[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit – บทที่2 ตอนที่ 15

บทที่ 2 ตอนที่ 15

 

ท่านราชันศักดิ์สิทธิ์เริ่มบทสนทนาตามใจของเขา แต่เด็กอีกสามคนที่เหลือยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยนะ

 

คุณหนูดูเป็นกังวลเล็กน้อย ทว่าเนื่องจากคนที่ถามเป็นถึงราชันศักดิ์สิทธิ์ เธอก็เลยไม่มีทางเลือกนอกจากตอบออกไป

 

「ดิชั้นจะไปปรึกษากับท่านพ่อหลังจากจบงานเลี้ยงวันนี้ค่ะ ฝ่าบาท」

 

「งั้นหรอ ถ้าเป็นคลูฟชราทละเป็นไง?」

 

「โกะโฮะ!」เจ้าชายคลูฟชราทสำลักเหล้าก่อนอาหาร

 

แน่นอนว่าเขาจะต้องตกใจอยู่แล้วถ้าเรื่องการหมั้นหมายของตัวเองถูกพูดขึ้นมาอย่างง่ายดายราวกับถามถึงสภาพอากาศแบบนี้

 

ผมบอกคุณหนูไปแล้วว่าไม่ควรส่งสายตาเชิญชวนแบบนั้นออกไป ทว่าเธอก็ยังปักธงหลุยส์กับเจ้าชายคลูฟชราทไปแล้วในเวลาแค่นี้ ถึงจะมั่นใจว่าตัวเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ

 

「ท่านพ่อ– ฝ่าบาท! พูดอะไรหน่ะครับ!?」

 

「ข้าบอกเจ้าไปแล้วไม่ใช่รึว่าที่นี่เองก็เป็นที่สำหรับหามเหสีให้กับเจ้าหน่ะ?」

 

มเหสีของเจ้าศักดิ์สิทธิ์ลำดับที่ 2

 

เหล่าคุณหนูที่ควรจะนั่งอยู่ที่โต๊ะที่ห่างออกไปนั้นตอบสนองอย่างพร้อมเพียงกัน ทุกคนดูจะแอบฟังพวกเราอยู่นะ เพราะโต๊ะอื่นๆนั้นเงียบเชียบกันหมดเลย

 

「ฝะ-ฝ่าบาทบอกผมเองไม่ใช่หรอครับว่าผมควรตัดสินใจเอง」

 

「เห็นเจ้าพูดติดอ่างแบบนั้น ใครจะรู้ว่าเจ้าจะใช้เวลานานแค่ไหน」

 

「ถึงยังนั้น นี่มันก็เร็วเกินไปแล้วนะครับ!」

 

「ว่าไงนะ? นี่เจ้าไม่พอใจลูกสาวของวิกเตอร์หรือไง?」

 

「นะ-นะ-นะ-นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมพยายามจะพูดนะครับ…」

 

ขณะที่พ่อลูกกำลังเถียงกันนั้น หลุยส์ก็มองมาที่ผมพร้อมกับกัดฟัน

 

–เฮ้คุณคนคุ้มกันครับ เจ้านายของคุณเป็นตัวอันตรายครับ กำจัดเขาที

 

เห็นกับตาตัวเองมักจะดีกว่าฟังมา 10,000 คำงั้นหรอ

 

เข้าใจละ… ต่อให้เป็นตระกูลดยุคก็เข้ามายุ่งไม่ได้ถ้าคุณหนูกลายเป็นคู่หมั้นของเจ้าชายศักดิ์สิทธิ์สินะ

 

ความรู้สึกของหลุยส์ถูกส่งผ่านมาที่ผมอย่างชัดเจนเลย

 

และผมก็ได้หันไปทางอื่นพร้อมกับเมินมัน

 

「แก กล้าเมินข้า–」

 

「คลูฟชราทซามะ! ดิชั้นชื่อชาล็อตจากตระกูลมาร์ควิสเฟรสค่ะ! ดิชั้นได้พบกับท่านเป็นครั้งแรกค่ะ!」คุณหนูชาล็อตรีบแนะนำตัวเองให้กับเขาโดยไม่รอช้า

 

「ข้ารู้สึกเสียใจกับเหล่าเด็กๆจริงๆที่มีพ่อเป็นคนชอบยุ่งไม่เข้าเรื่องแบบนี้」

 

หมีเทาพูดได้!!! โอ๊ะ ไม่ใช่สิ เป็นเอิร์ลประจำชายแดนนี่นา

 

「อาห์? เจ้าพูดถึงข้าเรอะ เอิร์ลชายแดน?」

 

「ถ้าท่านรู้ตัว ทำไมท่านถึงไม่อยู่เงียบๆละครับ คุณคนคุ้มกัน?」

 

「ตอนที่ข้าเรียกตัวเจ้า เจ้าก็ไม่มาที่เมืองศักดิ์สิทธิ์โดยไม่ให้เหตุผลใดๆเลย แต่ตอนนี้เจ้ากลับลอบเข้ามาในที่แห่งนี้ แถมยังสวมหนังหมีที่ไม่เข้ากับสถานที่มาอีก ใครกันแน่ที่เป็นพ่อชอบยุ่งไม่เข้าเรื่องหน่ะ?」

 

「เหล่าเด็กๆเป็นตัวหลักในวันนี้ ใครกันนะที่พูดแบบนั้น?」

 

「อ้า!? เจ้าจะเอาเรอะ?」

 

「โอ๊ะ? เอาสิ ฝ่าบาท เรื่องนี้จะต้องนองเลือดแน่นอน」

 

กอลิลล่ากับหมีต่างเพชิญหน้ากันโดยที่กอดอกของตัวเองเอาไว้ พวกเขาห่างกันเพียงแค่ครึ่งก้าวเท่านั้น

 

ฝั่งหนึ่งคือราชันศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังปล่อยมานาออกมา และอีกฝั่งหนึ่งก็คือเอิร์ลหมีเทาประจำชายแดน จะเล่นมวยปล้ำกันหรอ? …ไม่สิ อืม ผมเองก็ไม่รู้จักนิสัยของทั้งสองคนซะด้วยสิ ดังนั้นผมก็เลยค่อนข้างสับสนนิดหน่อย ทว่าเจ้าชายคลูฟชราทก็หมอบลงไปกับพื้นพร้อมกับเอามือกุมหัวซะแล้ว คุณหนูมิร่าลูกสาวของเอิร์ลชายแดนเองก็ทำแบบเดียวกันด้วย มีเพียงแค่คุณหนูชาล็อตที่ถูกเมินโดยสมบูรณ์เท่านั้นที่น้ำตาระรื่นอยู่

 

ทว่าผมก็รู้ตัวหลังจากที่ผมเห็นคุณชายอีธานที่มองออกไปอย่างงุนงง ใช่แล้ว นั่นคือปฏิกิริยาทั่วไปที่ควรจะเป็นสินะ อย่างไรก็ตาม หลุยส์กลับมองเหตุการณ์นี้ด้วยสายตาแพรวพราวราวกับกำลังคิดว่า “พวกเขากำลังจะสู้กันงั้นหรอ? เอาจริงดิ? โคตรเจ๋ง”

 

ม่านแห่งความโกลาหลในงานเลี้ยงแห่งนี้ก็ได้เปิดฉากขึ้น

 

「—งั้นหรอ งั้นตระกูลซิวลิซส์ก็ไม่มีอาณาเขตของตัวเองสินะ?」

 

「ค่ะ ใช่แล้วค่ะ ท่านพ่อมักจะพูดอยู่เสมอว่า “การปกครองอาณาเขตนั้นจะใช้ความรับผิดชอบ และจะต้องใช้เวลาอย่างมากในการทำแบบนั้น” ตระกูลซิวลิซส์นั้นทำงานรับใช้ทั้งประเทศในเมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วน่ะค่ะ」

 

「ผมคิดว่ามันเป็นคำพูดที่น่าชื่นชมมากเลยนะครับ」

 

「ไม่ค่ะ… ดิชั้นคิดว่าการผลิตสินค้าพื้นเมืองเพื่อความเจริญรุ่งเรืองของประเทศเองก็สำคัญไม่แพ้กันนะคะ เหมือนกับที่ตระกูลเอเบเน่ของอีธานซามะกำลังทำอยู่น่ะค่ะ」

 

「พวกเรายังต้องพัฒนาอีกมาก–」

 

「ดิชั้นได้ยินมาว่าการพัฒนาน้ำหอมชนิดใหม่นั้นสำเร็จไปเมื่อปีที่แล้วสินะคะ ยินดีด้วยนะคะ」

 

「นั่นมันน่าอายจัง คุณรู้อะไรมากมายเลยนะครับ คุณหนูอีวา」

 

คุณชายอีธานกับคุณหนูกำลังพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองอยู่ ผมดีใจที่คุณหนูสนใจในเรื่องที่ครูสอนพิเศษสอนด้วย ผมรู้สึกอย่างกับเป็นผู้ปกครองที่กำลังภูมิใจในตัวลูกเลย

 

เจ้าชายคลูฟชราทกับคุณหนูมิร่านั้นกระวนกระวายเกินไปที่จะพูดอะไรออกมา เพราะคนคุ้มกันของพวกเขากำลังจ้องมองกันและกันพร้อมกับเส้นเลือดที่ปูดอยู่บนหัว ส่วนคุณหนูชาล็อตที่พลาดการแนะนำตัวเองเมื่อสักครู่ก็กำลังทานอาหารที่นำมาเสิร์ฟให้อย่างเคร่งเครียดอยู่

 

ผมไม่แน่ใจว่าหลุยส์กำลังคิดที่จะพูดคุยกับคุณหนูอยู่หรือเปล่า หรือเขากำลังกังวลเรื่อง “การหมั้นหมาย” ที่ท่านราชันศักดิ์สิทธิ์พูดออกมา หรือเพราะเขาแค่ตามบทสนทนาของคุณหนูกับคุณชายอีธานอยู่กันแน่ ทว่าเขาทำเพียงแค่ทานอาหารของเขาอยู่อย่าเงียบๆเท่านั้น เขามองไปที่ใบหน้าของคุณหนูขณะที่กำลังเคี้ยวอาหารอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมา ให้ตายสิ เขาหลงเธออย่างหัวปักหัวปำเลย

 

「เนื่องจากพวกเราเองก็อายุเท่าๆกัน มาเป็นเพื่อนกันเถอะ」คุณชายอีธานกล่าวกับทุกคนแบบนั้น

 

บางทีเขาคงจะพูดแบบนั้นเพื่อคนอื่นๆที่กำลังรู้สึกอึดอันกัน เด็กคนนี่ช่างน่าชื่นชมสำหรับเด็กอายุเพียงแค่นี้จริงๆ เผ่าฮาล์ฟลิงทุกคนนั้นเป็นคนดีกันหมดเลยหรือไงกัน?

 

「เป็นความคิดที่ดีนะคะ!」คุณหนูชาล็อตพูดขึ้น

 

「แล้วพวกเราจะทำอะไรเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์กันละ อีธาน?」ในที่สุดหลุยส์ก็พูดออกมา

 

ดูจากวิธีที่หลุยส์ใช้เรียกคุณชายอีธาน ดูเหมือนทั้งคู่จะรู้จักกันมาก่อนสินะ

 

「ตัวอย่างเช่น ผมมักจะอยู่ที่บ้านในอาณาเขตของผมเองเป็นเวลานาน ดังนั้นผมจะดีใจถ้าพวกเรามารวมตัวกันได้ในตอนที่ผมเข้ามาที่เมืองศักดิ์สิทธิ์นะครับ」

 

「นายก็ทำเพื่อตัวเองไม่ใช่หรอไง?」

 

「ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่? ยังไงซะ ผมก็มักจะว่างตลอดเวลาอยู่ในตอนที่ผมอยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์ และนายเองก็เป็นคนเดียวที่ผมสามารถพบได้เวลาที่มาที่นี่นะ หลุยส์」

 

「ข้าคนเดียวมันไม่พอรึไง?」

 

「งั้นนายจะมาเล่นกับผมทุกวันไหมละ?」

 

「ก่ะ ไม่มีวันซะละ」

 

「แหม่-โอ้-แหม่ ทั้งสองคนสนิทกันจังเลยนะคะ!」คุณหนูชาล็อตเข้าไปแทรกบทสนทนาของพวกเขา

 

พวกเขาก็ดูจะสนิทกันดีนะ แต่ดูไม่เหมือนว่าพวกเขาจะเข้ากันได้เลย

 

「แล้วก็นะ คลูฟชราทซามะเองก็จะเข้าร่วมด้วยใช่ไหมคะ?」

 

ดูเหมือนนั่นจะเป็นปัญหาหลักของคุณหนูชาล็อต หรือจะต้องพูดว่าเป็นสิ่งที่เธอกังวลอยู่สินะ เจ้าชายคลูฟชราทที่กำลังถูกพูดถึงนั้นรีบหันกลับไปด้านหลังเพื่อยืนยันกับพ่อของเขา ท่านราชันพยักหน้าตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง

 

「ผะ-ผมเองก็อยากจะร่วมด้วยครับ!」

 

เจ้าชายคลูฟชราทที่กำลังกระตือรือร้นนั้นดูน่ารักมาก เด็กท่าทางใจดีแบบนี้เกิดมาจากราชันศักดิ์สิทธิ์ที่เหมือนกับกอลิลล่านั่นได้ยังไงกัน?

 

จากนั้นเจ้าชายคลูฟชราทก็พยายามตรวจดูปฏิกิริยาของทุกคน ก่อนที่สายตาของเขาจะไปหยุดอยู่ที่คุณหนูอีวา

 

「จะดีหรือปล่าวคะที่ดิชั้นจะเข้าร่วมด้วย?」คุณหนูถามออกมาพร้อมกับเอียงหัวของเธอเอง

 

「ละเว้นตระกูลซิวลิซส์จะดีกว่าหรือปล่าวคะ?」

 

เมื่อคุณหนูชาล็อตพูดขึ้นมาแบบนั้นขณะที่ส่งสายตาจิกกัดไปทางคุณหนู เจ้าชายคลูฟชราทก็ลนลานทันที

 

「ทะ-ทำไมคุณถึงอยากจะทิ้งคุณอีวาเอาไว้นอกกลุ่มละครับ คุณชาล็อต?」

 

「เจ้าชายคลูฟชราทคะ ดิชั้นกลัวเกินไปที่จะพูดถึงเรื่องนั้นค่ะ ดิชั้นพูดได้แค่ว่า “ตระกูลซิวลิซส์นั้นได้สร้างความคัดแย้งขึ้นในสังคมขุนนาง” น่ะค่ะ」

 

จากนั้นคุณหนูชาล็อตก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา