ในขณะที่ยูอิจิตั้งท่ารับมืออย่างวิตกกังวล ชั้นก็ได้ออกจากห้องเเละเดินลงบันไดไปชั้นล่าง
ด้วยความที่บ้านของชั้นมีโครงสร้างที่ต้องผ่านห้องนั่งเล่นก่อนถึงจะออกไปทางประตูบ้านได้ ชั้นจึงเปิดประตูไปยังห้องนั่งเล่น
ที่นั่นชั้นเห็นริเอะที่ทําอาหารเช้าเสร็จเเล้วเเละกําลังทานมันอยู่
“อรุณสวัสดิ์นะ ริเอะ”
“อืม… อรุณสวัสดิ์ เอ๊ะ พี่จะออกไปเเล้วเหรอ? เเล้วอาหารเช้าจะเอายังไงล่ะ?”
เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับที่ริเอะนั่งอยู่ ที่ๆชั้นใช้นั่งเป็นประจํา ตรงนั้นมีอาหารเช้าที่ทําเสร็จเเล้ววางไว้
เเย่ล่ะ ลืมบอกริเอะไปเลยว่าวันนี้ไม่ต้องทําอาหารเช้ามาให้ก็ได้ ทําเรื่องไม่ดีไปซะเเล้ว
“โทษทีนะ! พอดีพี่รีบอยู่น่ะ ข้าวเที่ยงก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน อาหารเช้านั่นเธอเอาไปให้ยูอิจิที่อยู่ด้านบนกินเถอะ”
“เอ๊ะ? ไม่ใช่ว่าพี่จะออกไปพร้อมกับยูอิจิซังเหรอ?”
คําว่า “ยูอิจิซัง” หลุดออกมาจากปากของริเอะ สําหรับชั้นมันช่างเป็นคําที่ใหม่เเละไม่คุ้นเคย
เพราะในเนื้อเรื่องต้นฉบับริเอะจะเรียกยูอิจิว่า “รุ่นพี่ชิเกโมโตะ” ไม่ก็ “รุ่นพี่” นี่นะ
อืม เหมือนระยะห่างระหว่างพวกเขาจะใกล้ขึ้น เเต่ในขณะเดียวกันก็ไกลขึ้นเลยเเฮะ
ในต้นฉบับ ชั้นคิดว่ามีเเฟนคลับหลายคนเลยล่ะ ที่รู้สึกว่าการถูกเธอเรียกว่ารุ่นพี่ มันน่ารักสุดๆ
เอาเป็นว่า เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ
“คนที่พี่กับหมอนั่นนัดไปเจอเป็นคนละคนกันน่ะ หมอนั่นจะออกไปทีหลัง น่าจะออกจากบ้านนี้อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงได้ เเต่ระหว่างนั้นหมอนั่นไม่ออกมาจากห้องของพี่หรอกนะ คงไม่มีปัญหาใช่ไหม?”
“อะ.. อืม เข้าใจเเล้วล่ะ… เเต่ว่าพี่ดูรีบจังนะ จะไปที่ไหนเหรอ?”
“พี่เเค่รีบไปจุดนัดพบก่อนเวลาเล็กน้อย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายต้องรอเท่านั้นเเหละ”
อืม เล็กน้อยจริงๆ เเค่หนึ่งชั่วโมงก่อนเวลานัดเท่านั้นเอง
“เอ๊ะ..? ระ.. หรือว่าคนที่พี่จะไปเจอเป็นผู้หญิง?”
“ก็ประมาณนั้นล่ะมั้ง”
นอกจากนี้เธอยังเป็นเซย์จังที่ชั้นชอบสุดๆอีก… อุหวา พอนึกขึ้นมาเเบบนั้นได้อีกครั้ง ก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาเลยเเฮะ
ชั้นเดินผ่านห้องนั่งเล่น ก่อนจะไปเปลี่ยนรองเท้าอยู่หน้าประตูบ้าน
หลังจากนั้นริเอะที่พึ่งกินอาหารเช้าอยู่เมื่อตะกี้ ก็ได้ตามชั้นมา
ไม่จริงน่า เพื่อพี่ชายอย่างชั้น เธอถึงขนาดหยุดกินข้าวเพื่อมาส่ง พร้อมบอกว่า “ไปดีมาดีนะคะ” เลยงั้นเหรอ?
ช่างเป็นน้องสาวที่น่ารักอะไรเยี่ยงนี้…!
“อะ.. เอ่อ.. คือว่าวันนี้พี่มีเดทเหรอ?”
“มันต่างจากเดทนิดหน่อยนะ… เเต่ถ้าให้พูดมันก็คือการออกไปเที่ยวกับเด็กผู้หญิงนั่นเเหละ”
“กะ.. โกหกน่า”
“ไม่ได้โกหกสักหน่อย ถึงจะเป็นพี่ก็ไม่โกหกอะไรเเบบนั้นหรอกนะ มีเเต่จะทําให้ตัวเองเศร้าเปล่าๆ”
ขณะนี้ชั้นกําลังนั่งหันหน้าไปทางประตูบ้านเเละสวมรองเท้าอยู่ ฉะนั้นชั้นจึงมองไม่เห็นสีหน้าของริเอะที่ยืนอยู่ข้างหลังชั้น
อย่างไรก็ตาม ฟังจากเสียงเพียงอย่างเดียว ดูเหมือนเธอจะรู้สึกหดหู่เล็กน้อย…
ในขณะที่คิดอย่างนั้นอยู่ ชั้นก็ใส่รองเท้าเสร็จพอดี พร้อมกับหันไปทางริเอะ
“งั้นพี่ไปก่อนละกัน ขอโทษสําหรับเรื่องอาหารเช้านะ ถ้าเอามันไปให้ยูอิจิกิน เจ้านั่นจะต้องดีใจเเน่ กลับกันถ้าหมอนั่นไม่ดีใจขึ้นมา เธอจะอัดมันให้เละเลยก็ได้นะ”
“…อะ อืม เข้าใจเเล้วค่ะ…”
“หืม? เป็นอะไรรึเปล่า… ดูไม่ร่าเริงเลยนะ”
“มะ.. ไม่เป็นไรหรอกค่ะ… ไปดีมาดีนะคะ…”
“อา ไปเเล้วนะครับ”
อย่างที่คิดการมีน้องสาวสุดน่ารักมาบอกว่า “ไปดีมาดีนะคะ” เเบบนี้เนี่ย มันรู้สึกดีจริงๆเลยนะ
ถึงจะยังสงสัยอยู่บ้างว่าทําไมริเอะถึงดูตกตะลึงขนาดนั้น เเต่ชั้นก็เปิดประตูบ้านเเละออกมาข้างนอก
สิ่งที่ต้องทําเป็นอย่างเเรกหลังจากออกมาข้างนอก… นั่นคือการกวาดสายตาดูรอบๆ
ปกติชั้นไม่ทําอะไรอย่างงี้หรอก เเต่วันนี้จําเป็นต้องทํา
ถ้าถามสาเหตุล่ะก็… อ๊ะ หรือว่าจะเป็นเจ้านั่น?
ทันทีที่ออกมาจากบ้าน ชั้นก็เห็นรถสีดําจอดอยู่
มันไม่ใช่รถที่เด่นสะดุดตาอย่างรถลีมูซีนหรอก เเต่ถ้าสังเกตดีๆมันก็เป็นรถที่ค่อนข้างหรูเลยทีเดียว
มันเเปลกสุดๆเลยนะ ที่มีรถหรูเเบบนั้นมาจอดอยู่ในละเเวกบ้านเงียบๆตั้งเเต่เช้าตรู่เเบบนี้
มันก็มีโอกาสที่จะเป็นของเพื่อนบ้านอยู่หรอก เเต่ถ้าเป็นเเบบนั้น มันคงจะดูปกติกว่านี้ ถ้าจอดไว้ในลานจอดรถของบ้าน
หมายความว่านั่น… คงจะเป็นรถของโทโจวอินซัง ไม่ผิดเเน่
ชั้นทําเป็นไม่รู้สึกตัว ก่อนจะเดินผ่านรถคันนั้น ไปยังจุดนัดพบ
ในระหว่างมุ่งหน้าไปที่นั่น ชั้นเองก็ได้ส่ง RINE ให้กับยูอิจิเเละเซย์จังด้วย
ว่ามีความเป็นไปได้สูงที่โทโจวอินซังจะตามไปยังสถานที่เดท ส่งไปเเบบนั้น
หลังจากนั้นไม่นานยูอิจิก็ตอบกลับมา
[จริงเหรอเนี่ย… โทษทีนะ เเต่ฝากนายช่วยหยุดคาโอริทีสิ]
“รับทราบ เเล้วจัดการเเมลงสาบคุงยังล่ะ?”
[ยังเลย สรุปมันอยู่ที่ไหนกันเเน่เนี่ย เเบบนี้ชั้นผ่อนคลายไม่ลงหรอกนะ]
ไร้ประโยชน์ซะจริง
หลังจากนั้นก็มี RINE จากเซย์จังส่งมา
[งั้นเหรอ ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็ต้องจับตาดูเดทของชิโฮะกับชิเกโมโตะเเละคอยหยุดเธอให้ได้สินะ จะว่าไปฮิซามูระออกจากบ้านมาเเล้วเหรอ? ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือจนกว่าจะถึงเวลานัดนะ]
อ๊ะ เเย่ล่ะ เดี๋ยวเรื่องที่ชั้นออกมาตั้งเเต่เวลานี้จะถูกเซย์จังรู้เข้า
“ชั้นยังไม่ได้ออกไปหรอก พอดีมองออกนอกหน้าต่างเเล้วเห็นรถหรูที่มันดูน่าสงสัยน่ะ”
“เข้าใจล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี”
เกือบไปเเล้ว ถ้าเรื่องที่ชั้นตื่นเต้นซะจนออกจากบ้านมาก่อนหนึ่งชั่วโมง เพื่อไปยังจุดนัดพบถูกรู้เข้า คงจะน่าอายสุดๆเลยนี่นะ
เเถมมันมีเเต่จะทําให้เซย์จังรู้สึกกังวลเปล่าๆด้วย
หืม? ดูเหมือนจะมี RINE ส่งมาจากเซย์จังอีกเเฮะ…
[คือว่า… ฉันก็ไม่ได้ไปสวนสนุกมานานเเล้วน่ะ เพราะฉะนั้นฉันตั้งหน้าตั้งตารอมันเลย…]
“…จะน่ารักเกินไปเเล้ว!”
ดูเหมือนเซย์จังจะมาทําให้หัวใจชั้นหยุดเต้น ตั้งเเต่ยังไม่ได้พบกันเลยด้วยซํ้า
น่ารักเกินไปเเล้ววว เเบบนี้หัวใจชั้นรับไม่ไหวหรอก
สาวคูลเเบบเซย์จังกับข้อความเเบบนี้ เเก๊ปโมเอะของมันน่ารักซะจนทําชั้นพูดอะไรไม่ออกเลย
“ชั้นเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอสุดๆเลยที่จะได้ไปเที่ยวที่สวนสนุกกับเซย์จัง”
ชั้นส่งข้อความที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของตัวเองออกไป ก่อนจะขึ้นรถไฟไปยังจุดนัดพบด้วยความตื่นเต้น
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides