[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit – บทที่1 ตอนที่ 28

บทที่ 1 ตอนที่ 28

 

…การเคลื่อนไหวเมื่อกี้สูบมานาของผมแทบจะเกลี้ยงเลย แต่ผมก็ยังพอทนได้

 

「เมื่อกี้เป็นฝีมือของเธองั้นหรอ เรย์จิ?」

 

「คะ-ครับ」

 

「ทำได้ดีมาก!」

 

ดันเต้ซังชื่นชมผมจากจุดที่ห่างออกไปเล็กน้อยขณะเพชิญหน้ากับมังกรด้วยกันกับโจเซฟซัง

 

พอมองดีๆแล้ว ทั้งโจเซฟซังกับดันเต้ซังต่างอยู่ในสภาพสะบักสะบอม ร่างกายของพวกเขาได้รับบาดเจ็บและอุปกรณ์สวมใส่ก็มีรอยไหม้ไปทั่ว

 

「หลังจากนี้จะเริ่มยากขึ้นแล้ว…」

 

「ใช่แล้ว」

 

เหล่านักพจญภัยที่เหลืออยู่นั้นน้อยกว่าครึ่งจากเดิม แถมยังทั้งบาดเจ็บและเหน็ดเหนื่อย

 

นั่นแหล่ะว่าทำไมผมถึงคิดว่าควรจะจัดการมันในตอนที่มันบาดเจ็บหนักแบบนี้ ทว่า…

 

「สัตว์ป่าจะยิ่งดุร้ายยามที่มันได้รับบาดเจ็บ」

 

นั่นเป็นสิ่งที่ไรเครียซังมักจะพูดเสมอเวลาเขาไปล่าสัตว์ ดันเต้ซังก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

 

ถ้ามังกรตัวนั้นไม่ได้อ่อนข้อให้จนถึงตอนนี้ละก็ เหล่านักพจญภัยคงถูกฆ่าจนไปหมดแล้ว

 

มันยังคงเป็นตัวอันตรายอยู่ดี

 

「พวกเราจะทำยังไง– หืม?」

 

ไรเครียซังหยุดพูดไปกลางคันแล้วมองไปยังอีกฝั่งของถนนทันที ในเวลาเดียวกัน ก็สามารถได้ยินถึงเสียงโห่ร้องของเหล่านักพจญภัยดังขึ้นมา

 

มีทหารม้ากว่า 30 นายอยู่ด้านหน้า ตามมาด้วยทหารราบกว่า 100 นาย เป็นกำลังเสริมนั่นเอง

 

「ชิ มากันจนได้นะ… ถึงจะแต่งตัวกันเต็มยศ แต่ช้าชะมัดยาด!」

 

ถึงมันจะฟังดูเสียดสี แต่ไรเครียซังก็เก็บซ่อนความดีใจเอาไว้ไม่ได้

 

เหล่านักพจญภัยสามารถเข้าร่วมเป็นแนวหน้ากับกองทัพก็ได้ หรือจะถอยไปเป็นแนวหลังก็ได้เช่นกัน

 

ไม่ว่าจะทางไหน ก็หลบวิกฤตการโดนสังหารจนหมดได้แล้ว

 

「ขอบคุณพระเจ้า…」

 

ผมรู้สึกโล่งใจจากก้นบึงของหัวใจ ความโล่งใจนั้นอยู่จนกระทั่งผมได้เห็นคนที่อยู่หัวขบวนของกำลังเสริม

 

「…เจ้าพวกนี้ดิ้นรนภึงขนาดนี้กับแค่มังกรตัวเดียวเนี้ยนะ? ดูเหมือนจะมีแค่แมลงหวี่แมลงวันอยู่ที่นี่เท่านั้นเองนะ」

 

ชายรูปร่างเพรียวบาง ผมสีบอร์นปลิวไสวตามแรงลม ผิวขาวเกินกว่าจะเป็นมนุษย์ และหูของเขาก็ค่อนข้างแหลม

 

เครื่องสวมใส่ของเขาก็แตกต่างจากทหารคนอื่นอย่างชัดเจน เขาสวมผ้าคลุมที่ทำจากผ้าเนิ้อดีและชุดที่ดูแพงมากราวกับของขุนนาง เขาไม่ได้สวมเกราะเหมือนกับจะบอกว่ามันไม่จำเป็นสำหรับเขา

 

「พวกเราต้องพึ่งท่านแล้ว」

 

ชายหน้าตาน่ากลัวที่มีหนวดเคราแพะก้มหัวของเขาลง และชายผมบอร์นก็ได้ลงมาจากม้าแล้วเดินไปทางมังกร

 

ท่าทางของเขาดึงดูดความสนใจจากทุกๆคน – รวมถึงตัวมังกรเองด้วย

 

「-นั่นหัวหน้ากิลด์ไม่ใช่หรอ?」

 

「ไอ้คนผมบอร์นหน้าตาดูดีนั่นก็เป็นนักพจญภัยงั้นหรอ?」

 

ผมได้ยินเสียงซุบซับกันดังมาจากพวกนักพจญภัย

 

「อืม แกเป็นมังกรอย่างไม่ต้องสงสัยเลย ว่าไง? แกพูดไม่ได้รึไง?」

 

《เจ้าเป็นเอลฟ์…? ทำไมเอลฟ์ถึงมาอยู่ที่นี่?》

 

ทุกๆคนแตกตื่นเมื่ออยู่ๆก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาในหัว

 

…มังกรนั่นพูดได้งั้นหรอ? สามารถพูดคุยกันได้ถ้ามันตั้งใจจะคุยงั้นหรอ?

 

《อย่ามาสอด เอลฟ์ ด้วยพันธสัญญาเก่า ข้าจะจัดการแต่พวกมนุษย์เท่านั้น…》

 

…พันธสัญญา? พันธสัญญาอะไร?

 

《……มุ?》

 

ในตอนนั้น การเคลื่อนไหวของมังกรก็ได้หยุดลง

 

《……งั้นรึ สกิลระดับสูง【เวทย์ไฟ ★★★】กับ 【เพิ่มปริมาณมานา ★★★】แต่เจ้ามี 2 ช่องที่ปิดอยู่… เจ้าคงเป็นบุตรเลือดผสมสินะ?……》

 

ในตอนนั้นเอง เอลฟ์ – ฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นก็ขมวดคิ้ว

 

「เมื่อกี้แกว่ายังไงนะ?」

 

《…แทงใจดำงั้นรึ? บุตรเลือดผสมที่น่าสงสารจากผลของความสัมพันธ์กับเผ่าพันธุ์ที่เอลฟ์ไม่ควรยุ่งเกี่ยวด้วย – กับมนุษย์ เจ้าถูกเนรเทศออกจากหมู่บ้านเอลฟ์หลังจากที่ถูกทำลายช่องสกิลเป็นการลงโทษงั้นรึ? ทว่า ดูเหมือนพวกเอลฟ์จะยังปราณีเจ้านะ จากการที่พวกเอลฟ์ยังให้หินสกิลหายากพวกนั้นกับเจ้าเนี้ย…》

 

「ตอนแรกข้าก็คิดว่าแกเป็นพวกไม่ชอบพูด แต่น่าแปลกใจ ดูเหมือนแกจะค่อนข้างเป็นมังกรที่ช่างจ้อซะเหลือเกิน แต่แกทำผิดพลาดไป 2 อย่าง」

 

《……ผิดพลาดงั้นรึ?》

 

「หนึ่ง ข้าไม่ได้ถูกเนรเทศ ข้าอาสาออกมาจากศูนย์รวมขยะไม่ได้เรื่องอย่างหมู่บ้านเอลฟ์ด้วยตัวเองต่างหาก และก็อีกข้อ…」

 

ฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นกางมือออกและชี้ไปทางมังกร

 

「ข้าไม่ใช่คนที่สิ่งมีชีวิตด้อยกว่าที่ถูกผูกมัดโดยโลกใบนี้อย่างแกจะมาพูดด้วยได้อย่างเท่าเทียมหรอกนะ! ตายซะ!」

 

มีแสงถูกรวบรวมไว้ที่มือขวาของเขาอย่างหนาแน่น และทันใดนั้นเอง ก็มีเปลวไฟหมุนวนออกมาด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ มันถูกยิงไปทางมังกรทันที

 

มังกรตัวนั้นบิดหัวหลบการโจมตีได้ แต่การโจมตีนั้นได้ตกลงไปยังบางจากร่างกายของมัน ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น

 

เหล่านักพจญภัยต่างกระเด็นออกไปจากแรงระเบิด โชคยังดีที่ผมหลบอยู่ด้านหลังของอาคาร และผมก็สามารถเฝ้าดูการต่อสู้ต่อได้ในทันทีจากตรงนี้

 

มังกรได้พ่นไฟออกมา แต่ฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นก็ได้กระโดดหลบออกมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

 

…ความเร็วนั่นมันอะไรกัน?!

 

จากที่มังกรตัวนั้นได้พูดเอาไว้ – มังกรตัวนั้นมีความสามารถในการ “ระบุ” สกิลสินะ? – ว่าฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นมีเพียงแค่ 2 สกิลเท่านั้น แต่เขากลับกระโดดด้วยความเร็วขนาดนั้นได้

 

มังกรได้ทำการโจมตีต่อไปยังฮาล์ฟเอลฟ์ที่อยู่กลางอากาศด้วยขาหน้า ฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นหลบมันไ้ด้โดยวิธีที่ไม่สนกฎความเฉื่อยเลยสักนิด

 

(ได้ไงกัน? เขาหลบมันได้ยังไงกัน? เขาเพียงแค่ใช้【เวทย์ไฟ】… เข้าใจละ เขาใช้เวทย์ไฟจริงๆด้วย)

 

ในที่สุดผมก็ได้ข้อสรุปแล้ว เขาใช้การระเบิดจาก【เวทย์ไฟ】เพื่อขยับร่างกายของเขาโดยที่ไม่ทำให้ตัวเองเจ็บตัว

 

…ควบคุมมานาได้ยอดเยี่ยมอะไรขนาดนี้! ถ้าเรื่องที่มังกรตัวนั้นพูดเป็นเรื่องจริงละก็ หมายความว่าตัวเขาไม่มีสกิล【ควบคุมมานา】เลยด้วยซ้ำ

 

…ผมจะสามารถทำแบบนั้นได้เหมือนกันไหมนะ? บางที อาจจะทำได้ถึงแค่มีรอยไหม้นิดหน่อยเท่านั้นเอง

 

ฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นสวมใส่รองเท้าบู๊ตที่หนาเป็นพิเศษ เขาจึงสามารถใช้【เวทย์ไฟ】เพื่อเคลื่อนที่โดยการจุดระเบิดที่รองเท้านั่นได้

 

ผมเริ่มจะคิดว่าเรื่องที่มังกรตัวนั้นพูดเป็นเรื่องจริงแล้ว สกิล【เพิ่มปริมาณมานา】– ดูจะเป็นสกิลหายากเหมือนกับที่มิมิโนะซังเคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้เลย

 

และ【World Ruler】ก็ดูจะสามารถเรียนรู้สกิลหายากนั่นได้ ผมรู้สึกว่าร่างกายของผมค่อยๆถูกเติมเต็มไปด้วยมานาแล้ว

 

「สุดยอดไปเลย นั่นเป็นนักพจญภัยระดับมิธริวสินะ?」

 

「ระดับของเขามันแตกต่างออกไปจริงๆ」

 

「สมแล้วที่ถูกเรียกว่า “ผู้สังหารมังกรสีชาด” !」

 

ผมได้ยินเสียงของนักพจญภัยที่กำลังดูการต่อสู้อยู่ใกล้ๆกับผม

 

…งั้นนั่นก็คือระดับมิธริวสินะ!

 

เขาหลอกล่อมังกรคัวนั้นได้อย่างไม่ยากเย็น เกล็ดของมังกรเริ่มปกคลุมไปด้วยมานาอีกครั้ง แต่เวทมนตร์ของชายคนนั้นก็แรงพอที่จะเจาะทะลุมันและสร้างความเสียหายได้โดยตรง

 

「ทำได้แค่นี้เองงั้นรึ? ไม่ต่างจากเดิมเลยจริงๆ พวกมังกรมันมีแต่พวกเชื่องช้า น่าเบื่อจริงๆ」

 

ด้วยรอยยิ้มผิดมนุษย์บนใบหน้า ฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นก็ยกวองมือขึ้นฟ้า ปรากฏลูกบอลไฟขนาดใหญ่ขึ้น

 

「เอาเลย! คริสต้า!」นักพจญภัยคนนึงที่รู้จักฮาล์ฟเอลฟ์คนนั้นร้องขึ้น

 

…โอ้ งั้นคนๆนั้นก็ชื่อ คริสต้า ยังงั้นหรอ? เขาเป็นนักพจญภัยฮาล์ฟเอลฟ์ระดับมิธริวนาวว่าคริสต้ายังงั้นหรอ…

 

…เดี๋ยวก่อนนะ!

 

―เรย์จิ… ถึงข้าจะทำลายอาณาจักรไรกุระไม่ได้ ข้าก็ต้องเอาคืนพวกมันไม่ทางใดก็ทางนึง ถ้าเป็นแบบนั้น… งั้น ข้าจะต้องฆ่าไอ้สารเลวเลือดเย็นนั่นให้ได้!―

 

…ใครกันที่พูดแบบนั้นเอาไว้?

 

―คริสต้า-ลา-คริสต้า นักพจญภัยฮาล์ฟเอลฟ์ระดับมิธริว ข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม―

 

ผมหันหลังกลับไปมองข้างหลังของผม

 

ไรเครียซังที่ควรจะอยู่ตรงนั้น กลับหายไปก่อนที่ผมจะรู้ตัวซะแล้ว