บทที่ 1 ตอนที่ 7
การที่มานาลดลงจากการใช้เวทมนตร์จะทำให้เกิดอาการเวียนหัวเหมือนกับการที่ระดับเลือดลดลงแบบเฉียบพลัน
…ดูเหมือนผมจะสลบไปสินะ นี่ผมทำผิดพลาดไปถึง 2 ครั้งเลยหรอเนี้ย
「เรย์จิคุง เธอสามารถใช้【เวทย์ดอกไม้】ในระดับพื้นฐานโดยไม่ต้องใช้หินสกิลได้เลยนะ!」
ตรงข้ามกับผม มิมิโนะซังนั้นกำลังอารมณ์ดี
ตอนที่ผมสลบอยู่ การถลกหนังของชาร์โคลวูล์ฟนั้นเสร็จไปแล้วและดูเหมือนดันเต้ซังจะเป็นคนแบกผมไว้บนหลังตั้งแต่นั้นมา ในตอนนี้พวกเราพึ่งจะทานมื้อค้ำกันเสร็จ ผมได้ดื่มชาสมุนไพรที่มิมิโนะซังเป็นคนชงก่อนจะเข้านอน
แล้วก็อีกอย่าง เมนูในคืนนี้ก็ยังคงเป็นเนื้อตากแห้งเหมือนเดิม แต่มันอร่อยมากจริงๆ
…ไรเครียซัง ถ้าจะบ่นละก็ เอาส่วนของคุณมาให้ผมก็ได้นะ
「จะ-จริงหรอครับ…?」
「ใช่แล้วละ มันสุดยอดกว่าตอนที่ชั้นใช้【เวทย์ดอกไม้】ครั้งแรกซะอีก ด้วยสิ่งนี้ เธอสามารถเป็นผู้ใช้【เวทย์ดอกไม้】ที่ยอดเยี่ยมได้โดยแค่เพิ่มผลจากหินสกิลเข้าไปเท่านั้นเองนะ!」
「แต่ก่อนหน้านั้น มันก็ยังไร้ประโยชน์ถ้าแกยังไม่มีสกิลเพิ่มปริมาณมานา」ไรเครียซังแทรกขึ้นมา
ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบชาสมุนไพรสักเท่าไหร่จากการที่เขาปฏิเสธมัน ตอนนี้เขากำลังเคี้ยวก้านไม้รสชาติขมๆอยู่
「แต่ชั้นไม่คิดอย่างนั้นนะ ไรเครีย ไม่ใช่ว่าหินสกิล【เพิ่มปริมาณมานา】มันแพงมากเลยไม่ใช่รึไง?」
จากที่มิมิโนะซังพูดเอาไว้ สกิล【เสริมพลังเวทย์★】กับ【เสริมความถนัดเวทย์★】ที่เธอมีนั้นขายในราคาถูกเพราะพบเจอมันได้ง่าย กลับกัน【เพิ่มปริมาณมานา★】ขายกันในราคาที่พอๆกับหินสกิล3ดาวเลยทีเดียว
มันเป็นเรื่องจริงที่หินสกิลนั้นยิ่งดาวน้อยยิ่งพบเจอได้ง่าย แต่มาคิดๆดูแล้ว ผมกับลาคไม่เคยเจอหินสกิล【เพิ่มปริมาณมานา★】เลยสักครั้งตลอด3ปีที่อยู่ในเหมือง สงสัยว่าถึงจำนวณดาวจะเท่าๆกันแต่อัตราการเกิดคงจะต่างกัน
“ปริมาณมานา” ดูจะเหมือนๆกับ “MP” ในพวกเกมRPGนะ ถ้ามีmpมากเท่าไหร่ก็จะใช้เวทมนตร์ได้มากเท่านั้น นั่นหมายความว่า ผมนั้นมีmpน้อยนิดจนน่าเจ็บใจ
「แล้วก็อีกอย่าง สกิล【เพิ่มปริมาณมานา★★】ดูเหมือนจะถูกใช้โดยนักเวทย์ชั้นสูงที่ถูกเรียกว่า “นักปราชญ์แห่งสายลม” และถึงมันจะมีบันทึกที่บันทึกไว้ว่ามีการค้นพบ【เพิ่มปริมาณมานา★★★】ก็เถอะ แต่ดูเหมือนมันจะถูกคุมเข้มจากบางประเทศเลยนะ」
「โอ้ ถึงจะเป็นสกิลเดียวกัน มันก็ยังมีอันที่ดาวเยอะกว่าอยู่อีกงั้นหรอครับ เห」
ผมไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้จากตาแก่ฮินกาเลยแห่ะ
「ใช่แล้วหล่ะ แล้วก็นะ การเรียนสกิล【เพิ่มปริมาณมานา★★】เพียงอันเดียวนั้นมีประสิทธิภาพยิ่งกว่าการเรียนสกิล【เพิ่มปริมาณมานา★】2อันอีกนะ」
「งั้นหรอครับ…」
มันก็ดูจะสมเหตุสมผลอยู่นะ ถ้าเรียนสกิล1ดาว 2 อันแล้วจะส่งผลเหมือนกับสกิล2ดาวเพียงอันเดียว งั้นสกิล2ดาวก็ไร้ความหมายทันทีหน่ะสิ
「พูดไปก็นึกขึ้นมาได้ ผลของ【เสริมพลังเวทย์】มันเป็นยังไงหรอครับ?」
「มันก็แค่ช่วยเพิ่มพลังของเวทมนตร์เท่านั้นหน่ะ」
「แล้ว【เสริมความถนัดเวทย์】ละครับ…?」
「มันก็เหมือนกับการเพิ่มระยะการใช้งานเวทมนตร์นั้นแหล่ะ และ【ควบคุมเวทย์】ก็จะช่วยให้เธอสามารถใช้เวทมนตร์ได้ยืดหยุ่นขึ้นนะ」
งั้นเองหรอ มิมิโนะซังเลือกสกิลโดยคำนึงถึงการใช้งานและความพร้อมในการใช้งานสินะ
「…การใช้เวทมนตร์ติดต่อกันก็ไม่ได้ช่วยให้เพิ่มปริมาณมานางั้นหรอกหรอครับ?」
「เรื่องนั้น… ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน」
「ไม่รู้งั้นหรอครับ?」
「อย่างที่เรย์จิคุงพูดนั้นแหล่ะ มีบางคนที่พูดว่ามันจะเพิ่มถ้าใช้ง่านบ่อยๆอยู่เหมือนกัน บางคนก็พูดว่ามันจะเพิ่มตามอายุ บางคนก็พูดว่ามันจะเพิ่มตามขนาดรูปร่าง และยิ่งไปกว่านั้น บางคนยังบอกว่ามันขึ้นอยู่กับเผ่าพันธุ์อีกด้วย… ดังนั้นชั้นเองก็ไม่แน่ใจในเรื่องนี้เหมือนกัน」
「หืมม… งั้นผมก็ยังทำอะไรเป็นรูปเป็นร่างไม่ได้สินะครับ」
「แต่มันก็เป็นสิ่งดีที่พยายามฝึกฝนต่อไป มันจะเป็นประโยชน์ในการเรียนรู้เวทมนตร์อื่นๆอีกด้วยนะ!」
「ครับ」
「………」
「มีอะไรรึปล่าวครับ มิมิโนะซัง?」
ผมรู้สึกไม่สบายตัวจากการที่มิมิโนะซังเอาแต่จ้องมองผมโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
「ปล่าวไม่มีอะไรหรอก ชั้นแค่กำลังคิดว่าเธอสามารถใช้เวทมนตร์ได้ทันทีทั้งๆที่ชั้นยังไม่ได้สอนอะไรเธอเลย ขนาดชั้นเองยังต้องฝึกฝนอย่างหนักกับพี่สาวแท้ๆ」
มิมิโนะซังดูเหมือนจะมีพี่สาวด้วยสินะ
พี่สาวของผม… ลาค… ผมสงสัยจังว่าในตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่นะ
「อะ-เออนั้นสินะคร้าบบบ… มันแปลกจริงๆด้วยใช่ไหมละครับ? ทั้งๆที่นี้ก็เป็นการใช้เวทมนตร์ครั้งแรกของผมแท้ๆ… จะ-จริงๆนะครับ…」
ไรเครียซังจ้องมองมาที่ผมอย่างสงสัย แต่ผมก็หลบมันด้วยการแกล้งหัวเราะ
…ผมไม่รู้สามัญสำนึกของโลกนี้เลยนี่หว่า! ช่วยผมด้วย【World Ruler】! ……และะะะ ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก รู้อยู่แล้วแหล่ะว่าแกไม่ได้สะดวกขนาดนั้น
「บางทีเรย์จิคุงอาจจะมีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ก็ได้นะ!」มิมิโนะซังพูดออกมาอย่างมีความสุขพร้อมทั้งยิ้มแก้มปริ
หลังจากนั้น ผมก็ได้เรียนถึงวิธีการใช้【เวทย์ดอกไม้】จากมิมิโนะซัง แต่ผมยังใช้งานมันไม่ได้เนื่องจากขาดมานา เป็นแบบเดียวกันกับ【เวทย์ดิน】ด้วยเหมือนกัน ถึงอย่างงั้นผมก็ยังใช้มันได้เมื่อผมมีมานามากกว่านี้ ดังนั้นผมยังคงสังเกตและเรียนรู้ต่อไปอย่างกระตือรือร้น
ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าถ้าผมจะสามารถก็อบปี้【เสริมพลังเวทย์】【เสริมความถนัดเวทย์】และ【ควบคุมเวทย์】ได้ เพราะยังไงผมก็ไม่มีมานาพอที่จะใช้เวทมนตร์ตั้งแต่แรกแล้วละนะ
ผมเรียนรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ต่างๆ:
เวทย์ที่จะงอกกิ่งไม้ออกมาเป็นนั่งร้าน เวทย์ที่ตรงข้ามอย่างเวทย์หดกิ่งไม้ เวทย์ที่ใช้สร้างกับดักสำหรับขัดขาของศัตรูด้วยการควบคุมหญ้า เวทย์ที่จะผนึกการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายด้วยเถาวัลย์ เวทย์โจมตีที่ยิงหนามออกไป เวทย์ที่ทำให้อีกฝ่ายหลับด้วยละอองเกสร
เวทย์ที่ใช้สร้างกำแพงโคลน เวทย์ที่ใช้สร้างหลุม เวทย์ที่ใช้ทำลายหิน เวทย์ที่ใช้เสริมความแข็งของโลหะชั่วคราว เวทย์โจมตีที่ยิงดินออกไป เวทย์ที่ใช้ตรวจจับศัตรูด้วยแรงสั่นสะเทือนจากพื้น เวทย์ที่ใช้เสริมความแข็งแกร่งของกำแพงและเพดานของถ้ำ
จริงๆแล้วผมสามารถใช้เวทย์รักษาเหมือนกับที่น็อนซังใช้กับดันเต้ซังในทุกๆคืนได้ เวทรักษานั้นจะเข้าไปช่วยเพิ่มการทำงานของเซลล์ภายในร่างกายจนทำให้เกิดการรักษาตามธรรมชาติ ดังนั้นผมจึงใช้ได้แค่กับแผลเล็กๆเพียงเท่านั้น
ในทางกลับกัน ผมไม่สามารถใช้ดาบใหญ่อย่างอันที่ดันเต้ซังใช้หรือเลียนแบบการเคลื่อนไหวของไรเครียซังได้ ตั้งแต่แรกแล้วผมก็ไม่ได้มีแม้แต่มีดสักเล่ม ไม่ต้องพูดถึงดาบใหญ่เลย สิ่วที่ผมมีก็แทนกันไม่ได้สักนิด ส่วนไรเครียซังนั้น… ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ผมคิดว่ามันคงเป็น【เสริมความแข็งแกร่งขา】ไม่ก็【เทคนิคการเตะ】แต่ผมก็ไม่สามารถเลียนแบบได้อยู่ดี
…ผมสงสัยจังว่าทำไม? มันเป็นความสามารถตามธรรมชาติของมนุษย์สัตว์รึปล่าว? ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ไม่ใช่นั่นเป็นสูตรโกงเฉพาะของเผ่ามนุษย์สัตว์งั้นหรอ?
มันจะกระจ่างทันทีถ้าเขายอมบอกผมเกี่ยวกับสกิลของเขา แต่แน่นอนว่าเขาไม่ยอบบอกหรอก และผมเองก็ไม่ได้ถาม
อย่างไรก็ตาม ดันเต้ซังกับน็อนซังนั้นบอกผมเกี่ยวกับสกิลของพวกเขา
สกิลของดันเต้ซังมีดังนี้
【เสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพ ★ / เสริมความแข็งแกร่งกล้ามเนื้อหลัง ★ / เสริมความแข็งแกร่งกล้ามเนื้อหน้าท้อง ★ / ความชำนาญ ★ / เทคนิคดาบใหญ่ ★★ / เสริมภูมิต้านทาน ★★】
ผมขุดพบหินสกิล【ความชำนาญ】ได้อยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่คิดว่าจะมีคนที่ใช้มันจริงๆ ถ้าจะให้ขยายความ ผมได้ยินมาว่ามันก็ดูจะใช้งานง่ายและมีประโยชน์สำหรับการซ่อมแซมอุปกรณ์หรือทำอาหารเท่านั้นเอง
…โลกแห่งสกิลนี้ช่างล้ำลึกจริงๆด้วย
ดูเหมือนว่า【เสริมภูมิต้านทาน】ที่หายากแม้ในหมู่2ดาวด้วยกันเองนั้นถูกซื้อด้วยเงินเก็บทั้งหมดที่เขามีหลังจากโดนคำสาป เขาบอกว่าเขานั้นถึงกับต้อง “ทำลาย” สกิลที่เขาเคยมีเพื่อที่จะเรียนรู้สกิล เขาถึงขั้นยอมเป็นหนี้เลยเพื่อซื้อสกิลนี้เลย
ดูเหมือนว่า “การทำลาย” สกิลนั้นทำได้โดยการจ้างผู้เชี่ยวชาญ และมันก็ไม่เหมือนกับ【ถอนสกิล】 สกิลมันจะหายไปเลย ดังนั้นมันก็เลยไม่ได้จ้างแพงมากนัก
ในกรณีนี้ ต้องขอบคุณสกิล【เสริมภูมิต้านทาน】มันช่วยหยุดการกระจายของคำสาปได้ เพราะแบบนั้น เขาจึงยังสามารถทำงานเป็นนักพจญภัยและจ่ายหนี้ได้
สกิลของน็อนซังนั้นมีดังนี้
【เสริมสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ ★, เทคนิคการสวดภาวนา ★, เวทย์รักษา ★★, เวทย์สนับสนุน ★★, เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ ★★】
ทั้งหมดนั้นเป็นสกิลในหมวด “ประเภทลึกลับ” ผมก็คิดอยู่ว่าทำไมการแต่งตัวของน็อนซังนั้นเหมือนกับแม่ชี แต่แล้วเธอก็เป็นแม่ชีจริงๆ ตอนที่เธอรู้ว่าพ่อของเธอโดนคำสาป เธอก็รีบขอออกจากโบสถ์ชั่วคราวแล้วตรงไปหาพ่อของเธอทันที
ทางโบสถ์นั้นจะแบ่งหินสกิล “ประเภทลึกลับ” ที่ได้มาจากประเทศให้ น็อนซังบอกว่าเธอได้รับสกิลพวกนี้มาฟรีๆแต่ต้องแลกกับการที่ต้องกลายเป็นแม่ชี ในทางกลับกัน มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะออกจากการเป็นแม่ชี และการจะสามารถออกมาเพียงชั่วคราวได้ก็ต่อเมื่อเป็นกรณีพิเศษเท่านั้น เหมือนกับกรณีคำสาปของดันเต้ซัง
ผมอยากจะเห็น【เวทย์สนับสนุน】กับ【เวทย์ศักดิ์สิทธิ์】จริงๆ แต่ปาร์ตี้ซิวเวอร์บาลานซ์นั้นไม่ได้มีปัญหากับมอนสเตอร์ทั้งหมดที่เราพบจนต้องใช้มันเลยสักครั้ง
ในตอนที่ผมถามออกไปว่า “จะใช้สกิล【สวดภาวนา】ไปทำไมหรอครับ?” เธอก็ตอบกลับมาว่า “เพิ่อที่ชั้นจะได้แสดงความเคารพต่อพระเจ้าได้มากกว่านี้ยังไงหล่ะ” พร้อมทั้งทำหน้าจริงจัง
…มันไม่ได้มีสกิลในโลกนี้เยอะเกินไปหน่อยหรอ? โลกแห่งสกิลนี้ช่างล้ำลึกจริงๆด้วยแห่ะ
มันมีจุดที่สามารถพบหินสกิลได้ทั้งหมด 8 แห่งบนโลกนี้ รวมถึงเหมืองที่ผมเคยอยู่ด้วย ดังนั้นแต่ละที่คงจะผลิตหินสกิลต่อวันได้เป็นจำนวณมากแน่นอน ถึงตอนนี้เหมืองที่ผมเคยอยู่จะปิดใช้งานไปซักพักก็เถอะ
![[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit](https://novel00.net/wp-content/uploads/2021/10/9548_cover-193x278-1-150x150.jpg "[นิยายแปล] Overlimit Skill Holder – Only A Reincarnator Can Possess The Skill That Exceeds The Limit")
