน เขารออามาเนะที่หน้าทางเข้าของโรงเรียน เพื่อที่จะเช็กว่าเขาสบายดีหรือไม่ ในช่วงวันหยุดเขาส่งข้อความมาหาอามาเนะว่า [นายยังไม่ตายใช่ไหม?]
อามาเนะตอบกลับไปว่าสบายดี แต่อิทสึกิยังคงสงสัยอยู่ แต่เมื่อเขาเห็นอามาเนะดูมีชีวิตชีวาเขาก็ถอนหายใจโล่งอก 
 
“ดีแล้ว ถึงฉันจะกังวลเมื่อเห็นนายเป็นแบบนั้นก็เถอะ แต่ตอนนี้นายดีขึ้นแล้ว แต่นายควรจะใส่ใจกับชีวิตตัวเองมากขึ้นนะ เริ่มจากทำความสะอาดห้องน่ะ” 
“พูดเหมือนใครบางคนเลย”
“หือ?”
“ไม่มีอะไรหรอก…ฉันรู้ตัวจากเมื่อวันหยุดแล้วล่ะ เดี๋ยวจะทำความสะอาดแล้วแหละ”
 
[ไม่ นายต้องลงมือทำตอนนี้เลย] เขาตอบมาเช่นนี้ แต่อามาเนะเมินมัน
นั่นมันอาจจะทำไม่เสร็จภายในครึ่งวัน
เขาส่ายหัว และอิทสึกิก็ไม่ได้พยายามตื้อพูดต่อไป
 
“เอาเถอะ ยังไงซะนั่นมันก็บ้านของนาย ทำตามที่อยากเถอะ ทำที่ให้มันว่างพอที่จะเดินแล้วกัน คราวหน้าฉันจะไปหาที่นั่น”
“…ฉันจะพยายามแล้วกันนะ”
 
เขาขมวดคิ้วในขณะที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าสำหรับในอาคาร เขาได้ยินเสียงพูดคุยกันจากในห้องเรียนใกล้ๆ แล้วมองไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
เขามองไปที่หน้าต่าง และพบมาฮิรุที่กำลังแสดงอ่อร่าความงดงามตามปกติพร้อมทั้งล้อมรอบไปทั้งชายและหญิง
เธอยิ้มอย่างสงบขณะที่กำลังตอบโต้กับพวกเขา แต่มาฮิรุดูแตกต่างจากเมื่อไม่กี่วันก่อนอย่างสิ้นเชิง เขาจึงคิดแล้วยิ้มเจื่อน
และเมื่ออิทสึกิเห็นการแสดงออกของอามาเนะ เขาก็มองไปเช่นกัน แล้วก็เข้าใจเมื่อเห็นมาฮิรุ
 
“อ๋อ ชีนะซังสินะ ยังดังเหมือนเคยเลยนะ ก็เป็นคนสวยนี่นะ” 
“อ่า ยังไงก็เป็นเทพธิดาล่ะนะ นายก็คิดว่าชีนะน่ารักงั้นหรอ?”
“ก็นะ ฉันมีจี้อยู่แล้วอะนะ ดังนั้นเธอก็แค่ให้ความรู้สึกตื่นตาตื่นใจน่ะ”
“เลิกแถเถอะน่า”
 
[จี้] ที่อิทสึกิพูดนั้นหมายถึงแฟนของเขา ชิราคาว่า จิโตเสะ 
ทั้งคู่เป็นคู่รักหวานแหวว และเมื่อไหร่ที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมันก็เจิดจ้าเกินไปสำหรับสายตาของอามาเนะ
[เลิกแถเถอะน่า] อามาเนะพูดกับอิทสึกิแบบนั้น แต่เขาไม่ได้ดูโกรธ ยังไงมันก็เรื่องปกติสำหรับพวกเขาล่ะนะ “ผู้ชายคนนี้น่าสิ้นหวังจริงๆ” เขาหัวเราะ
 
“แล้วนายล่ะเพื่อน อามาเนะ ไม่คิดว่าชีนะน่ารักบ้างงั้นหรอ?”
“ก็สวยล่ะนะ แต่ก็แค่นั้นแหละ”
“น่าเบื่อชะมัด”
“ก็นะ เธอเป็นเหมือนดอกไม้ที่อยู่บนยอดเขาสูงเกินกว่าจะเอื้อม ไม่มีเหตุผลที่จะเข้าไปยุ่งกับเธอด้วยสิ แค่มองดูก็พอแล้วล่ะ”
“ก็ไม่ผิดล่ะนะ”
 
เป็นเรื่องบังเอิญที่มาฮิรุได้มาดูแลเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่พวกเขาอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันเกินไป
อามาเนะไม่ได้คาดคิดว่าในอนาคตเขาจะเข้ากันได้ดีกับมาฮิรุ มนุษย์ที่โดดเด่นจะดึงดูดผู้ที่โดดเด่นด้วยกันเอง
[TL: แสตนก็เช่นกัน]
และอามาเนะก็เจ็บปวดว่าเขาไร้ประโยชน์แค่ไหน มันไม่มีทางที่จะเกี่ยวจะข้องกับมาฮิรุที่ทั้งน่ารักและมากด้วยความสามารถอย่างนี้
ใช่แล้ว อามาเนะเองก็ไม่คิดว่าเขาจะไม่มีทางได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธออีกแล้ว
 
“…นั่นคุณกำลังกินอะไรอยู่น่ะ?”
 
และความคิดนั้นก็กลับตาลปัตร เมื่ออามาเนะยืนจิบน้ำเยลลี่ของเขาอยู่ที่ระเบียงข้างนอกห้อง
 
 
 
**แปลจากอิ้ง แปลผิดยังไงก็ขออภัยนะครับ มือใหม่แปล อาจจะมีผิดบ้างทักท้วงกันได้นะครับ
นี่เป็นเวอร์ชั่น WN (เว็บโนเวล) อาจจะมีบางส่วนที่ต่างกับแบบเล่มอยู่บ้างนะครับ แต่ก็ยังคงความหวานไว้เช่นเคย
 
อย่าลืมกดติดตามเพจเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยนะครับ ที่เพจลงล่วงหน้า 1 ตอนนะครับ ถึงตอน 6
เพจ แปลแบบคนเหงาและง่วง