[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru – ตอนที่ 23: นัดพบกัน

<มุมมองของ ฮิซามูระ สึคาสะ>

ในที่สุดชั้นก็มาถึงจุดนัดพบสักที

พวกเรานัดกันไว้ว่าจะมาพบกันบริเวณคาเฟ่ที่อยู่ใกล้ๆกับสวนสนุก

ขณะนี้อยู่ราวๆ​เก้าโมงครึ่ง

ยังเหลือเวลาอยู่อีกตั้งเกือบหนึ่งชั่วโมง​ ก่อนที่จะถึงเวลาที่พวกเรานัดกันไว้

มาไวเกินไปหน่อยเหรอเนี่ย… ไม่สิ​ พูดเเบบนั้นอาจจะไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่​ กลับกันสําหรับชั้นการมาถึงก่อนประมาณนี้​ มันค่อนข้างที่จะเป็นเรื่องปกติ

“ฟู่~…”

ชั้นสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อที่จะทำให้ตัวเองสงบสติลง

ต่อจากนี้ชั้นจะได้ไปเดทกับเซย์จังเเบบสองต่อสองที่สวนสนุกจริงๆสินะ…

…เเม้เเต่ตอนนี้ยังอดสงสัยไม่ได้เลยว่านี่มันเป็นความจริงรึเปล่า

ไม่อยากจะเชื่อ นี่ชั้นกำลังจะได้ไปเดทกับหนึ่งในนางรองจากมังงะเรื่อง “โอโจ้วจามะ” นั่นจริงๆงั้นเหรอ​ กำลังจะได้ไปเดทกับ​ตัวละครโอชิของชั้นอย่าง​ “ชิมาดะ​ เซย์” จริงๆสินะ?

พอมาลองคิดอย่างใจเย็น​ดู​ นี่มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อชะมัดเลยเเฮะ

ชั้นพึ่งจะหลุดเข้ามาในโลกนี้ได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์เเท้ๆ การที่จะได้ออกไปเดทกับเซย์จังเเบบนี้นี่มัน…

ถ้าเป็นตอนยังอยู่ในโลกเดิมนั้น​ ชั้นคงไม่เคยคิดเคยฝันถึงสถานการณ์​เเบบนี้มาก่อน

ถึงอย่างนั้นต่อให้จะบอกว่าเป็นเดทก็เถอะ​ เเต่จุดประสงค์​ของมันต่างกันนิดหน่อย

ชั้นกับเซย์จังจําเป็นต้องช่วยกันป้องกันไม่ให้โทโจวอินซังเข้ามาขัดขวาง​ ​เพื่อให้เดทระหว่างยูอิจิกับฟุจิเสะประสบความสําเร็จ​ จุดประสงค์ของเราคือการร่วมมือกันเพื่อการนั้น​

แต่โดยพื้นฐานเเล้ว​ นี่มันคือการเดทที่สวนสนุกชัดๆ

ยิ่งกว่านั้นเห็นข้อความใน RINE ของชั้นเมื่อกี้นี้มั้ย? ถึงจะโชว์ให้ใครเห็นไม่ได้ก็เถอะ

ตัวชั้นตอนนี้ต่อให้ไม่ต้องเช็คดู​ ก็จํามันได้อย่างชัดเจน [คือว่า… ฉันก็ไม่ได้ไปสวนสนุกมานานเเล้วน่ะ​ เพราะฉะนั้นฉันตั้งหน้าตั้งตารอมันเลย…]​ มันเขียนไว้เเบบนั้นเลยนะเฟ้ย!

เซย์จังเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้ไปเดทที่สวนสนุกกับชั้นเหมือนกัน

เวรเอ๊ย ตอนนี้ชั้นหยุดหัวใจที่เต้นเเรงของตัวเองไม่ได้เลยเเฮะ

ดีนะที่หัวใจของชั้นมันไม่ได้หยุดเต้นไปจริงๆ

เพราะถ้าเป็นในโลกของมังงะเเห่งนี้​ มันก็มีโอกาส​ที่หัวใจจะหยุดเต้นไปจริงๆเหมือนกันนี่นะ

ในการ์ตูนแก๊กที่ชั้นเคยอ่าน​ มันมีเคสที่หัวใจหยุดเต้น​ ก่อนที่จะฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้งอยู่หรอก แต่ถ้าอะไรอย่างนั้นเกิดขึ้นในชีวิตจริงล่ะก็ ตามปกติก็ต้องปั๊มหัวใจไว้ก่อน

ขอร้องล่ะ! หัวใจของชั้น พยายามเข้าไว้นะ!

ถึงอย่างนั้นเดทที่สวนสนุกงั้นเหรอ… ชั้นต้องทํายังไง​ ถึงจะทําให้เซย์จังรู้สึกสนุกได้นะ

ถ้าจําไม่ผิดชั้นเองก็ไม่ได้ไปสวนสนุกมาตั้งเเต่สมัยประถมเเล้วนี่นะ

เพราะอย่างนั้นชั้นถึงตั้งหน้าตั้งตารอ​ที่จะได้ไปอยู่หรอก​ เเต่ก็อดกังวลใจไม่ได้อยู่ดีว่าตัวเองจะสามารถดูเเลเซย์จังได้รึเปล่า

แต่นี่มันสวนสนุกนี่นะ ชั้นคิดว่าพวกเราเเค่ไปขึ้นเครื่องเล่นเหมือนคนปกติก็พอเเล้ว

ถึงอย่างนั้นถ้าชั้นกับเซย์จังไปเล่นเครื่องเล่น​ มันจะไม่เป็นปัญหาเหรอ?

ในขณะที่พวกเราขึ้นเครื่องเล่นเเละสนุกสนานกันอยู่ เดทของยูอิจิกับฟุจิเสะอาจจะถูกโทโจวอินซังเข้ามาขัดขวางก็ได้

ถ้าเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น​พวกเราจบเห่เเน่… เเต่ว่า

ภายในห้วงลึกของจิตใจชั้น​ ก็มีคิดอยู่เหมือนกันว่า​ถ้าโทโจวอินซังเข้ามาขัดขวางก็คงจะดี

เพราะถ้าสองคนนั้นคบกันตั้งเเต่ตอนนี้ เนื้อเรื่องมันก็จะจบลงน่ะสิ

ถ้าเป็นแบบนั้น… จะไม่มีใครเข้ามาช่วยเหลือโทโจวอินซังได้

เเต่ก็นะ​ ต่อให้ชั้นกับเซย์จังจะพยายามขนาดไหน ถ้าโทโจวอินซังคิดจะเข้ามาขัดขวางอย่างจริงจังล่ะก็​ พวกเราคงหยุดเธอไว้ไม่ได้เเหงๆ

ถ้าเป็นเธอคนนั้น​ ชั้นคิดว่าเเม้เเต่สวนสนุกคงปิดได้ง่ายๆเลยนี่นะ

เกิดเธอทำแบบนั้นขึ้นมา​ พวกเราก็ทําอะไรไม่ได้น่ะสิ

ชั้นคิดว่าเธอคงไม่ทำถึงขนาดนั้นหรอก แต่ถ้าว่ากันตามตรง เธอคือผู้หญิงที่สามารถทำเรื่องแบบนั้นได้นั่นเเหละ

การที่พวกเราจะสามารถหยุดเธอได้นั้น​ ให้พูดตามตรงชั้นคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

ช่างเถอะ​ ถ้าหยุดไม่ได้​ ก็หยุดไม่ได้​ เรื่องมันก็เเค่นั้นเอง

แต่ดูเหมือนเซย์จังไม่ว่ายังไงก็ต้องการที่จะหยุดเธอไว้ให้ได้ เพราะฉะนั้นในขณะที่ร่วมมือกับเซย์จัง​ ชั้นเองก็จะพยายามอย่างสุดกําลังเพื่อที่จะหยุดเธอไว้ให้ได้เหมือนกัน

ชั้นเริ่มกังวลเรื่องเวลาขึ้นมานิดหน่อย เลยเหลือบมองไปยังนาฬิกาข้อมือ ดูเหมือนตอนนี้จะเกือบสิบโมงเเล้ว

ก่อนจะถึงเวลานัดยังเหลืออีก​สามสิบนาทีเหรอเนี่ย… ไม่สิ​ ถ้าดูจากนิสัยของเซย์จังเเล้ว​ เธอน่าจะมาถึงก่อน​ คงจะมาในอีกประมาณยี่สิบนาทีล่ะมั้ง

อูว้า… เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นมาเลยเเฮะ

อ๊ะ จริงด้วย​ ถึงตอนนี้จะพึ่งรู้สึกตัวก็เถอะ​ เเต่นี่ชั้นกําลังจะได้เห็นเซย์จังในชุดลําลองเป็นครั้งเเรก​เลย​ ไม่ใช่รึไง!

เเย่ล่ะสิ​ ทําไงดีนะ เซย์จังในชุดลําลองงั้นเหรอ​ รู้สึกตั้งหน้าตัั้งตารอที่จะได้เห็นสุดๆไปเลยเเฮะ!

เเน่นอนว่าตอนที่อ่านมังงะนั้น ชั้นก็ได้เห็นชุดลําลองของเซย์จังอยู่บ้างเเล้วนิดหน่อย

รูปลักษณ์​ของเธอตอนที่ออกไปเที่ยวเล่นกับฟุจิเสะบ่อยๆ​ บางทีเธอคงมาในชุดเเบบนั้นล่ะมั้ง

จะต้องน่ารักมากๆเเน่เลย!​ มันจะไม่น่ารักได้ยังไงล่ะ!

ตั้งหน้าตั้งตารอเลยน้า…

“ฮิ.. ฮิซามูระ…”

“…เอ๊ะ?”

อยู่ดีๆ​ก็มีคนเรียกชื่อชั้นจากด้านหลัง ในขณะที่กําลังตกใจอยู่​นั้น ชั้นก็ค่อยๆหันกลับไปมอง

เสียงเมื่อตะกี้​ เซย์จังงั้นเหรอ?

ไม่สิ​ มันยังเหลือเวลาอีกตั้งสามสิบนาทีก่อนที่จะถึงเวลานัดไม่ใช่รึไง… เเต่ชั้นไม่มีทางจําเสียงของเซย์จังผิดไปได้หรอก

ในระหว่างที่คิดเรื่องเเบบนั้นอยู่​ ชั้นก็หันหลังกลับไป จังหวะที่เห็นรูปลักษณ์​ของเซย์จังนั้นเอง–

“…”

ชั้นเเทบจะกลั้นหายใจไปชั่วขณะนึง

สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาของชั้นคือเสื้อแจ็คเก็ตที่เธอสวมอยู่​ มันเป็นเสื้อเบลาส์สีดำที่มีชายเสื้อสั้นเหนือเอ็วเล็กน้อย เพราะเธอใส่มันแบบหลวมๆ เลยให้ความรู้สึกเท่ออกมา

ส่วนด้านล่างเธอใส่เป็นกางเกงยีนส์ขาสั้นที่มีสีอ่อน ทำให้สเน่ห์ของขาที่เรียวยาวและสวยงามของเซย์จังดูเด่นขึ้นมาทันที

นอกจากนี้เธอยังสะพายกระเป๋าสะพายข้างสีแดงมาอีกด้วย​ ซึ่งดูมีสไตล์​สุดๆ

แต่สิ่งที่ดึงความสนใจของชั้นมากที่สุดก็คือ… เสื้อสเวตเตอร์สีขาวที่อยู่ภายใต้เสื้อเบลาส์สีดำนั่นของเธอ

มันเป็นเสื้อสเวตเตอร์สีขาวที่มีลายถักขนาดใหญ่เเละดูหลวมเล็กน้อย… ถ้าทั้งหมดมีเเค่นั้นชั้นคงไม่เเปลกใจเท่าไหร่หรอก

เเต่เพราะความยาวของเสื้อสเวตเตอร์ที่สั้นจนน่าประหลาด… ทําให้ชั้นเห็นสะดือของเซย์จัง​ รวมถึงกระดูกไหปลาร้าของเธอด้วย

“ยะ.. ยังเหลือเวลาอีกตั้งสามสิบนาที​ ก่อนที่จะถึงเวลานัดนะ… จริงๆเลย​ นายมาถึงตอนไหนเนี่ย”

ดูเหมือนเซย์จังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เเต่มันไม่เข้าหูของชั้นเลยสักนิด

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะใส่ชุดลําลองเเบบนั้นมา​น่ะ สมองของชั้นยังประมวลผล​กับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้

เดี๋ยวก่อนสิ​ นี่มัน…

“ยะ.. อย่าจ้องกันขนาดนั้นสิ”

เซย์จังพูดออกมาเเบบนั้น​ ก่อนที่จะใช้มือของตัวเองปกปิดส่วนหน้าท้องที่โผล่ให้เห็น

ถ้าเธอเเสดงท่าทางอับอายเเบบนั้นออกมา หัวใจของชั้นมันจะไปทนไหวได้ยังไงล่ะ

“ทะ.. โทษที… พอดีเมื่อกี้ตะลึงไปหน่อยน่ะ…”

“…”

หลังจากที่ชั้นพูดความรู้สึกตามตรงของตัวเองออกไป เเก้มของเซย์จังก็เเดงกํ่าขึ้นมา​ ก่อนที่เธอจะเบี่ยงหน้าหนี

บอกว่าเมื่อกี้ตะลึงไปหน่อย​ รูปประโยคอาจจะดูเหมือนเป็นอดีตก็จริง​ เเต่ปัจจุบันชั้นก็ยังตะลึงอยู่

“คือว่า… เซย์จังน่ารักมาก​ซะจนชั้นตกใจเลยน่ะ”

“งะ.. งั้นเหรอ​ ขอบใจนะ…”

“ไม่ใช่นะ​ ปกติเธอก็น่ารักอยู่เเล้วนั่นเเหละ​ เเต่ชุดที่เธอใส่มาวันนี้​ ยังไงดีล่ะ มันอันตรายสุดๆเลย”

“ขะ.. เข้าใจเเล้ว! ไม่ต้องชมฉันเเล้วก็ได้!”

เซย์จัง​ในขณะที่หน้าเเดงอยู่​ ก็พูดแบบนั้นด้วยน้ำเสียงที่ดูโกรธเล็กน้อย แต่สำหรับชั้น​ยังรู้สึกว่าชมเธอไม่พอเลยสักนิด

อยากจะยืนชื่นชมเธอเเบบนี้ไปอีกสักสิบนาทีเลยน้า

จริงๆชั้นก็อยากจะชมเธอเเบบนี้ไปตลอดอยู่หรอก​ เเต่เมื่ออยู่ต่อหน้าความงามของเซย์จัง​ ชั้นคิดว่าตัวเองคงพูดได้​เเค่​ “อันตราย​ ไม่ก็​ ลํ้าค่า” เท่านั้นเเหละ

“อะ.. เอาเป็นว่า​ ก่อนที่ชิโฮะกับชิเกโมโตะจะมา​ยังพอมีเวลาอยู่!​ พวกเราไปรอกันในคาเฟ่เถอะ!”

เซย์จังพูดอย่างเขินอายออกมาเเบบนั้น​ ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปทางคาเฟ่

“อะ.. อา​ เข้าใจเเล้วล่ะ”

ในขณะที่ยังเหม่อลอยอยู่เล็กน้อย​ ชั้นก็เดินตามเซย์จังไป

…เเม้เเต่ด้านหลังของเธอก็สวยงามซะจนชั้นพูดอะไรไม่ออก

…ดีจริงๆที่มีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้

ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่​ Ao2Sides​