[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru – ตอนที่ 10: การคุยกันที่โรงเรียน

เเม้จะมาถึงห้องเรียนเเละคาบเรียนกําลังจะเริ่มเเล้วเเท้ๆ​ เเต่เจ้ายูอิจิก็ยังพยายามตื๊อ​ให้ชั้นช่วยไม่หยุดหย่อน

 

“ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิ! ขอร้องล่ะ​ เป็นคําขอร้อง​ของทั้งชีวิตเลยนะ!”

“ชั้นพึ่งคบเป็นเพื่อนกับนายมาเเค่​สองปีเองนะเฟ้ย! ไอคําขอร้องเเบบนั้นชั้นจะรับไว้ได้ยังไงฟะ! คําขอร้องของทั้งชีวิตน่ะ… นั่นสินะ นายเก็บมันไว้ใช้​ขอให้ชั้นไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวในงานเเต่งของนายเถอะ”

“สึคาสะ..! ถึงนายจะพูดอะไรที่เหมือนจะดูดีออกมา เเต่ที่พูดมานั่นชั้นไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยนะ”

“ชั้นเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันแหละเฟ้ย! ว่าตัวเองพูดเรื่องอะไรออกไป​”

 

ชั้นพูดเรื่องนู้นเรื่องนี้กับยูอิจิไปอย่างนั้น

จะว่าไปเเล้วนี่มันไม่ใช่เวลาที่ชั้นควรจะมาคุยกับยูอิจิอยู่เเบบนี้นะ

 

ก็เพราะว่า… ชั้นลองเหลือบมองไปยังทิศทางนึงดู

 

“…!”

 

เเน่นอนว่าจุดที่ชั้นมองไปมีนางรองของ​ “โอโจ้วจามะ” อย่าง​ ชิมาดะ​ เซย์​ อยู่

เเต่ทุกครั้งที่ชั้นเหลือบมองไปทางเซย์จัง​ เเก้มของเธอจะเเดงขึ้นเเละเธอก็จะเบี่ยงหน้าหนีไปตลอด

 

เเบบนี้มันคงชัดเจนเเล้วล่ะ นี่ชั้นกําลังโดนหลบหน้าอยู่สินะ…

 

“เห้อ~ อยากตายจังเลยวุ้ย…”

“ยะ.. อยู่ๆเป็นอะไรไปล่ะ​ สึคาสะ? เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”

“หุบปากเฟ้ย​ นายนี่ดีจังเลยนะ​ ยังไงก็… ช่างเถอะ”

“เอ๊ะ​ อะไรล่ะ​ ถ้าพูดออกมาซะขนาดนั้นเเล้ว​ ก็พูดให้จบสิ”

 

เจ้าหมอนี่คือตัวเอกของมังงะ​ไม่ว่าจะกับ​ ฟุจิเสะ​ ชิโฮะ​ หรือ​ โทโจวอิน​ คาโอริ​ ก็สามารถคบเป็นเเฟนด้วยได้ทั้งนั้น​ ในอีกความหมายหนึ่งหมอนี่คือผู้ชายเพียงคนเดียวในโลกใบนี้ที่ไม่ว่าจะสารภาพรักกับใครผลก็จะออกมาสําเร็จอย่างเเน่นอน

 

เส้นทางที่หมอนี่จะถูกปฏิเสธน่ะ​ ไม่มีหรอก

เเต่กลับกันชั้นน่ะ… เป็นเเค่ตัวละครเพื่อนสนิทของหมอนี่เฉยๆ​ ซึ่งหมายความว่าเรื่องราวความรักของ​ ฮิซามูระ​ สึคาสะ​ น่ะไม่มีโผล่มาให้เห็นเลยสักนิดยังไงล่ะ

 

ถ้าพูดถึงเรื่องความรักอย่างเดียวล่ะก็มีความเป็นไปได้ที่ชั้นจะถูกปฏิบัติ​ต่อเเย่กว่าพวกนางรองอย่าง​ เซย์จัง​ หรือ​ ริเอะ​ ด้วยซํ้า

 

กล่าวอีกนัยนึงเซย์จังอาจจะเป็นนางรองที่ไม่สมหวังก็จริง…​ เเต่ชั้นเป็นเเค่ตัวละครที่ไม่ได้อยู่บนเวทีความรักเลยด้วยซํ้า

 

เห้อ~ เพราะเมื่อวานชั้นตื่นเต้นจากการที่คิดว่าทั้งหมดนี่เป็นฝัน​ เลยพ่นคําอย่าง​ [ชั้นจะทําให้เซย์จังมีความสุขอย่างเเน่นอน]​ ออกไป​ เเต่พอมาลองนั่งคิดอย่างใจเย็น​ มันดูเป็นไปไม่ได้เลยเเฮะ

 

ก็เพราะว่าเเค่ตอนนี้ชั้นก็โดนหลบหน้าเเล้วนี่นะ?

 

นอกจากนี้ชั้นยังสารภาพรักไปเเล้วอีกต่างหาก

เกมความรักเเบบนี้มันตัดสินกันตั้งเเต่ก่อนที่จะสารภาพรักเเล้วใช่ไหมล่ะ

 

เพราะอย่างนั้นก่อนที่จะสารภาพรัก​ จะต้องเช็คให้ดีก่อนว่าเราสนิทกับอีกฝ่ายมากเเค่ไหนเเละจะทําให้อีกฝ่ายหันมาชอบได้ยังไง​ เป็นการตัดสินเเบบนั้นเเท้ๆ…

 

เเต่มันคงไม่ใช่การตัดสินเเล้วล่ะ​ ถ้าชั้นสารภาพรักไปก่อนเเบบนี้

ถ้าให้เทียบกับเกมจีบสาวล่ะ​ก็​ มันจะไปมีผู้เล่นที่สารภาพรักไปก่อนทั้งๆที่ยังไม่ได้เก็บค่าความชอบงั้นเหรอ?

 

เเละชั้นก็ทําเรื่องเเบบนั้นไปในชีวิตจริงซะเเล้ว

 

“นี่​ ขอร้องล่ะ​นะ​ สึคาสะ​ ขอเเค่วันอาทิตย์วันเดียวก็พอ”

“หนวกหูเฟ้ย! ตอนนี้บนโลกใบนี้มีเเต่ความสิ้นหวังที่รอชั้นอยู่นะ!”

“จริงๆเลย​ นายนี่เป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่เช้าจนถึงพักเที่ยงเเล้ว​นะ​ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

“…เพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยต่างหาก​ เเบบนั้นมันไม่เเย่กว่าเหรอ?”

“ไม่เห็นจะเข้าใจที่นายพูดเลยเเฮะ”

 

ชั้นเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันเเหละเฟ้ย!

 

จะว่าไปในความเป็นจริง​ เซย์จังคิดยังไงกับชั้นกันเเน่นะ

ในฉบับมังงะความสัมพันธ์ระหว่าง​ ฮิซามูระ​ สึคาสะ​ กับ​ ชิมาดะ​ เซย์​ ถ้ามากสุดก็คงเพื่อน​ ถ้าเเย่สุดก็คงเเค่คนรู้จัก​ล่ะมั้ง

 

เพราะเพื่อนสนิทของทั้งคู่ชอบกันเเละกันเลยร่วมมือกันเป็นบางครั้งเพื่อช่วยให้พวกเขาได้คบกันเป็นความสัมพันธ์​ประมาณนั้นเเหละ

เพราะงั้นชั้นคิดว่าเธอคงไม่มองเขาในเเง่ลบหรอก… ถ้าเป็น​ ฮิซามูระ​ สึคาสะ​ ในมังงะล่ะก็นะ

 

เเต่ว่าตัวชั้นได้หลุดเข้ามาในโลกนี้เเละสารภาพรักอย่างเร่าร้อนกับส่งข้อความที่น่าขยะเเขยงพวกนั้นไป

 

ถ้าคิดอย่างใจเย็นในจุดนั้น​ ไม่ว่าจะมองยังไงก็เป็นการลดเเต้มตัวเองชัดๆ

 

ตอนนี้เป็นช่วงพักเที่ยงเเละชั้นกําลังกินข้าวกับยูอิจิอยู่ทางริมหน้าต่างของห้องเรียน​ ในขณะที่เซย์จังกําลังกินข้าวกับฟุจิเสะอยู่ตรงฝั่งประตูที่ติดกับโถงทางเดิน

 

…บางครั้งชั้นก็รู้สึกถึงสายตาของฟุจิเสะที่มองมาเหมือนกัน​ ทําไมต้องมองมาทางชั้นล่ะ?

 

ไม่สิ จริงๆอาจจะเเค่มองชิเกโมโตะเฉยๆมั้ง?

 

กะเเล้วชั้นคงคิดไปเองสินะ

ชั้นกินข้าวกล่องที่ทําให้โดยริเอะ​ ​ในขณะที่คิดว่า​ [มันอร่อยสุดๆเลยน้า~]​ ไปอย่างนั้น

 

อย่างที่คิดริเอะนี่เป็นน้องสาวที่น่าภาคภูมิใจ​ของชั้นจริงๆเลยนะ​ กลับไปเเล้วลูบหัวเธอให้เยอะๆดีกว่า… เเต่ถ้าทําเเบบนั้นเธออาจจะไม่ชอบก็ได้?​ เอาเป็นว่าหยุดความคิดนี้ไว้ก่อนดีกว่า

 

เห้อ~ ชั้นทนไม่ได้เลยเเฮะ​ ถ้าไม่ได้คิดเเบบนั้น

 

“อ๊ะ​ จริงด้วยสิ​ สึคาสะ​ ถ้าเป็นนายเเค่คนเดียวคงจะหยุด​ คาโอริ​ ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”

“อืม ก็คงใช่เเหละ​ ว่าไปเเล้วนอกจาก​ ยูอิจิ​ ​มันก็ไม่มีคนที่หยุด​ โทโจวอินซัง​ คนนั้นได้หรอก”

“ชั้นเหรอ? ไม่ๆ​ ชั้นเองก็หยุดยัยนั่นไม่ได้หรอก​ เเถมยัยนั่นต้องวางเเผนทําอะไรสักอย่างในวันอาทิตย์เเน่ๆ​ ชั้นไม่มีความรู้สึกว่าจะห้ามยัยนั่นได้หรอกนะ”

 

ไม่สิ ถ้าเป็นนายล่ะก็หยุดเธอได้เเน่ๆ

ถ้านายไปบ้านโทโจวอินซังในวันเสาร์เเละทําตัวหวานๆใส่เธอล่ะก็​ บางทีเธอคงไม่มาขัดขวางเดทระหว่างนายกับฟุจิเสะในวันอาทิตย์หรอก

 

เเต่ชั้นไม่พูดออกมาหรอกนะ

 

“เเล้วนายคิดจะทํายังไงกับโทโจวอินซังที่เเม้เเต่นายก็หยุดไม่ได้ล่ะ?”

“อา​ ถ้าเเค่สึคาสะคนเดียวไม่ได้​ ก็หาอีกคนมาก็สิ้นเรื่อง”

“ห๊ะ? เเล้วจะเป็นใครล่ะ?”

“มีคนที่เข้าข่าย​มากๆอยู่นะ​ คนที่รู้ว่าชั้นกับฟุจิเสะจะไปเดทกันตอนวันอาทิตย์​เเละน่าจะให้ความร่วมมืออีกด้วย…”

“หืม?​ อย่าบอกนะว่า…”

“ชิมาดะไงล่ะ”

“เเบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด เดี๋ยวชั้นก็ได้ตายขึ้นมาจริงๆหรอก”

“ทําไมล่ะ!?”

 

เเกนะเเก.. ตอนนี้ชั้นกําลังโดนหลบหน้าอยู่นะเฟ้ย!

ในสถานการณ์​เเบบนี้​ คิดจะให้พวกเราไปหยุดไม่ให้โทโจวอินซังเข้ามาขัดขวางเดทของพวกนายเนี่ยนะ?

 

มันก็ต้องเป็นไปไม่ได้เเหงอยู่เเล้วสิฟะ!​ ในหลายๆเรื่องเลย

 

“ก็มันมีเเค่ทางนี้นี่​! ขอร้องล่ะนะ​ ขอร้องจริงๆ!”

“ชั้นเองก็ขอร้องเหมือนกัน​ เเค่เซย์จ.. ชิมาดะเท่านั้นที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ได้​ ถ้าเป็นอย่างนั้นชั้นยอมทําคนเดียวยังดีกว่าอีก”

“ทําไมล่ะ? อีกอย่างตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้วทําไมนายถึงพูดอะไรอย่างเซย์จ.. คําที่ชั้นไม่รู้ความหมายออกมาล่ะ”

“อย่าไปเเตะเรื่องนั้นนะเฟ้ย!​ เดี๋ยวชั้นก็ซัดนายให้กระเด็นซะหรอก”

“ชั้นไม่เข้าใจตัวนายในวันนี้มากกว่าปกติอีกเเฮะ”

 

เวรเอ๊ย! จะทํายังไงดีเนี่ย…

 

จะบอกกับยูอิจิไปดีไหมนะ? เรื่องที่ชั้นสารภาพรักกับเซย์จัง

 

เเต่ว่าเจ้าหมอนี่เป็นพวกดูออกง่ายด้วยนี่นะ​ ถ้าหมอนี่ไม่ลุกลี้ลุกลน​ตอนโทโจวอินซังพูดถึงเรื่องวันอาทิตย์​ บางทีอาจจะหลอกเธอได้เเท้ๆ

 

เรื่องนั้นก็ทําตัวเองอยู่หรอก​ เเต่ถ้าเรื่องที่ชั้นชอบเซย์จังหลุดไปได้ยินถึงหูคนรอบข้าง​ล่ะก็ ความเสียหายอาจจะไม่ใช่เเค่ชั้นเเต่โดนไปถึงเซย์จังด้วยก็ได้

 

ไม่ว่ายังไงชั้นก็อยากจะเลี่ยงเรื่องนั้นให้ได้

 

“งั้นนายจะเป็นคนทําคนเดียวงั้นเหรอ?”

“ถ้าชั้นขอร้องชิมาดะได้ก็คงดีล่ะนะ​ เเต่ว่าตัวชั้นคนเดียวจะทําอะไรได้บ้าง​ พูดตรงๆก็ไม่รู้หรอก”

“อะไรล่ะ? เรื่องที่อยากจะขอร้องฉันน่ะ?”

 

….ไม่มีทางน่า​ เสียงนี้มัน…?

สถานการณ์​นี้เหมือนกับที่เกิดกับโทโจวอินเมื่อครู่เลย

 

“อ๊ะ​ ชิมาดะ”

 

ว่าเเล้วเชียว…!

ชั้นที่คิดเช่นนั้นก่อนจะหันกลับไป ก็เห็นเซย์จังที่กําลังยืนอยู่

 

เพราะชั้นกับยูอิจิกําลังนั่งอยู่ทําให้ต้องเเหงนมองขึ้นไปหาเซย์จังที่กําลังยืนอยู่

 

“…ละ​ เเล้วมีเรื่องอะไรจะขอร้องฉันไม่ใช่เหรอ?”

 

ชั่วขณะที่เซย์จังสบตากับชั้น​ เธอรีบเบี่ยงสายตาไปทางยูอิจิอย่างอึดอัดก่อนจะพูดออกมาเเบบนั้น

เห้อ~ กะเเล้วเธอคงไม่ชอบที่จะต้องสบตากับชั้นสินะ…

 

“อ๊ะ​ ชิมาดะ​ ชั้นให้คนอื่นได้ยินเรื่องนี้ไม่ได้น่ะ​ หลังเลิกเรียนพอจะมีเวลาว่างรึเปล่า? เป็นเรื่องของวันอาทิตย์น่ะ”

“เรื่องนั้น… คงเป็นเรื่องของนายกับชิโฮะสินะ”

“อื้ม! เรื่องนั้นเเหละ​ พอดีมีปัญหาเข้ามานิดหน่อยน่ะ”

“เข้าใจล่ะ​ หลังเลิกเรียนสินะ​ งั้นชั้นจะรออยู่ในห้องเรียนละกัน…”

 

หลังจากที่พูดออกมาเเบบนั้น​ อยู่ๆเซย์จังก็ตัวเเข็งทื่อไป

อย่างกับหุ่นยนต์​ที่เเบตเตอรี่หมดไประหว่างทาง

 

“หืม? เป็นอะไรไปเหรอ​ ชิมาดะ”

“มะ ไม่มีอะไร…!”

 

เซย์จังตกใจที่ยูอิจิถามออกมาเเบบนั้น​ เเก้มของเธอเเดงขึ้นก่อนจะดูหัวเสียเล็กน้อย

 

ก่อนที่เธอจะหันมาทางชั้นเเว็บนึง​ ชั่วขณะนั้นชั้นกําลังมองตาของเธอพร้อมคิดว่า​ [ดวงตาของเซย์จังงดงามจังเลยน้า~]​ อยู่พอดีทําให้พวกเราสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

“ฮึน! หะ.. ห้องเรียนนี้ไม่ได้หรอก! หลังเลิกเรียน.. พวกเราไปพบกันที่หน้าประตูโรงเรียน​หลังเลิกเรียนกันเถอะ!”

 

เธอพูดเเค่นั้นก่อนจะลนลานเเละหนีจากพวกเราไป

 

“ท่าทางของชิมาดะดูเเปลกๆเเฮะ​ เกิดอะไรขึ้นกันเเน่นะ?”

“นะ.. นั่นสินะ​ ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

 

ทําไมเธอถึงหนีกันนะ? หรือว่าเพราะมองหน้าชั้นเลยทําให้หนีไปเเบบนั้นเหรอ… เพราะนึกถึงเรื่องของชั้นขึ้นมางั้นเหรอ?

พอสบตากับชั้นทําให้เธอเลือกที่จะไม่คุยกันที่ห้องเรียนนี้​สินะ คงจะเป็นอย่างนั้นเเหละ

 

ห้องเรียนนี้คือสถานที่​ที่ชั้นใช้สารภาพรักกับเซย์จังไปเมื่อวานนี้หลังเลิกเรียน​

เพราะเหตุนั้นเลยทําให้เธอไม่อยากคุยกันที่ห้องเรียนนี้ เธอเลยหนีออกไปเเบบ​นั้น​

 

เหตุผลส่วนนึงก็คงเป็นเพราะบรรยากาศ​ที่อึดอัดระหว่างพวกเราด้วย… ในความหมายเเง่ลบล่ะนะ​

 

เห้อ~ อย่างที่คิดชั้นไม่ควรสารภาพรักไปเพราะคิดว่าเป็นฝันเลยเเฮะ

 

ก็มันช่วยไม่ได้ไม่ใช่รึไง​ ชั้นไม่เคยคิดเคยฝันเลยหนิว่าจะได้เข้ามาในโลก​ของ​ “โอโจ้วจามะ” เเห่งนี้น่ะ

 

ช่างเถอะ​ ชั้นรู้สึกดีใจซะมากกว่าที่มันไม่ใช่เเค่ความฝัน​ เเต่ถ้าเหตุการณ์​เมื่อวานทั้งหมดเป็นเพียงความฝันได้ก็คงจะดี

 

ก็เพราะมันตอนนี้ชั้นเลยโดนเซย์จังหลบหน้าอยู่น่ะสิ… ถึงอย่างนั้นเมื่อวานเซย์จังน่ารักมากซะจนทําชั้นตายตาหลับได้เชียวล่ะ​ การที่ได้เห็นเธอเเบบนั้นช่างทําให้ชั้นมีความสุขจริงๆ

 

“อ๊ะ! เเย่ล่ะ​ ลืมไปเลย​ พอดีหลังเลิกเรียนนี้ดันมีประชุมของชมรมบาสน่ะสิ​ ชั้นเองก็จําเป็นต้องเข้าร่วมด้วย”

“ห๊ะ?”

“โทษทีนะ! เเต่หลังเลิกเรียน​ นายช่วยเป็นคนอธิบายเรื่องราวให้​ ชิมาดะ​ ฟังเเทนได้ไหม?”

“หาาา!?”

 

ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่​ Ao2Sides​

[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru

[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru

Status: Ongoing
อ่านนิยายเรื่อง [นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suruชื่อเรื่องคือ​ “เพราะมีลูกคุณหนูที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กขัดขวางอยู่​ เลิฟคอมธรรมดาๆคงเป็นไปไม่ได้” เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนักเรียนม.ปลาย​ ชิเกโมโตะ​ ยูอิจิ​ ที่ได้ตกหลุมรักกับเด็กสาวที่เขาได้รู้จักตอนม.ปลาย​ ฟุจิเสะ​ ชิโฮะ เเละเมื่อเขาพยายามจะสารภาพรัก ลูกคุณหนูที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา​ โทโจวอิน​ คาโอริ​ ก็เข้ามาขัดขวาง เธอใช้ทั้งเงินเเละอํานาจของเธอเพื่อทําให้มั่นใจว่าตัวเอกจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลําพังกับ​ ฟุจิเสะ​ ชิโฮะ​ เเละท้ายที่สุดเธอก็ทําให้ตัวเอกกลายเป็นคู่หมั้นของเธอ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset